Ζητείται σοσιαλιστής υποψήφιος - Free Sunday
Ζητείται σοσιαλιστής υποψήφιος

Ζητείται σοσιαλιστής υποψήφιος

Οι αντιδράσεις για την εργασιακή μεταρρύθμιση στη Γαλλία προκαλούν ερωτηματικά για την προεκλογική στρατηγική του Προέδρου Ολάντ. Το νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε και μετά άλλαξε προς το ηπιότερο δείχνει ότι η χώρα μπαίνει σε μια περίοδο που μπορεί να κοστίσει στην κυβέρνηση, στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και στον ίδιο τον Πρόεδρο.
Είναι αποδεδειγμένα πλέον ο πιο αντιδημοφιλής Πρόεδρος της Γαλλίας.

Τις προάλλες έκανε μια δήλωση ότι ενδιαφέρεται να σώσει την Ελλάδα και όχι τον Τσίπρα. Με πολλές δημοσκοπήσεις να δείχνουν πως οι πολίτες δεν γοητεύονται από τον νυν Πρόεδρο και εν μέσω κοινωνικών αναταραχών και διαδηλώσεων, δύσκολα μπορεί κάποιος να δει πώς ο Ολάντ μπορεί να σώσει οποιονδήποτε.

Καταρρέει ο Ολάντ

Τις τελευταίες μέρες, πάντως, προσπαθεί να πείσει τους δύσπιστους ψηφοφόρους ότι οι πολιτικές που εφαρμόζει, κόντρα σε όσα είχε υποσχεθεί, θα αποφέρουν καρπούς. Η δημοτικότητά του υποφέρει από την κεντρική υπόσχεση που είχε δώσει, ότι θα συρρικνωθεί το ποσοστό ανεργίας, που όμως παραμένει πάνω από το 10% από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του, το 2012. Η νέα του υπόσχεση είναι ότι θα επικεντρωθεί στις μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση της ανεργίας μέχρι το τέλος της θητείας του. Από αυτό θα εξαρτηθεί και το πολιτικό του μέλλον, καθώς, όπως δήλωσε, στο τέλος της φετινής χρονιάς θα αποφασίσει αν θα επιδιώξει δεύτερη θητεία στις επερχόμενες εκλογές του 2017.

«Οι πολιτικές μου παράγουν αποτελέσματα και θα παραγάγουν ακόμη περισσότερα» είπε σε τηλεοπτική συνέντευξη λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση δημοσκοπήσεων που έδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών έχει κακή γνώμη γι’ αυτόν και δεν επιθυμεί να τον δει να επιδιώκει μια δεύτερη θητεία το επόμενο έτος. Σε έρευνα της εταιρείας Elabe σχεδόν 87% των ερωτηθέντων είναι δυσαρεστημένοι με τη διακυβέρνηση του Ολάντ μετά τα τέσσερα χρόνια της πενταετούς προεδρικής θητείας του. Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης προβλήθηκαν λίγο πριν από την τηλεοπτική εμφάνιση του Προέδρου στο κανάλι France 2, όπου επέμεινε ότι «τα πράγματα πάνε καλύτερα: υπάρχει μεγαλύτερη ανάπτυξη, μικρότερο έλλειμμα, περισσότερη ανταγωνιστικότητα, καλύτερα περιθώρια για τις εταιρείες, υψηλότερη αγοραστική δύναμη των εργαζομένων».

Η γαλλική κυβέρνηση στοχεύει φέτος σε ανάπτυξη 1,5%, καθώς η οικονομική προοπτική βελτιώνεται. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους, το ποσοστό αυτό είναι το ελάχιστο που απαιτείται για να μειωθεί η ανεργία. Όμως, παρά τις διαβεβαιώσεις του Προέδρου ότι θα εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση, λίγοι τον πιστεύουν. Σε άλλη δημοσκόπηση, της εταιρείας Odoxa, το 76% απάντησε πως θα πρέπει να κάνει στην άκρη υπέρ ενός καλύτερου υποψηφίου των Σοσιαλιστών, μια άποψη που συμμερίζεται και το 66% όσων συνήθως ψηφίζουν αριστερά.

Στην πιο πρόσφατη έρευνα της TNS Sofres-OnePoint μόνο το 11% ψηφοφόρων θέλει τον Ολάντ υποψήφιο. Ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων των Σοσιαλιστών, μόνο το 39% πιστεύει ότι πρέπει να κατέβει στις ερχόμενες εκλογές. Περίπου το 28% των ερωτηθέντων βλέπει τον διάδοχό του στο πρόσωπο του πρώην τραπεζίτη και υπουργού Οικονομίας Εμανουέλ Μακρόν, παρ’ ότι δεν είναι καν μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο Μακρόν, μάλιστα, πρόσφατα ίδρυσε το δικό του πολιτικό κίνημα, En Marche (μεταφράζεται ως «Πάμε»). Τα ποσοστά για τους δελφίνους των Σοσιαλιστών είναι πολύ χαμηλότερα, με τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς στο 14% και την κόρη του Ζακ Ντελόρ, Μαρτίν Ομπρί, στο 12%.

