Κέλλυ Σταμουλάκη: «Το θέατρο για παιδιά και εφήβους είναι η πιο δύσκολη υπόθεση» - Free Sunday
Κέλλυ Σταμουλάκη: «Το θέατρο για παιδιά και εφήβους είναι η πιο δύσκολη υπόθεση»

Κέλλυ Σταμουλάκη: «Το θέατρο για παιδιά και εφήβους είναι η πιο δύσκολη υπόθεση»

Η καταξιωμένη συγγραφέας και σκηνοθέτρια Κέλλυ Σταμουλάκη επιστρέφει από τον Οκτώβριο του 2018 στο Θέατρο ΗΒΗ και μας μιλάει για «Το πιο τρελό τριήμερο».

Μιλήστε μας για την παράσταση…

Το «Πιο τρελό τριήμερο» είναι μία παράσταση που αγαπώ πολύ και την απολαμβάνω, τόσο από το στάδιο της συγγραφής όσο και κατά τη διάρκεια της σκηνοθεσίας και των προβών. Το έργο είναι μια σύγχρονη κωμωδία που ψυχαγωγεί και παράλληλα καυτηριάζει πολλά σημερινά, ευαίσθητα θέματα.

Οι συνεχείς ανατροπές, που διαδέχονται η μία την άλλη, απογειώνονται από τους εξαιρετικούς Πασχάλη Τσαρούχα, Νέλλη Γκίνη, Ρένο Ρώτα και τη σταθερή ομάδα ηθοποιών του Θιάσου Αβάντι, που παίζουν, χορεύουν και τραγουδούν με ζωντανή μουσική επί σκηνής υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Μαυρίκιου Μαυρικίου.

Το «Πιο τρελό τριήμερο» με αγγίζει με έναν ξεχωριστό τρόπο και το απολαμβάνω ιδιαίτερα, γιατί έχω δίπλα μου μια εξαιρετική ομάδα συντελεστών με τους οποίους δουλεύω πολλά χρόνια, όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, που υπογράφει τη μουσική, η Δέσποινα Βολίδη, η Κατερίνα Μαραγκουδάκη, ο Μαυρίκιος Μαυρικίου, και με τους οποίους έχουμε αποκτήσει κοινή γλώσσα και κώδικες και μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη. Αν προσθέσω και το γεγονός ότι βρίσκομαι για μία ακόμη χρονιά στον φιλόξενο και ζεστό χώρο του Θεάτρου ΗΒΗ, αντιλαμβάνεστε τον ενθουσιασμό μου γι’ αυτή την παράσταση.

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το συγκεκριμένο παραμύθι;

Η ίδια η καθημερινότητά μου ή, καλύτερα, η καθημερινότητά μας. Όπου κι αν κοιτάξεις πλέον, στο μετρό, στις καφετέριες, στον δρόμο, όλοι είναι με ένα κινητό στο χέρι. Σε φιλικά σπίτια βλέπω παιδιά να είναι απορροφημένα σε οθόνες υπολογιστών ή tablets και να επαναστατούν μόλις οι γονείς τούς τα πάρουν από τα χέρια. Λόγω, δε, της ενασχόλησής μου με το νεανικό θέατρο, καθημερινά συναναστρέφομαι με εκπαιδευτικούς και γονείς και μοιράζομαι τους προβληματισμούς και τις αγωνίες τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε συζητήσει για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή με καθυστέρηση στη συναισθηματική τους ανάπτυξη, προβλήματα που συνδέονται άρρηκτα με την αλόγιστη χρήση των υπολογιστών και των tablets σε αυτές τις ηλικίες. Και για να μην παρεξηγηθώ, εννοείται πως δεν αφορίζω την τεχνολογία. Είναι κομμάτι της ζωής μας και την έχει διευκολύνει σε πολλές περιπτώσεις, άλλωστε κι εγώ η ίδια τη χρησιμοποιώ και στη ζωή και στη δουλειά μου, όμως χρειάζεται και τη δέουσα προσοχή, «παν μέτρον άριστον». Πρόσφατα διάβαζα ένα άρθρο για τον εθισμό στα ηλεκτρονικά παιχνίδια από τον ίδιο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, που τον κατατάσσει πλέον ως ασθένεια, «gaming disorder», δηλαδή διαταραχή από την υπερβολική προσκόλληση στα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Omadikh 1 min

Εσείς ως παιδί με τι παιχνίδια παίζατε;

Έπαιζα «Έλληνες και Τρώες» και βασικά ό,τι βιβλία και κόμικ διάβαζα ως παιδί τα ξαναέγραφα και τα παίζαμε μαζί με τα άλλα παιδιά ως παράσταση. Θέατρο του δρόμου, δηλαδή, κυριολεκτικά! Επίσης, συμμετείχα σε όλα τα παιχνίδια που παίζονταν στις αλάνες, όπως το κυνηγητό, το κρυφτό, ο κυπαρισσοπόλεμος… Κάναμε και τους μικρούς ψαράδες σε ένα ποταμάκι της περιοχής και γενικά όπου υπήρχε δράση και τρεχαλητό ήμουν μέσα.

