Η Ελλάδα πληρώνει ακριβά τη διαγραφή του αντιαμερικανισμού του Τσίπρα

 Την ευκαιρία να περάσει το μήνυμα της προεδρίας του σε όλο τον κόσμο πρόσφερε στον Πρόεδρο Τραμπ την προηγούμενη Τρίτη το βράδυ η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο. «Ορισμένες χώρες ήταν ελαφρώς ανήσυχες στην αρχή. Ο λόγος που ήταν ανήσυχες ήταν επειδή δεν θα επιτρέψω η χώρα μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, να χρησιμοποιούνται από τόσο πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Μπορώ να καταλάβω πώς συγκεκριμένες χώρες και ηγέτες συγκεκριμένων χωρών μπορεί να αισθάνονται» είπε ο Πρόεδρος Τραμπ δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος λογικά θα πρέπει να αισθάνθηκε ότι ανάμεσα στις συγκεκριμένες χώρες ήταν και η Ελλάδα.

Η αναφορά στην εκμετάλλευση των ΗΠΑ από άλλες χώρες ήταν μία πολύ σαφής και συγκεκριμένη κριτική στους προκατόχους, με τους οποίους ο κ. Τραμπ δεν έχει και τις καλύτερες δυνατές σχέσεις. Και οι τέσσερις τελευταίοι Πρόεδροι των ΗΠΑ είναι πολιτικοί του αντίπαλοι. Θεωρείται απολύτως βέβαιο ότι ο πατήρ Τζορτζ Μπους (1989-1992) και ο υιός Τζορτζ Μπους (2001-2008) εκπροσωπούν τους παραδοσιακούς Ρεπουμπλικάνους, που δεν τον ψήφισαν στις εκλογές του 2016, ο Μπιλ Κλίντον (1993-2000) είναι σύζυγος της αντιπάλου, από την οποία έχασε στη λαϊκή ψήφο και η οποία είχε την απόλυτη στήριξη του άμεσου προκατόχου του Μπαράκ Ομπάμα (2009-2016).

 Από τον Κλίντον, στον Ομπάμα και στον Τραμπ

Με δύο από αυτούς τους πολιτικούς αντιπάλους του κ. Τραμπ ο κ. Τσίπρας είχε στενές προσωπικές σχέσεις και επένδυσε στην πολιτική τους στήριξη.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2015 είχε ξεκινήσει τη δεύτερη κυβερνητική του θητεία με μια παρουσία στο Ίδρυμα Κλίντον, με μοχλό το οποίο προσπάθησε να απευθύνει πρόσκληση για επενδύσεις στην Ελλάδα. «Το μήνυμα προς τους επενδυτές είναι πως είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα, πως τώρα υπάρχει σταθερότητα και μια κυβέρνηση με σαφή εντολή να προχωρήσει σε αυτές τις απαραίτητες αλλαγές, επομένως δεν έχουν τίποτα να χάσουν» είχε πει ανάμεσα σε άλλα, σε μια συζήτηση η οποία δεν έμεινε στην ιστορία για τις βαθιές γνώσεις του κ. Τσίπρα στα αγγλικά.

Δύο χρόνια και κάτι αργότερα η Αθήνα άνοιξε τις πόρτες της για να υποδεχτεί πανηγυρικά τον Μπαράκ Ομπάμα, σε μια επίσκεψη χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, καθώς ζούσε τις τελευταίες 70 μέρες του στην προεδρία, στην οποία ο κ. Τραμπ είχε ήδη εκλεγεί. Όμως τότε ο κ. Τσίπρας δεν δίστασε να πλέξει το εγκώμιο του Αμερικανού Προέδρου λέγοντας ότι «ο Μπαράκ Ομπάμα υπερασπίστηκε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από χρώμα και θρησκεία, αλλά και την προσπάθεια για την κλιματική αλλαγή. Με την πολιτική που ασκήθηκε από τον Ομπάμα αναπτύχθηκε η οικονομία, ενώ στην Ευρώπη με την εμμονή στη λιτότητα έχουν προκληθεί πολλά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα».

