H «καλύτερη φίλη» της Αγγελικής Σπανού είναι ακριβώς μπροστά μας - Free Sunday
H «καλύτερη φίλη» της Αγγελικής Σπανού είναι ακριβώς μπροστά μας

H «καλύτερη φίλη» της Αγγελικής Σπανού είναι ακριβώς μπροστά μας

Το κίνημα #metoo ήρθε στη χώρα μας με καθυστέρηση αλλά και μεγάλη ορμή. Τα ταμπού έσπασαν και η συζήτηση για την έμφυλη βία εξελίσσεται πια χωρίς περιορισμούς και αναστολές. Επηρεασμένη από αυτή τη νέα πραγματικότητα, η Αγγελική Σπανού έγραψε μια ιστορία βαμμένη με το αίμα κοριτσιών που τσακίστηκαν στα βράχια της σεξουαλικής βίας, παρασυρμένες από τους ανέμους του έρωτα στον οποίο αφέθηκαν χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς άμυνες. Η ηρωίδα της έρχεται από τη βαθιά επαρχία, τραυματισμένη από σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και σημαδεμένη από την αθλιότητα που κρυβόταν στη μικροαστική πολυκατοικία του σογιού της. Αναζητά στο νησί όπου την οδηγούν οι σπουδές της την απελευθέρωση από τους καταναγκασμούς της καταγωγής της. Δεν ονειρεύεται καριέρα ούτε σπουδαία επιτεύγματα. Διεκδικεί την ελευθερία της από τη γονεϊκή εντολή και την προέλευσή της, μια δική της αφήγηση που να μη δεσμεύεται από το παρελθόν που δεν το όρισε η ίδια. Είναι αισιόδοξη, ρομαντική, αθώα, ανυποψίαστη, ανθεκτική και διψασμένη για εμπειρίες. Βρίσκεται σε έναν τόπο που αγρίεψε από τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό και δεν αντιλαμβάνεται γρήγορα πόσο μεγάλη είναι η διάβρωση που έχει φέρει στην τοπική κοινωνία το τουριστικό θαύμα. Λατρεύει τη θάλασσα και το μόνο που θέλει είναι να ζήσει τον πιο μεγάλο έρωτα. Όταν πίστεψε ότι γνώρισε τον άντρα της ζωής της, αυτόν που θα τη σώσει από τους δαίμονές της, άρχισε το ταξίδι της μέσα στη νύχτα. Το ερώτημα που υφέρπει σε όλο το βιβλίο είναι αν το κακό μπορεί να ηττηθεί από οτιδήποτε άλλο εκτός από τον νόμο. Τι θα συνέβαινε αν απελευθερώνονταν οι ανθρώπινες ενορμήσεις χωρίς το όριο που θέτουν οι κανόνες της πολιτισμένης κοινωνίας; «Η καλύτερη φίλη» της Αγγελικής Σπανού δίνει μια σκληρή, ίσως και ανυπόφορη, απάντηση.

H KALYTERH MOY FILH front min

Γράφει στο οπισθόφυλλο:

Είναι η Ελένη, η Μαρία, η Άννα, η Γεωργία.

Είναι τα κορίτσια που µάτωσαν αναζητώντας τον έρωτα και τον εαυτό τους. Είναι οι γυναίκες που θα γνωρίσουν τη βία και τον προσωπικό όλεθρο στα χέρια του άντρα που εµπιστεύονται, αγαπάνε, επιλέγουν.

Είναι πια πρωταγωνίστριες σε ρεπορτάζ, πυροδοτούν συζητήσεις στα social media. Άγιες και καταραµένες, οικείες και ξένες, δίπλα µας και παραπέρα, µέσα µας και µακριά.

Ντυµένες µε τα ρούχα του παρόντος, έρχονται από το παρελθόν. Υπήρχαν πάντα – κι ο κίνδυνος εκεί: στο σπίτι, στον δρόµο, στη δουλειά, στις παρέες τους, ακόµα και στο σώµα που αγκαλιάζουν.

Όχι, δεν διάβασαν Φρόιντ και κανείς δεν τις προειδοποίησε ότι το µοιραίο ερώτηµα της ανθρωπότητας παραµένει το ίδιο: Σε ποιον βαθµό θα καταφέρει η πολιτισµική εξέλιξη να προφυλάξει τη συµβίωση των ανθρώπων από την ορµή της επιθετικότητας και της αυτοκαταστροφής;

Αλλά ακόµα κι αν είχαν διαβάσει Φρόιντ, τα ίδια θα έκαναν, ακολουθώντας ένα εσωτερικό τραγούδι που ξεκινάει χαρούµενα και τελειώνει λυπηµένα. Είναι η αδελφή σου, η κόρη σου, η συνάδελφος, η γειτόνισσα, η σερβιτόρα, η καλύτερή σου φίλη.

Γι’ αυτές γράφτηκε αυτό το βιβλίο.