Οι Γάλλοι στους δρόμους

Ο Ολάντ, κ. Νορμάλ, που αναδείχθηκε υποψήφιος μετά τις δικαστικές περιπέτειες του Ντομινίκ Στρος-Καν, εξελέγη τον Μάιο του 2012 με μια πλατφόρμα αριστερών πολιτικών, αλλά άλλαξε πλεύση, καθώς η οικονομία άρχισε να έχει προβλήματα. Η στροφή του προς περισσότερο φιλο-επιχειρηματικές μεταρρυθμίσεις έχει διαβρώσει την υποστήριξη των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματος. Έχει επίσης βγάλει τα συνδικάτα στους δρόμους, σε μια σειρά διαδηλώσεων διαμαρτυρίας που τον ανάγκασαν να πάρει πίσω τις πιο άγριες μεταρρυθμίσεις, χωρίς όμως να κατευνάσει τους αγανακτισμένους.

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Ολάντ θα αποτύγχανε να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο, και η μόνη παρηγοριά στις έρευνες γνώμης που έχουν δει το φως της δημοσιότητας έρχεται από το γεγονός ότι τουλάχιστον στη δημοσκόπηση της Elabe πάνω από το 60% πιστεύει ότι ο κεντροδεξιός προκάτοχος του Ολάντ, Νικολά Σαρκοζί, που επιδιώκει να επιστρέψει στο Ελιζέ, δεν θα τα κατάφερνε πολύ καλύτερα.

Ο 61χρονος Ολάντ, περισσότερο γνωστός για την προσωπική του ζωή παρά για τις επιτυχημένες πολιτικές του, βρίσκεται αντιμέτωπος με κύματα δυσαρέσκειας και τίποτα δεν φαίνεται να του πηγαίνει καλά. Μια σειρά εργασιακών μεταρρυθμίσεων που ήταν σχεδιασμένες για να αντιμετωπίσουν την υψηλή ανεργία, δίνοντας κίνητρα σε επιχειρήσεις να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό, ανακόπηκε από τις αντιδράσεις τόσο βουλευτών όσο και διαδηλωτών. Τελικά, μετά από βίαιες συγκρούσεις οι οποίες ξέσπασαν στους δρόμους της Γαλλίας, με εργάτες και φοιτητές να διαμαρτύρονται για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στην εργατική νομοθεσία, αποφασίστηκε τα νέα μέτρα να αφορούν μόνο μεγάλες επιχειρήσεις.

Με αφορμή τις αλλαγές στα εργασιακά, οι προηγούμενες εβδομάδες έφεραν μερικές από τις μαζικότερες διαμαρτυρίες στη Γαλλία, με διαδηλώσεις κατά της λιτότητας. Οι κινητοποιήσεις οδήγησαν σε αποκλεισμούς δρόμων και σιδηροδρόμων, αλλά και σε ταραχές σε πολλές μεγάλες πόλεις, και έδειξαν ότι η χώρα κινδυνεύει να μπει σε μια παρατεταμένη περίοδο κοινωνικής αναταραχής. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις έφτασαν και στον Πύργο του Άιφελ, που έμεινε κλειστός, καθώς δεν υπήρχαν οι συνθήκες για να διασφαλιστεί η ασφαλής λειτουργία του μνημείου.

Η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας αποτελεί μέρος μόνο των πολιτικών που οι Βρυξέλλες ζητούν επανειλημμένα να εφαρμόσει το Παρίσι, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις «διαρθρωτικές οικονομικές ανισορροπίες» της χώρας. Ωστόσο, στη Γαλλία, οποιαδήποτε προσπάθεια να επανεξεταστούν οι εργασιακές σχέσεις παραδοσιακά φέρνει στην επιφάνεια βαθιές κοινωνικές διαιρέσεις και οδηγεί σε κοινωνική αναταραχή. Η ψήφιση τέτοιων μέτρων θα μπορούσε να προκαλέσει πολιτική κρίση, τόσο για το Υπουργικό Συμβούλιο όσο και για το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα, που έχει τις δικές του «κόκκινες γραμμές». Ο Ολάντ μπαίνει στην πιο κρίσιμη περίοδο της προεδρίας του, με μόνο ίσως στόχο να σώσει τον εαυτό του.