Παναγόπουλος: «Η ΠΑΣΚΕ πιστοποίησε τον ηγετικό της ρόλο»
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα ένα σχόλιό σας για τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών για την ανάδειξη της νέας διοίκησης της ΓΣΕΕ…
Το εκλογικό αποτέλεσμα του συνεδρίου δικαιώνει τις δυνάμεις εκείνες που με σωφροσύνη και υπευθυνότητα προσπάθησαν να καθοδηγήσουν τις δυνάμεις του συνδικαλισμού, διότι δεν πρέπει κανένας να παίρνει τον ίσκιο του για μπόι. Οι εναπομείνασες συνδικαλισμένες δυνάμεις είναι λίγες, καθώς μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής σκληρών μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και εθελουσίων εξόδων και απολύσεων έχουν μειωθεί. Ως εκ τούτου, η παράταξη την οποία εξέφρασα, η ΠΑΣΚΕ, που για μία ακόμη φορά με τεράστια διαφορά αναδείχθηκε πρώτη δύναμη, όχι μόνο πιστοποίησε τον ηγετικό της ρόλο αλλά και τη στρατηγική θέση για τον προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος όχι μόνο να προστατέψει ιστορικά κεκτημένα και τις συλλογικές συμβάσεις αλλά, κυρίως, να μπει στο μεγάλο ζήτημα της ανεργίας, διότι αυτοί που βρίσκονται «εκτός των τειχών» είναι που χρειάζονται τη βοήθεια και την ενεργό παρέμβαση των συνδικαλιστικών δυνάμεων.
Γενικότερα, σε ποιους προσανατολισμούς για το συνδικαλιστικό κίνημα κατέληξε το 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ;
Για να είμαστε ειλικρινείς, τα συνέδρια κυρίως επικυρώνουν μια προηγούμενη πορεία. Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί που στήνουν «θεωρίες» γύρω από το συνέδριο ή το αντιμετωπίζουν σκανδαλοθηρικά φαίνεται ότι παραγνωρίζουν ότι το συνέδριο αποτελεί κορύφωση άλλων διαδικασιών που έχουν προηγηθεί. Στο συνδικαλιστικό κίνημα, του συνεδρίου προηγούνται εκλογές σε χιλιάδες πρωτοβάθμια σωματεία, σε δεκάδες ομοσπονδίες και σε δεκάδες εργατικά κέντρα. Αυτά επικύρωσαν κάτι που η κυβέρνηση μόνο έκανε ότι δεν το κατάλαβε: ότι η πολιτική της είναι εχθρική απέναντι στις δυνάμεις της μισθωτής εργασίας. Υπενθυμίζω ότι στο προηγούμενο συνέδριο το νυν κυβερνών κόμμα ζητούσε να ξαναγίνει συνέδριο σε έξι μήνες, καθώς θα είχε «καταλάβει» όλα τα συνδικαλιστικά όργανα. Απεδείχθη ότι μετά από τρία χρόνια και μετά από έναν χρόνο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν κέρδισε κανέναν συσχετισμό εντός συνδικάτων αλλά, αντιθέτως, το συνέδριο της ΓΣΕΕ πιστοποίησε την παντελή απουσία του από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ καλείται μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να καταλήξει μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις σε νέα ΕΓΣΣΕ. Πού βρίσκονται οι συζητήσεις για το θέμα;
Ως το τέλος του Μαρτίου, με απόφαση του συνεδρίου, την οποία συζήτησε και η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ πριν καν εκλεγεί προεδρείο, εξουσιοδοτήθηκα ως πλειοψηφών σύμβουλος να προχωρήσω σε συνεννόηση με τους εργοδοτικούς φορείς, ώστε να παραταθεί μέχρι το τέλος του χρόνου η τρέχουσα σύμβαση. Είναι γνωστό ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε, καθώς υπάρχουν μνημονιακοί νόμοι που την απαγορεύουν. Η κυβέρνηση, η οποία κατηγορεί οποιονδήποτε της αντιστέκεται, προσπάθησε να κατηγορήσει και τη ΓΣΕΕ ότι δεν διαπραγματεύεται. Οφείλω να ξαναπώ ότι εκεί που μας χρώσταγε, μας πήρε και το βόδι, καθώς μας χρωστάει την κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, και μας χρωστά και το πρώτο νομοσχέδιο που θα ήταν η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Τίποτα δεν έχει κάνει από αυτά, αντιθέτως δεν έχουμε περιθώριο, με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, να υπογράψουμε εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας (σ.σ.: ΕΓΣΣΕ) που θα προσδιορίζει τον κατώτερο μισθό. Ας δούμε αν θα το κάνει μέσα στο επόμενο διάστημα, όπως λέει ότι είναι οι διαθέσεις της. Ωστόσο, βλέποντας τη μέχρι τώρα πολιτική της, έχω πολλές αμφιβολίες και είμαι απαισιόδοξος για το μέλλον της θεσμικής συλλογικής προστασίας που θα έπρεπε να απολαμβάνουν όσοι έχουν ακόμη τη δουλειά τους.
