Δέκα βιβλία για να μείνουμε σπίτι (μικροί και μεγάλοι)

Κάτω από τον ήλιο της Ταγγέρης, Κριστίν Μάνγκαν, εκδ. Ψυχογιός

Ο τελευταίος άνθρωπος που περίμενε να δει η Άλις Σίπλεϊ στην Ταγγέρη ήταν η Λούσι Μέισον. Κάποτε ήταν αχώριστες, αλλά από εκείνο το ατύχημα στο Μπένινγκτον δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Τώρα η παλιά της συγκάτοικος στεκόταν μπροστά της, δείχνοντας πως ήθελε να ξαναγίνουν όλα όπως πριν. Και ίσως δεν ήταν κακή ιδέα. Η Άλις, που είχε έρθει νιόπαντρη στο Μαρόκο με τον άντρα της, δεν μπορούσε να συνηθίσει τα πολύβουα παζάρια και την εξαντλητική ζέστη. Η άφοβη Λούσι θα την έβγαζε από το καβούκι της, θα τη βοηθούσε να προσαρμοστεί. Αλλά σύντομα ένα γνώριμο συναίσθημα αρχίζει να κατατρώει την Άλις, ένιωθε πως η Λούσι την έλεγχε και την καθοδηγούσε σε κάθε της κίνηση. Κι όταν ο σύζυγός της εξαφανίστηκε, η Άλις άρχισε να αμφιβάλλει για τα πάντα: τη σχέση της με την αινιγματική φίλη της, την απόφασή της να έρθει στην Ταγγέρη, την ίδια την πνευματική της ισορροπία…

Αντί για passatempo…, Λάκης Αποστολάκης - Τάκης Χρηστάκης, εκδ. Θερμαϊκός

Ας μη γελιόμαστε. Οι «συγγραφείς» δεν διεκδικούν τον τίτλο του λογοτέχνη. Δεν κάνουν λογοτεχνία. Τα περισσότερα από τα κείμενα του βιβλίου στην πραγματικότητα αποτελούν επιστολές που αντάλλασσαν μεταξύ τους στην πορεία του χρόνου για προσωπική τους τέρψη, ίσως και προς τέρψη κάποιων καλών τους φίλων. Αποτελούν προσωπικές τους εμπειρίες εμπλουτισμένες με δόκιμες επινοήσεις για να προσδώσουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και να πετύχουν τον στόχο τους: να περιγράψουν χαρακτήρες και συμπεριφορές και να κριτικάρουν στιγμές του ιδιωτικού και δημόσιου βίου στα χρόνια από το ’50 και μέχρι την πρόσφατη μεγάλη κρίση. Τα περισσότερα ονόματα είναι φανταστικά, μα οι χαρακτήρες πραγματικοί, ζουν ανάμεσά μας και, μερικές φορές, μας κάνουν περήφανους. Συνήθως, όμως, μας πετάνε στα τάρταρα της ντροπής. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για φιγούρες γνήσια ελληνικές, που χαρακτηρίζουν απόλυτα τη φυλή μας, τις αδυναμίες της, αλλά και τη δύναμή της. Οι λόγοι της έκδοσης ήταν δύο: ο πρώτος, να μαζευτεί ένα ποσό –μικρό ή μεγαλύτερο– προκειμένου να βοηθηθεί η καταπληκτική προσπάθεια που κάνει ο «Φάρος του Κόσμου» και ο πατήρ Αθηναγόρας. Ο δεύτερος, να δώσει την ευκαιρία στον αναγνώστη να περάσει ευχάριστα λίγο χρόνο, όταν δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει. Αντί για πασατέμπο.

Υπογαία, Robert Macfarlane, εκδ. Μεταίχμιο

Ο πολυβραβευμένος Robert Macfarlane με το «Υπογαία» παραδίδει το αριστούργημά του: μια επική εξερεύνηση των κάτω κόσμων του πλανήτη, όπως υπάρχουν στον μύθο, στη λογοτεχνία, στη μνήμη και στη γη την ίδια. Μία από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της χρονιάς, το νέο βιβλίο του αποκαλούμενου «μεγάλου φυσιοδίφη συγγραφέα της γενιάς του» θα μας κάνει να αναρωτηθούμε αν είμαστε οι κατάλληλοι απόγονοι της Γης του μέλλοντος.

«Είναι πολύ γνωστός ο τελευταίος στίχος από το ποίημα “Ένας τάφος των Άραντελ” του Φίλιπ Λάρκιν: “Αυτό που μένει από μας είναι η αγάπη”.

Λάθος. Αυτό που θα μείνει είναι πλαστικό, κόκαλα από γουρούνια και μόλυβδος-207, το σταθερό ισότοπο στο τέλος της αλυσίδας διάσπασης του ουρανίου-235».

