Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος στην πρεμιέρα της ταινίας "Σημείο Βρασμού"

Την Τρίτη 8 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η avant premiere της ταινίας του Φίλιπ Μπαραντίνι Σημείο Βρασμού στον κινηματογράφο Δαναό. Η πρεμιέρα είχε ένα επιπλέον ενδιαφέρον για τους θεατές, καθώς καλεσμένος ήταν ο σεφ Δημήτρης Σκαρμούτσος, ο οποίος μετά την προβολή συζήτησε με το κοινό και σε συνεργασία με το cinemagazine.gr με τον κριτικό κινηματογράφου Γιάννη Βασιλείου. “Αυτό που είδατε στην ταινία ήταν η καθημερινότητά μου για σχεδόν 25 χρόνια. Ένα κλασικό βράδυ Παρασκευής σε ένα εστιατόριο με πολύ κόσμο, και η καριέρα του μάγειρα να κρέμεται από μια κλωστή γιατί δεν έχει σημασία πόσα χρόνια μαγειρεύεις, ένα λάθος μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή.” Κάτι που για εμάς είναι θρίλερ, για εκείνον είναι ένα τυπικό βράδυ, όπως σχολίασε ο Γιάννης Βασιλείου.

“Αυτός που ηγείται μιας κουζίνας μπλέκει τα προσωπικά του προβλήματα με αυτά της δουλειάς, κι ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια, επρόκειτο για ένα επάγγελμα στο οποίο έμπαινες αρχικά γιατί δεν είχες κάτι άλλο να κάνεις, και το αγαπούσες μετά. Άρα μιλούσαμε για ανθρώπους που δεν είναι εκπαιδευμένοι να διαχειρίζονται κάποιες καταστάσεις, γι’ αυτό και καμιά φορά στρέφονται στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, κάτι για το οποίο έχω μιλήσει κι εγώ από προσωπική εμπειρία στο παρελθόν. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό για έναν σεφ είναι να είναι και λίγο ψυχολόγος. Μετά από ένα σημείο, το μαγείρεμα δεν γίνεται από σένα, αλλά από τους βοηθούς. Εσύ προμηθεύεσαι τις πρώτες ύλες και μετά ασχολείσαι με τη διαχείριση των τραπεζιών, των πελατών και του προσωπικού της κουζίνας. Και ο σεφ είναι όσο καλή είναι η ομάδα του, η οποία ομάδα αποτελεί οικογένεια, με τα πάνω και τα κάτω της.”

Πώς αντιδρά ένας μάγειρας όταν εμφανίζεται κριτικός εστιατορίου στο μαγαζί του; “Ήταν ο φόβος και ο τρόμος ενός ανερχόμενου σεφ. Όταν όμως φτάσεις σε ένα επίπεδο και καταλάβεις ότι σημασία έχει ο κόσμος, το ξεπερνάς. Παλιά, όποτε διάβαζα κακή κριτική για το φαγητό μου, το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, και μου πήρε χρόνο να καταλάβω ότι είναι υποκειμενικό το τι είναι καλό. Μαγειρεύω αυτό που αρέσει σε μένα, ελπίζοντας ότι ο κόσμος που με ακολουθεί σιγά σιγά θα μάθει τη δική μου κουζίνα”.

Η μεγάλη αντίφαση; “Η κουζίνα έχει δύο αντίθετα πράγματα: δικτατορία, γιατί ηγείται πάντα ένας άνθρωπος και ηγείται με πυγμή, αλλιώς η κουζίνα θα ξεφύγει, και την ώρα του σέρβις έχει αυτή τη γλυκιά αναρχία που παρατηρήσαμε και στην ταινία”. Κλείνοντας, ο σεφ υπογράμμισε το πόσο κοντά ήταν το φιλμ στην πραγματικότητα “Νόμιζα ότι θα δω άλλη μια ταινία που έχει πάρει στοιχεία από την κουζίνα ωραιοποιώντας καταστάσεις. Αλλά ήταν τόσο ρεαλιστική που κάποια στιγμή ήθελα να σηκωθώ και να μπω κι εγώ στην κουζίνα να βοηθήσω!”

