Πάμε σινεμά; (trailers)
Στο ντοκιμαντέρ πρωταγωνιστούν οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους:
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
Chronic
Σενάριο -Σκηνοθεσία: Μισέλ Φράνκο
Ηθοποιοί: Τιμ Ροθ, Σάρα Σάδερλαντ, Μίκαελ Κρίστοφερ.
Διάρκεια: 92 λεπτά
Διανομή: Rosebud.21 & Feelgood Entertainment
Ο David είναι ένας νοσοκόμος ο οποίος εργάζεται στο τμήμα ασθενών που βρίσκονται σε τελικό στάδιο. Αποτελεσματικός και αφιερωμένος στο επάγγελμά του, αναπτύσσει στενές και ισχυρές σχέσεις με κάθε άτομο που βοηθάει. Αλλά, πέρα από τη δουλειά του, ο David είναι αναποτελεσματικός, περίεργος και επιφυλακτικός. Είναι σαφές ότι χρειάζεται τον κάθε ασθενή του όσο τον χρειάζονται και αυτοί. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Μισέλ Φράνκο, («Μετά τη Λουτσία»), εξηγεί πως δημιουργήθηκε αυτή η ταινία. «Πριν από τρία χρόνια η γιαγιά μου υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο που μόνιμα παρέλυσε το μισό σώμα της. Καταδικάστηκε, λοιπόν, να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της στο κρεβάτι και να χρειάζεται βοήθεια για οποιαδήποτε δραστηριότητα της ή βασική της ανάγκη. Ακόμα και το να μιλάει κατέστη αδύνατο. Οι συγγενείς ήταν μαζί της κάθε μέρα ώστε να μη νιώθει μόνη. Ωστόσο, το πρόσωπο που ανέλαβε ουσιαστικά την φροντίδα της ήταν η νοσοκόμα της, μια ξένη η οποία εισήλθε αμέσως στο σωματικό και συναισθηματικό κόσμο της, βοηθώντας την στα πιο ουσιώδη και στις καθημερινές της δραστηριότητες, όπως το μπάνιο της, τη διατροφή της, την αλλαγή πάνας της και του ουροσυλλέκτη, καθώς και πολλές άλλες δύσκολες, άβολες, και συχνά ταπεινωτικές εργασίες. Αυτές οι δύο γυναίκες έχτισαν μια ισχυρή σχέση μέσα από χειρονομίες, και λόγια που κανείς στην οικογένεια δεν μπορούσε να καταλάβει. Μερικοί από τους δικούς μας άρχισαν να αισθάνονται απογοητευμένοι, ανίσχυροι, ακόμα και ζήλεια για τη στενή σχέση που υπήρχε μεταξύ των δύο τους. Σύντομα, η νοσοκόμα, παρείχε ολική υποστήριξη στη γιαγιά μου και έγινε η γέφυρα επικοινωνίας μαζί μας. Ήταν το τελευταίο πρόσωπο που την είδε ζωντανή και η μόνη που ήταν παρούσα κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων στιγμών αγωνίας, όταν πέθανε στις τρεις το πρωί. Μετά από έξι μήνες εργασίας με τη γιαγιά μου, αυτή η νοσοκόμα σύντομα θα αναλάμβανε έναν νέο ασθενή. Παρά το γεγονός ότι η εργασία με την οικογένειά μου είχε τελειώσει, μας επισκεπτόταν κατά τη διάρκεια του πένθους μας ως ένδειξη αλληλεγγύης και αγάπης. Στα μάτια της, μπορούσαμε να δούμε τη θλίψη. Πενθούσε σαν κι εμάς. Οι επισκέψεις της με άγγιξαν και άρχισα να ενδιαφέρομαι για την ιστορία της. Εκείνη μου είπε πράγματα που δεν ήξερα για τη γιαγιά μου, ακόμα κι αν αυτή τη γνώρισε μόνο τους τελευταίους της μήνες. Η οικειότητα που αυτή η γυναίκα μοιράστηκε μαζί μας ήταν τόσο βαθιά που κατανόησε τη δυναμική της οικογένειας, τις συγκρούσεις μας και τις παραξενιές μας. Μου είπε ότι εργάζεται με ασθενείς με ανίατη ασθένεια για είκοσι χρόνια. Η απώλεια και ο θάνατος ήταν μέρος της ζωής της. Η δουλειά της την ανάγκασε να ασχολείται με δύσκολα περιστατικά που την οδήγησαν τελικά σε χρόνια κατάθλιψη. Παρά την κατάθλιψη, δεν θα άλλαζε ποτέ τη δουλειά της. Αυτή ήταν η ζωή και η καριέρα της».
