Σπύρος Μιχαλόπουλος: «Το δικαίωμα στο όνειρο είναι η βάση της σκέψης»

Ένας από τους τρεις σκηνοθέτες της τηλεοπτικής επιτυχίας της χρονιάς μάς μιλάει για τις «Άγριες Μέλισσες» και το ανυπότακτο κείμενο του Περικλή Κοροβέση που μεταφέρει στο θέατρο.

«Tango Bar» για δεύτερη χρονιά. Τι σας κέρδισε στο κείμενο του Κοροβέση και αποφασίσατε να το μεταφέρετε στο θέατρο;

Το «Tango Bar» είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Περικλή Κοροβέση, που γράφτηκε το 1987. Στα χέρια μου ήρθε 30 χρόνια μετά. Διαβάζοντάς το μου έκανε εντύπωση η διαχρονικότητά του, η βαθιά αλήθεια του και η διεισδυτική ματιά του. Χωρίς «πυροτεχνήματα», χωρίς φανφαρόνικες εκφράσεις, καταφέρνει να μιλήσει για πράγματα που όλοι ξέρουμε αλλά φοβόμαστε να τα παραδεχτούμε.

Ποιες δυσκολίες συναντήσατε κατά τη μεταφορά του στη σκηνή;

Η μοναδική δυσκολία στο ανέβασμα του έργου είναι η προσέγγισή του και ο τρόπος που θα το αποδώσεις. Η επιλογή μου ήταν μία. Η απλότητα. Κράτησα το κείμενο πιστά και οδήγησα τους ηθοποιούς στον πιο απλό δρόμο τους. Είναι σαν να παρακολουθείς τυχαία μια συζήτηση δίπλα σου, με όλα τα συν και τα πλην.

Η πλοκή εκτυλίσσεται σε ένα μπαρ τη δεκαετία του 1980. Πόσα έχουν αλλάξει από τότε στην αθηναϊκή νύχτα; Υπάρχουν, πλέον, στέκια και, αν ναι, ποιος ο ρόλος τους;

Πολλά έχουν αλλάξει από τη δεκαετία του ’80. Πρώτα απ’ όλα, οι συνθήκες γύρω μας. Δεύτερον, η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, οι ανάγκες επιβίωσης, το πολιτικό σκηνικό κ.λπ. Αυτό όμως που δεν έχει αλλάξει είναι οι ανάγκες των ανθρώπων να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν, να εκφράσουν τους φόβους τους, να τους αποδεχτούν ή όχι, να παλέψουν για τα όνειρά τους. Στέκια υπάρχουν ακόμη και έγιναν και νέα… πάντα για τις ίδιες ανάγκες. Να βλεπόμαστε, να μιλάμε, να τσακωνόμαστε, να φιλιώνουμε.

Το «Tango Bar» εστιάζει στη φιλία. Με τα γερά θεμέλιά της, αλλά και τα σκαμπανεβάσματά της. Πόσα καλούνται να θυσιάσουν οι ήρωες στον βωμό της φιλίας και πού το «εγώ» δεν αφήνει χώρο για το «εμείς»;

Τα θεμέλια μιας φιλίας στήνονται μέσα από κοινούς δρόμους. Οι ήρωες του έργου είναι φίλοι από παιδιά, μαζί προχώρησαν στη ζωή , μέσα από συναφείς δουλειές, πάντα έκρυβαν τους φόβους τους, πάντα παρουσίαζαν ότι τα καταφέρνουν, μέχρι που τα γεγονότα στην πορεία αυτή τούς άλλαξαν και τους έκλεισαν στο κλουβί της φαινομενικής επιτυχίας. Κατάλαβαν ότι η αποτυχία είναι κάτι που σε φέρνει πιο κοντά στον εαυτό σου. Εδώ δεν χωράει καμία προσωπική αντωνυμία. Ούτε το «εγώ» ούτε το «εμείς», είναι μια διαπίστωση που όταν την καταλάβουμε, τότε για μας θα έχει νόημα η συνέχεια. «Να βρίσκεσαι εκεί που φοβάσαι, αυτό είναι επιτυχία».

Για εσάς, τι ρόλο παίζει η φιλία και ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να γίνει φίλος σας;

Η φιλία, αναμφίβολα, είναι ευτυχία στη ζωή. Είναι ένας ισχυρός κρίκος μιας αλυσίδας που σε κρατάει στη ζωή. Για μένα, η φιλία είναι μια επιλογή που δημιουργείται και δεν αλλάζει, εξελίσσεται. Μένει μέσα σου και υπάρχει, και όταν επανέλθει, θα είναι από το ίδιο σημείο όπου έμεινε. Αυτό είναι μαγικό. Ο άνθρωπος που θα γίνει φίλος μου θέλω να είναι ειλικρινής, ευθύς και να σκάβει μέσα του και μέσα μου.

«Αποτύχαμε να γίνουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι, άρα είμαστε κοντά σ’ εμάς τους ίδιους, κοντά στον εαυτό μας» λέει ο ένας από τους δύο ήρωες του «Tango Bar». Τα όνειρα είναι a priori ασυμβίβαστα. Πώς ισορροπούν με τις κοινωνικές συμβάσεις, τους περιορισμούς και τα «πρέπει» στην Ελλάδα της γενικευμένης κρίσης;

Πολύ σωστά λέτε ότι τα όνειρα είναι ασυμβίβαστα. Το πρόβλημα υπάρχει όταν θεωρούμε ότι είναι και άπιαστα. Το δικαίωμα στο όνειρο είναι η βάση της σκέψης στον άνθρωπο. Είναι ό,τι πιο όμορφο έχει μέσα του. Όταν όμως έρχεται ο φόβος και η λογική, εκεί οι περισσότεροι κάνουν πίσω και μουτζουρώνουν τα όνειρά τους με συμβάσεις… κοινωνικές, οικονομικές και ό,τι άλλο σκεφτούμε για να κάνουμε πίσω. Σε μια γενικευμένη κρίση αξιών τα όνειρα είναι οάσεις. Εκεί θα ανατρέξουμε, όχι για να ξεφύγουμε από τη ζοφερή πραγματικότητα, αλλά για να κάνουμε την κίνηση προς τα εμπρός και να επιδιώξουμε να τα φτάσουμε.

Φέτος, συν-σκηνοθετείτε τις «Άγριες Μέλισσες». Περιμένατε αυτή την τόσο θερμή υποδοχή από το κοινό;

Ναι, φέτος συν-σκηνοθετώ με τον Λευτέρη Χαρίτο και τον Σταμάτη Πατρώνη τις «Άγριες Μέλισσες». Παλέψαμε να μεταφέρουμε στη μικρή οθόνη με αξιοπρέπεια ένα υπέροχο σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη. Κρατήσαμε ψηλά το επίπεδο της αισθητικής μας και τα καταφέραμε. Αυτό άρεσε και αρέσει στον κόσμο. Δεν του πουλάμε ψευτιές, μιλάμε ειλικρινά στο μέσα τους. Η επιτυχία, λοιπόν, είναι δεδομένη, γιατί ο κόσμος θέλει πια αλήθειες.

INFO

Tango Bar

Κείμενο: Περικλής Κοροβέσης

Σκηνοθεσία: Σπύρος Μιχαλόπουλος

Παίζουν: Χρήστος Αυλωνίτης (Λάκης), Κώστας Κονταράτος (Φώντας)

Θέατρο Άβατον

Ευπατριδών 3, Γκάζι

Τηλ.: 210 3412689