Ιστορίες χρήματος και προδοσίας - Free Sunday
Ιστορίες χρήματος και προδοσίας
Η Εθνική Φρουρά της Κύπρου αποδίδει τιμές στον τότε Υπ. Άμυνας Άκη Τσοχατζόπουλο στην παρέλαση για την ανεξαρτησία της Κύπρου, την 1η Οκτωβρίου 1999

Ιστορίες χρήματος και προδοσίας

Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα, περίπου έναν μήνα πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012, όταν ξεκίνησε η δικαστική περιπέτεια του πανίσχυρου, τη δεκαετία του 1990, Υπουργού Άμυνας και γραμματέα του τότε κυβερνώντος κόμματος.

Ο ίδιος, λίγες ημέρες πριν από τη σύλληψή του, εμφανιζόταν βέβαιος ότι δε θα τολμούσαν να τον συλλάβουν, αν και ήταν προφανές ότι το κυβερνών ακόμη ΠΑΣΟΚ αναζητούσε μια ευκαιρία να απεκδυθεί του χαρακτηρισμού του διεφθαρμένου κόμματος.

Η ιστορία έδειξε -και οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ακόμη- ότι δεν αρκούν οι θεαματικές ενέργειες για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας.

Η υπόθεση του Άκη Τσοχατζόπουλου, η οποία δηλητηρίαζε για πάνω από δέκα χρόνια την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην πολιτική, θα ήταν άλλη μία φημολογία, που θα χαρακτηριζόταν λάσπη, αν δεν άλλαζε πλευρά και δεν αποκάλυπτε τις διαδικασίες, ο Νίκος Ζήγρας, ένας από τους πιο έμπιστους ανθρώπους του πρώην υπουργού, με τον οποίο συνδέεται με δεσμούς αίματος.

Κι όμως παρόλη τη συνεισφορά του κ.Ζήγρα, με αντάλλαγμα τη δική του ευνοϊκή ποινική μεταχείριση, η απόδειξη της ύπαρξης στην Ελβετία των λογαριασμών μέσω των οποίων διακινήθηκε το “μαύρο χρήμα”, δεν έγινε παρά μόνο τον Σεπτέμβριο του 2017, λιγότερο από δύο μήνες πριν την τελεσίδικη απόφαση, γεγονός το οποίο αποδεικνύει τη δυσκολία της αποκάλυψης της διαφθοράς, αφού έχει συμβεί.

Το πολιτικό προσωπικό δεν έδειξε να ξαφνιάζεται καθόλου από την υπόθεση των προμηθειών. Σαν να επρόκειτο για κοινό μυστικό, δεν έδειξε να κάνει καμία προσπάθεια να μελετήσει ποια ήταν τα κενά τα οποία εκμεταλλεύθηκε ο κ.Τσοχατζόπουλος, για να επιτύχει όλα όσα έκανε και για τα οποία καταδικάστηκε.

Είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα, ο τρόπος διοίκησης, ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι προμήθειες έργων και υπηρεσιών έχει κενά, τα οποία ενδέχεται να εκμεταλλευθεί ανά πάσα στιγμή ένας άλλος “Άκης”, περισσότερο οργανωμένος και λιγότερος αλαζόνας της διαδικασίας.

Ένα άλλο καινούργιο στοιχείο, το οποίο προκύπτει, είναι η αλλαγή της δυνατότητας επιρροής του κυβερνώντος κόμματος στον κρατικό μηχανισμό.

Ο κ.Τσοχατζόπουλος επέλεξε μετά την προσωρινή αποφυλάκισή του να ταυτιστεί πολιτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε για πολιτικούς, είτε για προσωπικούς λόγους. “ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει τίποτε άλλο”, είπε, αλλά η απογοήτευσή του μετά την τελεσίδικη απόφαση δείχνει ότι μάλλον δεν του ήταν χρήσιμη η ταύτιση. Η ιστορία θα δείξει αν ήταν αδυναμία ή απροθυμία.

Ο πρώην υπουργός μάλλον ήταν συνηθισμένος αλλιώς από την εποχή που ήταν πανίσχυρο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, καθώς πιθανόν εκείνη την εποχή να είχε τη δυνατότητα να επηρεάζει τόσο τη δικαιοσύνη, όσο και τα μέσα ενημέρωσης, με τα οποία ποτέ δεν είχε εξαιρετικά καλές σχέσεις.

Άλλωστε, όταν διεκδίκησε την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, το επιχείρημα της αντισυστημικότητας του, εδραζόταν στο ότι όλα τα μέσα ήταν με τον αντίπαλό του.

Ο Άκης είχε υποβαθμίσει το κακό που του έκαναν τα δημοσιεύματα για τον ακριβό γάμο του, το 2005 στο Παρίσι, κι έκανε το ίδιο και με τα δημοσιεύματα για τις βουτιές στην πισίνα των βορείων προαστίων, μετά την αποφυλάκισή του, το καλοκαίρι του 2017.

Ίσως το χειρότερο όλων σε αυτή την υπόθεση είναι η εξαιρετική μοναξιά που βίωσε, καθώς οι χιλιάδες ευεργετηθέντες από αυτόν αποδείχτηκαν αχάριστοι και άφιλοι όταν τους χρειάστηκε, ακόμη και για μία προσωπική συμπαράσταση στο δικαστήριο, όταν στην 8η δεκαετία της ζωής του, ήταν αντιμέτωπος με τη φυλακή.

Ίσως τώρα, μετά την αίτηση διαζυγίου που κατέθεσε η δεύτερη σύζυγός του, η μοναξιά να ενταθεί, αλλά οι οικογενειακές ιστορίες χρήματος και προδοσίας πάντα έτσι ήταν.