Ο Άνθρωπος που Γνώριζε το Άπειρο
The Man who Knew Infinity
Σενάριο -Σκηνοθεσία: Ματ Μπράουν
Πρωταγωνιστούν: Ντεβ Πατέλ, Τζέρεμι Άιρονς
Διάρκεια: 108’
Διανομή: Odeon
Το 1913, στην Ινδία, ένας 25χρονος ιδιωτικός υπάλληλος με τρομακτική ευφυΐα, που όμως είχε αποτύχει στις σπουδές του εξαιτίας της εμμονικής, μοναχικής μελέτης του πάνω στην επιστήμη των Μαθηματικών, αποφασίζει να εμπιστευτεί το πάθος του και να στείλει ένα γράμμα στον Τζ.Χ. Χάρντι, έναν επιφανή καθηγητή μαθηματικών του Trinity College του πανεπιστημίου Κέιμπριτζ. Το όνομά του ήταν Σρινιβάσα Ραμανουτζάν και έμελλε να γίνει ο αυτοδίδακτος «πρίγκιπας της μαθηματικής διαίσθησης», ο άνθρωπος που θα αναστάτωνε την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα με τον πιο ρομαντικό τρόπο.
Η ταινία «Ο Άνθρωπος που Γνώριζε το Άπειρο» καταγράφει την επαναστατική επιρροή μιας ακατέργαστης ιδιοφυΐας που έφερε την επανάσταση στο πεδίο των μαθηματικών, ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις της άκαμπτης ακαδημαϊκής κοινότητας και αφήνοντας πίσω μια μυθική κληρονομιά, τα μυστικά της οποίας οι επιστήμονες πάσχιζαν να αποκρυπτογραφήσουν για τον επόμενο αιώνα…
Μια αυτοδίδακτη ιδιοφυΐα
Γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1887, ο Σρινιβάσα Ραμανουτζάν δεν έλαβε καμία επίσημη εκπαίδευση στα μαθηματικά, καθώς ζούσε στην Ινδία και δεν είχε καμία πρόσβαση στην πλούσια γνώση που καλλιεργούσε η ευρύτερη μαθηματική κοινότητα στην Ευρώπη. Παρόλ’ αυτά, ανέπτυξε θεωρίες και ερευνητικά μονοπάτια που όχι μόνο εντυπωσίασαν τους συναδέλφους του στην εποχή του, αλλά ακόμη απασχολούν τους μαθηματικούς, οι οποίοι βλέπουν ότι οι δικές του ιδέες παραμένουν επίκαιρες και απαραίτητες για την επιστήμη.
Έχοντας μάθει τα βασικά από την ηλικία των 12 ετών, ο Ραμανουτζάν διδάχθηκε ανώτερα μαθηματικά από το βιβλίο «A Synopsis of Elementary Results in Pure Mathematics» και στα 17 του είχε ξεκινήσει την δική του έρευνα. Εργαζόταν ως δημόσιος υπάλληλος για να βγάζει τα προς το ζην, ενώ παράλληλα συνέχιζε την ολοένα πιο φιλόδοξη δουλειά του. Από το 1912, ξεκίνησε να στέλνει δείγματα της δουλειάς του σε τρεις ακαδημαϊκούς του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Ο Τζ.Χ. Χάρντι, αναγνωρίζοντας την ιδιοφυή του σκέψη, τον κάλεσε να εγκατασταθεί στο Κέιμπριτζ και να δουλέψει εκεί. Ο Ραμανουτζάν διέπρεψε παρά τις πολλές δυσκολίες στην προσαρμογή του στο ξένο περιβάλλον, η λαμπρή του καριέρα όμως διακόπηκε νωρίς, με τον πρόωρο θάνατό του το 1920, σε ηλικία των 32 ετών.
