Αλέκος Φλαμπουράρης: Από την αγορά στην εποπτεία των τραπεζών - Free Sunday
Αλέκος Φλαμπουράρης: Από την αγορά στην εποπτεία των τραπεζών

Αλέκος Φλαμπουράρης: Από την αγορά στην εποπτεία των τραπεζών

Στον θρύλο της μειοψηφικής Αριστεράς των δεκαετιών του 1970 και του 1980 ο Αλέκος Φλαμπουράρης ήταν πάντοτε μια προσωπικότητα που ξεχώριζε. Στην Αριστερά της διανόησης και των δημοσίων υπαλλήλων, στην οποία ήταν ταγμένος από εξαιρετικά νεαρή ηλικία, ο ίδιος ήταν επιχειρηματίας και μάλιστα στον δύσκολο κλάδο των δημοσίων έργων, η επιβίωση στον οποίο απαιτούσε πάντοτε ασκήσεις ισορροπιών με την πολιτική εξουσία. Σε αυτή την Αριστερά οι επιχειρηματίες πλήρωναν και δεν πληρώνονταν, διότι το χρήμα ήταν λίγο και οι ανάγκες πολλές. Άλλωστε, όπως έχει πει και ο ίδιος, «ως έχων τεχνική εταιρεία και δουλεύοντας καθημερινά, ζούσα δίχως να παίρνω δραχμή από το κόμμα».

Σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του, ο κ. Φλαμπουράρης, o οποίος φέτος συμπληρώνει οκτώ δεκαετίες ζωής, ήταν «μέλος του μαθητικού κινήματος συμμετέχοντας στους αγώνες αυτοδιάθεσης της Κύπρου». Δεν αναφέρεται χρονολογία, αλλά προφανώς ήταν στη δεκαετία του 1950.

Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1960, ως «στέλεχος του ΚΚΕ και της Νεολαίας Λαμπράκη, συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών».

Στο επίσημο βιογραφικό του δεν επισημαίνεται ότι στη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 προτίμησε να ενταχθεί στο ΚΚΕ εσωτ., αλλά προκύπτει από το γεγονός ότι αναφέρεται ότι κατά τη Μεταπολίτευση συμμετείχε στην Πολιτική Γραμματεία του ΚΚΕ εσωτ.

Όταν διασπάστηκε το ΚΚΕ εσωτ., στην προσπάθεια να απορρίψει την κομμουνιστική κληρονομιά του, τάχθηκε με την ομάδα που ήθελε να τη διατηρήσει. Αυτή η ομάδα των στελεχών ήταν εκτός Συνασπισμού της Αριστεράς, την εποχή Κωνσταντόπουλου και σε όλη την περίοδο της διαμάχης με το σημιτικό ΠΑΣΟΚ για τον χώρο της κεντροαριστεράς, και επανήλθε στον ΣΥΝ το 2004, όταν η πολιτική πίεση που θα μπορούσε να προκαλέσει τη διάλυση του χώρου αντιμετωπίστηκε με τη δημιουργία του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ως ομπρέλας για την πολιτική επιβίωση του ΣΥΝ αλλά και πολλών μικρότερων ομάδων του χώρου.

Στην πολιτική και στην αγορά

Ο κ. Φλαμπουράρης είχε επιστρέψει στον ΣΥΝ νωρίτερα. Το 2000, στο 3ο Συνέδριο, είχε εκλεγεί στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του κόμματος και, σύμφωνα με πληροφορίες από εκείνη την εποχή, είχε κρατήσει για το κόμμα ανοιχτούς διαύλους με τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη. Η επαγγελματική ενασχόλησή του με τα δημόσια έργα ήταν λογικό να μπορεί να στηρίξει και την προσωπική σχέση με τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ. Λέγεται μάλιστα ότι είχε αναλάβει να διαμορφώσει τις συνθήκες έτσι ώστε να δεχτεί ο ΣΥΝ στα γραφεία του, στην Κουμουνδούρου, την επικεφαλής της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών του 2004 κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, για να ενημερώσει τα στελέχη του κόμματος για την πορεία των έργων.