Έντεκα μήνες αργότερα ο Τραμπ άλλαξε την πολιτική του προκατόχου του ακριβώς σε αυτά τα ζητήματα για τα οποία τον είχε εγκωμιάσει τότε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Στο περιβάλλον, έχοντας αποχωρήσει από τη Συνθήκη για την Κλιματική Αλλαγή, και στην κοινωνική πολιτική, την καταγγελία της οποίας έκανε μπροστά στον κ. Τσίπρα κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου, στην πρώτη ερώτηση που δέχτηκε. «Αν δεις τις ασφαλιστικές εταιρείες και ρίξεις μια καλή, ισχυρή ματιά στους αριθμούς, θα δεις ότι από τον σχηματισμό του Obamacare πήγαν επάνω 400%, 450%, 250%, 300%, έκαναν μια περιουσία οι ασφαλιστικές εταιρείες» είπε, κατηγορώντας ουσιαστικά τον προκάτοχό του ότι εξυπηρέτησε τις ασφαλιστικές εταιρείες.

H ερώτηση στην οποία απαντούσε ο κ. Τραμπ είχε γίνει από τον δημοσιογράφο του Fox News, το οποίο είχε ασχοληθεί τελευταία φορά με την Ελλάδα πριν από δύο χρόνια και δύο μήνες ακριβώς, όταν είχε μεταδώσει την παραίτηση Τσίπρα από την πρωθυπουργία και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

«Κύριε Πρόεδρε, με όλο τον σεβασμό στον Πρόεδρο, τον Μάρτιο του 2016 είπατε για το ενδεχόμενο μιας προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ “ελπίζω να μην αντιμετωπίσουμε αυτόν τον δαίμονα”. Αναρωτιέμαι αν, έχοντας περάσει λίγη ώρα με τον Πρόεδρο, έχετε αλλάξει γνώμη ή διατηρείτε την ίδια…»

«Μακάρι να το ήξερα αυτό πριν από την ομιλία μου» είπε ο κ. Τραμπ, πριν προλάβει να απαντήσει ο πρωθυπουργός ότι δεν αισθάνθηκε να απειλήθηκε κατά τη συνάντηση.

 «Η Ελλάδα δημιουργεί δουλειές στην Αμερική»

Όμως η συμφωνία στην οποία κατέληξαν η Ελλάδα και οι ΗΠΑ αποδεικνύει ότι ο κ. Τραμπ όχι μόνο ήξερε τις παλαιότερες θέσεις του κ. Τσίπρα αλλά η Ελλάδα πλήρωσε γι’ αυτές. «Τους βοηθάμε, όπως ξέρετε, με μια μαζική ανανέωση της Πολεμικής τους Αεροπορίας και των αεροσκαφών που πηγαίνουν στην Ελλάδα. Ψάχνουν να αγοράσουν και επιπλέον αεροπλάνα από την Boeing» είπε ο Πρόεδρος Τραμπ, από τον οποίο η ελληνική κοινή γνώμη πληροφορήθηκε ότι η κυβέρνηση είχε υποβάλει σχετικό αίτημα.

«H κυβέρνησή μου ενημέρωσε το Κογκρέσο για την πιθανή πώληση στην Ελλάδα, για να αναβαθμίσει τα αεροπλάνα της F-16. Η συμφωνία για να ενδυναμωθεί η Ελληνική Αεροπορία είναι αξίας 2,4 δισ. δολαρίων και θα δημιουργήσει χιλιάδες δουλειές στην Αμερική» είπε ο Πρόεδρος. Τη στιγμή, δηλαδή, που στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία θεσμική διαδικασία-προϋπόθεση για μια τέτοια αγορά, στις ΗΠΑ της θετικής ανταπόκρισης του Προέδρου είχε προηγηθεί η έγκριση του αιτήματος από το υπουργείο Εξωτερικών και η διαβίβασή του στην Υπηρεσία Συνεργασίας σε θέματα Άμυνας και Ασφάλειας (DSCA), η οποία και το απέστειλε στο Κογκρέσο, παρά το γεγονός, όπως επισήμανε ο κ. Τραμπ, ότι η συμφωνία δημιουργεί θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ.

