Δεν κάνω εσωκομματική κριτική, προτείνω λύσεις, δηλώνει ο Γ. Κύρτσος στην Εφημερίδα των Συντακτών

Δεν κάνω εσωκομματική κριτική, προτείνω λύσεις για τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι οποίες κατά την άποψή μου θα κάνουν αποτελεσματικότερο το κυβερνητικό έργο, δήλωσε ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος, σε εφ' όλης της ύλης συνέντευξη του στην εφημερίδα των Συντακτών.

Η εφημερίδα παρουσίασε τη συνέντευξη ως εξης:

«Η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι θα λύσει», λέει μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο Γιώργος Κύρτσος. Υποστηρίζει ακόμα ότι «η Ελλάδα έχει από τις καλύτερες επιδόσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας» στην Ε.Ε., σημειώνοντας ωστόσο ότι «κινούμαστε στο ευρωπαϊκό πλαίσιο διαχείρισης και όχι αντιμετώπισης της πανδημίας, το οποίο είναι κατά την άποψή μου προβληματικό».

«Κάποιο λάθος κάνουμε», επισημαίνει αναφορικά με το πολυπληθές υπουργικό σχήμα. Τι απαντά στις κατηγορίες από μερίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου περί ενδεχόμενης μεταπήδησής του στην Ακροδεξιά του Βελόπουλου, τι λέει για την υποψηφιότητά του με τον ΛΑΟΣ το 2012, τι αποκαλύπτει για τη συνάντησή του με τον Σταύρο Ψυχάρη την περίοδο εκείνη.

Εχετε εκφράσει τη διαφωνία σας με την πολιτική του «ακορντεόν», δηλαδή του διαρκούς «άνοιξε-κλείσε», ως ορθού τρόπου αντιμετώπισης της πανδημίας. Μετά την τελευταία επιβολή του αυστηρότερου λοκντάουν στην Αττική θεωρείτε ότι επιβεβαιώνεται η θέση σας αυτή;

Η Ελλάδα έχει από τις καλύτερες επιδόσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. Μια απλή σύγκριση με την Ισπανία και την Πορτογαλία, τις κυβερνήσεις των οποίων θαυμάζουν πολλοί από τους αριστερούς επικριτές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, λύνει όλες τις απορίες. Παρ' όλα αυτά κινούμαστε στο ευρωπαϊκό πλαίσιο διαχείρισης και όχι αντιμετώπισης της πανδημίας, το οποίο είναι κατά την άποψή μου προβληματικό. Η λογική των μέτρων «ακορντεόν» έχει επικρατήσει στο σύνολο της Ε.Ε. και οδηγεί σε απαράδεκτα υψηλό αριθμό θανάτων και τεράστια ζημιά στην οικονομία.

Από τον περασμένο Νοέμβριο υποστηρίζω την αναγκαιότητα ενός γενικού και αυστηρού λοκντάουν που θα δανείζεται στοιχεία από την πολιτική της Κίνας, της Ν. Ζηλανδίας και της Αυστραλίας. Στη συνέχεια θα μπορούσαμε να κάνουμε μια προσεκτική επανεκκίνηση με έμφαση στα μαζικά και φυσικά δωρεάν τεστ και στην ψηφιακή καταγραφή των επαφών των κρουσμάτων.

Ολα αυτά τα αναλύω στο βιβλίο μου «Στον λαβύρινθο της πανδημίας», αλλά δυστυχώς αντιμετωπίζονται ως υπερβολικά και ανέφικτα στο σύνολο της Ε.Ε.

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί δεν έχουν καταλάβει ότι η πανδημία έχει τις επιπτώσεις ενός παγκόσμιου πολέμου με εκατομμύρια θανάτους και ανατροπές στην ισορροπία των δυνάμεων. Η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ απλά διαχειρίζονται την πανδημία και επενδύουν όλες τις ελπίδες τους στον εμβολιασμό, ενώ η Κίνα, που την αντιμετωπίζει αποτελεσματικά, ενισχύει συνεχώς τη συγκριτική της θέση.

