Όταν είσαι η πρώτη (και η μόνη) στην παρέα που έχει πάρει διαζύγιο
Οι ψυχολόγοι τονίζουν πόσο στρεσογόνο είναι ένα διαζύγιο. Γυναίκα και άντρας αισθάνονται, συχνά, αποτυχημένοι. Το διαζύγιο, εξάλλου, είναι μια τέτοια δημόσια παραδοχή «ήττας». Ένα χαρτί που στην ουσία λέει «δεν τα καταφέραμε».
Το ίδιο δύσκολη είναι και η επόμενη μέρα. Ειδικά αν είσαι η πρώτη στο φιλικό ή οικογενειακό κύκλο που είναι, πλέον, διαζευγμένη.
Δύσκολες είναι οι στιγμές που βγαίνετε όλοι μαζί για διασκέδαση και ανακαλύπτεις πως είσαι η μόνη που δεν συνοδεύεσαι.
Δύσκολες είναι οι στιγμές που αντιλαμβάνεσαι πως οι φίλοι προσπαθώντας να σε παρηγορήσουν ή να σου σταθούν το παρακάνουν σα να είσαι μια εύθραυστη κούκλα.
Δύσκολες είναι οι στιγμές που διαπιστώνεις πως κάποιοι από τους φίλους σου επιθυμούν να διατηρήσουν –και διατηρούν- σχέσεις με τον πρώην άντρα σου και δεν ξέρουν πώς να σου το πουν.
Δύσκολες είναι οι στιγμές που οι ηλικιωμένοι –και κάποιοι λιγότερο ηλικιωμένοι- συγγενείς σε θεωρούν αποτυχημένη, έως και ντροπή για την οικογένεια.
Δύσκολες είναι οι στιγμές που συστήνεσαι σε μια νέα παρέα και πρέπει να πεις πως κάποτε υπήρξες παντρεμένη. Είναι πολλοί που έρχονται με αυτήν την ομολογία σε αμηχανία λέγοντας άστοχα πράγματα, πολλοί, επίσης, που βγάζουν επιπόλαια συμπεράσματα για εσένα και την προσωπικότητα σου.
Κι αν όλα τα παραπάνω είναι ομολογουμένως δύσκολα, μη ομολογουμένως ακόμα πιο δύσκολα είναι όταν όλα αυτά συμβαίνουν όταν είσαι μητέρα.
Όσο πολιτισμένο και με καλούς όρους κι αν ήταν το διαζύγιο, πλέον, ο πατέρας απουσιάζει από το «ωφέλιμο» οκτάωρο με τα παιδιά στο σπίτι και η γυναίκα –αν έχει πάρει την επιμέλεια όπως συμβαίνει στις συντριπτικές περιπτώσεις- καλείται μόνη να αποφασίσει για κάθε θέμα που αφορά την ανατροφή του παιδιού, όπως υγεία, εκπαίδευση, μόρφωση, διασκέδαση.
Ναι, η επόμενη ημέρα ενός διαζυγίου είναι δύσκολη. Ωστόσο, στη ζωή αγωνιζόμαστε και δίνουμε καθημερινά εξετάσεις. Εκείνο που χρειάζεται είναι ψυχραιμία και διαύγεια.
Και η υπομονή γιατί ο χρόνος είναι βάλσαμο.
