Δημήτρης Μαλισσόβας: «Δεν μπορείς να κλέψεις στο μιούζικαλ» - Free Sunday
Δημήτρης Μαλισσόβας: «Δεν μπορείς να κλέψεις στο μιούζικαλ»

Δημήτρης Μαλισσόβας: «Δεν μπορείς να κλέψεις στο μιούζικαλ»

Οι «Γάτες» του Άντριου Λόιντ Βέμπερ, οι πρωταγωνιστές της μαγευτικής ποίησης του Τ.Σ. Έλιοτ, το μιούζικαλ που έχουν δει περισσότεροι από 73.000.000 θεατές σε όλο τον κόσμο επιτέλους «μιλάει» ελληνικά. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας αναλαμβάνει το δύσκολο εγχείρημα και μας εξηγεί πώς είναι να σκηνοθετεί ένα έργο που έχει δει περισσότερες από δέκα φορές.

Πώς είναι να σκηνοθετεί κανείς το «Cats», ένα από τα πιο εμβληματικά μιούζικαλ παγκοσμίως;

Είναι μεγάλη ευθύνη. Αλλά και μεγάλη χαρά. Το «Cats» είναι ένα από τα μακροβιότερα και πιο διάσημα μιούζικαλ στον κόσμο. Και όχι τυχαία. Υπήρξε ένα από τα πιο καινοτόμα έργα της εποχής του. Ευθύνη είναι όχι γιατί δεν πρέπει να συγκριθείς με τις ξένες παραγωγές – αυτό ίσως είναι και αδύνατο. Εδώ υπάρχει και μια υπερβολή. Όταν ανακοινώνεις ένα μιούζικαλ, το πρώτο πράγμα που λέγεται είναι αν θα είναι εφάμιλλο με εκείνο του εξωτερικού. Κάτι που δεν λέγεται ποτέ στα ανεβάσματα ενός Ίψεν ή ενός Τένεσι Ουίλιαμς ή Μπέκετ. Το θεωρώ λάθος. Το θέατρο είναι θέατρο και εκφράζεται με ποικίλους τρόπους. Είναι ευθύνη, γιατί αυτό που θα κάνεις θα πρέπει να είναι πρωτίστως έντιμο. Κάποιος πληρώνει ένα εισιτήριο για να σε δει. Κανείς δεν μπορεί να παίζει με αυτό. Και να μην πετύχει σαν αποτέλεσμα, θα πρέπει να ξέρεις ότι το προσπάθησες σκληρά. Χαρά είναι που μπόρεσα και σύστησα όλον αυτόν τον υπέροχο γατόκοσμο στους θεατές. Και που το ζω και το ξαναζώ κάθε βράδυ.

Να φανταστώ πως έχετε παρακολουθήσει παραστάσεις του εξωτερικού…

Ασφαλώς. Ενημερώνομαι και παρακολουθώ ό,τι καινούργιο ανεβαίνει στο Broadway και στο West End. Το «Cats» το έχω δει δέκα φορές. Βέβαια, όταν πρόκειται να σκηνοθετήσω ένα έργο, θα προτιμούσα να μην το έχω δει. Η άγνοια κινδύνου είναι προτιμότερη όταν καταπιάνεσαι με αυτά τα μεγέθη. Προσπαθώ, λοιπόν, να μηδενίσω το κοντέρ και να το δω με μια καινούργια ματιά.

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά την προετοιμασία;

Το έργο έχει από μόνο του μεγάλες απαιτήσεις. Ίσως και υπεράνθρωπες. Και φωνητικά και σωματικά. Το «Cats» είναι η πεμπτουσία του σωματικού θεάτρου. Το πρώτο πράγμα που είπα στους ηθοποιούς στην πρόβα ήταν πως είμαστε χαμένοι από χέρι. Αν δεν το πιστέψουμε, αν δεν το αγαπήσουμε, αν δεν νιώσουμε τη μουσική του Βέμπερ και τους στίχους του Έλιοτ, αν δεν δώσουμε όλη μας την ψυχή, δεν θα έχουμε κάνει τίποτα. Σκληρή δουλειά, επίπονες και πολύωρες πρόβες. Μικροτραυματισμοί. Αγωνίες. Οι ηθοποιοί έπρεπε να ξεπεράσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Κι εμείς μαζί τους.

