Δημήτρης Μυλωνάς: «Tο θέατρο είναι η επιτομή του εφήμερου»

22.05.2022
Πολιτισμός

Η παράσταση «Όπου κι αν πας να μη χαθείς», βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη και σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, παρουσιάζεται στην Πάνω Σκηνή του «Από Μηχανής Θεάτρου».

Το συγκλονιστικό αυτό μυθιστόρημα, το οποίο έχει έως σήμερα πουλήσει πάνω από 20.000 αντίτυπα, γίνεται η αφετηρία για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου θεατρικού κειμένου, γεννημένου εξολοκλήρου μέσα από τη διαδικασία των προβών. Ο Δημήτρης Μυλωνάς έχει κάνει τη διασκευή και υπογράφει και τη σκηνοθεσία.

Μιλήστε μας για την παράσταση.

Η παράσταση βασίζεται στο ομότιτλο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη το οποίο μας εμπιστεύτηκε για να το μεταφέρουμε επί σκηνής. Όπως και ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο Ορέστης, έτσι κι εμείς, ταξιδιώτες στον χρόνο και την Ιστορία, προσπαθούμε να αφηγηθούμε σκηνικά κάποια από τα γεγονότα του βιβλίου και να καταθέσουμε τη σύνδεσή μας με αυτά. Σκοπός μας ασφαλώς δεν είναι να κάνουμε επί σκηνής ένα «μάθημα Ιστορίας», αλλά να ανιχνεύσουμε και να παρουσιάσουμε με τα εργαλεία που μας παρέχει η Τέχνη μας, την προσωπική μας κατάθεση κι εμπλοκή με τα γεγονότα που διαδραματίζονται και με τα οποία κάπως, κάπου συναντιόμαστε. Συνδετικός μας κρίκος με το βιβλίο είναι η σκηνή, μια περιοχή απόλυτης ελευθερίας αλλά και τεράστιας ευθύνης απέναντι στο κοινό, πόσω μάλλον δε όταν έχεις ως καλλιτέχνης να διαχειριστείς υπαρκτά γεγονότα και μάλιστα σχετικά πρόσφατα. Για μένα είναι πολύ συγκινητικό να βλέπω τους ηθοποιούς, οι περισσότεροι εξ’ αυτών νεότατοι σε ηλικία, να προσπαθούν να «μιλήσουν» την Ιστορία με έναν τρόπο που τους ακουμπάει προσωπικά, άρα ακουμπάει στο σήμερα.

Μέσα από την ερωτική αλληλογραφία του κεντρικού ήρωα ξετυλίγεται η Ιστορία της νεότερης Ελλάδας από τη δεκαετία του 1950 έως και τις μέρες μας. Μέσα από αυτή την ιστορική διαδρομή, ποια σημεία της ιστορίας μας άγγιξαν ευαίσθητες δικές σας χορδές;

Κάθε σημείο της Ιστορίας κατά το οποίο ο άνθρωπος παλεύει για το όραμά του, με συγκινεί. Εντούτοις, ο αλληλοσπαραγμός του Εμφύλιου Πολέμου είναι για εμένα ένα από τα πιο μελανά και συγκινητικά σημεία της Ιστορίας μας.

Κι αν μπορούσατε να κάνετε ένα ταξίδι στον χρόνο, πού θα ήταν αυτό;

Στη δεκαετία του 1960, μια περίοδο όπου παγκοσμίως υπήρχε η πεποίθηση ότι αυτός ο κόσμος μπορεί πράγματι να γίνει καλύτερος!

Δεν μπορώ να την αποφύγω την ερώτηση, ξέρω είναι αναμενόμενη. Προτιμάτε περισσότερο να παίζετε σε ένα έργο ή να σκηνοθετείτε;

Ως σπουδαστής στη Δραματική Σχολή, είχα την τύχη να διδαχτώ τη Ρωσική Μέθοδο, ένα ολοκληρωμένο σύστημα που αντιμετωπίζει τη θεατρική εμπειρία, τον ηθοποιό και τον σκηνοθέτη ολιστικά και προσφέρει τα εργαλεία έτσι ώστε ο ηθοποιός να παίζει «σκηνοθετώντας» και ο σκηνοθέτης να σκηνοθετεί «παίζοντας», με σκοπό όχι ασφαλώς να καταργηθεί ο κάθε ρόλος, αλλά να δημιουργηθεί τόσο στην πρόβα όσο και στην παράσταση ένας ενιαίος κώδικας. Η μετακίνησή μου, επομένως, από τον ρόλο του ηθοποιού σε αυτόν του σκηνοθέτη κι αντίστροφα είναι μια φυσική συνέχεια των όσων έχω διδαχθεί, μια διαδικασία κατά την οποία οι δύο αυτοί ρόλοι αλληλοσυμπληρώνονται, έτσι ώστε η μία ιδιότητα να λειτουργεί ενισχυτικά της άλλης, δεν επιθυμώ επομένως να απομονώνω μεταξύ τους τις δύο αυτές ιδιότητες αλλά να τις αντιμετωπίζω ως ένα συγκοινωνούν δοχείο αλληλοτροφοδότησης και έμπνευσης. Δεν θα ήμουν αυτός ο ηθοποιός αν δεν ήμουν αυτός ο σκηνοθέτης, ούτε αυτός ο σκηνοθέτης αν δεν ήμουν αυτός ο ηθοποιός.

Και ως σκηνοθέτης που βρίσκεστε επί σκηνής ως ηθοποιός, κάνετε εν μέσω παραστάσεων αλλαγές στην παράσταση, έχοντας την επιπλέον τριβή με το έργο, ή το αποφεύγετε;

Όχι δεν το αποφεύγω, το θέατρο είναι η επιτομή του εφήμερου, μια εμπειρία που γεννιέται και πεθαίνει κάθε βράδυ στη σκηνή, η στασιμότητα είναι έξω από τη φύση του θεάτρου. Πάνω λοιπόν σε αυτήν την παραδοχή μπορεί να προκύψουν μετατοπίσεις που εγώ δεν τις ονομάζω «αλλαγή», αλλά «εξέλιξη» της παράστασης.

Αν επιχειρούσατε ως καλλιτεχνικός διευθυντής του «Από Μηχανής Θεάτρου» έναν απολογισμό, τι θα κρατούσατε και τι θα αλλάζατε;

Θέλω να συνεχίσει το «Από Μηχανής» να είναι ένα θέατρο εναλλασσόμενου ρεπερτορίου, ένας ανοιχτός χώρος καλλιτεχνικής συνάντησης και διαλόγου δίχως στεγανά. Αυτή ήταν εξαρχής η πρόθεσή μου και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που τα καταφέραμε. Ίσως να μην έκανα κάποιες επιλογές σε επίπεδο παραγωγής, όμως αυτό μπορώ μόνο τώρα να το πω, εκ του αποτελέσματος.

INFO

«Όπου κι αν πας μη χαθείς»

Κείμενο: Νίκος Σκορίνης

Σκηνοθεσία-διασκευή: Δημήτρης Μυλωνάς

Παίζουν:

Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου

Θεοδόσης Σκαρβέλης

Δημήτρης Μπούρας

Δήμητρα Μάζη

Δάφνη Δίγκα

Θανάσης Κορλός

Θεατρο «Από Μηχανής»