Ένας μάχιμος αστυνομικός μιλά στη FS: «Η κοινωνία είναι μαζί μας» - Free Sunday
Ένας μάχιμος αστυνομικός μιλά στη FS:  «Η κοινωνία είναι μαζί μας»

Ένας μάχιμος αστυνομικός μιλά στη FS: «Η κοινωνία είναι μαζί μας»

Στη διαπίστωση ότι το επεισόδιο με την καταδίωξη στο Πέραμα, η οποία είχε ως κατάληξη τον θάνατο ενός πολίτη, μπορεί να έχει καθοριστική σημασία στις σχέσεις μέσα στην αστυνομία, αλλά και στις σχέσεις της κυβέρνησης με την αστυνομία, συγκλίνουν πολιτικές και υπηρεσιακές εκτιμήσεις.

«Η κοινωνία είναι μαζί μας», δήλωσε στη «Free Sunday» γνωστός συνδικαλιστής από το κατώτερο αστυνομικό προσωπικό, διευκρινίζοντας ότι αυτό δεν σημαίνει πως οι συνάδελφοί του που ερευνώνται για το επεισόδιο θα δικαιωθούν, αλλά ότι η κοινωνία αναγνωρίζει την προσπάθεια που καταβάλλουν τα αστυνομικά όργανα για την ηρεμία και την κοινωνική γαλήνη.

Η Δικαιοσύνη σωστά έχει επιληφθεί και θα αποφανθεί, είπε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει ότι τουλάχιστον θεωρεί θετική την απόφαση για μη προφυλάκιση.

«Δεν είμαστε ούτε μια δράκα ρατσιστών ούτε μια φράξια ακροδεξιών», λέει ενοχλημένος από την κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην αστυνομία με δηλώσεις πολλών στελεχών, ανάμεσα στα οποία και του καθ’ ύλην τομεάρχη, Χρήστου Σπίρτζη, τις οποίες θεωρεί ως έναν από τους πιο σημαντικούς λόγους της χαμηλής ανταπόκρισης των αστυνομικών στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι η πρώτη, ούτε θα είναι η τελευταία περίπτωση κυρώσεων σε αστυνομικούς. Ποτέ δεν θα μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς ή ότι έχουμε κάλυψη, λέει επικαλούμενος τους εκατοντάδες συναδέλφους του που τίθενται σε διαθεσιμότητα για παραβάσεις του ΚΟΚ, τους επιβάλλονται πρόστιμα για αυτοκίνητα που έχουν τρακάρει ή στα οποία έχουν προκαλέσει ζημιές και απομακρύνονται από το Σώμα, αλλά αυτά δεν γίνονται γνωστά, γιατί δεν τυγχάνουν δημοσιότητας. Θεωρούνται περίπου αυτονόητα, λέει χαρακτηριστικά, και προσθέτει ότι ακόμη και στην περίπτωση του Δημήτρη Παδιώτη, του συνδικαλιστή από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έγινε στόχος βομβιστικής επίθεσης από αντιεξουσιαστές, το κόστος αποκατάστασης των ζημιών στην πολυκατοικία βάρυνε τον ίδιο. «Το πλήρωσε από την τσέπη του», διευκρινίζει, γιατί επρόκειτο για νοικιασμένο διαμέρισμα, η επίθεση στο οποίο προκαλεί ευλόγως ανησυχία και στους υπόλοιπους ενοίκους της πολυκατοικίας.

Η κοινωνία αναγνωρίζει ότι υπάρχουν αστυνομικοί που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους, λέει, και δεν κρύβει ότι συμμερίζεται απόλυτα την άποψη ότι ποτέ η εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι αρκετή. Όσο περισσότερη, τόσο το καλύτερο, δηλώνει, αλλά το συνδέει με μία κεντρική πολιτική επιλογή, η οποία είναι να επενδύσει το κράτος στην εκπαίδευση, κυρίως με τη χρήση των νέων τεχνολογιών, στην εισαγωγή και την υιοθέτηση των οποίων έχει διαπιστωθεί σοβαρή υστέρηση στην τελευταία δεκαετία. Μάλιστα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, δίνει ως παράδειγμα ότι η εκπαίδευση στο τράβηγμα του πιστολιού γινόταν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2010, λεκτικά. Δηλαδή τραβούσαν και έλεγαν «μπαμ», γιατί δεν είχαν σφαίρες να πυροβολήσουν.

