Είδαμε την παράσταση “Μυγοφαές”, στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου

18.02.2019
Πολιτισμός

Το “Μυγοφαές”, του Ζουάν Γιάγκο, με αρχικό τίτλο FAIRFLY και αρχική ιδέα από τον Θίασο La Calórica, που παίχτηκε για πρώτη φορά το 2017 στη Βαρκελώνη και απέσπασε 2 βραβεία ΜΑΧ, αυτά του καλύτερου συγγραφέα και του καλύτερου έργου αποκάλυψη, με δεύτερο κι όλα σταθμό την Ελλάδα, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία και εκτέλεση από τους AbOvo…παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μια ομάδα νέων ανθρώπων γύρω στα 35, αποφασίζει δεδομένων των άπειρων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν με την εργασία τους και τις επιγενόμενες περικοπές και απολύσεις, να συστήσουν μια νέα επιχείρηση, στηριζόμενοι σε μια καλή ιδέα.

Η ιδέα αυτή που αφορά την κατασκευή μιας παιδικής τροφής, σκοπό δεν έχει μόνο να τους απαλλάξει από τα οικονομικά τους προβλήματα, μα να τους βοηθήσει με γνώμονα την ιδέα αυτή, υπό μία έννοια να ταχθούν και υπέρ της διάσωσης του πλανήτη.

Μόνο πρόβλημα ετούτης της σύλληψης είναι, το ότι η τροφή αυτή παράγεται από προνύμφες μύγας, εξού και ο τίτλος «Μυγοφαές».

Μια παράσταση που ερμηνεύοντας πολλές και βαρύγδουπες ξενικές επιχειρηματικές λέξεις, όπως το start-up, το innovation και το entrepreneurship, δίνατε να μας τοποθετήσει με ιδιαίτερο χιούμορ βαθιά, μέσα στον σκληρό και αδυσώπητο επιχειρηματικό κόσμο, τις επιτυχίες, τις αντιξοότητες και τις αποτυχίες του…

ΚΡΙΤΙΚΗ

Γράφοντας κωμωδίες διότι δεν είναι αισιόδοξος, ο Γιάγκο, με διάθεση πάντα αυτοβιογραφική, δημιουργεί και υλοποιεί μια ιδέα μέσα στην ιδέα, μια πραγματικότητα με απόδοση κωμική μέσα στην απαισιοδοξία και την σκληρότητα του σύγχρονου επιχειρηματικού περιβάλλοντος, του σύγχρονου κόσμου.

Μια παράσταση δυναμική όσο και καυστική, κεφάτη όσο και γεμάτη με βαθύς προβληματισμούς απέναντι στο ποια η θέση του εργαζόμενου στο σύγχρονο εργασιακό στίβο, ποια η δύναμή του και η σιγουριά του μέσα σε αυτόν, τι είναι επιχειρηματικότητα, τι σημαίνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα και καινοτόμο ιδέα, μπορεί μια ιδέα εν τέλη να βοηθήσει την εξυγίανση και την σωτηρία του πλανήτη ή μήπως το χρήμα έχει την τάση να στρέφει την ιδέα από τον στόχο Α εκεί ακριβώς που επιθυμεί, δηλαδή στον στόχο Β και κατ επέκτασην το κέρδος και μόνον αυτό;

Ποια η δύναμη του ανθρώπου να αντισταθεί στη δύναμη του κέρδους;

Ποια η φθορά που το χρήμα επιφέρει στην ψυχή και το σώμα;

Ποια η πίστη ενός ανθρώπου στον άλλο και μέχρι που η πίστη αυτή συντηρείται;

Πόση και μέχρι ποιου σημείου μια πίστη σε κάποιο ιδανικό, μπορεί να καρποφορεί;

Ποια και πόση η αντοχή της ψυχής;

Ερωτήματα που γεννώνται μέσα σε άλλα ερωτήματα, παράγωγα μιας ιδέας έξυπνης όσο και σύγχρονης, προνύμφες εσωτερικών διεργασιών με φτερά βαριά από μέταλλο κατασκευασμένα, με καρδιά από σίδερο που μετά το πρώτο δάκρυ σκουριάζει και δεν δουλεύει πια σωστά, με πίστη και έλλειψη αυτής μπροστά στη σύγχρονη κρεμάλα του αστικού βίου, που εν όψη προσωπικής καταξίωσης και ευδαιμονίας αδυνατεί να στρέψει το βλέμμα οπουδήποτε αλλού, παρά μόνον στον εαυτό της.

Οκκ’ αργύριον ή πάντα θει κηλαύνεται. (Όταν υπάρχουν χρήματα ΄΄όλα πάνε καλά), μας λέει μια αρχαιοελληνική παροιμία.

Μα σαν κάτι πάει στραβά;

Ένα σύγχρονο αστικό δράμα, καμουφλαρισμένο υπέροχα πίσω από την μάσκα μιας απόδοσης κωμικής με τρόπο τέτοιο, ώστε σαν ανοίξουν τα πνευμόνια μας από το γέλιο, αυτό να εισχωρήσει εντός μας ξεκινώντας σκληρά να εργάζεται, βαραίνοντας σταδιακά την σύσταση του αέρα, ώστε να φτάσουμε στην ασήκωτη σύνθεση του σήμερα.

“Το χρήμα, αν ξέρεις να το μεταχειριστείς, είναι ο δούλος σου, αλλά αν δεν ξέρεις, είναι ο αφέντης σου”, μας λέει ο λατίνος ποιητής Οράτιος.

Καταλήγει να είναι ο αφέντης σου.

Οι ΑbOvo, παρατηρώντας την δυναμική ετούτης της ιδέας την παραλαμβάνουν και με τον ξεχωριστό τους τρόπο την κάνουν δική τους, χτυπώντας μας με αυτή και γαλουχώντας μας με την πίστη πως τελικά, χρειάζονται πολύ περισσότερα από μια σπουδαία ιδέα για να σωθεί ο κόσμος… για να γίνει κανείς ευτυχισμένος.

Οι ερμηνείες τους κεφάτες και πλήρεις, χωρίς πολλές φιοριτούρες μα ουσιαστικά απολαυστικές, μας χαρίζουν μια διδακτική-ουσιαστική βραδιά.

Η μουσική συνοδεία της παράστασης κάτω από την καλομελετημένη και άριστα στημένη μουσική του Φοίβου Δεληβοριά, ενίσχυσε σημαντικά τόσο το κωμικό, όσο και το δραματουργικό της μέρος, αυξάνοντας κατακόρυφα την απόλαυση.

Οι φωτισμοί καλοί, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Καλφόγλου επαρκή όσο και με ταυτότητα και συμπερασματικά μιλούμε για μια πολύ όμορφη και ευχάριστη παράσταση που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ομάδα AbOvo
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Σκηνικά-Κοστούμια: Κατερίνα Καλφόγλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτης: ΣτέφανοςΑχιλλέως
Επιμέλεια κίνησης: Ντανιέλα Πισιμίση