«Ήλθε η ώρα του Καραμανλή!»

«Αν ο υπολογισμός του χρέους κριθεί λανθασμένος, μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση για τη βιωσιμότητα και την ανακούφιση του από τους ευρωπαίους εταίρους; Δεν είναι λογικό, συνετό είναι όλο αυτό να διευθετηθεί».

Αυτή είναι η δήλωση που ο κ.Ανδρέας Γεωργίου έκανε τηλεφωνικά από τις ΗΠΑ στους Financial Times στις 16 Αυγούστου, λίγο μετά την εκ νέου παραπομπή της σε βάρος του δίωξης για παραποίηση στοιχείων στο Συμβούλιο Εφετών.

Ακόμη και αν αυτή τη φορά ο κ.Γεωργίου παραπεμφθεί να δικαστεί --τις προηγούμενες δύο, το 2013 και το 2015, είχε τεθεί στο αρχείο η σε βάρος του δίωξη, θα είναι μία δίκη, η οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν πρόκειται να φτάσει στο ακροατήριο πριν από το 2019 και δε θα τελεσιδικήσει πριν το 2025. 

Είναι βέβαιο ότι η όποια δικαστική κρίση του 2025 για το έλλειμμα του 2009 δε μπορεί έχει καμία σημασία. Καμία! Απλώς ο κ.Γεωργίου, που τότε θα είναι 65 χρονών, αν καταδικαστεί, θα κληθεί να εκτίσει μία ποινή δέκα το πολύ ετών, πρακτικά δηλαδή καμιά 20 μηνών, εάν και εφόσον είναι στην Ελλάδα. Διότι, όπως προκύπτει από το δημοσίευμα των Financial Times, μετά την λήξη της θητείας του επέστρεψε στις ΗΠΑ.

Όμως ακόμη και μία τέτοια δικαστική απόφαση δεν πρόκειται να αλλάξει τα νούμερα. Άλλωστε η σημερινή κυβέρνηση συνολικά -ούτε κάποιος υπουργός κατά μόνας- δεν έχει καν υπαινιχθεί σε οποιαδήποτε δημόσια τοποθέτηση ότι τα σημερινά νούμερα πρέπει να αλλάξουν. Όσοι μιλάνε λένε απλώς ότι πρόκειται για μία υπόθεση υπό δικαστική διερεύνηση, για να διαπιστωθεί ποιοι και πώς φούσκωσαν το έλλειμμα.

Με αυτή την έννοια, ακόμη και αυτό που ο κ.Γεωργίου κρίνει στη δήλωση του ως «συνετό», δηλαδή «η διευθέτηση» του θέματος, έχει σημασία μόνο για να απαλλαγεί ο ίδιος από την δικαστική ταλαιπωρία.

Από όλα αυτά προκύπτει ότι το θέμα δεν είναι δικαστικό και δεν αφορά το παρελθόν. Όπως δήλωσε ο Υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς «το αφήγημα του πρόσφατου παρελθόντος για τη χώρα, θα αποτελέσει και το επόμενο διάστημα επίδικο του πολιτικού ανταγωνισμού».

Ο κ.Παππάς προαναγγέλλει ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός σκοπεύει να αναδείξει σε μείζον θέμα όχι το πρόσφατο παρελθόν της χώρας, αλλά το αφήγημά του. Όχι το τι έγινε το 2009, αλλά πώς βλέπουμε σήμερα το τι έγινε τότε. Ουσιαστικά αναδεικνύουν ένα θέμα που δε θα έχει καμία πρακτική σημασία και σε αυτό θέλουν να πιέσουν τον πρόεδρο της ΝΔ να πάρει θέση. Αν ο Μητσοτάκης πει ότι δεν είναι ευθύνη του Καραμανλή, τον εκθέτουν στους Ευρωπαίους, οι οποίοι υιοθετούν τα νούμερα Γεωργίου, ενώ αν πει ότι είναι τον εκθέτουν στο καραμανλικό τμήμα της παράταξης, που άσχετα από το πόσο μεγάλο το θεωρεί κανείς, είναι κρίσιμο εκλογικό μέγεθος. 

Θέλουν τη ΝΔ διχασμένη και απολογούμενη για τη θέση που παίρνει ή δεν παίρνει για το έλλειμμα του 2009, το οποίο οι ίδιοι δε ζητούν να αλλάξει. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ κατανοούν ότι η επιβίωση του κυβερνητικού συνασπισμού κρίνεται από το πόσο διχασμένη είναι η κεντροδεξιά. Και μέχρι τώρα, κι επι πρωθυπουργίας Σαμαρά, έχουν καταφέρει ένα κομμάτι αυτής της κεντροδεξιας να είναι φιλικό στον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως μηχανισμός ερμηνείας, γιατί εκείνη η κυβέρνηση δεν κατάφερε να αντέξει, αφήνοντας την προσπάθεια της ημιτελή και ως  τιμωρός όσων υπονόμευσαν εκείνη την προσπάθεια. 

Όπως και πάλι είπε ο κ.Παππάς, η ΝΔ αρνείται να υπερασπιστεί την «ημιτελή προσπάθεια επί Κωνσταντίνου Καραμανλή εναντίον των νταβατζήδων».

Πρακτικά «ήλθε η ώρα του Καραμανλή». Αν θέλει να διεκδικήσει δικαίωση για την «ημιτελή» κυβερνητική του θητεία, πρέπει να το κάνει ο ίδιος. Ευθέως! Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» έχουν εξαντληθεί στα λενινιστικά αφηγήματα… 

*Η φωτογραφία από την τηλεοπτική αναμετάδοση της τελευταίας ομιλίας Καραμανλή, την Παρασκευή πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009.