Βρίσκεται σε εξέλιξη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές. Η ΓΣΕΕ, ως θεσμικός συνομιλητής της κυβέρνησης, τι περιμένει και τι προβλέπει για τη διαπραγμάτευση αυτή;
Κατ’ αρχάς, πρέπει να σημειώσω ότι μόλις είπατε άθελά σας ένα ανέκδοτο, ότι η ΓΣΕΕ είναι θεσμικός συνομιλητής της κυβέρνησης! Αυτό θα έπρεπε να είναι μια θεσμική πραγματικότητα, αλλά η κυβέρνηση συνομιλεί μόνο με τους εργοδότες. Ουδέποτε κάλεσε τη ΓΣΕΕ για να συζητήσει τα ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους. Αντιθέτως, με τους εργοδότες αποφάσισε να αυξήσει τις εισφορές των εργαζομένων, με δική μας απουσία. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε ενημέρωση από την κυβέρνηση και για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης ενημερωνόμαστε από τα ΜΜΕ. Βλέπουμε όμως ότι έχει δραματοποιηθεί αυτή η διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση αλλάζει καθημερινά θέσεις και διοχετεύει, διά της μεθόδου των διαρροών, διάφορες πληροφορίες που ο καθένας πρέπει να φιλτράρει για να βγάλει συμπεράσματα. Φοβάμαι μήπως δραματοποιείται θεατρικά η όλη διαπραγμάτευση και οδηγούμαστε στα γεγονότα του περσινού καλοκαιριού. Η χώρα βρίσκεται για μία ακόμη φορά στο χείλος του γκρεμού και οι αποφάσεις που η ίδια η κυβέρνηση συνυπέγραψε με το τρίτο μνημόνιο είναι εξαιρετικά δύσκολες για τους ανθρώπους του μόχθου, καθώς πληρώνουν και την ανεργία και τους τεράστιους φόρους, ως απότοκο της πολιτικής που η παρούσα κυβέρνηση ασκεί.
Για το ασφαλιστικό έχει ξεκαθαρίσει η εικόνα;
Τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει. Η κυβέρνηση έφερε μια πρόταση που αφενός θα ικανοποιούσε εντέλει και το δημοσιονομικό σκέλος του ασφαλιστικού, όπως το υπέγραψε –δηλαδή περικοπή κατά 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ–, και θα έφερνε την καταστροφή του συστήματος, γιατί αυτά που προτάθηκαν είναι η καταστροφή του συστήματος της δημόσιας, κοινωνικής, καθολικής και διανεμητικής ασφάλισης. Λόγω των αντιδράσεων των αγροτών, των επιστημόνων, των μισθωτών, πάντα η κυβέρνηση έκανε αντικρουόμενες εξαγγελίες και προσπάθησε να εμφανίσει το φορολογικό ως «συγκοινωνούν δοχείο» με το ασφαλιστικό, για να κάμψει τις αντιδράσεις. Ωστόσο, όλα αυτά αρχίζουν να υποχωρούν και οι ρυθμίσεις που θα υπάρξουν και στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό θα είναι πολύ δύσκολες. Και, προφανώς, δεν μπορεί να μετατραπεί το ασφαλιστικό σε φορολογικό νομοσχέδιο.