Με τη συγκεκριμένη παραγγελία, ύψους 2,4 δισ. δολαρίων (2 δισ. ευρώ), χάθηκε το 50% της μείωσης του χρέους που πέτυχε η Ελλάδα το πρώτο τρίμηνο του 2017, όταν το χρέος έφτασε στα 310,6 δισ. από τα 314,8 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος του 2016. Ουσιαστικά, δηλαδή, από τα 4,2 δισ. της μείωσης, τα 2 δισ. χρεώθηκαν εκ νέου σε έξι μήνες.

 Ο Γ. Κύρτσος ζητά απαντήσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Το θέμα έθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κύρτσος, ο οποίος ζήτησε απαντήσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε τρία βασικά ερωτήματα:

• Πώς είναι δυνατόν να αναλαμβάνει πρόσθετες δανειακές υποχρεώσεις η ελληνική κυβέρνηση σε μια περίοδο κατά την οποία το ελληνικό δημόσιο χρέος θεωρείται υπέρογκο και συνεχίζεται στην Ε.Ε. η συζήτηση για τη μελλοντική αναδιάρθρωσή του και τον τρόπο επίτευξης της βιωσιμότητάς του;

• Πώς είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι άλλοι θεσμοί που εμπλέκονται στη διαχείριση του ελληνικού προγράμματος να παρεμβαίνουν για την επιβολή δημοσιονομικής πειθαρχίας μόλις εμφανιστεί κάποια πρόταση μείωσης κάποιου φόρου ή αύξησης κάποιας κοινωνικής παροχής με κόστος μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και να παρακολουθούν σιωπηλοί την κλιμάκωση της υπερχρέωσης του ελληνικού Δημοσίου, σε επίπεδο δισεκατομμυρίων, μέσω εξοπλιστικών προγραμμάτων σε όφελος της αμερικανικής βιομηχανίας και σε βάρος των Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογουμένων;

• Τέλος, ποιο τμήμα του χρέους θα εξυπηρετηθεί κατά προτεραιότητα, αυτό που αφορά ευρωπαϊκούς θεσμούς και κυβερνήσεις ή αυτό που αφορά τις ΗΠΑ;

Μια πρώτη απάντηση εμπεριέχεται στην εισήγηση της DSCA στο Κογκρέσο: «Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν γνωστά αντισταθμιστικά. Η Ελλάδα συνήθως ζητά αντισταθμιστικά. Κάθε συμφωνία για αντισταθμιστικά θα καθοριστεί σε διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδος και του εργολάβου».

Ο εργολάβος είναι η Lockheed Martin, η οποία κατά σύμπτωση είχε πάρει με απευθείας ανάθεση τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση πέντε αεροσκαφών P-3B του Πολεμικού Ναυτικού έναντι 500 εκατ. δολαρίων από την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου τον Μάρτιο του 2015. Με την τελευταία εντολή, και συνολικά από το 2000, η συγκεκριμένη εταιρεία έχει πάρει δουλειές από την Ελλάδα ύψους 6,4 δισ. δολαρίων, δηλαδή 375 εκατ. τον χρόνο, περίπου 1 εκατ. δολάρια την ημέρα.

Ίσως αυτό είχε υπόψη του ο Πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» στις 7 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που έφτανε στην Αθήνα, είχε καλέσει την ελληνική κυβέρνηση «να επιδείξει τη βούλησή της να ενταχθεί πλήρως στην Ευρώπη της άμυνας, μέσα από την επιλογή εξοπλισμών που θα στηρίζουν την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία».

Μάλλον ο Τραμπ είχε καλύτερα επιχειρήματα για τους ηγέτες που κάποτε ανησυχούσαν για την εκλογή του.