Στις φλόγες η Γαλλία για τα εργασιακά

Με τη Γαλλία να θεωρείται –κυρίως από αγγλοσαξονικά οικονομικά ΜΜΕ– ο «μεγάλος ασθενής» της Ευρωζώνης, όσον αφορά την οικονομία και την ανταγωνιστικότητα της χώρας, η σοσιαλιστική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς προανήγγειλε νομοσχέδιο το οποίο θα μεταρρύθμιζε την αγορά εργασίας. Το νομοσχέδιο διατηρεί την εβδομάδα των 35 ωρών που έχει καθιερωθεί στη Γαλλία από το 2000, επί πρωθυπουργίας Λιονέλ Ζοσπέν, ωστόσο δίνει μεγαλύτερη ευελιξία στους εργοδότες, όσον αφορά τα ωράρια, επιτρέποντας υπό προϋποθέσεις εβδομάδα 48 ή ακόμη και 60 ωρών («σε εξαιρετικές περιπτώσεις») και εργασία ακόμη και 12 ωρών την ημέρα για περιορισμένο χρονικό διάστημα, πρακτικές εκτός των συλλογικών συμβάσεων που ισχύουν στη χώρα. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση επιδιώκει να νομοθετήσει μεγαλύτερη ευκολία στην «κινητικότητα» των εργαζομένων, ήτοι ευκολότερες απολύσεις και μικρότερες αποζημιώσεις απόλυσης, με το αιτιολογικό της καταπολέμησης της ανεργίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση επιβίωσε από πρόταση μομφής στις 12 Μαΐου, καθώς το νομοσχέδιο για τα εργασιακά πέρασε (με έμμεσο τρόπο, βάσει του άρθρου 49.3 του γαλλικού Συντάγματος) από την Εθνοσυνέλευση, παρ’ ότι η κυβέρνηση καταψηφίστηκε από 246 βουλευτές, μεταξύ των οποίων και μέλη του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος, γεγονός το οποίο θεωρείται από αναλυτές σοβαρό πλήγμα για το κόμμα και την κυβέρνηση, αλλά και για τον ίδιο τον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος, έχοντας ακόμη έναν χρόνο και κάτι θητείας, βλέπει την ήδη χαμηλή δημοτικότητά του να καταβαραθρώνεται εξαιτίας των επίμαχων αλλαγών στα εργασιακά της χώρας. Τώρα το νομοσχέδιο βαίνει προς συζήτηση και ψήφιση στη Γερουσία.

Όπως ήταν φυσικό, οι προθέσεις της κυβέρνησης προκάλεσαν άμεσα τις αντιδράσεις όχι μόνο των συνδικαλιστικών φορέων της Γαλλίας αλλά και άλλων, πιο αυτόνομων, συλλογικοτήτων –κυρίως νέων ανθρώπων–, που θεώρησαν ότι οι παρεμβάσεις στα εργασιακά θα οδηγήσουν τη χώρα σε εργασιακό μεσαίωνα. Από τις αρχές Μαρτίου του 2016 στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας άρχισαν να διοργανώνονται συλλαλητήρια κατά της κυβέρνησης, όπου υπό το σύνθημα «Νύχτα χωρίς ύπνο» (Nuit Debout, στα γαλλικά) χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν τα βράδια (με επίκεντρο την πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι), ζητώντας από την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο. Στα τέλη Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η πιο μεγάλη ως σήμερα διαδήλωση κατά του «νομοσχεδίου Ελ Κομρί» (από το όνομα της υπουργού Εργασίας της Γαλλίας Μιριάμ Ελ Κομρί), στην οποία, σύμφωνα με τις επίσημες πηγές, συμμετείχαν περίπου 400.000 άνθρωποι (οι διοργανωτές ανεβάζουν το νούμερο πάνω από το 1 εκατομμύριο). Η υπερψήφιση της κυβέρνησης στην Εθνοσυνέλευση στις 12 Μαΐου προκάλεσε την οργή και αγανάκτηση των συνδικάτων και των διαδηλωτών (οι διοργανωτές του Nuit Debout χαρακτήρισαν την τακτική της κυβέρνησης Βαλς «προσβολή του λαού»), ενώ ο επικεφαλής ενός από τα μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας, της γαλλικής εργατικής συνομοσπονδίας (Confédération Générale du Travail, CGT), Φιλίπ Μαρτινέζ, υπογράμμισε ότι «η κυβέρνηση πρέπει να μας ακούσει. Η δημοκρατία πρέπει να νικήσει και μέσα στο κίνημά μας και στην Εθνοσυνέλευση», προσθέτοντας ότι «με το να μας αγνοεί, η κυβέρνηση θα καταλήξει σε πλήρες αδιέξοδο».

Το τελευταίο διάστημα η Γαλλία τελεί σε κατάσταση πλήρους αναστάτωσης και αποδιοργάνωσης: οι ογκώδεις διαδηλώσεις στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της χώρας είναι καθημερινό φαινόμενο, όπως και οι συγκρούσεις διαδηλωτών με τις αστυνομικές δυνάμεις, συγκρούσεις που περιλαμβάνουν πέτρες και βόμβες μολότοφ από τη μια πλευρά και δακρυγόνα, χημικά και κλομπ από την άλλη. Παράλληλα, τα συνδικάτα σε διάφορους τομείς προχωρούν σε κυλιόμενες απεργίες διαρκείας, παραλύοντας την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Με φόντο την αναταραχή, ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Europe 1, ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει στις απαιτήσεις των διαδηλωτών και απεργών. «Ο νόμος θα περάσει, γιατί συζητήθηκε, τροποποιήθηκε και διορθώθηκε. Δεν θα υποχωρήσω, γιατί είναι πολλές οι προηγούμενες κυβερνήσεις που έχουν υποχωρήσει. Δεν μπορώ να το κάνω, εφόσον έχει βρεθεί ένας συμβιβασμός και συμφωνούν τα μεταρρυθμιστικά συνδικάτα και η πλειοψηφία των Σοσιαλιστών» τόνισε ο Ολάντ, ο οποίος, πάντως, «σπάει ρεκόρ», καθώς η δημοτικότητά του βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο από την εκλογή του, όπως και αυτή του Μανουέλ Βαλς.