Πώς σχολιάζετε την άποψη ότι συζήτηση για το ασφαλιστικό δεν μπορεί να γίνει με τόσο υψηλή ανεργία;
Ήμουν από τους πρώτους που είχαν τονίσει ότι δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση για το υποσύστημα, που είναι το ασφαλιστικό, όταν δεν βλέπεις το σύστημα, που είναι η εργασία, η απασχόληση. Και όταν έχουμε τόση ανεργία, καμία σοβαρή αντιμετώπιση δεν μπορεί να υπάρξει για το ασφαλιστικό. Είναι, δε, εντυπωσιακό μια κυβέρνηση που λέει ότι είναι αριστερή –εγώ θα προσέθετα με μπόλικο ομοφοβικό, ρατσιστικό και ακροδεξιό πασπάλισμα– να μην ασχολείται με τον πυρήνα της Αριστεράς, με την εργασία, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Και σε αυτό το πεδίο η ΓΣΕΕ και το ΙΝΕ ΓΣΕΕ έχουν επεξεργαστεί την πρόταση του Εργοδότη Ύστατης Καταφυγής, την έχουμε καταθέσει, αλλά βλέπουμε τα ηγετικά κλιμάκια της κυβέρνησης να κωφεύουν. Η πρόταση αυτή, φυσικά, δεν δίνει οριστική λύση, αλλά, για να το πω με απλά λόγια, είναι ένα πρόγραμμα εγγυημένης απασχόλησης με κονδύλια που το κράτος μπορεί να συγκεντρώνει από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, από πολιτικές για κατάρτιση, από πολιτικές για την εκπαίδευση, ώστε να υλοποιούνται προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, τα οποία δημιουργούν νέα απασχόληση, που μπορεί να φτάνει και το 30% των απασχολούμενων σε ένα πρόγραμμα, και ταυτόχρονα έχουμε μεγάλο πολλαπλασιαστή στην οικονομία, καθώς το εισόδημα των συμμετεχόντων (στα όρια του κατώτερου μισθού) γίνεται όλο κατανάλωση και ταυτόχρονα πληρώνονται και τα ασφαλιστικά ταμεία και μπαίνουν νέοι πόροι. Αυτό δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι με τα προγράμματα αυτά λύνουμε το πρόβλημα της ανάπτυξης. Ωστόσο, δίνουμε την πρώτη ώθηση απασχόλησης και δημιουργίας νέου εισοδήματος για τη χώρα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα του συνεδρίου δικαιώνει τις δυνάμεις εκείνες που με σωφροσύνη και υπευθυνότητα προσπάθησαν να καθοδηγήσουν τις δυνάμεις του συνδικαλισμού, διότι δεν πρέπει κανένας να παίρνει τον ίσκιο του για μπόι. Οι εναπομείνασες συνδικαλισμένες δυνάμεις είναι λίγες, καθώς μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής σκληρών μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και εθελουσίων εξόδων και απολύσεων έχουν μειωθεί. Ως εκ τούτου, η παράταξη την οποία εξέφρασα, η ΠΑΣΚΕ, που για μία ακόμη φορά με τεράστια διαφορά αναδείχθηκε πρώτη δύναμη, όχι μόνο πιστοποίησε τον ηγετικό της ρόλο αλλά και τη στρατηγική θέση για τον προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος όχι μόνο να προστατέψει ιστορικά κεκτημένα και τις συλλογικές συμβάσεις αλλά, κυρίως, να μπει στο μεγάλο ζήτημα της ανεργίας, διότι αυτοί που βρίσκονται «εκτός των τειχών» είναι που χρειάζονται τη βοήθεια και την ενεργό παρέμβαση των συνδικαλιστικών δυνάμεων.
