Είδαμε την παράσταση «Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων», στο θέατρο Αποθήκη
Την υπέροχη μεταφορά από τα κόμικς του Αρκά, για δεύτερη χρονιά, μετά τις sold out παραστάσεις, σε επεξεργασία και σκηνοθετική επιμέλεια του Δημήτρη Αγορά… παρακολουθήσαμε.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ένα ποτ πουρί υπέροχων κωμικών στιγμών, συγκεντρωμένες από διάφορα κόμιξ του Αρκά, είναι το θέμα ετούτης της παράστασης.
Οι ενότητές της αφορούν:
Τον ισοβίτη και την αντιμετώπιση της μοναξιάς , από την φιλία με τον πανούργο ποντικό Μοντεχρήστο, τον μοναδικό έναντι ανταλλάγματος φίλου του.
Τον Θανατοποινίτη, που γράφει την αυτοβιογραφία του πάντοτε ελπίζοντας σε μια χάρη.
Τον ευνουχισμένο Καστράτο και την υπερσεξουαλική Λουκρητία, η οποία βασανίζεται στο πλάι του, αδυνατώντας να εισπράξει τον καρπό των επιθυμιών της.
Τον μπαμπά σπουργίτη, που πασχίζει να ξεπεράσει την προδοσία και την εγκατάλειψη του ίδιου και του μικρού του, από την γυναίκα του, που τους άφησε για ένα χελιδόνι και τα ασύλληπτα βάσανα που περνά προσπαθώντας να χαλιναγωγήσει το μικρό επιθετικό τέρας που έχει για γιο.
Το κομμωτήριο, όπου “μαλλί με μαλλί” πιασμένες, οι γυναίκες βγάζουν τα εσώψυχά τους και με το μακρύ ξύλινο φτυάρι τους που καλείται κουτσομπολιό, ανοίγουν τους τάφους των απόντων… μα και των παραβρισκόμενων.
Τέλος τον Παράδεισο και την Κόλαση, όπου η μετά θάνατον ζωή ποτέ δεν έχει την όψη που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Αναγιγνώσκοντας αλλά και παρακολουθώντας κανείς στο θέατρο τις Ιστορίες του Αρκά, έρχεται αντιμέτωπος με ένα συγγραφικό φαινόμενο της σύγχρονης εποχής, που έχει θαρρώ επιτύχει να αγγίξει και να στιγματίσει, όχι μόνο ένα μεγάλο μέρος των νεαρότερων, μα και αυτό των μεγαλύτερων σε ηλικία θεατών-αναγνωστών.
Το κοινό, συχνά απέναντι σε ένα θέαμα, διαχωρίζεται βάσει της θεματολογίας, των ενδιαφερόντων, του στοχασμού, φιλοσοφικού και μη, του είδους του θεάματος, δηλαδή αν είναι κωμωδία, δράμα, αν εμπεριέχει σαρκασμό, άρνηση, ρεαλισμό, αν έχει φύση-διάθεση νεανική, ή αφορά ένα κοινό μεγαλύτερο σε ηλικία.
Ο προς μελέτη δημιουργός που αποκαλείται λοιπόν Αρκάς, έχει καταφέρει σε διάστημα μιας και μόνο γενεάς, να πραγματοποιήσει το ακατόρθωτο.
Έχει επιτύχει να αγαπηθεί όχι μόνον από το κοινό όλων των ηλικιών, μα με τρόπο έμμεσο, αλληγορικό και βαθιά φιλοσοφικό, να αγγίξει το βάθος των πραγμάτων και να εξάγει το φως τους με τρόπο κωμικό άρα και ευκολοχώνευτο.
Η φιλοσοφία, που η νεολαία ερχόμενη σε επαφή μαζί της είναι ανέτοιμη συχνά να αντιμετωπίσει, ζυμώνεται με το λεπταίσθητο χιούμορ του δημιουργού, με πρόσωπα καθημερινά, φανταστικά μα και με πλάσματα τοποθετημένα στο περιβάλλον και την ρουτίνα του αστικού βίου όπου και γίνονται εύπεπτα, γευστικά και άπαχα… προς άμεση κατανάλωση.
Το φως ενός δημιουργήματος και η ακτινοβολία του, η όψη και η αποδοχή αυτού απ’ το πλατύ κοινό, είναι μια παρασκευή πολύ δύσκολα πραγματοποιήσιμη, που για να επιτευχθεί, απαιτείται συγκέντρωση, γνώση, αίσθηση, στυλ, ποιότητα και κατανόηση βαθιά της πραγματικότητας.
Όλα αυτά με ταπεινοφροσύνη και ουσία τα έχει επιτύχει ο Αρκάς.
Η ομάδα τώρα, από το καλλιτεχνικό δίκτυο ”Κινητήρας”, κάτω από την κεφάτη ματιά του σκηνοθέτη Δημήτρη Αγορά κατάφερε να μετουσιώσει σε πράξη την εικόνα, επιτυγχάνοντας πέραν της απλής και μόνον ψυχαγωγίας, ενέσιμα να χορηγήσει στο αίμα των μικρών και μεγάλων θεατών, χιούμορ, προβληματισμό, αλήθεια και να αποκρυπτογραφήσει σε βαθμό μεγάλο τις έννοιες της ψευδαίσθησης και της αυταπάτης.
Με σκηνικό λιτό μα επαρκές, που αναδιαμορφώνεται σχηματικά σε μορφή με την βοήθεια των ηθοποιών και που η κάθε μία αλλαγή να εξυπηρετεί την εκάστοτε ιστορία, μείναμε, αν και πολλές εξ αυτών τις ιστορίες ως fun του είδους τις είχαμε αναγνώσει, απόλυτα ικανοποιημένοι από την μεταφορά τους στο θεατρικό σανίδι.
Οι ηθοποιοί ως ένα κατάφεραν να ενσωματωθούν με τους ρόλους και να μεταλλάσσονται μέσα σε αυτούς με δυο και τρεις αποδόσεις ο καθένας, όπως επί παραδείγματι το μικρό σπουργίτι που ήταν και ο αγγελιαφόρος του Κάτω Κόσμου, ή ο Ισοβίτης, ο πατέρας σπουργίτι κλπ.
Η μουσική και οι φωτισμοί ήταν επαρκείς, η κινητικότητα των ηθοποιών διαρκής, με τρόπο τέτοιο ώστε να μην κρεμάσει η παράσταση σε κανένα σημείο και εν κατακλείδι επρόκειτο για μια ξεκούραστη κεφάτη μα γεμάτη προβληματισμούς παράσταση που και οι πέραν όσων λατρεύουν τον Αρκά, αξίζει να παρακολουθήσουν.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: ΑΡΚΑΣ
Θεατρική Διασκευή / Σκηνοθεσία:Δημήτρης Αγοράς
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Κοστούμια: Κωνσταντινιά Βαφειάδου
Σκηνικά: Δημήτρης Αγοράς – Μαρία Κακάρογλου
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Βοηθός Σκηνοθέτη: ‘Ελενα Τυρέα
Γραφιστική Επιμέλεια/ Σχεδιασμός Αφίσας: Σοφία Αποστολοπούλου
Φωτισμοί: Anti Steve
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας / Σπύρος Περδίου
Κομμώσεις: Γιώργος Νικολαΐδης
Με τους: Δημήτρη Αγορά, Έλενα Αρβανίτη, Αλέξη Βιδαλάκη, Δημήτρη Κανέλλο, Στέφανο Κοσμίδη, Μαρία Μπαλούτσου, Χαρά Τσιτομενέα