Η ελληνική κυβέρνηση ποντάρει στην υιοθέτηση ενιαίου πιστοποιητικού εμβολιασμού από την Ε.Ε., έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο άνοιγμα του τουρισμού το ερχόμενο καλοκαίρι. Ωστόσο η σχετική πρόταση του Κυρ. Μητσοτάκη δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να «περπατάει» στην Ευρώπη. Τι λέτε;

Θεωρώ πολύ σωστή την πρόταση του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη. Εχω κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση στέλνοντας επιστολή, μαζί με τη συνάδελφο από την Πορτογαλία κ. Καρβάλιο, στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φον ντερ Λάιεν, ζητώντας την αξιοποίηση της τεχνολογίας blockchain για τη διασφάλιση της εγκυρότητας των αποτελεσμάτων των τεστ Covid, αλλά και την πιστοποίηση του εμβολιασμού για να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε. και να μπει τέλος στα έγγραφα «μαϊμού» που εμφάνισαν αρκετοί τουρίστες οι οποίοι μας επισκέφτηκαν το περασμένο καλοκαίρι από βαλκανικές χώρες.

Η πρωτοβουλία μας έγινε δεκτή με θετικό τρόπο από την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ακούω καλά λόγια για την εξαιρετικά σημαντική πρόταση Μητσοτάκη. Δεν προβλέπω όμως μετατροπή της σε ευρωπαϊκή πολιτική στο άμεσο μέλλον γιατί απλούστατα δεν υπάρχει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική σε τέτοια ζητήματα. Κάθε κράτος-μέλος αποφασίζει ξεχωριστά αν θα κλείσει τα σύνορά του, ποιοι κανόνες θα ισχύσουν για την καραντίνα των επισκεπτών και των τουριστών, πώς θα διαχειριστεί τις πτήσεις από τρίτες χώρες.

Πρόσφατα ψηφίστηκε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Εσείς με ανάρτησή σας έχετε ταχθεί κατά προσλήψεων αστυνομικών στα ΑΕΙ. Τελικά η αστυνομία εντός των Πανεπιστημίων αποτελεί λύση για τα ζητήματά τους;

Θεωρώ ότι η αστυνομία πρέπει να έχει άμεση πρόσβαση στα ΑΕΙ και πως δεν πρέπει να υπάρχει ειδική πανεπιστημιακή αστυνομία. Εχω τονίσει ότι μετά την Κύπρο έχουμε τους περισσότερους αστυνομικούς σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, στην Ε.Ε. Αρα δεν χρειαζόμαστε προσλήψεις αστυνομικών ή ειδικού τύπου αστυνομίες αλλά αποτελεσματικότερη αστυνόμευση.

Στην περίπτωση των ΑΕΙ η ΕΛ.ΑΣ. μπορεί να είναι στον χώρο που θα κριθεί σκόπιμο σε διάστημα λίγων λεπτών, αρκεί να μην παίζουν παιχνίδια οι πρυτάνεις και διάφοροι αρμόδιοι και να αναλάβουν την ευθύνη να την καλέσουν.

Μου έκανε εντύπωση ότι τη διαπόμπευση ενός πρύτανη, σε στιλ πολιτισμικής επανάστασης της Κίνας, δεν την πληροφορηθήκαμε από τον ίδιο, εφόσον προτίμησε να μην την καταγγείλει, αλλά από τους φοιτητές που τον διαπόμπευσαν και έκαναν τη σχετική ανάρτηση στο διαδίκτυο.

Η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι θα λύσει.

Πρώτον, θα προκαλέσει μια εύκολη αντισυσπείρωση στην κυβερνητική πολιτική γιατί έχοντας πάει στα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου (ΜΙΤ, LSE) και παντρεμένος περίπου 40 χρόνια με καθηγήτρια του ΕΚΠΑ με διεθνή διασύνδεση και συνεργασίες, δεν γνωρίζω, διεθνώς, ΑΕΙ με ενσωματωμένο ειδικό σώμα της αστυνομίας.

Δεύτερον, πρέπει να κάνουμε οικονομίες γιατί έρχεται δύσκολη δημοσιονομική και οικονομική περίοδος.

Τρίτον, εάν υπάρχουν λεφτά για προσλήψεις πρέπει να πάνε σε πανεπιστημιακούς και ερευνητές και να ενθαρρύνουν το λεγόμενο brain gain.

Τέταρτον, όλοι αυτοί που κρύβονται από τις ευθύνες τους, όπως ο πρύτανης που ανέφερα, θα κάνουν πάρτι με την πανεπιστημιακή αστυνομία εφόσον, αντί να προασπίσουν την έννομη τάξη, θα προτιμήσουν να γίνουν διαμεσολαβητές σε συνθήκες χάους.