Παγκόσμιο στη γεωγραφία του και γραμμένο με μεγάλο λυρισμό και δύναμη, το «Υπογαία» είναι μια ισχυρή δήλωση για την παρούσα στιγμή μας. Ένα επικό έργο που παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα ξεχωριστό ταξίδι σε όσα κείτονται κάτω από την επιφάνεια τόσο του τόπου όσο και του νου. Ταξιδεύοντας μέσα από τον «βαθύ χρόνο» –τις ιλιγγιώδεις εκτάσεις του γεωλογικού χρόνου που απλώνονται μακριά από το παρόν–, κινούμαστε από την αρχή του σύμπαντος μέχρι μια μετα-ανθρώπινη Γη. Περνάμε καθ’ οδόν από ταφικούς θαλάμους της Εποχής του Χαλκού, παρισινές κατακόμβες, τηκόμενους παγετώνες στη Γροιλανδία, «άναστρους» ποταμούς και αρκτικές θαλάσσιες σπηλιές, υπόγεια δίκτυα μυκήτων μέσω των οποίων επικοινωνούν τα δέντρα και μια βαθιά βυθισμένη «κρυψώνα», σχεδιασμένη για την αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων για 100.000 χρόνια.

Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς, Antonio G. Iturbe, εκδ. Κλειδάριθμος

Ιανουάριος του 1944. Η έφηβη Ντίτα Κράους με τους γονείς της μεταφέρεται από το γκέτο των Εβραίων της Τερεζίν στην Πράγα στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Μόνο η Ντίτα Κράους και μια χούφτα ακόμα κρατούμενοι επέζησαν, έπειτα από παραμονή ενός έτους, πριν από την απελευθέρωσή τους από τους Συμμάχους την άνοιξη του ’45. Παρατηρεί τα πάντα, θυμάται τα πάντα και αφηγείται τα πάντα στον Αντόνιο Ιτούρμπε: τον φόβο, τους συντρόφους που έβρισκαν νεκρούς το πρωί από την πείνα και το κρύο, την καταναγκαστική εργασία κάτω από τα γρονθοκοπήματα των «Κάπος», τις περιοδικές «επιλογές» που ξεχώριζαν τους υγιείς από τους αρρώστους, που οδηγούνταν στα κρεματόρια. Μα πάνω απ’ όλα θυμάται τον Φρέντι Χιρς, τον αρχηγό του παιδικού μπλοκ 31. Στη μαύρη λάσπη του Άουσβιτς που καταπίνει τα πάντα, ο Φρέντι Χιρς έχτισε μυστικά ένα σχολείο. Οι ναζί δεν το ξέρουν. Όπως δεν γνωρίζουν και την ύπαρξη της μικρότερης, κρυμμένης και παράνομης δημόσιας βιβλιοθήκης που υπήρξε ποτέ. Περιλαμβάνει έξι «ομιλούντα» βιβλία και οχτώ τυπωμένα. Τα τελευταία η νεαρή Ντίτα τα κρύβει κάτω από το φόρεμά της με κίνδυνο της ζωής της.

Το βιβλίο τιμήθηκε με το βραβείο TROA και μεταφράστηκε σε 22 γλώσσες.

Αθώα Πλάσματα, Αλέξης Σταμάτης, εκδ. Καστανιώτη

Ο Αλέξης Σταμάτης, ένας από τους πιο αγαπητούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μας συστήνει τον καινούργιο του ήρωα, τον Στέφανο, έναν μοναχικό ερευνητή που επιστρέφει στην πόλη φέροντας ένα πολύχρονο τραύμα από τη σχέση του με μια γυναίκα. Μια υποψήφια πελάτισσα τον επισκέπτεται και του ζητά κάτι ασυνήθιστο: να την παρακολουθήσει. Ενώ αρχικά αρνείται, στη συνεχεία εμπλέκεται σε μια μυστηριώδη ιστορία, η οποία τον οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια. Ο ήρωας οδηγείται όλο και πιο βαθιά σε μια απίστευτη αναζήτηση. Αναζητώντας τον άλλον, αναζητάς τον εαυτό σου.

Στο νέο βιβλίο του Αλέξη Σταμάτη το πανάρχαιο δίπολο έρωτας-θάνατος είναι η κινητήρια δύναμη του μυθιστορηματικού του κόσμου. Είτε ταλαντώνεται σαν απειλητικό εκκρεμές είτε πέφτει σαν σκιά στα γεγονότα, οδηγεί την ιστορία σε μια αναπάντεχη διαδρομή που σημαδεύει ανεξίτηλα όλους τους εμπλεκομένους.

Ο Νταής του Ποντικοσχολείου μας, Ζαχαρούλα Καραβά, εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη, εκδ. Πορφύρα

Τι συμβαίνει στο ποντικοσχολείο της γειτονιάς; Γιατί ο Ροκανούλης έχει βαλθεί να κάνει πατίνι τη ζωή της Ροκανούλας και τι θέση παίρνουν οι συμφοιτητές τους; Τι θα αλλάξει τα σχέδιά του και πώς ένας τρικούβερτος τσακωμός μπορεί να εξελιχθεί σε δυνατή φιλία;

Ο «Νταής του Ποντικοσχολείου μας» απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού και τα βοηθά να αναγνωρίσουν τον εκφοβισμό, να μην τον φοβηθούν, να αντιδράσουν ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα, αλλά και να μη διστάσουν να ζητήσουν βοήθεια. Και το σπουδαιότερο: τους δείχνει πως επιστρατεύοντας την αγάπη, τη φιλία και την καλοσύνη μπορούν να νικήσουν τον θυμό, τη ζήλια και τη διάθεση κάποιων να είναι πάντα αρχηγοί.