Σύνοψη

Ο Άντι, σεφ ενός διακεκριμένου εστιατορίου φτάνει αργοπορημένος για να διαπιστώσει ότι όλα έχουν πάει πίσω λόγω μιας ξαφνικής επιθεώρησης από το υγειονομικό. Και τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί. Μέσα στη διάρκεια μίας και μόνο βάρδιας, ο Άντι και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του εστιατορίου καλούνται να αντιμετωπίσουν παράλογους πελάτες, τσακωμούς ανάμεσα στο προσωπικό, ατυχήματα, τραυματισμούς, ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν και όλα αυτά με τις παραγγελίες να τρέχουν και την κουζίνα να πρέπει να ανταπεξέλθει. Θα τα καταφέρει να ανταποκριθεί σε άλλη μια βραδιά εξοντωτικής πίεσης; Σε αυτήν την κουζίνα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Φίλιπ Μπαραντίνι

Όταν γυρίσατε τη μικρού μήκους στην οποία βασίστηκε αυτή η ταινία, πιστεύατε ότι θα εξελιχθεί σε μεγάλου μήκους μονοπλάνο;

Λόγω της εμπειρίας μου, δουλεύοντας ως σεφ για 12 χρόνια, είχα την ιδέα να γυρίσω μια ταινία σε μια κουζίνα. Δεν είχα σκεφτεί το μέγεθός της παρά μόνο όταν αποφασίσαμε να γυρίσουμε τη μικρού μήκους σχεδόν σαν απόδειξη ότι μπορούσαμε να το κάνουμε. Η απόφαση για το μονοπλάνο πάρθηκε αφού μίλησα με τον διευθυντή φωτογραφίας και του είπα, «Θέλω να το γυρίσω ως κάτι ρεαλιστικό και κάπως χαοτικό, με τους διαλόγους να πατάνε ο ένας πάνω στον άλλο, με φρενήρη ρυθμό…»

Δυσκολευτήκατε να μετατρέψετε τη μικρού μήκους σε μεγάλου;

Με τον συνεργάτη μου, τον Τζέιμς Κάμινγκς, είχαμε πολλές ιδέες για το πώς να το κάνουμε. Μίλησα με τον Στίβεν Γκράχαμ που πρωταγωνιστεί στη μικρού μήκους και τον ρώτησα αν ενδιαφερόταν να κάνουμε το Σημείο Βρασμού μεγάλου μήκους, και απάντησε «Εννοείται». Μία ιδέα ήταν να ξαναγυρίσουμε τη μικρού μήκους αυτούσια ως τα πρώτα 20 λεπτά της νέας ταινίας και μετά να το συνεχίσουμε πιο συμβατικά με κοψίματα και μοντάζ κ.λπ. Αλλά δεν με ενθουσίαζε αυτή η ιδέα. Το μονοπλάνο και το να είναι κάπως σαν βιωματική εμπειρία μας ενθουσίασε όλους – τους ηθοποιούς, εμένα και τον διευθυντή φωτογραφίας – οπότε έκατσα στο κρεβάτι μου ένα βράδυ και σκέφτηκα, «Πώς θα μπορούσαμε να γυρίσουμε μία μεγάλου μήκους σαν μονοπλάνο;» Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, δεν είχαμε σκεφτεί ότι θα μπορούσε να γίνει μεγάλου μήκους μέχρι που είδαμε πόσο καλά τα πήγε η μικρού μήκους.

Στη μικρού μήκους ακολουθείτε μόνο τον χαρακτήρα του Στίβεν. Γιατί άλλαξε αυτό σε αυτή τη βερσιόν;

Το να ακολουθούμε μόνο τον Στίβεν θα μας περιόριζε αρκετά σε σχέση με το τι μπορούμε να δούμε και να κάνουμε γιατί θα μπορούσε να πάει μόνο σε συγκεκριμένα μέρη. Ως σεφ, δεν θα ήθελα να πάει σε όλα τα τραπέζια. Θα πήγαινε μόνο στα σημαντικά τραπέζια. Δεν θα πήγαινε πουθενά αλλού στο εστιατόριο. Οπότε βγάλαμε κάποιους κανόνες: δεν ήθελα να αφήσω το κοινό να πάρει ανάσα, οπότε ο κανόνας στη μικρού μήκους ήταν ότι δεν θα αφήναμε ποτέ τον Στίβεν, ο κανόνας στη μεγάλου μήκους όμως ήταν ότι πάντα θα ακολουθούσαμε κάποιον χαρακτήρα. Η κάμερα δεν μπορούσε να τριγυρνάει μόνη της. Έπρεπε πάντα να κινητοποιείται από κάποιον.

