Σταύρος Νικολαΐδης: «Ελπίζω, ότι κόσμος θα αντισταθεί στον φόβο»

26.10.2020
Πολιτισμός

Ένας κουφός. Ένας τυφλός. Ένας μουγκός. Είναι φίλοι, ζουν μαζί κι αντιμετωπίζουν από κοινού τις αντιξοότητες που δημιουργεί η καθημερινότητα και οι ειδικές τους δυνατότητες. Σ’ αυτή την μικρή Βαβέλ, σ’ αυτήν την εντελώς ασυνήθιστη συνύπαρξη, ο κάθε ήρωας έχει αναπτύξει τον δικό του κώδικα για να επικοινωνεί με τους άλλους. Και τα καταφέρνουν τόσο… όσο…

Το «Δεν ακούω, δε βλέπω, δε μιλάω» εμπνευσμένο από έναν παλιό Ινδικό μύθο για την υπομονή και την μακροθυμία απέναντι στις δυσκολίες της ζωής, είναι μια πολύ ιδιαίτερη, ξεκαρδιστική κωμωδία. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένα έργο για τη συντροφικότητα, την αγάπη, την εκτίμηση, τη φιλία, τον καθημερινό αγώνα και την αισιόδοξη προσέγγιση της ζωής, σε μια εποχή που οι μαύρες σκέψεις πληθαίνουν. Οι παραστάσεις έχουν ξεκινήσει στο θέατρο Άλμα και ο Σταύρος Νικολαΐδης μάς μιλάει για την παράσταση, για τον ρόλο του μουγκού, το γέλιο και το θέατρο στον καιρό της πανδημίας.

«Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω» στο Θέατρο Άλμα. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.

Η πολύ αστεία συνύπαρξη τριών φίλων που ο ένας είναι κουφός, ο άλλος τυφλός και ο τρίτος μουγκός, οι οποίοι έχουν βρει έναν μοναδικό τρόπο να επικοινωνούν και να συμβιώνουν. Αυτή η ιδιότυπη Βαβέλ διαταράσσεται όταν ερωτεύονται κι οι τρεις την ίδια κοπέλα, οπότε ξεκινάει ένας πολύ αστείος ανταγωνισμός με θεμιτά κι αθέμιτα μέσα. Ο ρόλος μου, ο Ηρακλής με το παρατσούκλι «Σπίθας», είναι ο μουγκός της παρέας, ένας ρομαντικός, ευαίσθητος, αλλά και υπερκινητικός ποιητής, που όπως και οι άλλοι δυο είναι και αυτός ερωτευμένος με την Ελπίδα.

Το έργο μιλά για τη φιλία αλλά και τον ανταγωνισμό που μπορεί να προκαλέσει ο έρωτας, για την αποδοχή των ανθρώπων με ιδιαιτερότητες και το πόσο καλά μπορούν αυτοί να λειτουργούν μέσα στην κοινωνία και τέλος το δικαίωμα στο όνειρο και η δύναμη και η θέληση που μπορεί να μας δώσει ο κατάλληλος άνθρωπος για να το πραγματοποιήσουμε.

Η σκηνοθεσία του έργου είναι του Σπύρου Σπαντίδα. Πως ήταν αυτή η συνεργασία σας;
Με τον Σπύρο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από τα πρώτα μας στη δουλειά, και υπήρχε αλληλοεκτίμηση. Γι΄ αυτό και στην συνεργασία μας υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη σε αυτό που κάνει ο καθένας μας. Δίνει χώρο, ακούει και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να ακούμε, να βλέπουμε και κάτι για να μην μιλάμε;

Όλα πρέπει να τα ακούμε, πολλά δεν χρειάζεται να τα βλέπουμε και για ακόμα λιγότερα να μιλάμε. Εκτός αν έχουμε να πούμε κάτι ουσιαστικό ή αν πρέπει να αγωνιστούμε για το δίκαιο.

Μετράτε πολλά χρόνια στο θέατρο. Πως πήρατε την απόφαση να γίνετε ηθοποιός;
Το «μικρόβιο» μου το πέρασε ο πατέρας μου. Το θέατρο ήταν το απωθημένο του. Από το γυμνάσιο ήδη είχα φτιάξει έναν ερασιτεχνικό θίασο. Το μέλλον μου το είχα φανταστεί στο θέατρο, στην υποκριτική Αργότερα πια ένιωθα έντονα την ανάγκη αυτής της έκφρασης, της μεταμόρφωσης (εσωτερικής κι εξωτερικής). Τα πρώτα μου θεατρικά ένσημα τα κόλλησα, όταν ήμουν ακόμα στην Γ´ λυκείου. Συμμετείχα σε μια παράσταση της Έλσας Βεργή σε θέατρο που έφερε το όνομα της. Μάλιστα ο ρόλος μου ήταν βασικός και τον κέρδισα βλέποντας τυχαία ο πατέρας μου μια αγγελία, η οποία με οδήγησε στην οντισιόν για τον γιο στο έργο «Ω, μαιτρέσσα μου» του Τέρενς Ράτιγκαν.

Ποιες είναι οι σκέψεις σας για τα νέα μέτρα στο θέατρο;

Άδικα και καταστρεπτικά. Και άνισα. Δηλαδή στην εστίαση που ο ένας είναι απέναντι στον άλλον 50% και στο θέατρο που ουσιαστικά δεν έρχεσαι ποτέ σε κατά πρόσωπο επαφή 30%; Πιστεύω ότι έδωσαν ένα χαμηλό ποσοστό, ώστε να αποτρέψουν πολλές παραγωγές, ειδικά σε μικρά θέατρα, αλλά και να μην αναλάβουν το κόστος (κι εννοώ κυρίως το οικονομικό) που θα είχε η απόφαση αναστολής.

Πως βλέπετε τον θεατρικό χειμώνα;
Μετά τα παραπάνω δύσκολο, έως και τραγικό. Θέλω όμως να ελπίζω, ότι κόσμος θα αντισταθεί στον φόβο και θα βρει διέξοδο στο γέλιο ή γενικότερα στην θεατρική ψυχαγωγία. Έστω και με μάσκα. Άλλωστε σε ένα Δράμα, μπορεί να φανεί και χρήσιμη. Θα απορροφά τα δάκρυα.

Πως πιστεύετε πως θα επηρεάσει τις τέχνες η πανδημία;
Όχι η ίδια η πανδημία, αλλά οι οικονομικές δυσκολίες που την ακολουθούν σίγουρα θα επηρεάσουν. Όταν ο άλλος δεν ξέρει τι του ξημερώνει και ζει μέσα στην ανασφάλεια, το τελευταίο που θα σκεφτεί είναι η τέχνη. Εκτός βέβαια από κάποιους πιστούς και φανατικούς. Έτσι κι αλλιώς όμως, είμαστε ένας λαός που κατά βάση προτιμάει άλλα είδη διασκέδασης… λιγότερο… έντεχνα.

Σας έχει λείψει η τηλεόραση; Ετοιμάζετε κάτι τηλεοπτικό;
Πολύ, παρόλο που κάθε χρόνο κάνω μια δυνατή έκτακτη εμφάνιση. Φέτος λοιπόν, ανήκω στο καστ της νέας σειράς του Σταρ «Έρωτας με διαφορά» του τρομερού δίδυμου Β. Ρίσβας – Δ. Σακαλή και σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Αλέξανδρου Πανταζούδη. Και είμαι παραπάνω χαρούμενος γιατί συνεργάζομαι πρώτη φορά με μια εταιρία που έχει μπει πολύ δυναμικά σε κινηματογράφο και τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, την Tanweer.