Εχετε εκφράσει ενστάσεις για το πολυπληθές κυβερνητικό σχήμα. Θεωρείτε ότι έρχεται σε αντίθεση με τις διακηρύξεις περί επιτελικού κράτους;

Επί Σαμαρά είχαμε υπουργικό συμβούλιο με 40 μέλη, επί Τσίπρα ξεπεράσαμε τα 50 και τώρα ξεπεράσαμε τα 55. Είναι φανερό ότι κάποιο λάθος κάνουμε. Θα έπρεπε να είχαμε κινηθεί προς τα 35 και τα 30 μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Το πολυπληθές κυβερνητικό σχήμα δημιουργεί δύο προβλήματα.

Πρώτον, συμβάλλει στη σύγχυση αρμοδιοτήτων εφόσον έχουμε μεγάλη συγκέντρωση υπογραφών και πολιτικών προσωπικοτήτων. Υποτίθεται ότι οι πολλοί υπουργοί θα κάνουν να λειτουργήσει καλύτερα η κρατική γραφειοκρατία, αλλά με τη σύγχυση αρμοδιοτήτων θα γίνει, πιθανότατα, πιο δύσκολη η διαχείριση των κρατικών υπηρεσιών.

Δεύτερον, σε περίοδο σκληρής λιτότητας, ιδιαίτερα για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, ελάχιστοι έχουν θετική άποψη για τα πολυτελή σχήματα.

Μερίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου υποστηρίζει ότι το μέγαρο Μαξίμου σάς έχει βάλει σε blacklist, λόγω εσωκομματικής κριτικής από μέρους σας. Αισθάνεστε ότι οι σχέσεις σας με τον πρωθυπουργό έχουν διαταραχθεί λόγω της δημοσιοποίησης των απόψεών σας;

Δεν κάνω εσωκομματική κριτική, προτείνω λύσεις για τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι οποίες κατά την άποψή μου θα κάνουν αποτελεσματικότερο το κυβερνητικό έργο. Επειδή έχω περάσει από το υπόγειο και κυρίως το ισόγειο του Μαξίμου επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν, διαχρονικά, δεκάδες παράγοντες και σύμβουλοι στο Μαξίμου και ένας ευρωβουλευτής δεν χρειάζεται να ασχολείται με την ανθρωπογεωγραφία του Μαξίμου.

Η ποιότητα των σχέσεών μου με τη Ν.Δ. προσδιορίζεται από τη σχέση μου με τον Μητσοτάκη, τον οποίο υποστήριξα και με την υπογραφή μου στη δύσκολη μάχη για την ηγεσία και από τη σχέση μου με τον επικεφαλής των ευρωβουλευτών Μεϊμαράκη, τον οποίο δεν υποστήριξα αλλά αυτό ποτέ δεν επηρέασε τη συμπεριφορά του απέναντί μου.

Μάλιστα, με αφορμή την παλιά υποψηφιότητά σας με τον ΛΑΟΣ, η ίδια μερίδα του Τύπου σάς κατηγορεί ότι σκόπιμα ανεβάζετε τους τόνους της κριτικής στην κυβέρνηση προκειμένου να προετοιμάσετε μια μεταπήδησή σας στην Ακροδεξιά του Βελόπουλου. Τι λέτε;

Είδα το παραπολιτικό στην «Καθημερινή» και το θεώρησα ένα είδος «συμβολαίου» σε βάρος μου. «Κάποιοι», που δεν προσδιορίζονται από την εφημερίδα, μου αποδίδουν σκέψεις που δεν κάνω σε μια προσπάθεια να με μειώσουν στην αντίληψη της νεοδημοκρατικής και της ευρύτερης κοινής γνώμης.

Είναι πολύ μεγάλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και χρειαζόμαστε πολιτική και όχι… δηλητηριώδη παραπολιτικά. Χρειαζόμαστε μια γόνιμη συζήτηση για πολλά από τα σημαντικά θέματα που προβάλλω με τις παρεμβάσεις μου, γιατί τα δύσκολα εξακολουθούν να είναι μπροστά μας.