Τιμωρός – Οργή Θεού, Νίκος Βιτωλιώτης, εκδ. Anubis

Κωνσταντινούπολη, αρχές του 13ου αιώνα. Ο γιος του έκπτωτου αυτοκράτορα δραπετεύει με κατεύθυνση το Σβάμπεν της Γερμανίας, κουβαλώντας μαζί του ένα τεχνούργημα που όλοι το έχουν για χαμένο. Στη Δύση, ο πάπας ξεσηκώνει τη χριστιανοσύνη για να απελευθερώσει τους Άγιους Τόπους από τους Σαρακηνούς. Στον μυχό της Αδριατικής, ο δόγης της Βενετίας εξυφαίνει σχέδιά του που θα εξασφαλίσουν στη Γαληνοτάτη Δημοκρατία το μέγιστο κέρδος από τον επερχόμενο πόλεμο. Ο φυγάς πρίγκιπας διεκδικεί τον θρόνο και ζητά τη βοήθεια των σταυροφόρων, υποσχόμενος πλούτη, δόξα και ένα θρυλικό σπαθί που έρχεται από τα βάθη των αιώνων για να χαρίσει νίκες στους πολέμους εναντίον των απίστων. Μια μυστική αδελφότητα κάνει τα πάντα για να αποτρέψει τη διαφαινόμενη καταστροφή, αλλά ο χρόνος πιέζει αφόρητα. Θα μπορέσουν οι Μιχαηλίτες να τηρήσουν τον όρκο τους; Θα μπορέσει ο πρίγκιπας να κερδίσει τον θρόνο μιας αυτοκρατορίας που ψυχορραγεί; Ποια είναι η κατάρα που φέρνει μαζί της η Οργή του Θεού, το μυθικό σπαθί των Ρωμιών;

Ένας πραγματικός ιππότης, Άγγελος Αγγέλου - Έμη Σίνη, εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλούμπασης, εκδ. Ίκαρος

Ένα αγόρι. Ονειρεύεται να γίνει ιππότης. Τι θα χρειαστεί; Μια περικεφαλαία, μια ασπίδα, ένα σπαθί. Θα πρέπει να τρέξει, να σκαρφαλώσει, να αγωνιστεί σκληρά για να αποκτήσει τον εξοπλισμό του. Για να νικήσει στρατούς, δράκους. «Είμαι ιππότης! Χρειάζεται κανείς τη βοήθειά μου;» Κανείς μάλλον. Δεν είναι καιρός για ιππότες. Μα κάτι ακούγεται από μακριά. Κάποιος τον χρειάζεται. Και το αγόρι τρέχει…

Η Δώρα & ο γάτος που τον έλεγαν Οδυσσέα, Μάκης Τσίτας, εικονογράφηση: Ρένια Μεταλληνού, εκδ. Μίνωας

Το νέο παραμύθι του βραβευμένου (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) Μάκη Τσίτα μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μίνωας. Μετά το «Όνομά μου είναι Δώρα», η έξυπνη και αστεία ηρωίδα του Μάκη Τσίτα αποκτά ένα γατάκι, δώρο των γονιών της από το Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων. Ο γάτος Οδυσσέας θα φέρει πολλές αλλαγές στην καθημερινότητα της Δώρας, δείχνοντάς της ότι η απόκτηση ενός κατοικιδίου απαιτεί πολλή φροντίδα, αφοσίωση και αγάπη. Ένα τρυφερό και απολαυστικό βιβλίο, με εξαιρετική εικονογράφηση, για παιδιά ηλικίας 2-6 ετών.

Η αρχιτεκτονική στην εποχή της διχασμένης αναπαράστασης, Dalibor Vesely, εκδ. Παπαζήση

Η νέα εκδοτική σειρά επιχειρεί να προσεγγίσει την ιδιαιτερότητα της αρχιτεκτονικής ως γνωστικής περιοχής και τον ιδιότυπο λόγο που τη χαρακτηρίζει μέσα από τα αρχιτεκτονικά έργα και τον φιλοσοφικό, θεωρητικό και κριτικό λόγο γι’ αυτά. Αφορά τις φιλοσοφικές, θεωρητικές, μεθοδολογικές και πρακτικές διερευνήσεις και μελέτες της αρχιτεκτονικής γνώσης, ως θεωρητικής και πρακτικής γνώσης των αρχιτεκτόνων, ως εμπειρικής και πρακτικής γνώσης των μαστόρων, αλλά και ως εμπράγματης γνώσης που βρίσκεται ενσωματωμένη στα αρχιτεκτονικά έργα και τις πολιτισμικές πρακτικές και δράσεις που σχετίζονται με αυτά.