Ρένος Χαραλαμπίδης: «Όταν αποφασίζω να παίξω στο θέατρο, νιώθω σαν να φεύγω σε επικίνδυνη αποστολή»

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης, πλαισιωμένος από τον εξαιρετικό κρουστό Πέτρο Κούρτη και τους μαθητές του Θεάτρου Τέχνης, εξιστορεί και ερμηνεύει την υπερβατική προσωπικότητα του Καίσαρα, τον δίκαιο Βρούτο, τη στρατιωτική πειθαρχία του Κάσσιου και την καρδιά του Αντώνιου, μέσα σε ένα πολυπληθές θέαμα, γεμάτο κινηματογραφικές εικόνες που λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός του Θεάτρου Τέχνης. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης είναι ο Ιούλιος Καίσαρας του Σαίξπηρ αλλά και όλοι οι ρόλοι του έργου και μας εξηγεί γιατί δεν συνηθίζει να κάνει θέατρο.

Δεν εμφανίζεστε συχνά στο θέατρο. Να υποθέσω, λοιπόν, πως η παράσταση που παρουσιάζετε στο Θέατρο Τέχνης είναι ιδιαίτερη για εσάς;

Με το Θέατρο Τέχνης με συνδέει ο δάσκαλός μου, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, που είχα την τύχη να θητεύσω δίπλα του το 1990. Ήταν ο πρώτος μαθητής του Κουν και συνέχεια μου μιλούσε γι’ αυτόν. Μου υπογράμμιζε αυτό που του έλεγε, ότι το θέατρο έχει δύο συστατικά: την ποίηση και τη μαγεία. Φροντίζω να μην το ξεχνάω. Και όταν το συναντάω, παραδίνομαι. Όταν αποφασίσω να παίξω στο θέατρο, νιώθω σαν να φεύγω σε μια επικίνδυνη αποστολή, προς τα μέσα μου, και όταν επιστρέψω, αν επιστρέψω, αυτά που θα έχω ανακαλύψει να είναι η αρχετυπική ποίηση και μαγεία.

Η πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή ήταν το 1994, παίζοντας στην «Αγγέλα» του Σεβαστίκογλου, σε σκηνοθεσία Κακλέα, στο Παγοποιείο ΦΙΞ, ένα εργοστάσιο στην Πατησίων που είχαμε μετατρέψει σε θέατρο. Από την πρώτη μου αυτή εμπειρία κατάλαβα ότι πρέπει να ανεβαίνω στη σκηνή μόνο όταν έχω κάτι να πω. Στους άλλους αλλά και σ’ εμένα. Από τη δεκαετία του 2000 κρατώ μία από τις τελευταίες παραστάσεις στο ένδοξο ΠΑΡΚ της λεωφόρου Αλεξάνδρας, το «Μια ζωή την έχουμε», σε σκηνοθεσία Καλογρίδη και παραγωγό τον θρύλο του ελληνικού θεάτρου Βαγγέλη Λιβαδά. Υπήρξα ο νεότερος θιασάρχης της γενιάς μου, και μάλλον ο τελευταίος πρωταγωνιστής της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Μετά, οι περιπέτειές μου με το σινεμά με κράτησαν μακριά από το θέατρο. Αλλά θυμάμαι με χαρά τη συμμετοχή μου στην όπερα «Μαγικός Αυλός», του Μότσαρτ, στο Μέγαρο Μουσικής το 2007. Έκανα τον θιασάρχη και ουσιαστικά παρουσιαστή του έργου στο παιδικό κοινό. Επίσης, αξέχαστη θα μου μείνει η συμμετοχή μου στην «Ωραία Κοιμωμένη», όπου χόρευε η Σιλβί Γκιγιέμ, πάλι στο Μέγαρο Μουσικής. Είχα την τύχη να ηχογραφήσω την αφήγηση του παραμυθιού, που συνόδευε την Γκιγιέμ. Και το ποτάμι της ζωής με φέρνει τώρα σε ένα ξεχασμένο μου ραντεβού, με το Θέατρο Τέχνης.

Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία με τη Νατάσα Τριανταφύλλη και πώς καταλήξατε σε Σαίξπηρ;

Η Τριανταφύλλη συνδυάζει το εκρηκτικό ταλέντο με την ψυχραιμία του τεχνίτη. Τη συνάντησή μας την είχε προκαθορίσει η τύχη. Ο Σαίξπηρ ήταν στην παρέα μας, αφού μιλούσαμε συνέχεια γι’ αυτόν. Το ότι απεικονίζεται με σκουλαρίκι στο αυτί μάς απασχόλησε αρκετά. Όσο για τον Καίσαρα, είναι κάτι που το ζητάει η εποχή μας, καθώς όλες οι εξουσιαστικές συντεταγμένες επαναπροσδιορίζονται. Όπως ακριβώς την εποχή εκείνη, που η Ρώμη έπρεπε να περάσει από τη δημοκρατία στην αυτοκρατορία. Η παράσταση πραγματεύεται το ανίκητο ποτάμι της εξέλιξης που πάντα βρίσκει τον δρόμο του προς τη θάλασσά του.

