#Πειθαρχικό

11.04.2016
Πες το με ένα tweet

Το πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε τη διαγραφή των δημοσιογράφων Νίκου Κονιτόπουλου (6 μήνες), Άρη Πορτοσάλτε (12 μήνες), Σταμάτη Μαλέλη (18 μήνες), και την επίπληξη άλλων τεσσάρων, της Όλγας Τρέμη, της Μαρίας Σαράφογλου, του Μανώλη Καψή και της Μαρίας Χούκλη, λόγω της στάσης τους την εβδομάδα που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος, για την οποία υπήρξαν σχετικές καταγγελίες στην Ένωση Συντακτών. Όλοι οι προαναφερθέντες είχαν πάρει θέση υπέρ του ΝΑΙ.

Αν μη τι άλλο το τάιμινγκ της ανακοίνωσης της απόφασης ήταν ιδανικό.

Ένα βασικό πρόβλημα είναι πως τρεις ημέρες μετά την απόφαση δεν είχε ανακοινωθεί ακόμη επισήμως το σκεπτικό της.

Συνεπώς ο καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει: αυτοί που τιμωρήθηκαν και οι υποστηρικτές τους ότι τιμωρήθηκαν λόγω των πολιτικών φρονημάτων τους:

Όσοι θεώρησαν σωστές τις ποινές του πειθαρχικού ότι:

Για παράδειγμα είναι τελείως διαφορετικό να ελέγχεται πειθαρχικά κάποιος για οποιοδήποτε σχόλιό του και τελείως διαφορετικό να ελέγχεται πειθαρχικά επειδή ως διευθυντής κάποιου προγράμματος δεν επέτρεψε στην αντίθετη άποψη να ακουστεί ή επέτρεψε τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας ή μετέτρεψε την άποψή του σε είδηση.

Σε ό,τι αφορά όσους ελέγχθηκαν πειθαρχικά λόγω της δημοσιογραφικής και όχι τυχόν διευθυντικής τους ιδιότητας, ο μοναδικός βάσιμος λόγος για τον οποίον θα μπορούσαν να ελεγχθούν πειθαρχικά δεν είναι φυσικά η άποψή τους αλλά το κατά πόσον πέρασαν την άποψή τους ως είδηση. Συνεπώς δεν μοιάζει να έχει καμία λογική ο πειθαρχικός έλεγχος (και πολύ περισσότερο η διαγραφή) του Ν. Κονιτόπουλου, ο οποίος είναι αρχισυντάκτης σε μία εκπομπή, του Κ. Μπογδάνου, άποψης και διαλόγου, όχι παρουσίασης ειδήσεων. Η άποψη είναι ελεύθερη στον δυτικό κόσμο, ενώ βάσει του δημοσιογραφικού κώδικα δεοντολογίας ως ειδήσεις πρέπει να παρουσιάζονται οι ειδήσεις, όχι οι απόψεις.

Σε κάθε περίπτωση, δε, ο πειθαρχικός έλεγχος για την τήρηση του κώδικα δεοντολογίας πρέπει να ισχύει έναντι όλων και για όλα. Όταν εφαρμόζεται για μία συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με προσπάθεια τήρησης της δεοντολογίας αλλά με κανιβαλισμό.

Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και οι δύο πλευρές στην προσπάθειά τους να υποστηρίξουν το επιχείρημά τους είπαν μια κουβέντα, έβαλαν μια φωτογραφία παραπάνω.

Αυτά κάνει η βιασύνη, βάζεις στην google «κρεμάλες κομμουνιστών» και σου βγάζει και την παραπάνω φωτογραφία που αποτελεί θηριωδία των Ναζί.

Παράλληλα με τις κρεμάλες ήρθαν και τα λαϊκά δικαστήρια.

Είχε προηγηθεί η κατηγορία της εσχάτης προδοσίας

Όπως και να ‘χει, το καλό είναι ότι έγινε η αρχή. Μπορεί η ΕΣΗΕΑ να μην ασχολείται με άλλα κι άλλα, όπως την κάλυψη των νέων δημοσιογράφων και εκείνων που εργάζονται σε μη παραδοσιακού τύπου μίντια, αλλά το πειθαρχικό της έδειξε πως είναι αδέκαστο σε θέματα δεοντολογίας, την οποία σε όλα τα υπόλοιπα πλην του δημοψηφίσματος την έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας.

Το βασικό πρόβλημα που προκύπτει από την υπόθεση δεν είναι το αν καλώς ή κακώς έλεγξε πειθαρχικά και επέβαλε τις ποινές το Πειθαρχικό Συμβούλιο. Το βασικό πρόβλημα είναι πως υπάρχει και ένας ελέφαντας στο δωμάτιο: η όλη εξέλιξη είχε προαναγγελθεί.

Τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τρία. Το πρώτο,

Το δεύτερο,

Και το τρίτο,

Σε άλλα νέα καταπληκτικού τάιμινγκ, ο Άδωνις Γεωργιάδης την εβδομάδα που έσκασε το παγκόσμιας εμβέλειας σκάνδαλο της διαρροής των Panama Papers θεώρησε σωστό να υποστηρίξει πως θα έπρεπε να ονομάσουμε μια οδό «Παπασταύρου», προς τιμήν του συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά του οποίου το όνομα περιλαμβανόταν τόσο στη λίστα Λαγκάρντ όσο και στα Panama Papers.

Η ανταπόκριση του twitter στη δύσκολη αναζήτηση ήταν άμεση

Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ βάσισε την «πρότασή» του στην διαπραγματευτική αποτελεσματικότητα του κ. Παπασταύρου με την τρόικα, ωστόσο μερικές φορές καλύτερα να μασάς…