Ο Καλογήρου διασκεδάζει τις αντιδράσεις για τις νέες ποινικές προβλέψεις για τον βιασμό

Σε προσπάθεια να διασκεδάσει τις αντιδράσεις που έχουν προκαλέσει οι νέες διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα οι οποίες αφορούν τον βιασμό και τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας, επιδίδεται ο Υπουργός Δικαιοσυνης, Μιχάλης Καλογήρου.

Σε δήλωση του ο κ.Καλογήρου ανέφερε:

«Υπάρχει θέμα στον ορισμό του βιασμού. Υπήρξε μια σωστή νομοθετική πρωτοβουλία και διόρθωση μετά την διαβούλευση. Σήμερα διαβάζουμε ότι ο βιασμός γίνεται πλημμέλημα. Δεν ισχύει. Διατηρείται κακούργημα και τιμωρείται ως κακούργημα» είπε αρχικά ο κ. Καλογήρου για να συνεχίσει: «Η παράγραφος 5 του άρθρου προσπάθησε να κλιμακώσει ποινολογικά το αδίκημα με πλημμέλημα που όμως θα εκτίεται. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αλλαγή της κλιμακοποίησης. Αυτό φαίνεται ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από πολίτες και κινήματα. Και έχουμε το παράδοξο να εμφανίζεται η κυβέρνηση που τόσα έχει ψηφίσει για τα δικαιώματα ως κυβέρνηση που ψηφίζει υπερ των βιαστών. Ειμαστε σε συνεννόηση με τα μέλη της νομοπαρασκευαστικής  επιτροπής ώστε με νομοτεχνική βελτίωση να διορθωθεί η παράγραφος 5. Θα επανέλθουμε και με άλλες νομοτεχνικές βελτιώσεις για να σταματήσει η συζήτηση αυτή».

Το υπουργείο Δικαιοσύνης διαβεβαιώνει οτι στον νέο Ποινικό Κώδικα οι προβλεπόμενες ποινές είναι κλιμακωτές, ανάλογα με τη βαρύτητα του αδικήματος και τον τρόπο εκτέλεσής της και πάντως οι επιβαλλόμενες ποινές άνω των 3 ετών είναι εκτιτέες, ενώ με το σημερινό καθεστώς στις περιπτώσεις αυτές μπορούσε να χορηγηθεί αναστολή εκτέλεσης της ποινής ή μετατροπή της σε χρηματική ποινή.

«Δεν υπάρχει light βιασμός» τονίζει η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής σε δήλωσή της για τις προβλέψεις.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα που φεύγει θυμήθηκε τον Ποινικό Κώδικα. Προχωρά μόνος. Αμφιλεγόμενες διατάξεις πολλές. Αλλαγές που βγάζουν μάτι, ο βιασμός είναι έγκλημα, δεν υπάρχει light βιασμός. Ο ποινικός κώδικας οφείλει να ενθαρρύνει τα θύματα να μιλήσουν και όχι να κρύβονται», ανέφερε στη δήλωσή της η κυρία Φώφη Γεννηματα.

Οι εκ των Οικολόγων προερχόμενοι βουλευτές όπως οι κύριοι Τσιρώνης και Δημαράς προειδοποίησαν ότι δεν θα ψηφίσουν την επίμαχη διάταξη, και υιοθετούν το σύνθημα των γυναικείων οργανώσεων «Σεξ χωρίς συΝΑΙνεση είναι ΠΑΝΤΑ βιασμός».
Διευκρινίσεις για τον ορισμό του βιασμού και τις ποινές που θεσπίζονται με το νέο Ποινικό Κώδικα, ζήτησαν στη Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Μιχάλη Καλογήρου, η Αννέτα Καββαδία και η Μαρία Θελερίτη, υποστηρίζοντας ότι ο νέος Ποινικός Κώδικας στο επίμαχο άρθρο 336 κάνει διάκριση των βιασμών σε κακουργηματικού και πλημμεληματικού χαρακτήρα.Η Διεθνής Αμνηστία χαρακτηρίζει «απαράδεκτο» το άρθρο 336, που εμπεριέχει τον ορισμό του βιασμού. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας είναι ο πρώην στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα Γαβριήλ Σακελλαρίδης.

