Είδαμε την παράσταση «Ο Μισάνθρωπος» του Μολιέρου, στο Σύγχρονο Θέατρο

Μια ιδιαίτερη διασκευή στην πιο πικρή  κωμωδία του Μολιέρου, φτιαγμένη για έξι πρόσωπα από την Ιόλη Ανδρεάδη και τον Άρη Ασπρούλη σε σκηνοθεσία της Ιόλης Ανδρεάδη σε νέα έμμετρη απόδοση 1600 στίχων, που πρωτοπαίχτηκε στις 4 Ιουνίου 1666, στο θέατρο του Palais-Royal… παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Απλώνοντας σαν πολυσύνθετα κατασκευασμένο χαλί την πραγματικότητα, με εμφανής τις διαφορετικότητες και κατά συνέπεια τις συγκρούσεις σε αυτή, απαντάμε τον Άλκηστο (Μισάνθρωπο), ένα πλάσμα που απεχθάνεται τον κόσμο, την υποκριτική και χυδαία αυτού δομή και δίχως τέλος τον στηλιτεύει, μιας και παρουσιάζεται ως  το ακραίο παράδειγμα ενός ανθρώπου τόσο ειλικρινούς, που ταυτόχρονα αυτό, καθιστά αδύνατο να είναι υπό οιαδήποτε συνθήκη αρεστός.             

Η ειλικρίνεια είναι το μοναδικό στερεό έδαφος για κάθε συνείδηση μας λέει ο Καντ.

(Κι όμως, πόσο εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθεί)

Είναι ερωτευμένος παράφορα με την φιλάρεσκη και ιδιαιτέρως κοινωνική και εύγλωττη Σελιμένα, με τις απελευθερωμένες πρακτικές της οποίας συγκρούεται, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά, προσπαθώντας αφενός να επιβληθεί στον εαυτό του και στο μοναδικό ετούτο του σαρκικό πάθος μα αφετέρου νιώθει εντελώς ανήμπορος απέναντι σε αυτό.

Είναι ερωτευμένος παράφορα με την φιλάρεσκη και ιδιαιτέρως κοινωνική και εύγλωττη Σελιμένα, με τις απελευθερωμένες πρακτικές της οποίας συγκρούεται, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά, προσπαθώντας αφενός να επιβληθεί στον εαυτό του και στο μοναδικό ετούτο του σαρκικό πάθος μα αφετέρου νιώθει εντελώς ανήμπορος απέναντι σε αυτό.

Έχει δίπλα του τον σώφρονα φίλο του Φιλήντα, ο οποίος πασχίζει να μετριάσει τις στεγνές και αδιάλλακτες αντιδράσεις του, θέλοντας να τον βοηθήσει να ενταχθεί στην εποχή και στον κόσμο που τόσο μοιάζει να μισεί.Μέρη του κόσμου ετούτου με τον οποίο συγκρούεται η Αρσινόη, μια χυδαία, φθονερή , δολοπλόκος και υποκρίτρια γυναίκα, η Ελιάνθη, μια τίμια, ευγενής και ερωτευμένη με το ήθος του Άλκηστου, μα που αδυνατεί να αποδεχτεί την σκληρότητα και το μίσος του απέναντι στον κόσμο και που εντέλει πέφτει στην αγκαλιά του ανταγωνιστή του και αντίζηλου Ορόντη, ο οποίος με την σειρά του και αυτός πολιορκεί την σαγηνευτική Σελιμένα.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Μια βαθειά και σημαντική αλληγορία απέναντι στις μικρότητες της κάθε εποχής,όπου ο άνθρωπος είναι εγκλωβισμένος τόσο στην εικόνα του, όσο φυσικά και στις τάσεις που η συγκεκριμένη χρονική περίοδος επιβάλλει. Και αν μεν ο καθείς σε αυτές προσαρμοστεί, γίνεται μέρος του συστήματος και αποδεκτός, αναφορικά με την ομήγυρη η οποία μέσα στην παραμόρφωσή της ολισθαίνει και σήπεται  ενώ δε αν αντισταθεί, αρνηθεί να υποταχθεί και με ειλικρίνεια εκφράσει την αλήθεια, γίνεται σταδιακά μισητός, χλευάζεται και εν τέλει απορρίπτεται.Έχουμε  απέναντί μας τους ακραίους χαρακτήρες μιας δεδομένης εποχής, (της κάθε εποχής), που αποδομούνται  και  ανασυντίθενται για να καταλήξουν σε ένα πολυσύνθετο άθροισμα εντυπώσεων, έναν καθρέφτη, που αν μέσα του κοιτάξουμε κι εμείς με μάτια ανοιχτά και με ειλικρίνεια, κάπου, κάπως, θα αντικρύσουμε και τον εαυτό μας.

