Είδαμε την παράσταση “Υστερόγραφο”, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου - Free Sunday
Είδαμε την παράσταση “Υστερόγραφο”, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Είδαμε την παράσταση “Υστερόγραφο”, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Μια καλοστημένη παράσταση από την ομάδα ME. WE , βασισμένη σε μια προσωπική επιστολή και αληθινή ιστορία για μέρος της ζωής του Θανάση Κλαδούχου , σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Μπερδέκα… παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η παράσταση ετούτη παραθέτει στο κοινό μια φιλία.

Μια φιλία που αναπτύχθηκε από το 1960 ως το 1980, ανάμεσα σε δύο άνδρες, 

ένας εκ των οποίων ήταν ο Θανάσης Κλαδούχος, αγωνιστής της Αριστεράς, 

ακέραιος και ευγενής άνθρωπος.

Η επαγγελματική και φιλική μεταξύ τους σχέση, οδηγεί τον συγγραφέα, να γράψει ένα γράμμα στα εγγόνια του Θανάση, παραθέτοντάς τους την πορεία και την σημασία που είχε, όχι μόνον γι αυτόν ο παππούς τους, μα και ως άνθρωπος γενικά. «Εξέχων άνθρωπος, άνθρωπος με Άλφα κεφαλαίο».

ΚΡΙΤΙΚΗ

Αντιμέτωπος με την άγνοια ο άνθρωπος, μένει μόνον να φαντάζεται μια αλήθεια,

που πολύ συχνά, απέχει  απ’ την πραγματικότητα.

Ένα γράμμα δέκα σελίδων, μια αποκάλυψη, καταδεικνύει την καταλυτική δύναμη της αλήθειας αυτής και αναδομεί τον χρόνο- στον χρόνο, το πρόσωπο, την πίστη, τις σημασίες, τον σεβασμό και ένα δάκρυ θαυμασμού στο τέλος της ανάγνωσης που αυτή δημιουργεί.

Πόσοι και πόσοι σημαντικοί άνθρωποι και αγωνιστές, αθόρυβοι μα της ζωής μουσικοί-ποιητές, ταπεινοί μα απέραντοι, υπομονετικοί στον δικό τους πόνο, μα  προστάτες απέναντι σε πόνο αλλότριο, έζησαν κι έσβησαν μες στη σιωπή μιας οικτρής και άδικης ανωνυμίας.

Κι όμως στον αστερισμό της δικαιοσύνης και της ηθικής, είμαι σίγουρος πως θα απολαμβάνουν την υπερκόσμια γαλήνη , από την πρώτη κι όλα θέση.

Ένα γράμμα που μοιάζει με εξομολόγηση σιωπηλή μα παντοδύναμη.

Είναι μια εξομολόγηση παντοδύναμη.

Σ’ ένα θέατρο με χαρακτήρα μυσταγωγικό, υπό τα αδιόρατο φως των κεριών,

οι μνήμες ξεδιπλώνονται σαν χαλί πολύχρωμο, κεντημένο με απλότητα από τα χέρια επιδέξιου καλλιτέχνη.

Οι ηθοποιοί συνθέτουν , άλλοτε με ένταση, με μία φωνή κι άλλοτε μεμονωμένα, μα σιγοντάροντας ο ένας τον άλλο, ετούτη την τρυφερή ιστορία που κρύβει μέσα της την απλότητα του ανθρώπινου μεγαλείου. Έκφραση που χτυπά σε έκφραση, φωνή που διασταυρώνεται με φωνή, περιέργεια… που αντανακλά απαντήσεις.

Ο τοίχος… έχει την δική του Ιστορία. Πάντα ο τοίχος, έχει την δική του Ιστορία.

Ένα στριφογύρισμα, μια δίνη ανθρώπινη, που με την Θυσία και με το ιδιαίτερα συγκινητικό κομμάτι της Ικαρίας, στοιχειοθετεί και αλήθειες πανανθρώπινες. Της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, της αγάπης και της υπομονής.

Όμορφα δοσμένη σκηνοθετικά  η παράσταση σε κρατάει σε εγρήγορση και οι ηθοποιοί, σε μία γροθιά, απέδωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την στο χρόνο πορεία.

Δύσκολο να διαχωρίσει κανείς την ερμηνεία της Μαριάνθης Μπαϊρακτάρη από αυτή της Αθηνάς Μπερδέκα και του Τάκη Σακελλαρίου από αυτή του Στράτου Σωπύλη.

Κι αυτό γιατί ο τρόπος και η εκτέλεση μας παρέπεμψε σε μια ενιαία κίνηση κατά μήκος της ροής του χωροχρόνου.

Με απλά μα όμορφα σκηνοθετικά τρυκ, καλούς φωτισμούς και  ήχο, ανυψώνεται  ο θεατής και σε καμία των περιπτώσεων δεν πλήττει.

Πολύ σημαντική είναι φυσικά και η παρουσία της μουσικής δια χειρός Δημήτρη Παπαλάμπρου, που τόνιζε, ενέτεινε, αύξανε και έριχνε την ένταση κατά τις ανάγκες της στιγμής προσθέτοντας μια υπέροχη διάσταση στις ερμηνείες.

Μια όμορφη παράσταση που μας διδάσκει… την ταπεινοφροσύνη!

Συντελεστές της παράστασης

Σύνθεση κειμένων - Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπερδέκα
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Σχεδιασµός φωτισµών: Λευτέρης Παυλόπουλος 
Μουσική: Δημήτρης Παπαλάμπρου
Κοστούμια: Χάρης Σουλιώτης
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Οργάνωση Παραγωγής: Πάνος Σβολάκης

Το κείμενο της επιστολής στην οποία βασίστηκε η τελική σύνθεση των κειμένων είναι του Θανάση Κλαδούχου

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη
Αθηνά Μπερδέκα
Τάκης Σακελλαρίου
Στράτος Σωπύλης