Τσίπρας 20ετίας στον ΣΥΡΙΖΑ
Μπορεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται σε εξέλιξη να είναι το τρίτο, όμως ουσιαστικά οι φορείς διεξαγωγής τους ήταν τρεις διαφορετικοί πολιτικοί οργανισμοί.
Το 2013 ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ - Ενιαίο Κοινωνικό Μέτωπο, το σχήμα με το οποίο κατέβηκε στις εκλογές του 2015, το 2016 ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς και το 2019 είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία.
Για την κυβέρνηση δεν άλλαξε τίποτε στον ΣΥΡΙΖΑ: «Τα ίδια κλισέ, τα ίδια ψέματα, η ίδια παρωχημένη ρητορική, τα ίδια πρόσωπα στην πρώτη σειρά. Ο μόνος που έλειπε ήταν ο κ. Καμμένος», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, ενώ ο γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, Παύλος Μαρινάκης, κάλεσε τον κ. Τσίπρα και το κόμμα να αναδείξουν νέα πρόσωπα, όπως έκανε ο κ. Μητσοτάκης. Παραδείγματα δεν χρειαζόταν να δώσει. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν ο ίδιος.
Ουσιαστικά, τόσο ο κ. Οικονόμου, όσο και ο κ. Μαρινάκης έδιναν το στίγμα για τον τρόπο με τον οποίο η ΝΔ προτίθεται να αντιμετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ της «νέας αρχής» την οποία επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, δεν υπάρχει «νεα αρχή» αλλά επανάληψη των προηγουμένων.
Η άλλη επαγγελία του κ. Τσίπρα για την πολιτική αλλαγή αφορούσε περισσότερο το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, καθώς το αφήγημα για την πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις δεν φτάνει μέχρι την αυτοδυναμία στις εκλογές με απλή αναλογική, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωτική η συνεργασία πολιτικών εταίρων.
Εκεί, το τρίτο κόμμα, το οποίο κατά τον αρχηγό του διεκδικεί πρώτο ρόλο και να είναι στην «όχθη των νικητών» το βράδυ των εκλογών, προτίμησε να μην πάρει θέση.
«Τα κόμματα οφείλουν να απαντούν με γενναιότητα και καθαρότητα στα διλήμματα που δοκιμάζουν θεμελιώδεις αρχές και αξίες της πολιτικής και κοινωνικής τους υπόστασης», είπε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, Δημήτρης Μάντζιος, στον χαιρετισμό του στο συνέδριο.
Δείχνει γρίφος, αλλά είναι σαφές ότι πρόκειται για μια θέση που δημιουργεί μια βεβαιότητα. Ότι το κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης είναι βέβαιο ότι αναμένει πως θα πρέπει να απαντήσει στο δίλημμα που θα προκύψει το βράδυ των εκλογών και το οποίο θα δοκιμάσει «τις αρχές και τις αξίες του».
Διότι, από τη μία είναι η «νέο-συντηρητική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ» και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο « είναι εμφανείς οι διαφοροποιήσεις μας, τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε προγραμματικό επίπεδο», όπως είπε ο κ. Μάντζιος, ο οποίος προσέθεσε ότι τον ικανοποίησε το μήνυμα «Αλλαγή» που είδε στα συνθήματα του συνεδρίου, αλλά αλλαγή δεν γίνεται «μέσα από ρητορικές πλειοδοσίες και αναχρονιστικά συνθήματα».
Αριστερά γύρω - γύρω
Την ίδια ώρα, όμως, ο κ. Τσίπρας αναζητά αφετηρίες οι οποίες να παραπέμπουν στην αριστερά, χωρίς όμως ευθείες πολιτικές αναφορές σε κεντρικά πρόσωπα και ιδεολογίες που σηματοδοτούν την αριστερά. Έτσι, επέλεξε το σύνθημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», κλασική φράση του Φρίντριχ Ένγκελς από τον 19ο αιώνα, η οποία αναπαράχθηκε ως πολιτικό σύνθημα από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ στις αρχές του 20ού και επαναχρησιμοποιήθηκε στο δεύτερο μισό του ίδιου αιώνα από τον Κορνήλιο Καστοριάδη και άλλους που απογοήτευσε ο τροτσκισμός, από τον οποίο προέρχεται πολιτικά και ο Ζαν Λυκ Μελανσόν που πήρε 22% στις γαλλικές εκλογές, αλλά δεν συγκαταλέγεται σε όσους ο κ. Τσίπρας προκαλεί πολιτικό και προσωπικό ενθουσιασμό.
