Νίκος Ορφανός: «Οι σημερινοί αναγνώστες δεν θέλουν να κουράζονται»

Ο Νίκος Ορφανός ισορροπεί ανάμεσα σε δύο σκηνές. Από τη μια Αγκάθα Κρίστι κι από την άλλη η παιδική σκηνή του θεάτρου ΖΙΝΑ. Πού αισθάνεται πιο άνετα;

Οι ιστορίες μυστηρίου αρέσουν σταθερά στο κοινό. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Γιατί έχουν απαράμιλλο σασπένς, γοητευτικούς χαρακτήρες, υπέροχη ατμόσφαιρα και κοφτερούς διαλόγους. Και βεβαίως πάντα ένα ή και περισσότερα εγκλήματα στο επίκεντρο. Το έγκλημα, η παρεκτροπή από τα κοινωνικά όρια, πάντα θα συγκινούν το κοινό και είναι συνεχώς ένα από τα αγαπημένα θέματα του θεάτρου. Και φυσικά τα έντονα συναισθήματα μέχρι την τελική αποκάλυψη, αλλά και το ότι δεν θα πάψουμε ποτέ να έχουμε ανάγκη από ήρωες.

Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας;

Ψυχολογικά και με τετράγωνη λογική. Σε έναν συνδυασμό της ακρίβειας που απαιτεί η παρουσία σε μια ιστορία όπου τα πάντα είναι μετρημένα, αλλά και με τρόπο που να μη χάνεται το συναίσθημα. Για μένα, το πιο όμορφο στο θέατρο είναι όταν ο ίδιος ο ήρωας, ο ρόλος, το πρόσωπο που υποδύομαι, ξαφνιάζεται από την ιστορία που υπηρετεί και μπλέκεται στα δίχτυα της. Οπότε προσθέτουμε και το ανυποψίαστο του πράγματος. Στην εξέλιξη, ο θεατής πάντα γνωρίζει κάτι παραπάνω από τον ήρωα, αλλά η τελική αποκάλυψη ξαφνιάζει τους πάντες.

Ποια είναι η δική σας σχέση με τα αστυνομικά μυθιστορήματα;

Είμαι φανατικός αναγνώστης τους, τόσο σε μυθιστορηματικό όσο και σε θεατρικό επίπεδο. Θέλει μεγάλο κόπο και τέχνη η συγγραφή μιας ιστορίας που δεν θα «μπάζει» και δεν θα είναι γεμάτη απιθανότητες. Είναι, θεωρώ, μια τέχνη που φθίνει, μαζί με την τέχνη της ανάγνωσης. Αισθάνομαι ότι οι σημερινοί αναγνώστες δεν θέλουν να κουράζονται πολύ προσπαθώντας να βρουν τους δολοφόνους. Προτιμούν να τα βλέπουν στο σινεμά έτοιμα. Γι’ αυτό και οι μετρ του είδους ανήκουν οι περισσότεροι στο παρελθόν.

Πόσο εύκολη είναι η μεταφορά ενός αστυνομικού μυθιστορήματος στο θέατρο; Καταφέρνει να κρατά τους θεατές σε εγρήγορση;

Οφείλει να το κάνει, αλλιώς έχει αποτύχει. Ένα αστυνομικό είναι ακριβώς αυτό: η συνεχής συναισθηματική ενέργεια που σε καθηλώνει. Γι’ αυτό και απαιτεί αντίστοιχη εγρήγορση από τον ηθοποιό. Δεν μπορείς να αφαιρεθείς ούτε στιγμή. Το παραμικρό λάθος γκρεμίζει σαν ντόμινο όλη την ιστορία μονομιάς. Οπότε ο ηθοποιός έχει και την επιπρόσθετη αγωνία τού να πηγαίνουν όλα τέλεια κάθε βράδυ.

Από τον «Απρόσκλητο Επισκέπτη» στον «Ουρανένιο». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή την παράσταση.

