Των πεπραγμένων (μας) φυγείν αδύνατον - Free Sunday
Των πεπραγμένων (μας) φυγείν αδύνατον
9 ΜΑΪΟΥ 2012_Η προαναγγελία της κυβερνητικής συνεργασίας Τσίπρα- Καμμένου που ήλθε φυσιολογικά 2..5 χρόνια αργότερα

Των πεπραγμένων (μας) φυγείν αδύνατον

Ας ξεκινήσουμε με μια «κακιούλα»: η παρούσα κυβέρνηση φεύγει όπως ακριβώς της αξίζει. Χαμένη, πριν γίνουν οι εκλογές! Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Σε όλες τις στρατηγικές επιλογές που έπρεπε να γίνουν, οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του βρίσκονταν απλώς εκτός τόπου και χρόνου. Βίαζαν την κοινή λογική. Σε όλες τις στρατηγικές αποφάσεις, ο Αλέξης Τσίπρας (ιδίως αυτός) και οι συνεργάτες του έκαναν τη χειρότερη δυνατή επιλογή.

Τελευταίο και χαρακτηριστικό παράδειγμα η μη προκήρυξη βουλευτικών εκλογών πριν ή ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές. Άφησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει προεκλογική εκστρατεία μόνος του και υπέστησαν και δεινή ήττα (το λιγότερο) και ισχυρό τσαλάκωμα της όποιας αξιοπιστίας τους. Αντιλήφθηκε όλη η χώρα ότι οι κυβερνητικοί δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι συνέβαινε στη κοινωνία. Καλύτερα να σου βγει το μάτι (να είσαι ανίκανος) παρά το όνομα (να είσαι ανυποψίαστος!). Ο μύθος του άχαστου, που κερδίζει εκλογές μετά την «κωλοτούμπα», απλώς μας τελείωσε. Ακόμη χειρότερα, η αίσθηση που απέπνεαν οι κυβερνητικοί ότι μπορούν να αγοράσουν (χωρίς εισαγωγικά η λέξη) την ψήφο του κόσμου με παροχές και επιδόματα τους προσέδωσε το απόλυτο ηθικό μειονέκτημα.

Αν πάμε στην αρχή, η απερχόμενη κυβέρνηση έχασε οριστικά στις 20 Φεβρουαρίου του 2015. Την ημέρα εκείνη προσυπέγραψε το δεύτερο μνημόνιο (του Σαμαρά) και έδειξε, σε όσους παρακολουθούσαν, με όση ψυχραιμία επέτρεπε η εποχή, ότι δεν είχε ιδέα πού βρίσκεται και πού θέλει να πάει. Εξελέγη με σύνθημα το σκίσιμο του μνημονίου. Υπέγραψε σε λιγότερο από έναν μήνα το δεύτερο μνημόνιο. Το μετάνιωσε. Έψαξε να βρει βοήθεια στη Ρωσία, αγνοώντας ότι η συγκεκριμένη χώρα δεν είχε κανέναν λόγο να διαταράξει τις σχέσεις της με την Ε.Ε. Εξέτασε στ’ αλήθεια τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Επιχείρησε να εκβιάσει τους Ευρωπαίους. Απέτυχε και δέχτηκε το τελεσίγραφο από την Ε.Ε.: ή μνημόνιο ή έξοδος.

Η απερχόμενη κυβέρνηση βίασε την κοινή λογική. Όταν η χώρα ξεμένει από λεφτά, χρειάζεται δανεικά. Το διεθνές σύστημα και είχε (ΔΝΤ) και δημιούργησε (ESM) μηχανισμούς που παρέχουν δανεικά και ήταν γνωστό ότι τα δανεικά δίνονται έναντι της δέσμευσης αναδιοργάνωσης και εξάλειψης των αιτίων που οδήγησαν στην ανάγκη των δανεικών (= στη χρεοκοπία). Μεταρρυθμίσεις λέγονται. Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου, σωστά, όσο ειρωνικό κι αν μας φαίνεται αυτό σήμερα. Επανίδρυση του κράτους, έλεγε ο Κώστας Καραμανλής πριν από τον Παπανδρέου. Μνημόνιο είναι (ήταν πάντα) το κείμενο που συνοδεύει τα δανεικά και περιλαμβάνει τις αλλαγές (= μεταρρυθμίσεις) στη χώρα που θα εξαλείψουν τα αίτια της χρεοκοπίας. Το μνημόνιο, εντέλει, δεν ήταν παρά μια ακόμη εκδοχή του «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και της «επανίδρυσης του κράτους». Αλλά εμείς δεν θέλαμε και πήγαμε αλλού, που λέει και μια διαφήμιση.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές απόψεις για το ποιες μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν. Αυτό που είναι απαράδεκτο είναι να αρνείσαι την οποιαδήποτε αλλαγή και να θεωρείς ότι γυρνώντας έναν διακόπτη θα επιστρέψεις στο παρελθόν της ευημερίας των δανεικών, χωρίς δανεικά. Ακόμη χειρότερα, να πιστεύεις ότι θα εκβιάσεις τους ξένους για να χρηματοδοτήσουν αυτοί την ευημερία χωρίς εργασία. Διότι τέτοια ευημερία είχαμε την εποχή του φθηνού χρήματος και των δανεικών.