Μιλήστε μας για τον "Ιούλιο Καίσαρα"…

Καθώς έχουμε μπει για τα καλά στον 21ο αιώνα, έργα σαν τον «Ιούλιο Καίσαρα» φαίνονται επίκαιρα, όσο επίκαιρη είναι κάθε ιστορία αγάπης. Το θέμα της εξουσίας έχει ξεκινήσει από την εποχή των σπηλαίων και θα τίθεται και στην αποικία που θα κάνουν οι άνθρωποι στον Άρη. Αλλά ένα κομμάτι του έργου που προσπαθούμε τώρα να φωτίσουμε είναι το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα». Όταν ημιτελείς και ήπιες προσωπικότητες, όπως ο Βρούτος, μετριότητες με αγνά κίνητρα και καλές προθέσεις, αποφασίζουν να κάνουν αυτό που τους φαίνεται σωστό, χωρίς όμως να μπορούν να αντιληφθούν τη δυναμική της Ιστορίας, είναι σαν να προσπαθούν να σταματήσουν ένα άγριο ποτάμι με ένα φράγμα. Το φράγμα ασκεί βία στο ποτάμι, αλλά και το δυναμώνει ταυτόχρονα, ώστε μόλις το φράγμα το συντρίψει ο χρόνος και η πραγματικότητα, το ποτάμι να ξεχυθεί με μεγαλύτερη δύναμη. Χρειάζονται σπάνιοι άνθρωποι, σαν τον Καίσαρα, που να αντιληφθούν την πραγματικότητα με τη δυναμική της και να συμβάλουν, έστω και με τη δολοφονία τους, στο να πάει ο κόσμος παρακάτω. Πέρα από την ηθική και πέρα από το σωστό και το λάθος.

Οι μαθητές του Θεάτρου Τέχνης με ποιον τρόπο συμμετέχουν;

Είναι σαν τον καβαφικό μυστικό θίασο. Όσο βουίζει γύρω μου, νιώθω ότι η τύχη είναι με το μέρος μου. Υπάρχουν δημιουργώντας την περιρρέουσα ατμόσφαιρα με το πάθος ενός νεοφώτιστου. Καταφέρνουν, όμως, ο καθένας ξεχωριστά, να φτιάξουν ρόλους μέσα στην αχλή μιας τόσο παλιάς ιστορίας. Είμαι τυχερός που κινούμαι ανάμεσά τους, καθώς με τροφοδοτούν με τη νεανική ανάσα που χρειάζεται ο βουτηχτής, που συχνά ξεχνιέται στον βυθό.

Εσείς ερμηνεύετε όλους τους ρόλους του έργου. Ποιον αγαπήσατε περισσότερο;

Τον Κάσσιο. Ήταν αυτός που μαχαίρωσε τον Καίσαρα στο πρόσωπο. Ήταν ο πιο εκτεθειμένος και αδικημένος. Καταμετρήθηκε στους προδότες, ενώ απλώς αγαπούσε πιο πολύ τη δημοκρατία, ακόμα και από την ίδια τη Ρώμη. Ας ηρεμήσει η ψυχή του. Στην παράσταση αυτή, τόσους αιώνες μετά, θα υπάρξει η συμπάθεια που του αξίζει.

Δεν γίνεται να μη σταθούμε στην παρουσία στη σκηνή του Πέτρου Κούρτη, που διευθύνει μια ορχήστρα κρουστών. Πείτε μας περισσότερα…

Ο Κούρτης διακατέχεται από τον δαίμονά του παντός. Όπως κάθε γνήσιος καλλιτέχνης. Για μένα, συμμετέχει σαν ολοκληρωμένος ηθοποιός. Τα κρουστά του, που σαν να λένε από μόνα τους την κρυμμένη ιστορία του έργου, είναι απλώς ένα φόντο για να ξετυλίξει ο Κούρτης την αφηγηματική του προσωπικότητα.

Τη μελωδία του έργου έγραψε ειδικά για την παράσταση ο διεθνούς φήμης Ιταλός πιανίστας και συνθέτης Ludovico Einaudi. Πως προέκυψε αυτό;

Η σκηνοθέτιδά μας, η Νατάσα Τριανταφύλλη, έχει το σπάνιο χάρισμα της καλλιτεχνικής γοητείας. Δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτό ο Einaudi. Κατά έναν μεταφυσικό τρόπο… όλοι μια παρέα είμαστε.

Τα καλοκαιρινά σας σχέδια;

Όσες φορές έκανα σχέδια, έδωσα υλικό στον μεγάλο φαρσέρ. Φτάνουν οι πλάκες που έχει κάνει εναντίον μου. Γέλασα με τα παθήματά μου, αλλά και έμαθα. Όχι σχέδια.

INFO

ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ

Μετάφραση: Κ. Καρθαίος

Κείμενο παράστασης (πάνω στη μτφρ. του Κ. Καρθαίου): Ρένος Χαραλαμπίδης, Νατάσα Τριανταφύλλη, Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Σκηνοθεσία - Σκηνικοί χώροι: Νατάσα Τριανταφύλλη

Πρωτότυπη μελωδία: Ludovico Einaudi

Ερμηνεία: Ρένος Χαραλαμπίδης

Μουσική - Κρουστά - Λούκιος: Πέτρος Κούρτης

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Φρυνίχου 14, Πλάκα

Τηλ.: 210 3222464

Πρεμιέρα: 12 Απριλίου 2018

Ημέρες, ώρες και τιμές εισιτηρίων θα ανακοινωθούν.