Η ανάπτυξη της παράστασης φιλτράρεται από τρεις συνθήκες, (εκδοχές), όπως τις αποκαλεί η σκηνοθέτης , μια μορφή ψυχογραφήματος που σπάει και ανασυντίθεται για να μας οδηγήσει στην αλήθεια.Μέσα στην πινακοθήκη της Σελιμένης μεταφερόμαστε, όπου οι χαρακτήρες τοποθετούνται εντός κάδρων όπου και απελευθερώνονται και αναπαράγουν μια πιο υποσυνείδητη μορφή του εαυτού τους, δίχως φωνή, δίχως λογική δέσμευση και που εκεί απαθανατίζονται τα πιο σημαντικά της ζωής τους στιγμιότυπα, η μέγιστη υποκριτική τους απόδοση.Κατά την δεύτερη συνθήκη, οι πρωταγωνιστές βρίσκονται στον πραγματικό χώρο, όπου εκφράζεται η οπτική της αλήθειας τους και απογυμνωμένοι μας παραθέτουν τους εαυτούς τους, τον κόσμο και την ταύτισή τους με αυτόν, την σιωπηλή δέσμευσή τους, απέναντι σε αυτόν.

Τέλος, στην Τρίτη και τελευταία συνθήκη του μικροφώνου, βιώνουμε την εκ βαθέων ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης των έξι αναλυόμενων, όπου, έχοντας πλέον αποδεσμευτεί από των συμβάσεων την εγκράτεια, μετατρέπουν τις σκέψεις τους σε φωνή, καταργώντας τις συμβάσεις αυτές, εκμηδενίζοντας το προσωπείο της πλαστικής αλήθειας.Στην ιδιαίτερη αυτή μεταβατική ατμόσφαιρα της  ανάπτυξης των χαρακτήρων,ο πλέον αγαπητός και ταλαντούχος Μιλτιάδης Φιορέντζης, ξεδιπλώνει για μία ακόμη φορά το αλάνθαστο του ταλέντου του και μας εντυπωσιάζει στον ρόλο του Άλκηστου, φέρνοντάς τον σε μία εκ των πρώτων θέσεων, στον βωμό του πηγαίου.Απ’ την άλλη, τόσο η Βασιλική Τρουφάκου ως Σελιμένη, ο Θύμιος Κούκιος ως Ορόντης, η Δανάη Επιθυμιάδη ως Ελιάνθη, ο Ορέστης Καρύδας ως Φιλήντας και η Μελίνα Θεοχαρίδου ως Αρσινόη, υπηρέτησαν τους ρόλους τους με ακρίβεια, συνέπεια, πάθος και  αλήθεια, έτσι ώστε όλοι μαζί να μας προσφέρουν μια παράσταση ιδιαίτερα σημαντική και ψυχαγωγική.Η μουσική, οι φωτισμοί και τα σκηνικά-κοστούμια έδεσαν μεταξύ τους και στήριξαν κατά το δοκούν την διασκευασμένη ετούτη σύνθεση… που τόσο απολαύσαμε.

Μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Γιάγκος Ανδρεάδης
Έμμετρη διασκευή: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
Σκηνογραφία – Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Cover song: Κώστας Δαλακούρας
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ & Νίκος Πανταζάρας | Video trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Γιάννης Παυλόπουλος & Μαρία Νικητοπούλου
Κατασκευή Κοστουμιών: Δάφνη Τσακότα & Σιμέλα Τουργαϊδου | Βοηθός Ενδυματολόγου: Αμαλία Αντώνη
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Παραγωγή: Constantly Productions – Βαγγέλης Κώνστας

Διανομή

Άλκηστος: Μιλτιάδης Φιορέντζης, Σελιμένη: Βασιλική Τρουφάκου, Ορόντης: Θύμιος Κούκιος, Ελιάνθη: Δανάη Επιθυμιάδη, Φιλήντας: Ορέστης Καρύδας, Αρσινόη:Μελίνα Θεοχαρίδου

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 20/04/2018

Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 21.15

Τοποθεσία:

Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι

Eισιτήρια:

15 ευρώ γενική είσοδος | 10 ευρώ φοιτητικό & ανέργων

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ.: 210 3464380, 210 5138067