Κατέβηκα με τον ΛΑΟΣ στις βουλευτικές το 2012 ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και αυτό ήταν σίγουρα ένα μεγάλο πολιτικό λάθος μου. Το έκανα σε ακραίες συνθήκες. Προετοίμαζα την κάθοδό μου με τη Ν.Δ. στην πρώτη περιφέρεια της Αθήνας, αλλά τελικά προτιμήθηκε ο Ανδρέας Ψυχάρης, γιος του εκδότη Σταύρου Ψυχάρη. Το κωμικοτραγικό ήταν ότι ο Σταύρος Ψυχάρης, αν και ήμασταν επί σειρά ετών εκδοτικοί αντίπαλοι, με κάλεσε στο γραφείο του στην έδρα του Συγκροτήματος για να μου ανακοινώσει ότι θα ήταν ο γιος του στη λίστα της Α’ Αθηνών. Αυτό οδηγούσε και στον αποκλεισμό μου εφόσον ήταν φανερό ότι ο κόσμος της Ν.Δ. θα ψήφιζε τον πρώην εκδότη του «Ελεύθερου Τύπου» δηλαδή εμένα και όχι τον γιο του Ψυχάρη, εκπροσώπου της λεγόμενης διαπλοκής. Μου ζήτησε μάλιστα «πατέρας προς πατέρα» να μην αντιδράσω σε αυτή την απόφαση.

Σε αυτή τη στιγμή της απόλυτης πολιτικής μοναξιάς ο φίλος μου, από την περίοδο της ηγεσίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Ν.Δ., Γιώργος Καρατζαφέρης, μου έκανε την πρόταση να με βάλει επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΛΑΟΣ το οποίο κατέγραφε δημοσκοπικά ποσοστά που εξασφάλιζαν την εκλογή μου.

Δέχτηκα κάνοντας ένα σοβαρό πολιτικό λάθος. Το να χρησιμοποιεί η «Καθημερινή» μια επιλογή μου το 2012 για να κατασκευάζει μια ανύπαρκτη μελλοντική επιλογή μου απλά αναδεικνύει πόσο βρόμικο μπορεί να είναι το δημοσιογραφικό και πολιτικό παρασκήνιο.

Ενας άνθρωπος με τη διαδρομή τη δική μου δεν επηρεάζεται από τέτοιου είδους πόλεμο φθοράς, αλλά τον καταγράφει με μεγάλο ενδιαφέρον.

Οπως αποκαλύπτετε στο βιβλίο σας «Ο μυστικός πόλεμος των εξουσιών», υπήρξατε άτυπος σύμβουλος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ποια θα ήταν η βασική συμβουλή που θα είχατε να δώσετε στον σημερινό πρωθυπουργό;

Δεν νομίζω ότι ένας ευρωβουλευτής του κυβερνητικού κόμματος μπορεί να δώσει συμβουλές στον πρωθυπουργό από τις στήλες μιας δυναμικά αντιπολιτευόμενης εφημερίδας. Συνοψίζω όμως μερικές από τις προτάσεις που έχω κάνει στην κυβέρνηση, δημόσια ή και στην Κ.Ο. της Ν.Δ., για το πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί σημαντικά το κυβερνητικό έργο.

Πρώτον, ηλεκτροκίνηση «εδώ και τώρα», στα αστικά λεωφορεία και τα ταξί της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να περάσει το μήνυμα της πράσινης μετάβασης και να διευκολυνθούν οι σχετικές επενδύσεις.

Δεύτερον, προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας από το ελληνικό Δημόσιο, σύναψη δανείου ίσου με το 2% του ΑΕΠ, όπως έχουμε τη δυνατότητα, για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της πανδημίας χρηματοδοτώντας αποκλειστικά το ΕΣΥ και την εκπαίδευση.

Τρίτον, υιοθέτηση της πρότασης Στουρνάρα για δημιουργία bad bank για διαχείριση των «κόκκινων» δανείων χωρίς την ισοπέδωση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Τέταρτον, μετατροπή της «δεύτερης ευκαιρίας», που ισοδυναμεί με ευκολίες πληρωμής για τους οφειλέτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, σε ευρωπαϊκού τύπου «δεύτερη ευκαιρία» που στηρίζεται στην τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων τους και απαλλαγή από πολλές υποχρεώσεις τους για να μπορέσουν να επιστρέψουν στον επαγγελματικό στίβο.

Πέμπτον, τακτοποίηση των οικονομικών του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος και καταβολή όλων των συντάξεων και των εφάπαξ που εκκρεμούν. Ο λογαριασμός της κοινωνικής ασφάλισης είναι ο πρώτος που θα βρεθεί στο μικροσκόπιο των εταίρων και πιστωτών όταν αρχίσει η ευρωζώνη, πιθανότατα το 2022, να επιστρέφει σε κάποιου είδους δημοσιονομική πειθαρχία.

Εκτον, αντιμετώπιση, αντί για ευρωπαϊκού τύπου απλή διαχείριση, της πανδημίας.