Τρία πολιτικά βιβλία από τις εκδόσεις Παπαζήση
Προκόπιος Παυλόπουλος, Ένα «πάρθιο βέλος» κατά της ευρωπαϊκής ενοποίησης;, πρόλογος: Γιώργος Χ. Σωτηρέλης
H απόφαση της 5ης Μαΐου 2020 του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας (ΟΣΔΓ) (υπόθεση «Weiss») έθεσε, εμμέσως πλην σαφώς, υπό αμφισβήτηση την κανονιστική υπεροχή του Ευρωπαϊκού Δικαίου, διά της ευθείας αμφισβήτησης της δεσμευτικότητας των αποφάσεων του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) έναντι των Εθνικών Δικαστηρίων. Πρέπει να επισημανθεί ότι το ΟΣΔΓ είχε «προειδοποιήσει» για τη στάση του αυτή, ήδη από το 2016, μέσω της απόφασης «Gauweiler». Το ΔΕΕ έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης εν προκειμένω, διότι δέχτηκε –τόσο στην υπόθεση «Gauweiler» όσο και στην υπόθεση «Weiss»– να αποφανθεί επί προδικαστικών ερωτημάτων, που του απηύθυνε το ΟΣΔΓ, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 267 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Και τούτο διότι, κατ’ ουσίαν, το ΟΣΔΓ ζήτησε, απλώς, «γνώμη» του ΔΕΕ, επιφυλασσόμενο να κρίνει εκείνο τελικώς την ερμηνεία των εν προκειμένω εφαρμοζόμενων διατάξεων του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Τέτοια φαινόμενα συγκρούσεων, ακόμη και σε επίπεδο ερμηνείας και εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Δικαίου, εκ μέρους ανώτατων δικαστηρίων, φέρνουν στο φως την κρίση που διέρχεται η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και, ταυτοχρόνως, την άμεση ανάγκη ειλικρινούς και αποφασιστικής συνεργασίας όλων των συνειδητοποιημένων Ευρωπαίων για την Ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, στη βάση μιας ομοσπονδιακού τύπου Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και ενός πραγματικού Ευρωπαϊκού Συντάγματος.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η οικονομία, πρόλογος - επιμέλεια κειμένου συνέντευξης: Θοδωρής Πελαγίδης
Μια πολύ… επίκαιρη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την οικονομία, τον Αύγουστο του 2012.
– Ο Ανδρέας… ήταν άνθρωπος ο οποίος ήταν ικανός και για το καλό και για το κακό.
– Ο Ντελόρ ήταν μεγάλος άντρας, είχε εξαιρετικές ικανότητες, αλλά ήταν Γάλλος και καθολικός και είχε όλα τα ελαττώματα, αλλά και τα προσόντα, του Γάλλου.
– Απολύσεις· και όχι μόνο έκανα απολύσεις, αλλά τις ενέκριναν ο Ανδρέας και ο Φλωράκης.
– Όταν έγινα το 1964 υπουργός Οικονομικών, είχα 20 τουλάχιστον διευθυντές του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι ήταν επιπέδου ανώτερου κατά πολύ από τους αντίστοιχους διευθυντές και υποδιευθυντές των μεγάλων επιχειρήσεων. Δηλαδή, είχαμε δημόσια διοίκηση.
– Το υπουργικό συμβούλιο είναι δύσκολο να το διευθύνεις καμιά φορά, διότι οι υπουργοί πολλές φορές λένε και μπαρούφες ή και μπούρδες.
– Είναι ουσία. Το κοινοβούλιο είναι ουσία, πρέπει να το ξέρεις αυτό.
– Δεν έχουμε ηγεσία… Θέλει κουράγιο να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα.
– Στην πολιτική και στη ζωή το πρόβλημα της εμπιστοσύνης είναι το κυρίαρχο.
– Και οι Γερμανοί, στο τέλος, είναι σοβαρός λαός, όπου ακούγονται όλες οι απόψεις, η δημοκρατία είναι πλήρης και τελικά…, έστω και με καθυστέρηση…, θα κάνουν το σωστό.
– Εγώ δεν φοβόμουν ότι ο Τσίπρας θα κάνει αυτά που λέει, αλλά φοβόμουν την ακυβερνησία. Εμένα μου λέγανε από την Αριστερά, οι δικοί τους άνθρωποι, ότι είχανε πάθει πανικό εκείνο το βράδυ και περιμένανε με αγωνία να ακούσουν ότι η Νέα Δημοκρατία ήρθε πρώτη. Και τρέμανε με τη σκέψη ότι μπορεί να έρθουν πρώτοι αυτοί. Δεν ήξεραν τι να κάνουνε, αυτό φοβόντουσαν.
– Γιατί ο Ρωμιός θέλει το βόλεμα, αγαπητέ μου, κατάλαβέ το άπαξ διαπαντός…
– Να σπάσουν, να σπάσουν όλες οι προστασίες και να ελευθερωθούν τα πάντα. Να ελευθερωθούν τα πάντα. [Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου]
Σπυρίδων Δελλής (υποστράτηγος ε.α.), Η αυτοθυσία της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), Μία Μαρτυρία
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της σχετικά πρόσφατης ιστορικής μας πορείας υπήρξε αναμφισβήτητα η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, και η από τότε κατοχή και συνεχής λεηλασία του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το καλοκαίρι του 1974, ένα τμήμα του ελληνικού στρατού, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), η οποία είχε σταλεί στην Κύπρο στις 16 Αυγούστου 1960, με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, βρέθηκε κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα των γεγονότων, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του.
Μόνη και παντελώς αβοήθητη αντιμετώπισε ό,τι πιο εκλεκτό διέθεταν τότε οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και διεξήγαγε επικούς αγώνες χωρίς να λυγίσει. Το βιβλίο αυτό είναι μια μαρτυρία για την αυτοθυσία των αξιωματικών και των οπλιτών της ΕΛΔΥΚ, οι οποίοι, με το αίμα και τον ιδρώτα τους, πότισαν την κυπριακή γη.
Τα πολύτιμα στοιχεία που κατείχε ο συγγραφέας, συνδυαζόμενα με τις έντονες εντυπώσεις και ανεξίτηλες μνήμες για τα γεγονότα που έζησε, ως αυτόπτης μάρτυρας, δίνουν τη δυνατότητα για μια ακριβή και αξιόπιστη καταγραφή τόσο της αυτοθυσίας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ όσο και των αιτιών που οδήγησαν σε αυτήν.
