Σοφία Δημοπούλου: «Στην εποχή μας αποφεύγονται τα πιο απαιτητικά βιβλία»

Στο πέμπτο μυθιστόρημά της η Σοφία Δημοπούλου διερευνά τις αντοχές του χρόνου. Τι συμβαίνει με το παρελθόν; Επανέρχεται κάποτε ή είναι καταδικασμένο στη λήθη; Μέσα από την ιστορία που ξετυλίγεται στο βιβλίο της «Πώς υφαίνεται ο χρόνος» (εκδ. Ψυχογιός) η συγγραφέας υποστηρίζει με σθένος πως το παρελθόν επιστρέφει.

Πείτε μας λίγα λόγια για το «Πώς υφαίνεται ο χρόνος». Βασίζεται σε ρεαλιστικά στοιχεία ή κυριαρχεί η μυθοπλασία;

Το βιβλίο είναι κατά βάση μυθοπλασία, εμπεριέχει όμως και πολλά πραγματικά γεγονότα που ενσωματώθηκαν στα φανταστικά και στα ιστορικά στοιχεία, ώστε να προκύψει η συνολική αφήγηση.

Ποιο ήταν το κίνητρο για να γράψετε το νέο σας μυθιστόρημα;

Ήθελα να γράψω μια ιστορία για τον χρόνο και την επίδραση του παρελθόντος στο παρόν. Για μένα, το παρελθόν αποτελεί εργαλείο που μας βοηθά να σχεδιάσουμε το μέλλον και να βιώσουμε το παρόν. Και ήθελα να δείξω πως κοιτώντας προς τα πίσω μπορούμε να ανακαλύψουμε την αιτία όλων των σύγχρονων τραυμάτων μας. Η μυθοπλασία που θα εξυπηρετούσε αυτόν τον σκοπό προέκυψε σχεδόν αυθόρμητα, με τη συνύφανση ανθρώπινων ιστοριών και ιστορικών γεγονότων.

Τι ελπίζετε να αποκομίσει κάποιος διαβάζοντας το «Πώς υφαίνεται ο χρόνος»;

Πρώτα απ’ όλα να κατανοήσει πως κάποια πράγματα που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα τον 19ο αιώνα δεν ήταν καθόλου και η ζωή ήταν πολύ διαφορετική σε πολλά επίπεδα. Επιπλέον, να ζήσει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής, που όσες διαφορές έχει από τη σημερινή, άλλες τόσες ομοιότητες μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε αυτήν.

Υπάρχει κάποιο πρόσωπο στα βιβλία σας στο οποίο βλέπουμε στοιχεία του εαυτού σας;

Γράφουμε με ό,τι έχουμε μέσα μας, οπότε είναι σχεδόν αναπόφευκτο να περνάμε στοιχεία από την προσωπικότητά μας σε κάποιον ήρωα. Στο συγκεκριμένο βιβλίο η Νάνα, μία από τις κεντρικές ηρωίδες, έχει αρκετά από τα στοιχεία του δικού μου χαρακτήρα και αντιμετωπίζει πολλά από τα δικά μου διλήμματα.

Θα σκεφτόσασταν να «ζωντανέψετε» ξανά κάποιον χαρακτήρα από τα βιβλία σας σε επόμενο βιβλίο;

Όσο γράφεται κάθε βιβλίο, ζω και αναπνέω μαζί με τους χαρακτήρες του. Όταν τελειώσει, τους αφήνω πίσω μου, σαν αγαπημένους σε μια άλλη γωνιά της γης που κάποιος επιθυμεί να συναντήσει κάποτε ξανά στο μέλλον. Ναι, ίσως πράγματι να «ξαναζωντανέψω» κάποιον από τους προηγούμενους ήρωες, όταν θα νιώσω πως έχει κάτι ακόμα να μου πει από τη ζωή του.

Τι είδους βιβλία πιστεύετε ότι προτιμά να διαβάζει ο σύγχρονος αναγνώστης με τις σημερινές συνθήκες ζωής στη χώρα μας;

Οι περισσότεροι αναγνώστες προτιμούν εύκολα αναγνώσματα που δεν προβληματίζουν, αλλά ψυχαγωγούν και ταξιδεύουν το μυαλό. Στην εποχή μας, που είναι τόσο πιεστική, αποφεύγονται τα λίγο πιο απαιτητικά βιβλία, καθώς υπάρχει η αντίληψη πως είναι δυσνόητα και κουραστικά. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως εποχή της ευκολίας και της ταχύτητας και αυτό καθορίζει ακόμα και τις επιλογές των βιβλίων.

Ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει πάνω από μία φορά;

Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία πάνω από δύο φορές, κυρίως βιβλία που διάβασα στη νεότητά μου και τώρα ξαναδιαβάζω με τα ενήλικα μάτια μου. Δύο τέτοια είναι ο «Ξένος» του Καμύ και η «Ασκητική» του Καζαντζάκη. Κάθε φορά που τα διαβάζω, ανακαλύπτω καινούργια στοιχεία και έννοιες.

Περιγράψτε μας τον εαυτό σας με έξι επίθετα (ως συγγραφέα).

Υπομονετική, οργανωτική, επίμονη, ονειροπόλα, ευαίσθητη, αιθεροβάμων.