Κατερίνα Μπέη: Η φιλία και το χιούμορ είναι δυο «όπλα» για να εξωραΐζουμε τη ζωή

Μια ιστορία για τη φιλία, τα προσωπικά αδιέξοδα και την διεκδίκηση της ευτυχίας είναι «Το τελευταίο reunion», της συγγραφέως και σεναριογράφου Κατερίνας Μπέη (εκδόσεις KEY BOOKS).

Στο έκτο μυθιστόρημά της, τρεις γυναίκες συναντώνται μετά από είκοσι χρόνια σε ένα σχολικό reunion. Η Τίνα -συγγραφέας σε δημιουργικό αδιέξοδο- αποφασίζει να παραιτηθεί από τις προσωπικές της φιλοδοξίες και να σώσει τον γάμο της.

Η Ρέα είναι επιτυχημένη ηθοποιός, εγκλωβισμένη σε μια σαδομαζοχιστική σχέση κι η Φάνια έχοντας καταφέρει να απομακρυνθεί από την τυραννική οικογένειά της, νιώθει πως επιτέλους έχει βρει την ευτυχία στην αγκαλιά του Παύλου.

Οι ηρωίδες αυτές όπως εξηγεί στο freesunday.gr η Κατερίνα Μπέη «θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς». Ποιοι είναι τελικά οι φόβοι των γυναικών αλλά και των αντρών όσο περνούν τα χρόνια;

«Το τελευταίο reunion» είναι το νέο σας βιβλίο. Πείτε μας λίγα λόγια.

Είναι η ιστορία μιας τάξης συμμαθητών που αποφασίζουν να συναντηθούν μετά από είκοσι περίπου χρόνια. Αφηγήτριες είναι τρεις συμμαθήτριες -και μετέπειτα φίλες- που η καθεμιά από την πλευρά της αφηγείται τα γεγονότα από το δικό της πρίσμα.
Είναι μια ιστορία για τη φιλία, για τα προσωπικά αδιέξοδα και για την διεκδίκηση της ευτυχίας, μέσα από το φάσμα της αναγκαστικής αυτογνωσίας που επιβάλει μια συνάντηση με τις προσδοκίες του παρελθόντος και με την καταπίεση από τα στερεότυπα της επιτυχίας. Κι όλα αυτά σε μια πολύ περιπετειώδη εικοσαετία, καθώς οι ήρωες έζησαν για δέκα χρόνια στην αφθονία και τα επόμενα δέκα στην διάψευσή της. Και παρόλο που τα συστατικά του «τελευταίου Reunion» είναι δραματικά- θάνατος, αυτοκτονία, χωρισμοί, αρρώστιες, κακοποίηση, ανορεξία κτλ- το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο, ρυθμικό, αυτοσαρκαστικό κι αστείο.

Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε για την συγκεκριμένη ιστορία;

Κυρίως με ενδιέφερε να δείξω πως αντιδρούν οι άνθρωποι στα ορόσημα, πως ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των άλλων και του εαυτού τους και πως τα στερεότυπα της επιτυχίας, συχνά είναι ο σίγουρος δρόμος για τη καταπίεση και τη δυστυχία.

Οι γυναίκες αυτές είμαστε εμείς;

Αλίμονο αν δεν είμαστε και εμείς. Τουλάχιστον η πρόθεση και τα «συστατικά» τους είναι αληθινά, αν και σπάνια αυτούσια. Είναι προβληματισμοί, ερεθίσματα, βιώματα και σκέψεις που προκύπτουν είτε από μένα, είτε από φίλους ή γνωστούς, πράγματα που έχω δει, ακούσει ή σκεφτεί και τα θεώρησα ενδιαφέροντα, να τα μοιραστώ.

Ποιοι θεωρείτε ότι είναι οι πραγματικοί φόβοι των γυναικών όσο βλέπουν τα χρόνια να περνούν;

Νομίζω και στους άντρες και στις γυναίκες οι κυρίαρχοι φόβοι, έχουν να κάνουν με την αγάπη και την αποδοχή. Εκεί πάνω χτίζονται και δεκάδες άλλοι φόβοι που σχετίζονται με τα στερεότυπα στα οποία πρέπει να ανταποκριθούμε. Και βέβαια πίσω απ όλους τους φόβους, κρύβεται ο φόβος του θανάτου: η αίσθηση ότι δεν προλάβαμε να κάνουμε αυτά που θέλαμε.

Τόσο στα βιβλία σας όσο και στα σενάριά σας καταπιάνεστε με τη γυναικεία φιλία. Για ποιο λόγο;

Πιστεύω πως η φιλία και το χιούμορ είναι δυο «όπλα» για να εξωραΐζουμε τη ζωή όταν μας δείχνει το άσχημο πρόσωπό της. Το να μπορείς να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, με ανθρώπους που εκπέμπεις στην ίδια συχνότητα, είναι πέρα από ανακουφιστικό, συχνά και πολύ διασκεδαστικό.

Από το πρώτο σας βιβλίο μέχρι και το πιο πρόσφατο, έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο που βλέπετε και προσεγγίζετε τους ήρωές σας;

Νομίζω πως όχι. Αλλάζει εννοείται πάντα η φάση που γράφω κι οι εκάστοτε προβληματισμοί αλλά η στάση μου είναι πάντα η ίδια. Πιστεύω πως οι ήρωες μπορούν να αντέξουν, τα χιλιάδες δεινά, που τους επιφυλάσσω κάθε φορά, και να τα αντιπαρέλθουν με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.

Να περιμένουμε να δούμε «Το τελευταίο reunion» και στη μεγάλη οθόνη;

Μακάρι, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που εξαρτάται από μένα. Σε αντίθεση με τη συγγραφή ενός βιβλίου, που απαιτεί, απλά την αφοσίωση του συγγραφέα και την καλή πρόθεση ενός εκδότη, η δημιουργία μιας ταινίας, είναι μια πολύ ακριβή διαδικασία με πολλούς συντελεστές και πολλές προϋποθέσεις ανεξάρτητες από την θέληση.

Ασχολείστε με κάτι άλλο αυτόν τον καιρό;

Άρχισαν τα γυρίσματα της ταινίας «Ευτυχία» στην οποία έγραψα το σενάριο και αφορά την ζωή της στιχουργού Ευτυχίας Παναγιαννοπούλου. Σκηνοθετεί ο Άγγελος Φρατζής, μουσική γράφει ο Μίνως Μάτσας, η παραγωγή είναι της Tanweer και θα βγει στις αίθουσες στις 19 Δεκεμβρίου. Στο ρόλο της Ευτυχίας είναι η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και η Κάτια Γκουλιώνη και παίζουν πολλοί ηθοποιοί και γκεστς.