Γενικότερα, σε ποιους προσανατολισμούς για το συνδικαλιστικό κίνημα κατέληξε το 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ;
Για να είμαστε ειλικρινείς, τα συνέδρια κυρίως επικυρώνουν μια προηγούμενη πορεία. Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί που στήνουν «θεωρίες» γύρω από το συνέδριο ή το αντιμετωπίζουν σκανδαλοθηρικά φαίνεται ότι παραγνωρίζουν ότι το συνέδριο αποτελεί κορύφωση άλλων διαδικασιών που έχουν προηγηθεί. Στο συνδικαλιστικό κίνημα, του συνεδρίου προηγούνται εκλογές σε χιλιάδες πρωτοβάθμια σωματεία, σε δεκάδες ομοσπονδίες και σε δεκάδες εργατικά κέντρα. Αυτά επικύρωσαν κάτι που η κυβέρνηση μόνο έκανε ότι δεν το κατάλαβε: ότι η πολιτική της είναι εχθρική απέναντι στις δυνάμεις της μισθωτής εργασίας. Υπενθυμίζω ότι στο προηγούμενο συνέδριο το νυν κυβερνών κόμμα ζητούσε να ξαναγίνει συνέδριο σε έξι μήνες, καθώς θα είχε «καταλάβει» όλα τα συνδικαλιστικά όργανα. Απεδείχθη ότι μετά από τρία χρόνια και μετά από έναν χρόνο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν κέρδισε κανέναν συσχετισμό εντός συνδικάτων αλλά, αντιθέτως, το συνέδριο της ΓΣΕΕ πιστοποίησε την παντελή απουσία του από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ καλείται μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να καταλήξει μαζί με τις εργοδοτικές οργανώσεις σε νέα ΕΓΣΣΕ. Πού βρίσκονται οι συζητήσεις για το θέμα;
Ως το τέλος του Μαρτίου, με απόφαση του συνεδρίου, την οποία συζήτησε και η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ πριν καν εκλεγεί προεδρείο, εξουσιοδοτήθηκα ως πλειοψηφών σύμβουλος να προχωρήσω σε συνεννόηση με τους εργοδοτικούς φορείς, ώστε να παραταθεί μέχρι το τέλος του χρόνου η τρέχουσα σύμβαση. Είναι γνωστό ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε, καθώς υπάρχουν μνημονιακοί νόμοι που την απαγορεύουν. Η κυβέρνηση, η οποία κατηγορεί οποιονδήποτε της αντιστέκεται, προσπάθησε να κατηγορήσει και τη ΓΣΕΕ ότι δεν διαπραγματεύεται. Οφείλω να ξαναπώ ότι εκεί που μας χρώσταγε, μας πήρε και το βόδι, καθώς μας χρωστάει την κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, και μας χρωστά και το πρώτο νομοσχέδιο που θα ήταν η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Τίποτα δεν έχει κάνει από αυτά, αντιθέτως δεν έχουμε περιθώριο, με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, να υπογράψουμε εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας (σ.σ.: ΕΓΣΣΕ) που θα προσδιορίζει τον κατώτερο μισθό. Ας δούμε αν θα το κάνει μέσα στο επόμενο διάστημα, όπως λέει ότι είναι οι διαθέσεις της. Ωστόσο, βλέποντας τη μέχρι τώρα πολιτική της, έχω πολλές αμφιβολίες και είμαι απαισιόδοξος για το μέλλον της θεσμικής συλλογικής προστασίας που θα έπρεπε να απολαμβάνουν όσοι έχουν ακόμη τη δουλειά τους.
Βρίσκεται σε εξέλιξη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές. Η ΓΣΕΕ, ως θεσμικός συνομιλητής της κυβέρνησης, τι περιμένει και τι προβλέπει για τη διαπραγμάτευση αυτή;
Κατ’ αρχάς, πρέπει να σημειώσω ότι μόλις είπατε άθελά σας ένα ανέκδοτο, ότι η ΓΣΕΕ είναι θεσμικός συνομιλητής της κυβέρνησης! Αυτό θα έπρεπε να είναι μια θεσμική πραγματικότητα, αλλά η κυβέρνηση συνομιλεί μόνο με τους εργοδότες. Ουδέποτε κάλεσε τη ΓΣΕΕ για να συζητήσει τα ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους. Αντιθέτως, με τους εργοδότες αποφάσισε να αυξήσει τις εισφορές των εργαζομένων, με δική μας απουσία. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε ενημέρωση από την κυβέρνηση και για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης ενημερωνόμαστε από τα ΜΜΕ. Βλέπουμε όμως ότι έχει δραματοποιηθεί αυτή η διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση αλλάζει καθημερινά θέσεις και διοχετεύει, διά της μεθόδου των διαρροών, διάφορες πληροφορίες που ο καθένας πρέπει να φιλτράρει για να βγάλει συμπεράσματα. Φοβάμαι μήπως δραματοποιείται θεατρικά η όλη διαπραγμάτευση και οδηγούμαστε στα γεγονότα του περσινού καλοκαιριού. Η χώρα βρίσκεται για μία ακόμη φορά στο χείλος του γκρεμού και οι αποφάσεις που η ίδια η κυβέρνηση συνυπέγραψε με το τρίτο μνημόνιο είναι εξαιρετικά δύσκολες για τους ανθρώπους του μόχθου, καθώς πληρώνουν και την ανεργία και τους τεράστιους φόρους, ως απότοκο της πολιτικής που η παρούσα κυβέρνηση ασκεί.
