Μελίνα Θεοχαρίδου: «Η ευτυχία και η δυστυχία συνυπάρχουν»
Μετά τις εξαιρετικά επιτυχημένες παραστάσεις την περασμένη άνοιξη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Bob Festival στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, την sold-out περιοδεία σε Ηράκλειο, Πρέβεζα, Κύπρο, Δραπετσώνα, Ρέθυμνο, Σαντορίνη και Χανιά, η παράσταση που αγαπήθηκε από χιλιάδες θεατές, «Όλα Αυτά τα Υπέροχα Πράγματα» σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, με την ηθοποιό Μελίνα Θεοχαρίδου επί σκηνής, επιστρέφει στην Αθήνα, Στο «Tempus Verum - Εν Αθήναις». Η Μελίνα Θεοχαρίδου μας εξηγεί γιατί αυτό το έργο την «ανάγκασε» να γυρίσει πίσω από το Λονδίνο.
Το έργο δεν έχει παρουσιαστεί ξανά στην Ελλάδα. Τι σας οδήγησε στην επιλογή του;
Η θετικότητά του, το χιούμορ του, η τρυφερότητά του, η σοφία του…
Εκτός από το δύσκολο θέμα του έχει και δύσκολη εκτέλεση καθώς οι θεατές καλούνται να γίνουν ένα υπέροχο πλάσμα. Φαντάζομαι πόσο απρόσμενες αντιδράσεις έχουν προκύψει. Από την άλλη εσείς πρέπει να καταθέτετε πολλαπλάσια ενέργεια. Πως ανταπεξέρχεστε;
Ναι η διάδραση με τους θεατές είναι όντως μία πρόκληση και είναι ένα στοιχείο στο οποίο επικεντρωθήκαμε πολύ με την Ιόλη, την σκηνοθέτιδα, στις πρόβες. Πρώτα απ’όλα υπάρχουν οι κανόνες της διάδρασης του έργου - πρέπει το κοινό να νιώθει πάντα άνετο και ασφαλές και η ιστορία πρέπει πάντα να προχωράει, να μη μένει στάσιμη. Έπειτα, προετοιμάσαμε διάφορα σενάρια για την κάθε πιθανή αντίδραση του κοινού - είχαμε πολλά παραδείγματα από τις σημειώσεις της πρωτότυπης αγγλικής παραγωγής αλλά κάναμε και ένα μεγάλο αριθμό ανοιχτών προβών, κατά τη διάρκεια των οποίων προέκυψαν ακόμη περισσότερα. Μετά από κάθε πρόβα, συζητούσαμε με την Ιόλη τις αναπάντεχες αντιδράσεις των θεατών, και αποφασίζαμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορώ να χειριστώ μια παρόμοια αντίδραση. Πολλές φορές, η αυτοσχεδιαστική μου απάντηση ήταν σωστή, άλλες φορές σκεφτόμασταν καλύτερη μετά. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται και τώρα - 40 και πλέον παραστάσεις μετά! Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί, το συζητάμε!
Υπάρχουν περιπτώσεις/παραστάσεις που το κοινό δεν ανταποκρίνεται;
Όχι, γιατί η διάδραση σ’αυτό το έργο δεν εκθέτει τους θεατές. Τουναντίον, τους καθοδηγεί και τους προστατεύει. Είναι πολύ τρυφερή η επικοινωνία και η σχέση που έχει η ηρωίδα με το κοινό, οπότε οι θεατές ανταποκρίνονται αμέσως.
Στο πρωτότυπο κείμενο ο πρωταγωνιστής είναι άντρας. Τι τροποποιήσεις χρειάστηκαν για να γεννηθεί «το κορίτσι με τη λίστα»;
Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης που έκαναν την προσαρμογή του έργου στο γυναικείο φύλο αλλά και στην Ελληνική πραγματικότητα, διάλεξαν να τροποποιήσουν τον χαρακτήρα με τέτοιο τρόπο που να συνάδει με την δική μου προσωπικότητα. Οι αλλαγές ως προς αυτό, έγιναν κυρίως στην λίστα με τα Υπέροχα Πράγματα. Το αγαπημένο χρώμα του χαρακτήρα από κίτρινο έγινε φούξια, η φωνή του Christopher Walken αντικαταστάθηκε από την φωνή του Humphrey Bogart… Είναι επιφανειακές οι αλλαγές αλλά κατάφεραν κάτι πολύ σημαντικό: να ταυτιστώ εγώ απόλυτα με τον ρόλο και να γίνω πιστευτή στο κοινό. Να μην με βλέπουν οι θεατές δηλαδή σαν ηθοποιό, αλλά σαν τον άνθρωπο τον ίδιο, που έχει έρθει να τους πει την ιστορία του.