Το έργο του Ραμανουτζάν παραμένει φοβερά σημαντικό ακόμη και σήμερα, όπως και το μυστήριο πίσω από τις εμπνεύσεις του – δεν ξέρουμε πώς έβρισκε τις ιδέες του, από πού προέρχονταν. Βρίσκουμε διαρκώς νέες εφαρμογές των θεωριών του στα σύγχρονα μαθηματικά και την σύγχρονη επιστήμη, αλλά και σε τομείς που δεν υπήρχαν καν όταν ζούσε εκείνος.
Εβδομήντα πέντε χρόνια αργότερα, ο συγγραφέας Ρόμπερτ Κάνιγκελ απαντούσε σε μία εκδότη που ενδιαφερόταν για μια βιογραφία του Ραμανουτζάν, λέγοντας ότι το βιβλίο που είχε στο μυαλό του -το βιβλίο στο οποίο βασίζεται η ταινία- δεν μιλά απλώς για την ζωή του Ινδού επιστήμονα αλλά και για την μοναδική του φιλία με τον Χάρντι.
33.333 - Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη
Στον κινηματογράφο Δαναό
Σάββατο & Κυριακή 14-15 και 21-22 Μαΐου στις 16:00
Δευτέρα & Τρίτη 16-17 Μαΐου στις 22:15
Ντοκιμαντέρ
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Μένιος Καραγιάννη
Διάρκεια: 90’
Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι παγκοσμίως γνωστός για τα μυθιστορήματά του. Λίγοι όμως γνωρίζουν, και ακόμη λιγότεροι έχουν διαβάσει την «Οδύσσεια», ένα επικό ποίημα 33.333 στίχων, το πιο σπουδαίο, κατά τον ίδιο, έργο του. Η πρώτη ομοιότυπη έκδοση της «Οδύσσειας» κυκλοφόρησε το 1938, σε 3.000 αντίτυπα, σφραγισμένα και αριθμημένα. Οι περιπέτειες, φυσικές και πνευματικές, και τα ταξίδια τού Οδυσσέα αφ’ ότου επέστρεψε στην Ιθάκη και έφυγε ξανά, μέχρι τον θάνατό του στον Νότιο Παγωμένο Ωκεανό σε 33.333 στίχους, με αφορμή τους οποίους ξεκινά ένα κινηματογραφικό ταξίδι αναζήτησης… Το ντοκιμαντέρ ταξιδεύει από τη Σουηδία, όπου ένας μεταφραστής 102 ετών, βρίσκει τη δύναμη να μάθει ελληνικά και να μεταφράσει το τεράστιο αυτό έργο έως την Αμερική, την Κρήτη, την Αθήνα, αλλά και την Τήνο, προσπαθώντας να ρίξει φως τόσο στις πτυχές του άγνωστου αυτού έργου, όσο και στην προσωπικότητα και τη σκέψη του συγγραφέα. Η «Οδύσσεια» του Καζαντζάκη είναι η οδύσσεια των ανθρώπων σε μια πορεία χωρίς Ιθάκη, επικίνδυνη και αβέβαιη, γι’ αυτό και μεγαλειώδης. Ένας ύμνος στο μεγαλείο τού ανθρώπου. Στο εύθραυστο αυτό μεγαλείο, καθώς δεν υπάρχει σημείο στην ανθρώπινη ευτυχία, που να μην κρύβει κάποια λύπη.
Ο Καζαντζάκης, έχοντας ο ίδιος ζήσει περιόδους μεγάλων κρίσεων και φτώχειας, τονίζει την ανάγκη να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας και την ευθύνη απέναντι σε όσους το έχουν ανάγκη. Όπως γράφει στην Ασκητική, «Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί́, εγώ φταίω... η αλληλεγγύη με τους ανθρώπους δεν είναι τρυφερόκαρδη πολυτέλεια παρά βαθιά αυτοσυντήρηση κι ανάγκη...»