Η πρωτοβουλία «Χωρίς ΣυΝΑΙνεση είναι Βιασμός» σε συγκέντρωση χθες έξω από τη Βουλή εξέφρασε την αντίθεση των φεμινιστικών οργανώσεων στο άρθρο 336 του νέου Ποινικού Κώδικα που αφορά τον ορισμό του βιασμού .Η πρωτοβουλία αναφέρει:
«Πρόκειται για διάταξη, ΕΚΤΡΩΜΑ, για τους εξής λόγους
Α. Kάνει τον ΒΙΑΣΜΟ ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑ
Β. H έννοια της παράνομης πράξης στενεύει τρομακτικά τη φύση της απειλής. Και αυτό γιατί όταν η διάταξη ζητά απειλή για πράξη παράνομη, πρακτικά ζητά πράξη η οποία έχει ποινική απαξία στον Π.Κ. Κατανοούμε εδώ, ότι υπάρχει μία πλειάδα πράξεων, η απειλή των οποίων μπορεί να προκαλέσει εξαναγκασμό, και να κάμψει την ελεύθερη βούληση του ατόμου και την συναίνεση του, όμως να μην κρίνεται παράνομη κατά τον ΠΚ.
Γ. Η έννοια του εξαναγκασμού. Αναρωτιόμαστε τι ελευθερία αφήνει στο δικαστή η εν λόγω διάταξη. Αυτός που θα είναι στην έδρα, λοιπόν, θα αξιολογεί αν η επίδικη απειλή, ήταν ΑΡΚΕΤΗ ώστε να προκαλέσει τον ΕΞΑΝΑΓΑΣΜΌ στο θύμα, να ανεχτεί ή να πράξει την συγκεκριμένη πράξη.
Με ποια πειστήρια ή μέσα, θα μπορεί ένα υποκείμενο που τελούσε σε καθεστώς τρόμου, υπό τον φόβο της απειλής που αυτό βίωνε, να γίνει πιστευτό, σε μια ακροματική διαδικασία, λέγοντας ότι αυτή η απειλή, ήταν ικανή για το ίδιο να το εξαναγκάσει σε πράξη χωρίς τη συναίνεση του.
Είναι πραγματικά, πρωτοφανές πως ο Νομοθέτης, κλιμακώνει το είδος της απειλής, και πως αυτή η απειλή συμπαρασύρει την απαξία του ίδιου πρακτικά εγκλήματος.
Με τη light εκδοχή της απειλής (μόνο οργή μας προκαλεί!) , κάποιος θα μπορεί να βιάζει αλλά θα κατηγορείται πρακτικά από αυτή τη νέα προνομιούχα περίπτωση βιασμού, αντιμέτωπος με μια μικρότερη ποινή (τουλάχιστον 3 έτη ), γιατί ναι μεν διέπραξε βιασμό, αλλά με άλλον τρόπο απειλής.
Κι εμείς φανταζόμαστε έναν άντρα που εξαναγκάζει σε πράξη πρώην του, με την απειλή διαρροής βίντεο ή εικόνων, να κρίνεται στο εξής ότι κάνει έναν μικρότερης απαξίας βιασμό, έναν βιασμό πιο λάιτ, ένα πλημμέλημα.
Απαιτούμε να παρθεί πίσω η τροποποίηση του άρθρου 336.
Διεκδικούμε να γίνει νόμος του κράτους η κυρωμένη από το ελληνικό κοινοβούλιο Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, και να οριστεί ο βιασμός στη βάση της απουσίας συναίνεσης».

 Από κύκλους του υπουργείου Δικαιοσύνης, διευκρινίζεται (πλέον του ότι οι ποινές είναι  εκτιτέες) ότι τιμωρούνται ως κακουργήματα, με ποινή κάθειρξης, δηλαδή με ποινή από 5 έως 15 έτη, οι περιπτώσεις που

α) Ασκείται σωματική βία κατά του θύματος (άρθρο 336 παρ. 1). Ως σωματική βία θεωρείται και η περιαγωγή του θύματος σε κατάσταση αναισθησίας ή ανικανότητας για αντίσταση με υπνωτικά ή ναρκωτικά ή άλλα ανάλογα μέσα,β) Ασκείται ψυχολογική βία κατά του θύματος, μέσω της έκφρασης απειλής σοβαρού και άμεσου κινδύνου για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα (άρθρο 336 παρ. 1).Ακόμη, όταν στο θύμα ασκείται ψυχολογική βία χαμηλότερης έντασης, όταν δηλαδή απειλείται με άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη και εξαναγκάζεται έτσι σε γενετήσια πράξη με τον δράστη, τότε επιβάλλεται ποινή από 3 έως 5 έτη.

Σήμερα, η απειλή οποιασδήποτε παράνομης πράξης δεν περιγράφεται στο έγκλημα ως το αποκλειστικό στοιχείο που πρέπει να αναζητείται για την επιβολή τιμωρίας στο δράστη. Έτσι, η νομολογία περιπτωσιολογικά αναζητούσε όχι οποιαδήποτε απειλή, αλλά επιπρόσθετα το στοιχείο του να είναι «άμεση» και «σπουδαία», καθώς και το στοιχείο του να στρέφεται κατά «ουσιώδους δικαιώματος» του δράστη, περιορίζοντας έτσι το πεδίο με εφαρμογής του εγκλήματος.Όμως, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, το σχέδιο νέου Ποινικού Κώδικα δεν απαιτείται η αναζήτηση τόσων αξιολογικών και δυσαπόδεικτων στοιχείων, αλλά αρκεί μόνη η απειλή παράνομης πράξης για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος.

Παράλληλα, τιμωρείται ως κακούργημα, με ποινή κάθειρξης έως 10 ετών, η περίπτωση που το θύμα «παγώνει», όταν αντιμετωπίζει το δράστη του εγκλήματος, εξαιτίας παροδικής εξ αυτού του λόγου ανικανότητάς του να αντισταθεί (άρθρο 338 παρ. 1).Επίσης, τιμωρείται με φυλάκιση από 2 έως 5 έτη και χρηματική ποινή η περίπτωση εκείνη που κάποιος υποχρεώνεται σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης, με κατάχρηση σχέσης εργασιακής εξάρτησης οποιασδήποτε φύσης, δηλαδή σε κάθε εργασιακό χώρο (άρθρο 343 περ. α). Σήμερα η περίπτωση αυτή τιμωρείται με φυλάκιση από 1 έτος έως 5 έτη και δεν αφορά παρά τις περιπτώσεις εξαναγκασμού από δημόσιο υπάλληλο προσώπου που εξαρτάται από αυτόν υπηρεσιακά.Για όλες τις επίμαχες πράξεις προβλέπεται ότι αν έχουν τελεστεί με ιδιαίτερη σκληρότητα ή κατά θύματος που δεν μπορούσε να προστατεύσει τον εαυτό του επιβάλλεται βαρύτερη ποινή (άρθρο 79 παρ. 5)