Κατερίνα Νοτοπούλου: Αγωνία μπροστά στην ανθρωποθυσία

Όταν τους πρώτους μήνες του 2014 ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, έβγαινε από το γραφείο του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολου Τζιτζικώστα, οι συνεργάτες του περιφερειάρχη είχαν καταλήξει σε δύο συμπεράσματα.

Το δεύτερο από αυτά ήταν ότι ο κ. Τσίπρας μάλλον δεν νοιαζόταν πάρα πολύ για τα ποσοστά που θα συγκέντρωναν οι υποψήφιοι του κόμματος στον Δήμο Θεσσαλονίκης και στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

Αντίθετα, οι τολμηρότεροι εξ αυτών είχαν συμπεράνει ότι ενδεχόμενο χαμηλών επιδόσεων θα διευκόλυνε τον κ. Τσίπρα να προχωρήσει σε αλλαγές που θα απομάκρυναν από το κόμμα ένα στελεχιακό δυναμικό που ο ίδιος δεν έδειχνε να θεωρεί ιδιαίτερα θελκτικό για την εικόνα του κόμματος.

Όντως το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε τις προσδοκίες. Στον μεν Δήμο Θεσσαλονίκης ο συνδυασμός με επικεφαλής τον μετέπειτα βουλευτή Τριαντάφυλλο Μηταφίδη υπολειπόταν κατά 14 μονάδες του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές(10,5% έναντι 24,5%), στη δε περιφέρεια ο συνδυασμός με επικεφαλής την τότε βουλευτή Δέσποινα Χαραλαμπίδου υπολειπόταν κατά 11 μονάδες του αντίστοιχου ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ (11,5% έναντι 22,5%).

Το δεύτερο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει ο κ. Τσίπρας ήταν ότι δεν είχε εμπιστοσύνη στην τοπική κομματική ηγεσία.

Ουσιαστικά χρειαζόταν έναν απολύτως πιστό δίαυλο μεταφοράς των κομματικών αποφάσεων και ελέγχου του τοπικού κρατικού μηχανισμού. Είχε ήδη εγκαταλείψει το κόμμα και προσπαθούσε να κινηθεί πολιτικά μέσω του ελέγχου του κρατικού μηχανισμού σε επίπεδο διοίκησης.

Η διαδικασία βρέθηκε με την ίδρυση του γραφείου πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Ο θεσμός είχε αυξημένο κύρος, γιατί δεν υπαγόταν σε ιεραρχικές δομές και συνδεόταν απευθείας με το κέντρο της πολιτικής εξουσίας, το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο με αυτόν τον τρόπο είχε παρακάμψει τόσο το θεσμοθετημένο κράτος, δηλαδή το υφυπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, όσο και το κόμμα.

Οι προσωπικές σχέσεις του κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη –ο κ. Νίκος Καρανίκας και η κυρία Ελευθερία Χατζηγεωργίου– είχαν ήδη μετακινηθεί στην Αθήνα και για τη θέση επιλέχθηκε η κυρία Κατερίνα Νοτοπούλου, η αφοσίωση της οποίας στο Μέγαρο Μαξίμου εξασφαλίστηκε μέσα από ένα πλέγμα προσωπικών σχέσεων που τη συνέδεε με το περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου.

Το 2016 η 28χρονη κυρία Νοτοπούλου –υποψήφια δημοτική σύμβουλος το 2014 και υποψήφια βουλευτής το 2015– ενίσχυε το κύρος του πρωθυπουργού, ο οποίος είχε απαξιώσει πλήρως τα τοπικά πολιτικά στελέχη που είχε βρει στον ΣΥΡΙΖΑ: τον κ. Τάσο Κουράκη και τον κ. Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, για τους οποίους, όπως και για τον εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενο Αλέξανδρο Τριανταφυλλίδη, δεν είχε βρεθεί καν μία θέση υφυπουργού στις κυβερνήσεις μετά τον Σεπτέμβριο του 2015.

Αντίθετα, σχεδόν διαρκώς ήταν υφυπουργοί δύο στελέχη που ελάχιστα μπορούσαν να επηρεάσουν την πολιτική γραμμή, ο Γιάννης Αμανατίδης και ο Μάρκος Μπόλαρης, ενώ τη μισή κυβερνητική θητεία είχε περάσει ως υπουργός Δικαιοσύνης ο υπάκουος, σύμφωνα με συναδέλφους του στην κυβέρνηση, Νίκος Παρασκευόπουλος, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη είχε έξι βουλευτές, τρεις από τους οποίους δεν εμπιστευόταν το Μαξίμου και άλλους τρεις αναλώσιμους.

Από το τέλος του 2016 ήταν προφανές ότι στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός είχε ως προνομιακό συνεργάτη πλήρους εμπιστοσύνης την κυρία Κατερίνα Νοτοπούλου, η απευθείας διασύνδεση της οποίας με το Μέγαρο Μαξίμου διευκόλυνε την παρέμβαση και την επίλυση διαφόρων προβλημάτων τα οποία χρόνιζαν.

