Η Ζιλί Ντελπί εξηγεί γιατί πρέπει να δούμε τη νέα της ταινία
Στην ταινία πρωταγωνιστεί η ίδια στο πλευρό του εξαιρετικού Γάλλου κωμικού Dany Boon (Bienvenue chez les Ch'tis), του ανερχόμενου νεαρού Vincent Lacoste στο ρόλο του Lolo (Astérix & Obélix: Au service de sa Majesté), και της πάντα υπέροχης Karin Viard.
Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία;
Έχουμε ξανασυναντήσει δείγμα της γενιάς boomerang στις ταινίες σας (των νέων που ζουν για ένα διάστημα μόνοι τους αλλά επιστρέφουν στο πατρικό τους). Αλλά ο Lolo είναι μοναδικός… Χωρίς να προδίδω κάτι από την πλοκή, μπορώ να πω ότι είναι δαιμονικά χειριστικός. Μου αρέσουν οι νευρωτικοί χαρακτήρες. Και μου αρέσει να τους περιγράφω και να τους κάνω ταινίες. Ξέρω πολλούς. Δεν τους βρίσκω αστείους στην πραγματική ζωή, αλλά στις ταινίες έχουν κάτι που με κάνει να ξεκαρδίζομαι.
Η Violette, η μητέρα που υποδύεστε, είναι γύρω στα σαράντα και έχει μια φοβερή καριέρα αλλά είναι στάσιμη στην προσωπική της ζωή.
Είναι σημαντικό να αισθανθούμε την αδυναμία της, το πόσο ευάλωτη είναι. Στην αρχή, η κολλητή της τής λέει ότι είναι τρομερά καλή στη δουλειά της αλλά χάλια στις σχέσεις. Λείπει σίγουρα κάτι στη Violette. Αλλά πέρασε τη ζωή της δουλεύοντας και φροντίζοντας τον γιο της. Παρ’ όλο που την ταλαιπωρεί συνέχεια, δεν έχει κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση. Είναι η δοτική μητέρα που απλώνει βούτυρο στο ψωμί του και του μαγειρεύει μελάτα αυγά για πρωινό.
Μιλώντας για σχέσεις γονιού-παιδιού, ο χαρακτήρας της Karin Viard (η καλύτερη φίλη της Violette) είναι στο άλλο άκρο από τον δικό σας χαρακτήρα, καθώς δεν αντέχει την κόρη της καθόλου.
Τη μισεί. Δεν της αρέσει ο τραμπουκισμός μεταξύ τους, το οποίο
δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει σχέση. Γενικά μου αρέσει οι χαρακτήρες μου να είναι απτοί. Αυτό είναι το κλασικό γαλλικό σινεμά που χάθηκε κάπου στη διαδρομή και μου αρέσει να το αναβιώνω.
Στην ταινία μιλάτε με την Karin Viard για το σεξ με ωμούς όρους.
Έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσα. Μου αρέσει να πηγαίνω τα πράγματα στα όρια και θέλω να είμαι τολμηρή χωρίς να γίνομαι χυδαία. Είναι το ύφος που γράφω. Ζούμε σε καιρούς που είμαστε όλο και πιο οριοθετημένοι από γλωσσικούς κώδικες και πολιτική ορθότητα. Δεν μας κάνει καλύτερους ανθρώπους αυτό, ο εκφοβισμός και ο φασισμός έχουν επανέλθει.
Η Violette την πέφτει στον Jean-René σε ένα πάρτι και τον ερωτεύεται. Υπάρχει ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τη γενιά των σαραντάρηδων στο χτίσιμο αυτής της ερωτικής ιστορίας.
Με ενδιέφερε να δείξω ότι την αγάπη δεν τη βρίσκεις πάντα εκεί που περιμένεις, πολλοί ψάχνουν για κάποιον σαν κι αυτούς. Σε σχέση με τη συγκεκριμένη γενιά, ήθελα να δείξω ότι οι άνθρωποι που ερωτεύονται σε αυτήν την ηλικία είναι πιο σοφοί. Από τη στιγμή που γίνεσαι σαράντα, αν αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου και είσαι αρκετά τυχερός να συναντήσεις μια όμορφη ψυχή, δεν ξενοκοιμάσαι. Είσαι λιγότερο παθιασμένος και πυρετώδης και πιο προσγειωμένος. Είναι πιο υγιές αυτό.
Η Violette εργάζεται ως καλλιτεχνική διευθύντρια σε επιδείξεις μόδας και ο Jean-René είναι ένας σεμνός μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών στην επαρχία. Έχετε μια πολύ διορατική ματιά στις διαφορές ανάμεσα στους δύο κόσμους. Το γεγονός ότι έχετε ζήσει στο Λος Άντζελες μοιάζει να σας έχει κάνει πιο παρατηρητική στα πράγματα που εμείς δεν προσέχουμε πια.
Κρίνετε και την προέλευση του Jean-René που είναι από την επαρχία.
Ο Lolo είναι το ίδιο απαίσιος στον Jean-René, όσο και στη μητέρα του.
Είχατε στο μυαλό σας κατευθείαν τον Vincent Lacoste για τον ρόλο;
Πείτε μας για τον Dany Boon.
Στο Lolo, εμφανίζεται ο Karl Lagerfeld υποδυόμενος τον εαυτό του.
Η Violette και η φίλη της είναι αυτοδημιούργητες. Όπως κι εσείς…
Πώς αποφασίσατε να παίζετε στις δικές σας ταινίες;
Τι είδους σκηνοθέτης είστε; Σας έχει επηρεάσει η αμερικάνικη μέθοδος;