Ήταν η εποχή, το 2002 για την ακρίβεια, που ο κ. Φλαμπουράρης ίδρυσε την εταιρεία ΔΙΑΤΜΗΣΗ, η οποία κατάφερε να επιβιώσει στην αρένα των κατασκευαστικών εταιρειών. Η κατασκευαστική διάσταση του σημερινού υπουργού έγινε ευρύτερα γνωστή όταν τον Σεπτέμβριο του 2014 πήρε ένα έργο από την Περιφέρεια Πελοποννήσου ύψους 3,9 εκατ. ευρώ. Το έργο είχε προκηρύξει ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης, ο οποίος πριν από λίγους μήνες είχε εύκολα κερδίσει τις εκλογές με αντίπαλο από τον ΣΥΡΙΖΑ τον μετέπειτα γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής Οδυσσέα Βουδούρη, η υποψηφιότητα του οποίου είχε επιβληθεί από την ηγεσία του κόμματος στις οργανώσεις της Πελοποννήσου, προκαλώντας διάσπαση. Όταν υπογράφηκε η σύμβαση, ο κ. Φλαμπουράρης ήταν ήδη υπουργός και αμφισβητήθηκε ότι είχε παραχωρήσει έγκαιρα τις μετοχές του, με αποτέλεσμα να τεθεί θέμα έκπτωσής του. Αλλά διευκρινίστηκε ότι είχαν κατατεθεί αρμοδίως τα σχετικά με την παραχώρηση των μετοχών του έγγραφα και το θέμα έληξε, όπως όλα τα θέματα που αφορούσαν προηγούμενες επαγγελματικές δραστηριότητες μελών της κυβέρνησης Τσίπρα.

«Όταν τη Δευτέρα 26 του Γενάρη μού ανακοινώθηκε ότι υπουργοποιούμαι σήμερα ή αύριο, εγώ έτρεξα αμέσως και έκανα τις εξής ενέργειες: Έδωσα εντολή να φύγω από το Δ.Σ. της εταιρείας, να πάει να κατατεθεί το πτυχίο ΜΕΚ, είναι το πτυχίο του εργολάβου στο ΥΠΕΧΩΔΕ, τρίτον μεταβίβασα το μετοχολόγιο, έκλεισα το επάγγελμα του ιδιώτη μηχανικού, τακτοποίησα εκκρεμότητες με ΙΚΑ, ΤΣΜΕΔΕ και υπέβαλα τα χαρτιά μου για τη συνταξιοδότησή μου» είπε ο κ. Φλαμπουράρης. Από αυτό προκύπτει ότι έφυγε από τη δουλειά στα 77. Αν ακολουθούσαν το παράδειγμά του κι άλλοι, το πρόβλημα στα ασφαλιστικά ταμεία θα ήταν μικρότερο.

Οι win-win συμβιβασμοί

Ο κ. Φλαμπουράρης, ως άνθρωπος της αγοράς, πάντοτε θεωρούνταν ικανός να κάνει τις συμφωνίες με τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με την ΑΕΚ, σε ό,τι αφορά την κατασκευή του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας, πριν από τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές του 2014. Απλώς μετά έμεινε μετέωρος ο φιλικός στον ΣΥΡΙΖΑ δήμαρχος Φιλαδέλφειας, αλλά και στις πιο win-win συμφωνίες κάποιος χάνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε 32,7% στον Δήμο Φιλαδέλφειας, το οποίο στις εθνικές του 2015 ανέβηκε σχεδόν στο 40%, ενώ ο κ. Φλαμπουράρης είναι τακτικός θαμών των αγώνων της ΑΕΚ, συνήθως με τον κ. Μελισσανίδη.

