Επτά ταινίες για την Παλαιστίνη
1) ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
(Milh Hadha al Bahr/Le sel de la mer/Salt of this sea)
Παλαιστίνη, Βέλγιο, Γαλλία, Ισπανία, Ελβετία-2008-109’
Σκηνοθεσία: Annemarie Jacir
Σενάριο: Annemarie Jacir
Φωτογραφία: Benoit Chamaillard
Μοντάζ: Michele Hubinon
Ήχος: Peter Flammau, Sami Said, Radwan Shalabi
Παίζουν: Suheir Hammad, Saleh Bakri, Riyad Ideis
Υποψηφιότητα της Παλαιστίνης για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2009
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών
Η Σοράγια, 28 χρονών ζει με την οικογένειά της στο Μπρούκλιν. Είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες της εργατικής τάξης. Ανακαλύπτει ότι οι οικονομίες του παππού της έχουν παγώσει στον τραπεζικό του λογαριασμό στην Τζάφα απ’ όπου εξορίστηκε το 1948. Η Σοράγια βάζει σκοπό να επιστρέψει και το όνειρο αυτό την απομακρύνει όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα. Γνωρίζει τον Εμάντ ο οποίος έχει βάλει σκοπό να φύγει από εκεί για πάντα. Ο αγώνας για ελευθερία είναι υποχρέωση ακόμα κι όταν σε ωθεί στην παρανομία.
2) ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ (Under the Bombs)
Λίβανος – 2007 - 98’
Σκηνοθεσία: Philippe Aractingi
Σενάριο:Philippe Aractingi, Michel Leviant
Φωτογραφία: Nidal Abdel Khalek
Μουσική: René Aubry, Lazare Boghossian
Παραγωγή: Rhamsa Productions
Με τους: Nada Abou Farhat, GeorgesKhabbas, RawyaElChab, BsharaAtallah
Βρισκόμαστε στα τέλη Ιουλίου του 2006 κι ο σκηνοθέτης Philippe Aractingi μας μεταφέρει στην καρδιά του Λιβάνου, που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Η πρωταγωνίστρια Ζeina φτάνει στο λιμάνι της Βηρυτού, απ’ όπου όλοι επιδιώκουν να αποπλεύσουν με κάποιο ξένο πλοίο για κάποια άλλη χώρα. Εκείνη κατευθύνεται αντίθετα προς την πόλη ψάχνοντας να βρει το γιο της.
Διασχίζει την ενδοχώρα, για να φτάσει στον νότιο Λίβανο, μέσα από ερειπωμένα σπίτια, αδιάβατους σχεδόν δρόμους και γέφυρες κομμένες στα δύο. Οι πρώτες σκηνές γυρίστηκαν δέκα μέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Έπειτα, ο σκηνοθέτης έφυγε για τη Γαλλία κι επέστρεψε στο Λίβανο, μετά το τέλος των εχθροπραξιών, για να ολοκληρώσει την ταινία μέσα σε 11 μέρες. Με ένα μινιμαλιστικό σενάριο που διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τέσσερις μόνο ηθοποιούς και την κάμερα στον ώμο, ο σκηνοθέτης και το επιτελείο του φιλμάρουν το επικίνδυνο ταξίδι.
ΗΠΑ – 2006 – 85’
Σκηνοθεσία: Julia Bacha, Ronit Avni Σενάριο: Julia Bacha
Φωτογραφία: Ronit Avni, Julia Bacha, Mickey Elkeles, Labib Jazmavi
Μοντάζ: Julia Bacha Ήχος: Scott Freiman
Παραγωγή: Ronit Avni, Joline Makhlouf, Nahanni Rous
Best First Documentary Barcelona Docupolis 2007
Audience Award San Francisco Film Festival 2007
Προσωπικές ιστορίες και δράματα Ισραηλινών και Παλαιστινίων που διακινδυνεύουν την ασφάλεια, την κοινωνική τους θέση και τα σπίτια τους προς την κατεύθυνση ειρηνικής επίλυσης του Μεσανατολικού. Το φιλμ της ελπίδας, της αληθινής δύναμης και της αλληλεγγύης φτιαγμένο από Παλαιστίνιους, Ισραηλινούς και Αμερικάνους.