The Angry Birds Movie (3D)
Σκηνοθεσία: Clay Kaytis, Fergal Reilly
Σενάριο: Jon Vitti
Ακούγονται: Peter Dinklage, Kate McKinnon, Bill Hader, Danielle Brooks, Jason Sudeikis, Josh Gad (η ταινία θα κυκλοφορήσει και μεταγλωττισμένη)
Οι ελληνικές φωνές της ταινίας είναι οι: Γιώργος Πυρπασόπουλος, Μαίρη Συνατσάκη, Σπύρος Μαργαρίτης, Γιάννης Ζουγανέλης, Άρης (REC) Λουμάκης
Διάρκεια: 99’
Διανομή: Feelgood
Το Angry Birds, το διάσημο ηλεκτρονικό παιχνίδι που έχει σημειώσει παγκόσμια επιτυχία, κάνει το πέταγμά του στη μεγάλη οθόνη καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά του σε μια ξεκαρδιστική κωμωδία animation. Στο σκηνοθετικό τους ντεμπούτο οι Clay Kaytis και Fergal Reilly εξαργυρώνουν την εμπειρία που έχουν αποκομίσει δουλεύοντας σε ταινίες του ίδιου είδους, ο πρώτος στο τμήμα κινουμένων σχεδίων στα Ραλφ: Η Επόμενη Πίστα, Ψυχρά κι Ανάποδα και Μαλλιά Κουβάρια και ο δεύτερος ως εικονογράφος στα Ξενοδοχείο για Τέρατα και Βρέχει Κεφτέδες.
Ο Red / Ρεντ (το κόκκινο πουλί του παιχνιδιού), αφού χαλάει σε καθημερινή βάση τη
διάθεση και το κέφι των πάντων, εισάγεται εσπευσμένα σε μια ειδική κλινική, ώστε να καταφέρει να διαχειριστεί το οξύθυμο του χαρακτήρα του. Εκεί θα γνωριστεί με διάφορα άλλα, επίσης «προβληματικά», πουλιά και θα αναπτύξουν μία ιδιαίτερη συμπάθεια. Τα πράγματα κυλάνε αρκετά ήρεμα, ώσπου εμφανίζονται τα γουρούνια και οι ισορροπίες ανατρέπονται. Όταν τα πράγματα σκουραίνουν, θα χρειαστεί να καταφύγουν σε έναν αετό-γκουρού, για να τους προσφέρει καθοδήγηση.
Fun Facts
• Ολόκληρη η ιστορία διαδραματίζεται σε δύο νησιά. Στο νησί των πουλιών και στο νησί των γουρουνιών.
• Στην υποτιτλισμένη εκδοχή τη φωνή στον Ρεντ δανείζει ο Jason Sudeikis, στον Τσακ ο Josh Gad, ενώ στον Μπομπ η μεγάλη περσόνα Danny McBride και στον σούπερ αητό ο σούπερ Peter Dinklage.
• Η μουσική της ταινίας είναι διανθισμένη από διάφορα είδη. Θα βρούμε, λοιπόν, στοιχεία κάντρι από τον superstar του είδους Blake Shelton, αλλά και πιο electro pop ρυθμούς με την υπογραφή του Steve Aoki.
• Μια από τις πιο μεγαλύτερες προκλήσεις που είχαν να διαχειριστούν οι παραγωγοί ήταν το πως να απεικονίσουν τους απλά σχεδιασμένους δυσδιάστατους χαρακτήρες του παιχνιδιού σε έναν 3D κινηματογραφικό κόσμο. Μόνο για τον Ρεντ έπρεπε να γίνουν 100 σχέδια, πριν καταλήξουν στην τελική απεικόνιση.
• Χρωματικά μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι μόνο ο Ρεντ -για ευνόητους λόγους- είναι κόκκινος. Έτσι, όταν βλέπουμε ένα πλήθος από πουλιά, είναι εύκολο να εντοπίσουμε που βρίσκεται ο οξύθυμος πρωταγωνιστής μας.
• Ένα από τα πιο ωραία location που σχεδιάστηκαν είναι το σπίτι του Ρεντ. Μπορεί να βρίσκεται κάπως μακριά από την πόλης (Ρεντ=Αντικοινωνικός!?), αλλά είναι δίπλα στον παραλία. Το εξωτερικό της κατασκευής είναι κάπως τραχύ, οι παραγωγοί ήθελαν να συμβολίσουν με αυτόν τον τρόπο την εξωτερική συμπεριφορά του πουλιού.