Παράλληλα, όμως, επισημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα διάρθρωσης του Σώματος. Οι μάχιμοι στον δρόμο αστυνομικοί είναι περίπου 5.000, σε ένα Σώμα με υπέρδεκαπλάσιους υπαλλήλους. Περιγράφει ότι τους ίδιους συλλαμβάνουν κάθε μέρα, για παρόμοια αδικήματα, τους πάνε στη Δικαιοσύνη, εκείνοι τους αφήνουν ελεύθερους. Εμείς ενοχλούμαστε, αλλά προφανώς δεν μπορεί να προφυλακίζεται όποιος κάνει μια κλοπή, και για αυτό η δυσφορία περνάει σύντομα, προσθέτει.

Όμως, εξίσου προφανώς, διευκρινίζει δεν μπορεί το αυτοκίνητο το οποίο χρησιμοποιείται για επιθέσεις εναντίον της αστυνομίας, σε όλον τον κόσμο, να μη θεωρείται όπλο, εκφράζοντας τη δυσφορία του για το γεγονός ότι δεν ξεκινήσει η διαδικασία για να αλλάξει η νομοθεσία.

Παράλληλα επισημαίνει ότι η συνεννόηση ανάμεσα στην ομάδα που έκανε την καταδίωξη και στο κέντρο επιχειρήσεων μπορεί να χρησιμοποιείται για την εξαγωγή συμπερασμάτων και να ερευνάται, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι αποδεικνύει ότι υπάρχει ζήτημα πρωτοκόλλου στην επιχειρησιακή συνεννόηση, το οποίο πρέπει να επιλυθεί τάχιστα.

 

Λογική Χρυσοχοΐδη ή στρατηγική Θεοδωρικάκου;

Πάντως, στα υπηρεσιακά στελέχη δεν έχει απαντηθεί ένα ακόμη ερώτημα. Ήταν περισσότερο λογική η λειτουργία του Σώματος με πολιτικό προϊστάμενο έναν υπουργό, που ξέρει πώς δουλεύει η αστυνομία, όπως ήταν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποίος όμως μπορεί να διαφωνήσει με κάποιες κυβερνητικές επιλογές και να αυτονομηθεί από αυτές, ή μία περίπτωση σαν του Τάκη Θεοδωρικάκου, ο οποίος μετουσιώνει με συνέπεια σε πολιτικές αποφάσεις τον κεντρικό σχεδιασμό;

Ανάμεσα σε αυτόν τον σχεδιασμό ήταν και η κατάργηση της απλής αναλογικής στις εκλογές των αστυνομικών και η αντικατάσταση των παρατάξεων με ενιαίο ψηφοδέλτιο, το οποίο θεωρείται ότι θα «μπερδέψει» τις κομματικές γραμμές.

 

Όχι στην πανεπιστημιακή αστυνομία της ΕΛ.ΑΣ.

Πάντως, το κυρίαρχο στοιχείο συμφωνίας, όπως διαγράφεται μέσα στους κόλπους της πολιτικής, φυσικής και υπηρεσιακής ηγεσίας του Σώματος, είναι η διαφωνία περίπου όλων με τη σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, σε υπηρεσιακή εξάρτηση από την ΕΛ.ΑΣ.

Δεν θέλουμε να πηγαίνουμε στα πανεπιστήμια, δεν θέλουμε να είμαστε στόχοι, οποιασδήποτε ομάδας που κυκλοφορεί εκεί μέσα, λέει και προσθέτει ότι κανείς δεν απαγορεύει την ίδρυση ενός ενδοπανεπιστημιακου σώματος το οποίο θα αποτελούν οι 1.000 άνθρωποι που έχει ανακοινωθεί ότι θα προσληφθούν και οι οποίοι βέβαια αργότερα μειώθηκαν σε 400 σε «πρώτη φάση».

Ξέρουμε, καταλήγει, ότι η δουλειά μας είναι δύσκολη. Ξέρουμε ότι οι οικογένειές μας δεν είναι ασφαλείς, ξέρουμε ότι λέμε στις μάνες μας να μην απλώνουν τα υπηρεσιακά ρούχα στο μπαλκόνι για να μην ξεχωρίζει το σπίτι μας, ξέρουμε ότι στο μετρό πρέπει να μη χρησιμοποιούμε την υπηρεσιακή ταυτότητα για να μη μας καταλάβουν. Ξέρουμε ότι κινδυνεύουμε και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνουμε κάτι λάθος και να διακινδυνεύσουμε την ίδια τη δουλειά μας.

Αλλά αυτό είναι η δουλειά μας...