Η δραστηριότητα της κυρίας Νοτοπούλου προμήνυε τη συνέχιση της πολιτικής της ανέλιξης και την προσπάθεια για εκλογή της στη Βουλή, όπως επιβεβαιώθηκε όταν επελέγη για να αντικαταστήσει την κυρία Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, που απομακρύνθηκε από το ΥΜΑΘ. Ήταν όμως προφανές ότι αντιμετωπιζόταν με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα απ’ όλο τον ΣΥΡΙΖΑ της Θεσσαλονίκης.

Ουσιαστικά από το 2016 και μετά η κυρία Νοτοπούλου ήταν το πιο προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη και η επιλογή της ως υποψήφιας δημάρχου Θεσσαλονίκης ήταν μονόδρομος για τον κ. Τσίπρα, όταν γκρεμίστηκαν οι προσπάθειες για ευρύτερες συνεργασίες.

Όμως, ακόμη και τότε, όταν η κυρία Νοτοπούλου παραιτήθηκε από υφυπουργός για να είναι υποψήφια δήμαρχος, στη θέση της στο ΥΜΑΘ δεν εκλήθη κάποιος από αυτούς που περίμεναν, αλλά «μετατάχθηκε» η μέχρι τότε συνεργάτις του κ. Τζανακόπουλου, Ελευθερία Χατζηγεωργίου.

Ο κύκλος εμπιστοσύνης του Μαξίμου στένευε εξαντλητικά.

Στις περιφερειακές εκλογές του 2019 επαναλήφθηκε το φαινόμενο του 2014. Το ποσοστό της αυτοδιοικητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Χρήστο Γιαννούλη ήταν 11,5%, όσο και της κυρίας Χαραλαμπίδου πριν από πέντε χρόνια, αλλά 8 μονάδες κάτω από τα αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.

Στον Δήμο Θεσσαλονίκης η κυρία Νοτοπούλου με 13,5% είχε 3 μονάδες πάνω από το αποτέλεσμα του Μηταφίδη το 2014 και υπολειπόταν 7 μονάδες από το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σήμαινε ότι το 2014 είχαν ψηφίσει την παράταξη ΣΥΡΙΖΑ στον Δήμο Θεσσαλονίκης μόνο τέσσερις στους δέκα ψηφοφόρους του κόμματος, ενώ το 2019 το 65%, δηλαδή δύο στους τρεις.

Αυτή η ερμηνεία του αποτελέσματος δεν βοήθησε πολύ την κυρία Νοτοπούλου, αλλά η δυσφορία στο πρόσωπό της δεν εκδηλώθηκε λόγω της προκήρυξης των εκλογών. Μάλιστα, στην πρώτη συνεδρίαση της Νομαρχιακής μετά τις εκλογές δεν παρέστησαν ούτε η υποψήφια δήμαρχος ούτε ο υποψήφιος περιφερειάρχης και η αποτίμηση του αποτελέσματος μετατέθηκε για χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές, υποψήφιοι στις οποίες θα είναι και οι δύο.

Στο μεταξύ, όμως, η εμπιστοσύνη στις σχέσεις της πρώην υφυπουργού με τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να έχει διαρραγεί. Τα κομματικά στελέχη ζήτησαν να μην είναι καν υποψήφια, αλλά την συμπεριέλαβε ο κ. Τσίπρας με δική του απόφαση και η ίδια αναζήτησε στήριξη στην προεκλογική περίοδο σε στελέχη από την Αριστερά εκτός του κομματικού χώρου, η οποία δεν έχει έρθει ακόμη για τεχνικούς λόγους.

Αποτέλεσμα του άγχους και της πίεσης, αλλά και της απειρίας, ήταν η ανάρτησή της στην οποία χρησιμοποίησε τη φωτογραφία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, προκαλώντας σφοδρότατες αντιδράσεις, που την οδήγησαν να την αποσύρει πριν διακινδυνεύσει νομικές συνέπειες.

«Η Κατερίνα ξαναζεί την προεκλογική περίοδο του 2014» λένε άνθρωποι που τη γνωρίζουν και παραπέμπουν στη δυσφορία που είχε εκφράσει τότε, στα 26 της, για τον πόλεμο που δεχόταν από παλαιότερους και πιο ηλικιωμένους συνυποψήφιούς της.

Στο μεταξύ, ο κομματικός μηχανισμός έχει πάρει την εντολή να στηρίξει την υποψηφιότητα της νυν υφυπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Ελευθερίας Χατζηγεωργίου, η εκλογική απόδοση της οποίας θα δείξει το βάθος του ρήγματος που προκάλεσε η περιθωριοποίηση του τοπικού κομματικού μηχανισμού χάριν του αφοσιωμένου στο Μαξίμου μηχανισμού, ο οποίος δείχνει ανύπαρκτος.