Είδαμε την παράσταση «Ο Φεγγίτης», στο θέατρο Εμπορικόν - Free Sunday
Είδαμε την παράσταση «Ο Φεγγίτης», στο θέατρο Εμπορικόν

Είδαμε την παράσταση «Ο Φεγγίτης», στο θέατρο Εμπορικόν

 

Μια ασύγκριτα δυναμική παράσταση σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη,                                       υπό τον πρωτότυπο τίτλο (Skylight), που πρωτοπαρουσιάτηκε για πρώτη φορά το 96-97 στο θέατρο των Εξαρχείων υπό τον τίτλο «Γυάλινος Ουρανός», βασισμένη στο βιβλίο του πολυβραβευμένου θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη  Sir David Hare και μετάφραση της Μιρέλλας Παπαοικονόμου…παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Κάτω από το μικροσκόπιο μιας απρόσμενης χωροχρονικά στιγμής τίθεται το ξεδίπλωμα της σχέσης δύο ανθρώπων,  με διαφορετική οικονομική ο καθένας επιφάνεια και διαφορετική κοσμοθεωρία.

Μια κρύα νύχτα στο Λονδίνο, ο πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας Τομ,(Καταλειφός), επισκέπτεται για πρώτη φορά μετά από τον θάνατο της γυναίκας του, την πρώην ερωμένη του και νυν δασκάλα σε σχολείο υποβαθμισμένης περιοχής Κίρα,(Λουκία Μιχαλοπούλου) που έχει τρία χρόνια να συναντήσει για να την προσεγγίσει εκ νέου.

Το γεγονός, που συνδέεται και με την συμπτωματική επίσκεψη του 18χρονου γιου του Τομ, Έντουαρντ( Μιχάλη Πανάδη), στο σπίτι της Κίρα, παραθέτει τις διαφορετικότητες των δύο χαρακτήρων, που ενώ αγαπιούνται ακόμη με πάθος, φαίνεται να διαφέρουν σε τέτοιο βαθμό , όσον αφορά τον τρόπο προσέγγισης και κατανόησης της πραγματικότητας, που δημιουργείται και ανακύπτει το ερώτημα, του πόσο δύσκολο θα ήταν τη δεδομένη περίοδο, να έρθει και πάλι ο ένας κοντά στον άλλο.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Αγγίζοντας τα όρια της υπεραναλυτικής συγκρουσιακής συμπεριφοράς και πάθους, το έργο αυτό του Sir David Hare ισορροπεί ανάμεσα στο ακραίο και το φιλοσοφικό, επιτρέποντάς μας κατά την διαδικασία της μετάβασης θέσεων και απόψεων από τον ένα πρωταγωνιστή στον άλλο, να εξετάζουμε, να παρατηρούμε και να αναθεωρούμε τις αρχές μας, προκειμένου να καταλήξουμε,(ίσως), στον δικό μας εαυτό.

Με εξηρμένη ένταση που φτάνει στα όρια μιας οριακής φυσικής τελμάτωσης                                    και με ταχύτητες διαλόγων τέτοιες, που μόνον μετρ του είδους καταφέρνουν να διατηρήσουν για τόσο χρονικό διάστημα, ο Καταλειφός (με ένα ελαφρύ θεματάκι άρθρωσης στην αρχή κυρίως λόγω ταχύτητας διαλόγων) και η Μιχαλοπούλου, δίνουν δείγματα  ύψιστης θεατρικότητας.

Πως να ξεκινήσει κανείς ένα σουλάτσο στις βασικές αρχές του, στις αρχές που τον καθορίζουν ως προσωπικότητα, ως ηθικό και έλλογο ον και να μην συγκρουστεί με την αδυσώπητη αρχή του καπιταλισμού, που εξετάζει τον άνθρωπο μόνο πίσω απ’ το πρίσμα της χρησιμότητας και του συμφέροντός του προς αυτόν;

Πως να πειστεί ακόμη και ένας ερωτευμένος και να υποταχθεί στο συναίσθημά του, όταν αυτό έρχεται να το εκμηδενίσει η απαξίωση του ανθρωπισμού και της ανιδιοτέλειας από τον άλλο;

Άπειρες απόψεις και θέσεις, παρατίθενται δυναμικά σαν διάλογος επιθετικά φιλοσοφικός, που δεν κρατά τις αποστάσεις του υγειούς δρόμου, μα που χρησιμοποιεί μια κυριαρχική επιθετικότητα από την πλευρά του εγωιστικού αρσενικού για επικράτηση.

Ερωτήματα που γεννώνται μέσα σε ερωτήματα, συγκρούσεις, που χτυπούν σε τείχη υψηλά, άνεμοι του παρελθόντος που στροβιλίζονται πότε μανιασμένοι, πότε ήπιοι, πότε επαρμένοι και πότε ερωτοπαθείς, στο ταλαιπωρημένο σώμα της σκέψης.

Αφηνιασμένο άλογο ο Καταλειφός, που δεν βολεύεται…παρά μόνο στο δικό του δίκιο.

Πληγωμένο άλογο η Κίρα, που δεν βολεύεται, παρά μόνο στην πραγματική αγάπη.

Δυο άλογα, ένα το λιβάδι και ο τελικός προορισμός… αντίρροπος.

Εξαιρετικές και αλάνθαστες οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών, που σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, οδηγούν την παράσταση σε ένα αξιοπρεπές τέλος.

Ο γιός Έντουαρντ, είναι το γρανάζι που ελαφραίνει την παράσταση φρενάροντας την ένταση και προσθέτοντας της γλυκύτητα και νεανική αδέξια τρυφερότητα.

Η μουσική του Μίνου Μάτσα εξαίρετη, τα σκηνικά άριστα στημένα, με την τουαλέτα να αποκαλύπτει πρωτοποριακά την κάθε κίνηση των ηθοποιών, οι φωτισμοί σωστοί

και η σκηνοθεσία δυναμική και καίρια, κάτι στο οποίο φυσικά μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια ο Μαρκουλάκης.

Μια παράσταση…που αξίζει να δει κανείς!

Συντελεστές παράστασης:

Μετάφραση: Μιρέλλα Παπαοικονόμου
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά : Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια : Μαρία Κοντοδήμα
Mουσική Σύνθεση: Μίνως Μάτσας
Σχεδιασμός Φωτισμών : Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός Σκηνοθέτη : Έλενα Σκουλά
Βοηθός Σκηνογράφου : Γιώργος Θεοδοσίου
Πρωταγωνιστούν : Δημήτρη Καταλειφός, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μιχάλης Πανάδης 

Θέατρο Εμπορικόν
Σαρρή 11, Αθήνα

Τηλέφωνο : 210-3211750

Ημέρες – ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη: 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή: 21:00
Σάββατο: 18:00 & 21:00
Κυριακή: 20:00

Εισιτήρια: 15 ευρώ (προπώληση)