Νομίζετε πως πραγματικά τα σύγχρονα παιδιά κινδυνεύουν από τα διαδικτυακά παιχνίδια;

Θεωρώ πως το γεγονός ότι σήμερα τα παιδιά, σε αντίθεση μ’ εμάς τότε, είναι κλεισμένα σε διαμερίσματα και απορροφημένα στα ηλεκτρονικά τους ενέχει αρκετούς κινδύνους, μικρούς και μεγάλους. Κατ’ αρχάς, υπάρχει ο κίνδυνος της απομόνωσης, που αναφέραμε και παραπάνω. Επίσης, η επικέντρωση στα ηλεκτρονικά μπορεί να λειτουργήσει εις βάρος άλλων σημαντικών πτυχών της ζωής, όπως στους οικογενειακούς δεσμούς, στην εκπαίδευση, στην επικοινωνία, στον ύπνο. Για να μη μιλήσω για το διαδίκτυο και τους διάφορους επιτήδειους που παριστάνουν τα παιδιά και παρασύρουν παιδιά και εφήβους σε διάφορες περιπέτειες. Τέλος, θα αναφερθώ σε κάτι που προσωπικά, ως συγγραφέας, το βρίσκω τραγική επίπτωση για ένα παιδί: στην έλλειψη φαντασίας, ως φυσικό επακόλουθο της ελάχιστης ή και καθόλου ενασχόλησης των παιδιών με το πραγματικό παιχνίδι.

KELLY STAMOULAKI BOOK min

Υπάρχουν θέματα για τα οποία απαγορεύεται να μιλήσουμε στα παιδιά;

Θα μιλήσω θεατρικά. Κατά τη γνώμη μου, κάποιες κατηγορίες θα τρόμαζαν τα παιδιά. Για παράδειγμα, δεν θα αφήναμε το παιδί μας να δει ένα θρίλερ κι εγώ ως συγγραφέας και σκηνοθέτρια δεν θα έκανα μια παράσταση που να ανήκει σε αυτή την κατηγορία, όμως θα μπορούσα να φτιάξω ένα έργο που να μιλά για τη βία. Αντίστοιχα, δεν θα αναφερόμουν στο σεξ, αλλά στην αγάπη και στον έρωτα. Εν ολίγοις, απευθυνόμενος σε ένα παιδί, μπορείς και πρέπει να μιλήσεις σχεδόν για όλα τα θέματα και να το προετοιμάσεις για τη ζωή, πάντα όμως με τον σωστό τρόπο. Και, φυσικά, με τη δέουσα προσοχή ως προς τα πρότυπα που δημιουργούμε, γιατί οι μικροί θεατές έχουν την τάση να ταυτίζονται με τους ήρωες και δεν έχουν αναπτύξει ακόμη πλήρως την κριτική τους ικανότητα.

Από την εμπειρία σας, ποια είναι αυτά που απασχολούν τα σύγχρονα παιδιά και πώς μπορεί ένας γονιός να σταθεί καλύτερα δίπλα στο παιδί;

Θεωρώ πως οι γονείς λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με τα παιδιά τους. Τα άγχη, οι προβληματισμοί, οι αγωνίες μας, μεταφέρονται στα παιδιά μας, ακόμα κι αν δεν το θέλουμε. Η ζωή μας, πλέον, είναι απαιτητική και βιώνουμε μια κρίση, τόσο οικονομική όσο και κρίση αξιών. Πώς μπορούμε να απαιτήσουμε από τα παιδιά μας να είναι ευγενικά, να δείχνουν κατανόηση, να έχουν αυτοπεποίθηση, όταν εμείς οι ίδιοι το ξεχνάμε πολλές φορές; Από την έλλειψη πίστης στον εαυτό μας ξεκινούν όλα τα δεινά και τα παιδιά αντιδρούν πάντα ανάλογα με αυτό που εισπράττουν. Επιπλέον, όλα τα παραπάνω μας επιβαρύνουν και μας απομακρύνουν πολλές φορές από τα παιδιά μας. Είναι τόσο εύκολο, γυρνώντας σπίτι έπειτα από μια εξαντλητική μέρα, αντί να αφιερώσουμε χρόνο στο παιδί μας, να του δώσουμε το tablet να παίξει για να ησυχάσουμε, να χαλαρώσουμε, να μας περάσει ο πονοκέφαλος… Το να είσαι γονιός, όμως, δεν είναι εύκολο. Η συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών μας συνδέεται άρρηκτα με τον χρόνο που τους αφιερώνουμε και με το παιχνίδι. Αυτές θεωρώ πως είναι και οι λέξεις-κλειδιά στη σχέση με τα παιδιά μας.

omadikh 3 min

Πού, νομίζετε, εστιάζουν τα σύγχρονα ελληνικά παραμύθια;

Τα παραμύθια γενικά διακρίνονται από μια ποικιλία στη θεματολογία. Στο θέατρο, όμως, επιλέγονται συνήθως τα πιο κλασικά και οι διασκευές τους, για λόγους καθαρά εμπορικούς. Ένας γνωστός τίτλος έλκει άλλωστε περισσότερο κόσμο και ενέχει μικρότερο ρίσκο. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι το σύγχρονο ελληνικό θέατρο μοιάζει να μην αφουγκράζεται ή να μη θέλει να αφουγκραστεί τα σύγχρονα προβλήματα, φοβούμενο, ίσως, μια εισπρακτική αποτυχία.

INFO

«Το πιο τρελό τριήμερο»

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Κέλλυ Σταμουλάκη

Στίχοι: Κέλλυ Σταμουλάκη, Γιάννης Προεστάκης

Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Παίζουν: Πασχάλης Τσαρούχας, Νέλλη Γκίνη, Ρένος Ρώτας, Παύλος Εμμανουηλίδης κ.ά.

Στο πιάνο ο Μαυρίκιος Μαυρικίου

Θέατρο ΗΒΗ, Σαρρή 27, Ψυρρή

Κάθε Σάββατο στις 14:30 και Κυριακές στις 11:00 και στις 14:30

Καθημερινά οργανωμένες παραστάσεις για σχολεία στις 10:30

Πληροφορίες-κρατήσεις – Θίασος Αβάντι: 210 9964691, 210 9961323

e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.