Για το ασφαλιστικό έχει ξεκαθαρίσει η εικόνα;
Τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει. Η κυβέρνηση έφερε μια πρόταση που αφενός θα ικανοποιούσε εντέλει και το δημοσιονομικό σκέλος του ασφαλιστικού, όπως το υπέγραψε –δηλαδή περικοπή κατά 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ–, και θα έφερνε την καταστροφή του συστήματος, γιατί αυτά που προτάθηκαν είναι η καταστροφή του συστήματος της δημόσιας, κοινωνικής, καθολικής και διανεμητικής ασφάλισης. Λόγω των αντιδράσεων των αγροτών, των επιστημόνων, των μισθωτών, πάντα η κυβέρνηση έκανε αντικρουόμενες εξαγγελίες και προσπάθησε να εμφανίσει το φορολογικό ως «συγκοινωνούν δοχείο» με το ασφαλιστικό, για να κάμψει τις αντιδράσεις. Ωστόσο, όλα αυτά αρχίζουν να υποχωρούν και οι ρυθμίσεις που θα υπάρξουν και στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό θα είναι πολύ δύσκολες. Και, προφανώς, δεν μπορεί να μετατραπεί το ασφαλιστικό σε φορολογικό νομοσχέδιο.
Πώς σχολιάζετε την άποψη ότι συζήτηση για το ασφαλιστικό δεν μπορεί να γίνει με τόσο υψηλή ανεργία;
Ήμουν από τους πρώτους που είχαν τονίσει ότι δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση για το υποσύστημα, που είναι το ασφαλιστικό, όταν δεν βλέπεις το σύστημα, που είναι η εργασία, η απασχόληση. Και όταν έχουμε τόση ανεργία, καμία σοβαρή αντιμετώπιση δεν μπορεί να υπάρξει για το ασφαλιστικό. Είναι, δε, εντυπωσιακό μια κυβέρνηση που λέει ότι είναι αριστερή –εγώ θα προσέθετα με μπόλικο ομοφοβικό, ρατσιστικό και ακροδεξιό πασπάλισμα– να μην ασχολείται με τον πυρήνα της Αριστεράς, με την εργασία, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Και σε αυτό το πεδίο η ΓΣΕΕ και το ΙΝΕ ΓΣΕΕ έχουν επεξεργαστεί την πρόταση του Εργοδότη Ύστατης Καταφυγής, την έχουμε καταθέσει, αλλά βλέπουμε τα ηγετικά κλιμάκια της κυβέρνησης να κωφεύουν. Η πρόταση αυτή, φυσικά, δεν δίνει οριστική λύση, αλλά, για να το πω με απλά λόγια, είναι ένα πρόγραμμα εγγυημένης απασχόλησης με κονδύλια που το κράτος μπορεί να συγκεντρώνει από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, από πολιτικές για κατάρτιση, από πολιτικές για την εκπαίδευση, ώστε να υλοποιούνται προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, τα οποία δημιουργούν νέα απασχόληση, που μπορεί να φτάνει και το 30% των απασχολούμενων σε ένα πρόγραμμα, και ταυτόχρονα έχουμε μεγάλο πολλαπλασιαστή στην οικονομία, καθώς το εισόδημα των συμμετεχόντων (στα όρια του κατώτερου μισθού) γίνεται όλο κατανάλωση και ταυτόχρονα πληρώνονται και τα ασφαλιστικά ταμεία και μπαίνουν νέοι πόροι. Αυτό δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι με τα προγράμματα αυτά λύνουμε το πρόβλημα της ανάπτυξης. Ωστόσο, δίνουμε την πρώτη ώθηση απασχόλησης και δημιουργίας νέου εισοδήματος για τη χώρα.
- Tags:
- ΓΣΕΕ
- ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