Από τη διεθνή παραγωγή τι οδηγίες σάς έδωσαν; Σε τι επέμεναν και πού ήταν ανοιχτοί;

Ευτυχώς, είχε προηγηθεί η επιτυχία της «Evita» τον προηγούμενο χρόνο και ήταν πολύ γενναιόδωροι μαζί μου. Αυτό που μου ζητήθηκε ήταν να αντιμετωπίσω το κείμενο σαν να ανέβαινε πρώτη φορά στο θέατρο. Να μη δανειστώ τίποτα από τις προηγούμενες σκηνοθεσίες. Αυτό ήταν από τη μια ανακουφιστικό και από την άλλη επώδυνο. Πώς να ξεφύγεις από ένα έργο που έχει καταγραφεί επιτυχώς όλα αυτά τα χρόνια; Ήταν μεγάλη σπαζοκεφαλιά, αλλά τώρα μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα μας δικαίωσε όλους.

Θέλετε να μοιραστείτε κάτι ενδιαφέρον από τα παρασκήνια της παράστασης;

Η μεταμόρφωση των ηθοποιών σε γάτες είναι το πιο δυνατό κομμάτι της παράστασης. Κυρίως παρασκηνιακά. Και δεν μιλώ μόνο για το απαιτητικό μακιγιάζ, το κοστούμι και την ανάλογη προθέρμανση, αλλά για την ίδια τη μετάβαση από την ανθρωπότητα στη γατότητα. Είναι σχεδόν μαγικό να βλέπεις τους ανθρώπους να μεταμορφώνονται μπροστά στα μάτια σου. Και, το κυριότερο, να γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη άρρηκτα μέλη αυτής της παράξενης φυλής.

Ενώ θεατρικά η Ελλάδα αγάπησε το μιούζικαλ «παράφορα» τις δεκαετίες του ’80, του ’90 και στις αρχές του 2000, ήταν εξορισμένο από το ρεπερτόριο των ελληνικών σκηνών. Τελευταία βλέπουμε ένα δυναμικό comeback. Πού οφείλεται;

Οι Έλληνες αγαπούσαν πάντα το μουσικό θέατρο. Ήταν στην παράδοσή μας και η οπερέτα και η επιθεώρηση. Και μην ξεχνάμε ότι όλες οι μουσικές επιτυχίες του προηγούμενου αιώνα ξεπήδησαν από την επιθεώρηση. Η επιθεώρηση δεν ήταν βέβαια αυτό που έχουμε προλάβει τα τελευταία χρόνια. Ήταν ένα πολύ λαμπερό πράγμα, με μεγάλα σκηνικά, φαντασμαγορικά κοστούμια και μεγάλες ορχήστρες. Η συνέχεια ήταν το μιούζικαλ. Η Αλίκη το πρωτοέκανε μόδα. Η Σμαρούλα Γιούλη και άλλοι. Τώρα γίνονται αρκετές παραστάσεις μιούζικαλ στην Ελλάδα. Οι περισσότερες επιτυχημένες. Πολλές παραστάσεις έχω χαρεί που τις είδα στη χώρα μας. Το «Nine», το «Chicago», το «Sweet Charity», το «Sweeney Todd», τελευταία το «Jesus Christ Superstar» και τόσες άλλες. Ξέρεις, δεν μπορείς να κλέψεις και πολύ στο μιούζικαλ. Ή το ’χεις ή δεν το ’χεις. Η καινούργια φουρνιά των ηθοποιών είναι πιο εκπαιδευμένη. Και οι παραγωγές πιο προσεγμένες. Το δυναμικό comeback οφείλεται και σε αυτό, αλλά και στην ανάγκη του κοινού. Υπάρχουν πολλοί fans. Για μια μερίδα του κοινού, επίσης, ένα μιούζικαλ είναι μια ολοκληρωμένη έξοδος. Τραγούδι, μουσική, χορός. Κάτι που έκαναν οι μουσικές σκηνές και τα νυχτερινά μαγαζιά παλιότερα.

INFO

CATS

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαλισσόβας

Απόδοση κειμένου: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Πρωταγωνιστούν: Ευγενία Λιάκου, Ιάσων Μανδηλάς, Ίαν Στρατής, Κατερίνα Σούσουλα, Άννα Φιλιππάκη, Μαίρη Συνατσάκη

Στον ρόλο της Grizabella η Σόνια Θεοδωρίδου, Gus ο Κώστας Αρζόγλου

Θέατρον Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»

Πληροφορίες-κρατήσεις: www.people.gr