Από το σασπένς και τα κρυμμένα μυστικά στην ονειροφαντασία. Ο «Ουρανένιος», ένα υπέροχο έργο του Γιώργου Λεμπέση, μας λέει για το ότι κανείς δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος μέσα στη δυστυχία των άλλων. Δυο πόλεις αδελφωμένες μοιράζονται τον ίδιο ουρανό. Ώσπου μια μέρα η μία φεύγει, παίρνοντας τον ουρανό μαζί της. Και η άλλη πόλη ξεπέφτει και αρχίζει να κυνηγά την πρώτη κι έτσι γεννιέται η έχθρα και το μίσος. Είναι ένα πολυεπίπεδο έργο, με πολλές σημερινές αντιστοιχίες, δοσμένο με πολλή μουσική, φαντασία, ποίηση και γέλιο στους μικρούς μας θεατές.

Είναι πιο απαιτητικό το παιδικό θέατρο;

Αφάνταστα πιο απαιτητικό. Διότι απευθύνεται σε θεατές που ακόμα φτιάχνουν αναμνήσεις και κάθε εντύπωση, θετική ή αρνητική, εγγράφεται στη συνείδησή τους αντίστοιχα. Το θέατρο για παιδιά προετοιμάζει όχι μόνο τους μελλοντικούς ενήλικους θεατές αλλά κυρίως τους αυριανούς φιλότεχνους. Αντίστοιχα, μπορεί και να τους απωθήσει από το θέατρο και την τέχνη, με πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Γι’ αυτό και κάθε παράσταση για παιδιά και νέους πρέπει να χτίζεται με παιδαγωγική στόχευση, γνώση των κωδίκων επικοινωνίας των σημερινών παιδιών, σεβασμό και απόλυτη επίγνωση της εκπαιδευτικής αποστολής του.

Υπάρχει κάποια κατηγορία θεάτρου στην οποία έχετε ιδιαίτερη αδυναμία;

Το θέατρο εποχής, το αστυνομικό και το νεοελληνικό έργο. Και φυσικά ο Σαίξπηρ και το ελισαβετιανό, όπως ονομάζεται, θέατρο. Δεν με συγκινεί ιδιαίτερα το αρχαίο δράμα, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο. Μου αρέσει περισσότερο να το βλέπω παρά να είμαι κομμάτι του.

Βλέποντας τον «Ουρανένιο» θα μάθουμε την αξία του ονείρου. Κάποιο δικό σας καλλιτεχνικό όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη;

Τα όνειρά μας πάνε κι έρχονται και έτσι πρέπει. Σήμερα έχω αυτό, αλλά αύριο βρίσκω ένα άλλο, καλύτερο. Έχω πραγματοποιήσει τα περισσότερα και είμαι ικανοποιημένος και ευγνώμων από τη ζωή, παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις ανατροπές της, που κι αυτές τις αγαπώ. Είναι άλλωστε, με τον τρόπο τους, το δικό μας προσωπικό σασπένς. Αλλά πάντα φτιάχνω καινούργια όνειρα, σημασία έχει να μπορεί κανείς να ονειρεύεται. Και να παλεύει για τα όνειρά του χωρίς να τα εκχωρεί σε κανέναν.

INFO

«Ο απρόσκλητος επισκέπτης»

της Αγκάθα Κρίστι

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια: Γιώργος Φρατζεσκάκης

Παίζουν: Νίκος Ορφανός, Σοφία Μανωλάκου, Αννέτα Παπαθανασίου, Σαράντος Γεωγλερής, Κώστας Ζέκος, Νίκος Καϊνός, Γιώργος Φρατζεσκάκης

Θέατρο ELIART

Κων/πόλεως 127, Βοτανικός

«Ο Ουρανένιος»

του Γιώργου Δ. Λεμπέση

Σκηνοθεσία: Βίκυ Κουμούτσου

Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης

Χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου

Παίζουν: Νίκος Ορφανός, Ευγενία Παναγοπούλου, Βασίλης Γιακουμάρος, Αποστόλης Ψαρρός, Κορίνα Αλεξανδρίδου, Τζούλι Τσόλκα, Σοφία Σέμερ, Μαριόλος Μάριος

Θέατρο ΖΙΝΑ

Λ. Αλεξάνδρας 74, Αθήνα