Ποιος εκβιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ;

(Γραφείο Τύπου ΣΥΡΙΖΑ 28 Ιουλίου 2016)

Αυτή, η ακροτελεύτια φράση της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη Πέμπτη που ήταν σε έξαρση οι επιθέσεις σε γραφεία του κόμματος σε όλη την Ελλάδα για να καταγραφεί η δυσαρέσκεια του κινήματος στην εκκένωση τριών υπό κατάληψη κτιρίων στη Θεσσαλονίκη, άνοιξε περισσότερα θέματα από όσα έκλεισε, διότι απάντησε σε κάτι που δεν είχε τεθεί από κανέναν.

Διότι όσο κι αν ψάξει κάποιος δεν πρόκειται να βρει στις καταλήψεις των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ κανένα αίτημα που να αφορά στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι καταλήψεις των γραφείων ήταν το μέσο για να τεθεί το αίτημα να απελευθερωθούν οι 75 συλληφθέντες στις τρεις καταλήψεις που είχαν εκκενωθεί στη Θεσσαλονίκη.

Δεν ζητήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ να τους απελευθερώσει. Ούτε θα μπορούσε να ζητηθεί ακόμη κι αν κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι έτσι το κυβερνών κόμμα πιέζεται να πιέσει τους δικαστές να απελευθερώσουν τους 75, που ήταν στο εδώλιο την ώρα των περισσοτέρων καταλήψεων γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν πρέπει να εξηγήσει ποιο ήταν το αντικείμενο του εκβιασμού.

Το ποιος έκανε τον εκβιασμό ο ΣΥΡΙΖΑ το περιγράφει στην ίδια ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει ότι «οι βανδαλισμοί από αυτόκλητους ‘εργολάβους’ του κινήματος δεν έχουν καμία σχέση με κοινωνική διαμαρτυρία»

Εδώ προκύπτει ένα ακόμη σημαντικότερο ζήτημα.

Πως ξεχωρίζουν στα  μάτια του ΣΥΡΙΖΑ  «οι εργολάβοι του κινήματος» από το υπόλοιπο κίνημα;

Γιατί οι καταλήψεις στα κτίρια τα οποία εκκενώθηκαν δεν είχαν γίνει από τους ίδιους ή άλλους ‘εργολάβους του κινήματος’ με αντικείμενο κάποιον άλλο εκβιασμό «με μαφιόζικες πρακτικές» που δεν ξέρουμε γιατί αυτός που τον υπέστη δεν μίλησε;

Στο θέμα των ‘μαφιόζικων τρόπων’ και των καταγγελιών για τρομοκράτηση, διαπιστώνεται και μία μακρόθεν σύμπτωση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΑΠΘ, η σύγκλητος του οποίου κατάγγειλε «απόπειρα τρομοκράτησης» κατά τη διάρκεια του NO BORDER για την επίτευξη ων στόχων της διοργάνωσης για την οποία σημειώνει ότι είχε «εντυπωσιακούς οικονομικούς πόρους».

Τον ίδιο ισχυρισμό περί συνδέσεων μεταξύ μπαχαλάκηδων, μαφίας και οικονομικών συμφερόντων είχε κάνει ο υπουργός δημόσιας τάξης στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Πανούσης τον Οκτώβριο του 2015, λίγο μετά την απομάκρυνση του από την κυβέρνηση, όταν οι σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν διαρραγεί πλήρως.

Αυτή η μακρόθεν τριπλή σύμπτωση διαπιστώσεων που γίνονται από ανθρώπους που πολιτικά απέχουν παρασάγγες μεταξύ τους επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Ακριβώς όπως η εξαίρεση της οποίας έτυχε από τα σοβαρά αντίποινα και διαμαρτυρίες, ο μόνος φορέας που είχε άμεσο όφελος από τις εκκενώσεις των υπό κατάληψη κτιρίων. Η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης που μπορεί πλέον να χτίσει το ίδρυμα που είχε σχεδιάσει και μέχρι τώρα δεν μπορούσε διότι προϋπόθεση ήταν το γκρέμισμα του κτιρίου του πρώην ορφανοτροφείο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ στην Τούμπα, το οποίο όμως δεν μπορούσε να γίνει λόγω της κατάληψης. Όμως αμέσως μετά την εκκένωση, μπήκαν οι μπουλντόζες, το γκρέμισαν όπως προβλεπόταν και το απέδωσαν στην μητρόπολη χωρίς να αντιδράσει ούτε καν ο φιλικός στον ΣΥΡΙΖΑ συνήθως λαλίστατος δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης που πρόσφατα είχε αναλύσει τι σπουδαία πράγματα μπορούν να γίνουν στο κτίσμα χωρίς να γκρεμισθεί και χωρίς να παραδοθεί στην εκκλησία. Και η μόνη «κύρωση» που είχε η εκκλησία, ήταν η ρίψη φειγ βολάν την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου στη Μητρόπολη, από άτομα τα οποία μπόρεσαν να απομακρύνουν ιερείς και μέλη του εκκλησιάσματος. 

Μήπως πρέπει από τον ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσουν ποιος προσπαθεί να τους εκβιάσει και ποιο είναι το αντικείμενο του εκβιασμού; Μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί «μαφιόζικους τρόπους» χωρίς να είναι «μαφία»; Μπορεί να υπάρχει «μαφία» χωρίς οικονομική διάσταση στις δραστηριότητες της;

Εκτός αν στη θέα των βανδαλισμένων γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στο Βύρωνα, το γραφείο τύπου του κόμματος, είπε μία οργισμένη κουβέντα παραπάνω οπότε τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει…