H a.dd dance company χορεύει… ενάντια στη βία
«ΖΩΗ» ή αλλιώς μια παράσταση χορού στον αγώνα για την καταπολέμηση της βίας, από τις 2 Νοεμβρίου και για όλα τα Σάββατα του Νοέμβρη στο θέατρο Olvio. Η νέα παραγωγή της a.dd dance company, που αποτελείται από τους χορευτές Αίμωνα Γαροφάλλου, Δήμητρα Παπαδάτου και Δήμητρα Βασιλοπούλου, ακουμπά το φλέγον ζήτημα της βίας στην καθημερινότητά μας.
Εμπνεόμενη από τα φαινόμενα βίας, που παρουσιάζουν έξαρση τα τελευταία χρόνια, η a.dd dance company δημιουργεί μία παράσταση που υψώνει τείχη απέναντι στη βία, γεννά ερωτήματα για την αντιμετώπισή της και στοχάζεται πάνω στο ίδιο το αγαθό της ζωής.
Ένα ψηφιδωτό από χορογραφίες που σκιαγραφούν τη βία σε όλες της τις εκφάνσεις – παιδικός εκφοβισμός, ομοφοβία, ενδοοικογενειακή βία, γυναικεία κακοποίηση - καθώς και τη βία μέσα μας. Μία παράσταση που στα πρόσωπα των τριών χορευτών της a.dd dance company καθρεφτιζόμαστε όλοι, σε ρόλο θύτη, θύματος ή… απλού παρατηρητή.
Τα τρία ιδρυτικά μέλη της a.dd dance company μιλούν στη Free Sunday για όσα γέννησαν τη νέα τους παράσταση, αλλά και το μήνυμα που θέλουν να περάσουν μέσα από αυτή.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να κάνετε μία παράσταση χορού με θέμα τη βία;
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά διαβάζουμε θέματα που αφορούν την βία. Νιώσαμε ότι ως ομάδα θέλαμε να αγγίξουμε αυτό το θέμα, να μιλήσουμε γι’ αυτό το φαινόμενο που υπάρχει σε καθημερινή βάση στην ζωή μας. Από την πιο απλή μορφή της βίας μέχρι την πιο συνθέτη. Συνήθως δεν μιλά εύκολα κανείς γι’ αυτήν. Πολλοί είναι αυτοί που προτιμούν την σιωπή, επειδή ντρέπονται ή φοβούνται . Γι’ αυτό και εμείς επιλέξαμε να μιλήσουμε για τη βία με τον δικό μας τρόπο. Μήπως και καταφέρουμε να κουρδίσουμε κάποιες χορδές…
Γιατί αποφασίσατε να την ονομάσετε "ΖΩΗ";
Γιατί η ίδια η ζωή είναι το θύμα της βίας. Αυτή είναι που φθείρεται και καταστρέφεται. Αυτή είναι που την χτυπιέται ανελέητα. Αυτή θέλουν να στερήσουν. Γιατί η «ζωή» είναι το δώρο μας και πρέπει να του δώσουμε την σημασία που του αρμόζει.
Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε μέσα από την παράστασή σας;
Ότι η σιωπή δεν μπορεί να είναι λύση. Ότι η βοήθεια είναι εφικτή , ότι η φωνή είναι αντίδραση και ότι όλοι μας ανεξαιρέτως είμαστε εν δυνάμει θύματα και γι’ αυτό δεν μπορούμε να είμαστε απλοί θεατές.
Πείτε μου μια εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης «βία»;
Μια γυναίκα με μώλωπες στο πρόσωπο της, επειδή την χτύπησε ο άντρας της. Ένα παιδί να μαρτυρά κλαίγοντας τον βιασμό του απ’ τον πατέρα του.
Ο χορός - και η τέχνη συνολικότερα - μπορούν, πιστεύετε, να βοηθήσουν στον περιορισμό της βίας στην κοινωνία μας;
Μπορεί να βάλει το λιθαράκι της στην καταπολέμηση της βίας. Μέσω του χορού καλλιεργείται η ομαδικότητα, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο μας, με αυτόν που «χορεύουμε» μαζί . Μαθαίνουμε να αποκωδικοποιούμε την γλώσσα του σώματος… Ό,τι δεν μπορούμε να πούμε με το στόμα - είτε από φόβο είτε από ντροπή – το εκφράζουμε με το σώμα μας. Μέσα από τον χορό μαθαίνουμε να μιλάμε με το σώμα μας. Η τέχνη - και ο χορός φυσικά - αφυπνίζει. Το γεγονός και μόνο ότι μια παράσταση μπορεί να γεννήσει μέσα μας ερωτήματα σε σχέση με τη βία είναι σημαντικό για να γίνει ένα βήμα για τον περιορισμό της.