Η καθημερινότητα του πολίτη

Όταν έγινε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το 2015, ο κ. Φλαμπουράρης ανέλαβε τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου και ευλόγως την προεδρία της Επιτροπής Μεγάλων Έργων, καθώς προφανώς ξέρει τι χρειάζεται το σύστημα για να επιταχύνει τις διαδικασίες. Στη συνέχεια ορίστηκε επικεφαλής μιας δομής «με στόχο την εξυπηρέτηση της καθημερινότητας του πολίτη, προκειμένου να αναλάβει πρωτοβουλίες και να συντονίσει δράσεις που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των πολιτών», όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της δομής.

Τα τρία τελευταία ζητήματα όπου χρειάστηκε υπουργική παρέμβαση για να διευθετηθούν ήταν οι περιπτώσεις πολίτη που «του ζητούσαν να πάει από την Αθήνα στη Σύρο για μια ενημερότητα του ΙΚΑ», άλλη περίπτωση πολίτη που «περίμενε δύο μήνες να ανανεώσει την άδεια διπλώματος» και πολιτών που «ζητούσαν να έχουν αυτόνομο φυσικό αέριο στο διαμέρισμά τους».

Το αμέσως προηγούμενο ήταν, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, «μια ακόμη επιτυχία (που) κατέγραψε τον Οκτώβριο του 2017 η πλατφόρμα της Καθημερινότητας, αφού κατάφερε να επισπεύσει τη χορήγηση δανείων σε σεισμόπληκτους της περιοχής του Αιγίου».

Η επένδυση στον Τσίπρα

Τελευταία ανέλαβε και την εποπτεία του τομέα των τραπεζών, τις δυσλειτουργίες του οποίου στην εξυπηρέτηση της αγοράς προφανώς γνωρίζει από την εποχή που ήταν ιδιοκτήτης της κατασκευαστικής εταιρείας και έχει απαντήσεις. Η εξέλιξη με τη μεγάλη πτώση της τιμής των τραπεζικών μετοχών έδειξε ότι win-win απαντήσεις δεν μπόρεσε να δώσει.

Σύμφωνα με πληροφορίες, όμως, δεν δίστασε να τηλεφωνήσει από το Μαξίμου στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και να του ζητήσει να παρέμβει για τη στήριξη των μετοχών. Μάλλον ο κεντρικός τραπεζίτης δεν ανταποκρίθηκε, όπως ένας άλλος συνάδελφός του ιδιωτικής τράπεζας, ο οποίος λέγεται ότι επείσθη αμέσως όταν το 2015 του είχε επισημάνει τις νομικές συνέπειες των πράξεών του.

Σε αυτή την «καθυστέρηση» της ανταπόκρισης αποδίδεται η υπόδειξη που έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στον κ. Στουρνάρα να μιλήσει.

Άλλωστε όλοι συμφωνούν ότι το κύρος του κ. Φλαμπουράρη στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων στο Μαξίμου είναι πολύ μεγάλο.

Λέγεται ότι έχει τον πρωθυπουργό σαν παιδί του, τον στήριξε τόσο στη διεκδίκηση του Δήμου της Αθήνας το 2006 όσο και στην εκλογή του στην ηγεσία του ΣΥΝ, αλλά και όταν τον αμφισβήτησε ο κ. Αλαβάνος το 2009, όπως και στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για τις win-win συμφωνίες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Επέμεινε, κέρδισε και δικαιούται να έχει έναν λόγο παραπάνω στην επιλογή της ακολουθητέας πολιτικής, πολύ περισσότερο στην Αριστερά, που διακρίνεται για τη συλλογικότητά της και τον σεβασμό στην εμπειρία των παλαιοτέρων. Η παράδοση της ηγεσίας του ΣΥΝ από τους 70άρηδες στην επόμενη γενιά στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και η πλήρης στήριξή του είναι από τα σπάνια παραδείγματα στην ελληνική πολιτική ζωή.