«Είναι από τις πιο ελεεινές πολιτικές προσωπικότητες της Ευρώπης», είχε πει τον Νοέμβριο του 2020 ο Μελανσόν, στον οποίο το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας έκανε δημόσια πρόταση συνεργασίας με στόχο «τη νίκη της αριστεράς», σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα, τις προτάσεις του οποίου απορρίπτει το ΚΚΕ, το οποίο απέφυγε να πάει καν στο συνέδριο, απαντώντας έτσι στα σενάρια ότι θα μπορούσε να αποτελέσει εταίρο σε μια ενδεχόμενη κυβερνητική σύμπραξη της «μεγάλης αριστεράς» μετά τις επόμενες ή τις μεθεπόμενες εκλογές.
Όμως, η χαμηλή εκπροσώπηση της ευρωπαϊκής αριστεράς δεν επηρέασε τον αέρα αισιοδοξίας που καλλιεργεί ο κ. Τσίπρας, εξαναγκάζοντας όσους θα μπορούσαν να έχουν την οπτική Μελανσόν για τον ίδιο να εγκαταλείψουν τις αποστάσεις για να μην κατηγορηθούν για υπονόμευση της προοπτικής επανόδου στην εξουσία, την οποία ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός καλλιεργεί συστηματικά, χωρίς να προκύπτει από καμία έρευνα της κοινής γνώμης. Μπορεί η τεχνική να χαρακτηρίστηκε απλοϊκή, ήταν όμως πλήρως επιτυχής γιατί αφόπλισε πολιτικά όλους όσους εξέτασαν μια αντίπαλη στον κ. Τσίπρα υποψηφιότητα, έστω συμβολική, ή είχαν ανακινήσει την εσωκομματική συζήτηση για τον τρόπο εκλογής προέδρου από τα μέλη και όχι το συνέδριο.
Έτσι, φτάνοντας στο συνέδριο του κόμματος, ο κ. Τσίπρας είναι τόσο ισχυρός εσωκομματικά, όσο ήταν στο πρώτο συνέδριο του 2013 που κάλπαζε προς την εξουσία, αφήνοντας μέχρι και υπονοούμενα αυτοδυναμίας, όσο και στο δεύτερο που κυβερνούσε με τον Πάνο Καμμένο, αλλά έβγαζε πύρινες διακηρύξεις για την αριστερά.
Η εσωκομματική «αντιπολίτευση» δείχνει να έχει υποβαθμίσει το θέμα της διαδικασίας εκλογής προέδρου, οπότε σύγκρουση δεν αναμένεται και η εκλογή του κ. Τσίπρα θα τον διατηρήσει στην ηγεσία του κόμματος και μετά τις εκλογές, ακόμη κι αν χάσει.
Άλλωστε, στελέχη που έχουν αποδεχτεί την πρωτοκαθεδρία Τσίπρα και την απεμπόληση των παραδοσιακών στην αριστερά τρόπων εκλογής προέδρου, θεωρούν ότι η εκλογή Τσίπρα από τα κομματικά μέλη θα τον κάνει απρόσβλητο σε κριτική, παρά το γεγονός ότι θεωρούν πως το κόμμα έπρεπε να αναζητήσει τους λόγους για τη χαμηλή συμμετοχή των μελών, η οποία όμως δεν επηρέασε τις εσωκομματικές ισορροπίες.
«Υπήρχαν οργανώσεις με εκατοντάδες εγγεγραμμένους, πήγαν και ψήφισαν οι μισοί και αν μιλήσεις για το θέμα, σου καταλογίζουν εσωστρέφεια που βοηθάει τον Μητσοτάκη», έλεγαν και έβαζαν στοίχημα ότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ο Τσίπρας θα κλείσει 20ετία στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καθώς, όπως σχολίαζαν, «δεν μένει και πολύ, ούτε πέντε χρόνια...».