Νομίζετε πως υπάρχουν ταμπού γύρω από τις ψυχικές ασθένειες;
Σίγουρα υπάρχουν, σε όλο τον κόσμο, και φυσικά και στην Ελλάδα. Βέβαια, υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κοινού γύρω από την ψυχική υγεία τα τελευταία χρόνια, και αυτό είναι πολύ θετικό. Η προκατάληψη και τα ταμπού οφείλονται συνήθως σε έλλειψη γνώσης γύρω από το θέμα, οπότε όσο περισσότερα μαθαίνουμε για τα αίτια, τα συμπτώματα και τους τρόπους αντιμετώπισης ψυχικών ασθενειών, τόσο περισσότερο είμαστε σε θέση να καταλάβουμε και να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας που πάσχουν απο μία ψυχική ασθένεια, και να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, αν βρεθούμε σ’αυτή τη θέση.
Το έργο ενώ ασχολείται με την κατάθλιψη άρα τη δυστυχία στην ουσία μιλάει για την ευτυχία. Τι είναι όμως τελικά ευτυχία;
Η ευτυχία και η δυστυχία συνυπάρχουν - δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς δυστυχία. Όπως λέει η ηρωίδα, “Αν ζήσεις πολλά χρόνια και δε γνωρίσεις λύπη ποτέ, τότε να ξέρεις πως η ζωή σου ξοδεύτηκε έτσι, αδιάφορα.” Το σημαντικό όμως είναι η ευτυχία να βγαίνει τελικά νικητής.
Τι είναι η ευτυχία; Θα σου απαντήσω, όπως θα απαντούσε η ηρωίδα μας, μέσα στην λίστα της με όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα:
Η ευτυχία είναι η πρώτη πεταλούδα της άνοιξης.
Η ευτυχία είναι να σηκώνεις το κεφάλι προς τον ουρανό και να νιώθεις τις ζεστές ηλιαχτίδες πάνω στα μάγουλά σου.
Η ευτυχία είναι το παστίτσιο!
Η ευτυχία είναι να αγκαλιάζεις σφιχτά αγαπημένους σου ανθρώπους…
Με την Ιόλη Ανδρεάδη έχετε μια δυνατή σχέση. Πόσο σημαντικό είναι ο ηθοποιός να εμπιστεύεται τον σκηνοθέτη;
Πάρα πολύ σημαντικό. Στις πρόβες ο ηθοποιός καλείται να είναι ανοιχτός, ευαίσθητος, ευάλωτος, έτοιμος να πάρει ψυχικά ρίσκα, να ανακαλύψει πτυχές του ανθρώπινου χαρακτήρα που είναι στα ‘όρια’. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να αισθάνεται ασφάλεια. Πρέπει να αισθάνεται ότι ο σκηνοθέτης του είναι έτοιμος να τον καθοδηγήσει και να τον προστατεύσει. Αλλιώς το παιχνίδι γίνεται επικίνδυνο και επίπονο.
Έχετε σπουδάσει και εργαστεί στην Αγγλία. Τι σας γύρισε πίσω στην Ελλάδα της κρίσης;
Αυτό το έργο. Όταν το πρωτοδιάβασα πριν από 3 χρόνια τώρα, ήξερα αμέσως ότι ήθελα να παρουσιάσω αυτό το έργο, να το μοιραστώ, με τον κόσμο στην Ελλάδα της κρίσης. Το έργο αυτό θυμίζει σε όλους μας τις μικρές χαρές της καθημερινότητας και τη δύναμη που μπορούμε να αντλήσουμε όταν γίνουμε όλοι μια αγκαλιά. Και δεν μας θυμίζει όλα αυτά μέσω διάλεξης, μας τα θυμίζει στην πράξη: γιατί όλοι μαζί, ηθοποιός και θεατές, κάθε βράδυ απαριθμούμε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, γελάμε και συγκινούμαστε μαζί, και φεύγουμε από το θέατρο, όπως είπε ο Σταμάτης Κραουνάκης όταν ήρθε στην παράσταση, “ενωμένοι κι ευτυχισμένοι”.
Tempus Verum - Εν Αθήναις
Ιάκχου 19, Γκάζι | Τηλ.: 2103425170 | Είσοδος 12 ευρώ | Διάρκεια 75 λεπτά