Μ. Βρετανία/Παλαιστίνη/Βέλγιο–199
Σκηνοθεσία: Michel Khleifi, Σενάριο: Michel Khleifi, Φωτογραφία: Raymond Fromont, Μοντάζ: Ludo Troch, Παραγωγή: Omar Al-Qattan, Παίζουν: Mohammed Nahnal, Hana’Nc’mch, BushraKaraman
Ο φανταστικός κόσμος του 12χονου Γιουσέφ και η ανάγκη του να δώσει στη λωρίδα της Γάζας κάτι από την ευαισθησία που της στέρησαν ο εξευτελισμός, ο τρόμος, η βία και τα πάθη. Τα παραμύθια της εμπόλεμης ζώνης δείχνουν ότι ζωή και όνειρα είναι ένα. Το μόνο που τα διαφοροποιεί είναι η οπτική. Και το πολιτικό μήνυμα, κρυμμένο στα υπέροχα πλάνα.
Παλαιστίνη – 2008 – 27’
Σκηνοθεσία: Buthina Canaan Khoury
Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους και μεγάλης επιχειρηματικής πρόκλησης. Η πρώτη ζυθοποιεία της Παλαιστίνης είναι γεγονός. Εν μέσω κατεχόμενων εδαφών, πολιτικής αστάθειας, σημείων, ελέγχου οικονομικού μαρασμού, θρησκευτικού φονταμενταλισμού, ρίψης ρουκετών. Προώθηση της υψηλής ποιότητας προϊόντων στην Παλαιστίνη.
ΗΠΑ - 2008 - 72΄
Σκηνοθεσία: Nida Sinnokrot
Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου ECOCINEMA, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου DOCUSUR, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου AMAL, Διεθνές Βραβείο για Διακριθές Ντοκιμαντέρ και Ρεπορτάζ, Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Βραβείο στο Μεσογειακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονπελιέρ.
Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ "Palestine Blues" διηγείται την ιστορία ενός χωριού που ζει στην απόλυτη σύγχυση, απόγνωση και απελπισία παρόλα αυτά με χιούμορ και ποιητικότητα. Τα γυρίσματα είχαν διάρκεια πάνω από 6 μήνες και επικεντρώθηκαν στο Jayyous, ένα χωριό με ανθρώπους που είχαν ως κύρια ασχολία τη γη και την καλλιέργειά της. Προκειμένου οι Ισραηλινοί να σηκώσουν ένα τείχος "ασφαλείας" στην κατεχόμενη Παλαιστίνη δεν δίστασαν όχι μόνο να καταστρέψουν τη γη αλλά έφτασαν να γκρεμίζουν ακόμη και τα σπίτια τους. Ο αγώνας των Παλαιστίνιων για επιβίωση κινηματογραφείται με τόσο ανθρώπινο και ρεαλιστικό τρόπο για να υπενθυμίσει όσα τα ΜΜΕ φροντίζουν συχνά να ξεχνιούνται.
7) ΤΟ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΤΕΙΧΟΣ (The iron wall)
Παλαιστίνη/ΗΠΑ–2006–52’
Σκηνοθεσία: Mohammed Alatar
Παραγωγή: Palestinian Agricultural Relief Comitees,
Palestinians for piece and democratie
Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας. Το χρονικό της κατοχής από το 1967 μέχρι σήμερα. Συνεντεύξεις Παλαιστίνιων ακτιβιστών και αγροτών, Ισραηλινών αποίκων και στρατιωτικών, αναλυτών όπως οι Jeff Halper, Akira Eldar, Hind Khoury. Τείχη σύμβολα ανθρώπινου εξευτελισμού. Όταν η ατμόσφαιρα είναι ανελεύθερη, το μήνυμα της κάμερας δεν μπορεί να είναι ελπιδοφόρο. Είναι όμως ξεκάθαρο. Δε διαφαίνεται ειρηνική επίλυση ούτε και ίδρυση υγιούς και άρα βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτος. Γιατί το σιδερένιο τείχος εκτός από την αξιοπρέπεια γκρεμίζει και τις αυταπάτες.