Όλα αυτά θα είχαν σημασία εάν μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος και την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ και των δορυφόρων του ακολουθούσε μια ακόμη κωλοτούμπα: αυτή της προσαρμογής στην πραγματικότητα και της επαρκούς διαχείρισης των πραγμάτων. Η εγκατάλειψη των ιδεοληψιών. Αυτό όμως προϋποθέτει ικανότητες. Οι άνθρωποι, ωστόσο, που έχουν πραγματικές ικανότητες δεν καταδέχονται να σκίζουν μνημόνια «με έναν νόμο και ένα άρθρο».

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, καταλήξαμε στο βίαιο τέλος της θητείας αυτής της κυβέρνησης, με τα ΕΛΤΑ στα πρόθυρα χρεοκοπίας να χρωστούν στη ΔΕΗ, με τη ΔΕΗ έτοιμη να καταρρεύσει, γράφοντας ζημιές 1 δισ. τον χρόνο, με τα νοσοκομεία να πνίγονται από κόσμο και τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις να θερίζουν, με τη φορολογία και το ασφαλιστικό να έχουν τσακίσει οικογένειες και να έχουν φτωχοποιήσει κόσμο που δεν έπρεπε, με στρατιές μετακλητών να καταλαμβάνουν το Δημόσιο, με σπατάλη αντί για οικονομία. Με αναιμική μείωση της ανεργίας, μέσω της διαίρεσης των πλήρων θέσεων εργασίας σε περισσότερες, μειωμένης ή εποχιακής απασχόλησης. Με αύξηση της μισθολογικής δαπάνης στο Δημόσιο κατά 2 δισ. Με τις δημόσιες υπηρεσίες να μην έχουν εκσυγχρονιστεί και με το φαινόμενο της ουράς στο γκισέ και του «περάστε από βδομάδα» να έχει επανακάμψει. Με συνταξιούχους που εξακολουθούν να βγαίνουν πριν από τα 65. Με τις μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας να μεταναστεύουν. Με τους νέους το ίδιο. Με την απουσία οποιασδήποτε σοβαρής επενδυτικής δράσης. Με τη μετατροπή (τι κοροϊδία!) των ΤΕΙ σε πανεπιστήμια με «έναν νόμο και ένα άρθρο» χωρίς καμία προετοιμασία. Με νέους ποινικούς κώδικες, οι οποίοι απλώς θα αποφυλακίσουν τους κακούς. Με φυλακές όπου καθημερινά σημειώνονται δολοφονίες. Με πανεπιστήμια «άσυλα» παρανομίας. Με μεταναστευτική πολιτική εκχωρημένη στους Τούρκους.

Όταν ο κόσμος αποδοκίμασε τους προηγούμενους είχε δίκιο. Υπήρξαν σημαντικά προβλήματα στη διακυβέρνησή τους, με αποκορύφωμα τη χρεοκοπία, τα οποία ο κόσμος περίμενε να διορθωθούν από κάθε επόμενο. Αυτό ορισμένες φορές απαιτεί απλώς προσήλωση στον στόχο, δουλειά και σωστό μέτρημα: 1 + 1 = 2. Οι απερχόμενοι επέλεξαν απλώς να απολαύσουν τα αγαθά της νομής της εξουσίας. Δυστυχώς για όλους μας, κανένα πραγματικό αποτέλεσμα δεν προκύπτει από τη διακυβέρνησή τους. Καμία σαφής βελτίωση σε οποιονδήποτε τομέα. Συρθήκαμε στον χρόνο και παραμένουμε αδύνατοι και ευάλωτοι, χωρίς τραπεζικό σύστημα, χωρίς σοβαρή ΔΕΗ, χωρίς λειτουργικές κρατικές υπηρεσίες. Και με άπειρους συνταξιούχους σε παραγωγική ηλικία.

Λέγεται συχνά ότι ο Μητσοτάκης δεν θα έχει ούτε μέρα περίοδο χάριτος. Επιτρέψτε μου να ισχυριστώ το αντίθετο. Θα έχει απεριόριστο χρόνο, αρκεί να κάνει το απλό: να επαναφέρει από την πρώτη μέρα την απλή λογική και το ήθος στον δημόσιο βίο. Να εργαστεί («σεμνά και ταπεινά», αν σας θυμίζει κάτι) και να μοιράσει τα βάρη δίκαια και με σαφή, λογικό και διακηρυγμένο στόχο. Να μπει τάξη στην καθημερινότητά μας. Πλούσιοι, αυτή η γενιά τουλάχιστον, δεν θα γίνουμε. Ας ανακτήσουμε, ο καθένας μας, τη λογική, την ψυχραιμία και την ευγένεια στη συμπεριφορά μας.

Ο (κάθε) Μητσοτάκης θα πετύχει μόνο αν ο καθένας από εμάς προσγειωθεί και απαιτήσει από αυτόν το αυτονόητο: «σεμνά και ταπεινά, επανιδρύουμε το κράτος, αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» Αλλιώς πώς, επικαιροποιούμε από μόνοι μας το μνημόνιο και το εφαρμόζουμε πλήρως και αταλάντευτα. Με νοικοκυροσύνη.

Τα ξέραμε από πριν. Τα είχαμε ψηφίσει. Ας τα εφαρμόσουμε.