Μια κωμωδία για τρεις και… τη ζωή τους στην τέχνη - Free Sunday
Μια κωμωδία για τρεις και… τη ζωή τους στην τέχνη

Μια κωμωδία για τρεις και… τη ζωή τους στην τέχνη

Μία κωμωδία για τον μικρόκοσμο του θεάτρου. Ένα έργο μέσα στο έργο. Το «Η ζωή μου στην τέχνη» του Andrew Cowie, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο 104, κάνει βουτιά στα άδυτα της θεατρικής πράξης φωτίζοντας με πολύ χιούμορ ανθρώπους και καταστάσεις.

 Ο Γκράχαμ, ένας νεαρός σκηνοθέτης που ανεβάζει τον «Δον Ζουάν», είναι κρυφά ερωτευμένος με τον πρωταγωνιστή του, Στίβεν, ο οποίος φαντασιώνεται τη συμπρωταγωνίστρια του, Ρεβέκκα, αλλά εκείνη έχει την προσοχή της στραμμένη στον λάθος άντρα...

Μία κωμωδία γεμάτη ανατροπές, σαν παρτίδα σκάκι, που στοχάζεται πάνω στους ρόλους που παίζουμε πάνω και κάτω από τη σκηνή, καθώς και τα προσωπεία που αλλάζουμε προκειμένου να είμαστε αρεστοί. Αλήθεια, πώς μπορεί κανείς να σκηνοθετήσει την ίδια τη ζωή;

Ο Andrew Cowie τοποθετεί τους ήρωες του στην καρέκλα του ψυχολόγου αποκαλύπτοντας τους φόβους, τις ελπίδες και τις σεξουαλικές επιθυμίες τους. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Birmingham τον Ιούλιο του 1998. Έκτοτε έχει παιχτεί σε διάφορες χώρες αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.

Με αφορμή το θέμα του έργου οι τρεις πρωταγωνιστές της παράστασης – Φιόνα Γεωργιάδη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος και Βαγγέλης Σαλευρής – μιλούν στη Free Sunday και απαντούν σε τρεις ερωτήσεις για τη δική τους… ζωή στην τέχνη.

 

Ποια είναι η πιο τραγελαφική εμπειρία που έχετε βιώσει στην ενασχόλησή σας με την υποκριτική μέχρι σήμερα;

Φιόνα: Η πρώτη στιγμή που μου έρχεται στο μυαλό συμπίπτει με την έναρξη της αναγωρισιμότητας μου μετά από προβολή στην τηλεόραση. Περπατούσα στο δρόμο μιλώντας στο τηλέφωνο σε κάπως έντονους τόνους, χωρίς καμία απολύτως επίγνωση ότι κάποιος μπορεί να με αναγνωρίζει. Δεν είμαι υπερήφανη για το παρακάτω γεγονός, αλλά όταν με σταμάτησαν στο δρόμο διακόπτοντας με επίμονα από το τηλεφώνημα μου για να με ρωτήσουν αν είμαι ο ρόλος μου, χωρίς να προλάβω καν να σκεφτώ απάντησα «όχι, ευχαριστώ» και προχώρησα βυθισμένη στα δικά μου. Προφανώς σάστισα, δεν εξηγείται διαφορετικά! Μετά που το σκεφτόμουν, γελούσα! Δεν μου έχει ξανασυμβεί έκτοτε (γέλια)

Δημήτρης: Εμένα μου έχει συμβεί να κάνω πρόβες ενάμιση μήνα για μία παράσταση με έμπειρους ηθοποιούς και συντελεστές, να έχουν κυκλοφορήσει δελτία τύπου και αφίσες της παράστασης και ξαφνικά η παραγωγός να εξαφανίζεται!

Βαγγέλης: Είναι αρκετές ομολογώ. Δεν μπορώ να διαλέξω μία, γιατί θα αδικήσω τις υπόλοιπες.

 

Οι ήρωες του έργου σχηματίζουν ένα ερωτικό τρίγωνο με τον καθένα να κοιτά προς… διαφορετική κατεύθυνση. Σας έχει τύχει να ερωτευτείτε τον… «λάθος άνθρωπο»;

Φιόνα: Και σε ποιον δεν έχει τύχει! Απλώς, όχι, δεν ήταν σε μορφή τριγώνου, θα σας απογοητεύσω. Αλλά και μεταξύ των δύο ακόμα, ξέρεις πόσες παρεξηγήσεις δημιουργούνται. Ιδίως αν μιλήσουμε για την περίπτωση που εσύ κοιτάς αυτόν και αυτός κοιτά οπουδήποτε αλλού! Ανεκπλήρωτοι έρωτες, λοιπόν, ελπίζω πως λειτουργούν ως έμπνευση για τους αμφίδρομους.

Δημήτρης: Δεν ξέρω τι σημαίνει ο λάθος άνθρωπος, αλλά ο Στίβεν που παίζω εγώ στο έργο ερωτεύεται με μία κοπέλα που δεν της αρέσουν οι δεσμεύσεις. Μου έχει συμβεί και εμένα αυτό!

Βαγγέλης: Όταν ερωτεύεσαι κάποιον ακούγεται κάπως «οξύμωρο» το… «λάθος άνθρωπος».

 

Πιστεύετε ότι τα επαγγελματικά πρέπει να μπλέκονται με τα προσωπικά ή είστε από αυτούς που θα αποφεύγατε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Φιόνα: Ναι, είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να αποφεύγονται αυτοί οι συνδυασμοί, αλλά επειδή, ως γνωστόν, η ζωή δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε - αλλά αυτό που είναι - οφείλουμε μάλλον να την κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Επομένως, θεωρώ ως μόνο σίγουρο πως σε όποια κατάσταση και να βρεθείς αναμεμειγμένος, αν το κανείς με αξιοπρέπεια και διακριτικότητα, βγαίνεις εξίσου αλώβητος.

Δημήτρης: Νομίζω ότι είμαι από αυτούς τους «μεταλλαγμένους» που προσπαθώ να μην μπλέκω τα προσωπικά με τα επαγγελματικά  μου εκτός αν κάτι είναι τόσο δυνατό και υπέροχο, που υπερβαίνει τις  αντιστάσεις μου!

Βαγγέλης: Εγώ θα αρκεστώ να απαντήσω μονολεκτικά: Προσπαθώ...