Πόσες φορές υπολογίζατε να γυρίσετε το μονοπλάνο; Για πόσο καιρό είχατε κλείσει τους ηθοποιούς;

Αυτό κι αν ήταν πρόκληση! Αποφασίσαμε να προγραμματίσουμε 4 βράδια για να το γύρισμα. Θα το γυρίζαμε δύο φορές κάθε βράδυ. Διαδραματίζεται Μάρτιο οπότε έχει ακόμα λίγο φως έξω. Θα ξεκινούσαμε γύρω στις 6 το απόγευμα. Αλλά μετά άρχισε να γίνεται χαμός με τον κορονοϊό. Τη δεύτερη μέρα μαζεύτηκαν όλοι και είπαν ότι έχει αρχίσει να γίνεται πολύ κλειστοφοβικό και πολύ επικίνδυνο. Ήμασταν πάνω από 150 άτομα εκεί ταυτόχρονα. Οπότε τελικά είχαμε μόνο δύο μέρες γυρισμάτων.

Πώς σχεδιάσατε όλες τις κινήσεις της κάμερας;

Το έκανα πρόβα με τον διευθυντή φωτογραφίας κάθε μέρα για δύο εβδομάδες, πρώτα με το κινητό του και με μένα να τρέχω γύρω γύρω στο εστιατόριο και να παίζω όλους τους χαρακτήρες. Μετά φέραμε μια DSLR κάμερα. Μετά φτιάξαμε μια κατασκευή, κάτι σαν σακίδιο, για την κάμερα, που επέτρεπε στον καμεραμάν να έχει το σώμα της κάμερας στην πλάτη του, αλλά με τον φακό αποσπώμενο ώστε να μπορεί να τον χειρίζεται σαν DSLR, και το βάρος να μοιράζεται ομοιόμορφα σε όλο το σώμα του. Γυρίσαμε πολύ υλικό behind-the-scenes και ίσως κάνουμε ένα 30λεπτο ντοκιμαντέρ για να δείξουμε στον κόσμο τι περάσαμε!

Βιογραφικό σκηνοθέτη Φίλιπ Μπαραντίνι

Ο Φίλιπ είναι βραβευμένος σκηνοθέτης που ξεκίνησε την καριέρα του μπροστά από την κάμερα στο ποδοσφαιρικό δράμα του καναλιού Sky, Dream Team. Στη συνέχεια εμφανίστηκε σε πληθώρα ταινιών και τηλεοπτικών σειρών όπως τα Band of Brothers (HBO), Ned Kelly (Universal Pictures), Chernobyl (HBO). Τα τελευταία χρόνια ο Φίλιπ ακολουθεί το πάθος του για τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία κι έχει γρήγορα καταξιωθεί στον χώρο για τη σκηνοθετική του ικανότητα και την πρωτοποριακή του ματιά. Κάποιες από τις ταινίες του είναι τα Seconds Out (μικρού μήκους), Boiling Point (μικρού μήκους γυρισμένο σε μία λήψη), Villain (το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές παγκοσμίως). Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Boiling Point (η εξέλιξη της ομώνυμης μικρού μήκους ταινίας του) είναι επίσης γυρισμένη σε μονοπλάνο, χωρίς κανένα cut για 90 λεπτά! Φέτος προβλήθηκε στο BBC η πρώτη του τηλεοπτική σειρά με τίτλο The Responder, με τον Μάρτιν Φρίμαν.

 
Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Φίλιπ Μπαραντίνι

Σενάριο: Φίλιπ Μπαραντίνι, Τζέιμς Α. Κάμινγκς

Παραγωγοί: Μπαρτ Ρουσπόλι, Έστερ Ρουόφ

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μάθιου Λούις

Σκηνογραφία: Έιμι Μικ

Κοστούμια: Κάρεν Σμιθ

Μακιγιάζ/Μαλλιά: Τζούλια Σάντσεζ Μερίνο

Πρωταγωνιστούν: Στίβεν Γκράχαμ, Τζέισον Φλέμινγκ, Ρέι Πάνθακι, Χάνα Γουόλτερς

Διάρκεια: 92’

Έτος Παραγωγής: 2021

 
Από 10 Μαρτίου στους κινηματογράφους και σύντομα

αποκλειστικά στο cinobo.com