Με την Έφη, τον Δημήτρη, την Κατερίνα και τ’ άλλα παιδιααά - Free Sunday
Με την Έφη, τον Δημήτρη, την Κατερίνα και τ’ άλλα παιδιααά

Με την Έφη, τον Δημήτρη, την Κατερίνα και τ’ άλλα παιδιααά

«Στο ίδιο πλαίσιο, προχωράμε στη δημιουργία παραρτήματος του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, ώστε να καταστήσουμε τη Θεσσαλονίκη πόλη-κέντρο για το σύνολο των Βαλκανίων». Αυτή τη λιτή διατύπωση είχε επιλέξει ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, στις 10 Σεπτεμβρίου, στα φετινά εγκαίνια της ΔΕΘ για να επιβεβαιώσει αυτό το οποίο είχε πει στη συνάντηση που είχε λίγες μέρες νωρίτερα με τους φορείς της Θεσσαλονίκης: ότι θα ιδρυθεί ένα ειδικό γραφείο στην πόλη, το οποίο θα υπάγεται κατευθείαν στον πρωθυπουργό.

Σύμφωνα με όσα είχαν διαρρεύσει μετά τη συνάντηση, στο γραφείο αυτό «θα πραγματοποιεί συναντήσεις με τους φορείς της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδας». Κατά τις ίδιες πληροφορίες, στο γραφείο στη Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιεί και συναντήσεις με ηγέτες των χωρών των Βαλκανίων, όταν εκείνοι επισκέπτονται την Ελλάδα.

Η περιγραφή παραπέμπει σε ένα τοπικό Μαξίμου, δηλαδή σε έναν χώρο. Προφανώς, βέβαια, δεν ήταν ο χώρος που έλειπε για να κάνει ο πρωθυπουργός αυτές τις επαφές. Άλλωστε και η αναγγελία της ίδρυσης του γραφείου δεν έγινε στη Θεσσαλονίκη, αλλά στην Αθήνα, στο Μαξίμου, στη συνάντηση με τους φορείς της πόλης. Ενδεχόμενο πρωθυπουργός να προτιμά να πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη για να συναντά τους φορείς της, αντί να πηγαίνουν εκείνοι τρέχοντας στην Αθήνα, δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό. Χωρίς βέβαια να ξεχνά κανείς ότι όταν θέλει συνάντηση στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι οι χώροι που λείπουν.

Σε ό,τι δε αφορά τα Βαλκάνια, η πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου της αλβανικής Βουλής, που ανέδειξε το θέμα περί Τσάμηδων, στην Αθήνα έγινε και μάλλον δεν υπάρχουν πολλοί που να πιστεύουν ότι έγινε εκεί επειδή στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρχε Γραφείο Πρωθυπουργού.

Καλοπροαίρετες και μη ερμηνείες

Η βασική ερμηνεία που δόθηκε για την ίδρυση Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ήταν ότι αφορούσε μια εξαγγελία που θα εξελισσόταν να μην έχει κανένα περιεχόμενο. Όπως το πλαίσιο του διαλόγου του Κ. Σημίτη με τους φορείς της Βόρειας Ελλάδας, που καλοπροαίρετα είχε οργανώσει ο Γιώργος Πασχαλίδης και ξέφτισε πολύ σύντομα, διότι δεν υπήρχε περιεχόμενο. Κάτι σαν χάντρες για τους ιθαγενείς.

Όμως η διαρροή ότι επικεφαλής του γραφείου αναλαμβάνει η κ. Κατερίνα Νοτοπούλου δημιούργησε ένα διαφορετικό πλαίσιο ερμηνείας. Κι αυτό ελάχιστα έχει να κάνει με την εμφάνιση και τις ικανότητες της κ. Νοτοπούλου, που κυριάρχησαν αμέσως μετά τη διαρροή του ονόματος.

Όταν, τον Μάρτιο του 2014, ως πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έβγαινε από το γραφείο του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, οι παριστάμενοι στη συνάντηση των δύο αντρών είχαν μείνει με την εντύπωση ότι τον κ. Τσίπρα ελάχιστα τον ενδιέφερε η εκλογική επιτυχία των συνδυασμών που το κόμμα του στήριζε στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και στον Δήμο Θεσσαλονίκης. «Έδινε την εντύπωση ότι τον ενδιέφερε περισσότερο να τους ξεφορτωθεί, επειδή δεν ήταν δικοί του» έλεγε κάποιος από αυτούς.

Περίπου 30 μήνες μετά, η επικεφαλής του συνδυασμού στην περιφέρεια, Δέσποινα Χαραλαμπίδου, είναι εκτός ΣΥΡΙΖΑ (ανώτατο κομματικό πόστο που ανέλαβε όσο ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η θέση Γ΄ αντιπροέδρου της Βουλής), ενώ ο επικεφαλής του συνδυασμού στον Δήμο Θεσσαλονίκης και βουλευτής Τριαντάφυλλος Μηταφίδης δεν εκρίθη άξιος για οποιαδήποτε θέση κυβερνητικής ευθύνης στα δύο χρόνια που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τσίπρας και Θεσσαλονίκη

Η σχέση ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και στην κομματική ηγεσία δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα καλή. Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 η τοπική οργάνωση έκοψε την υποψηφιότητα του Χάρρυ Κλυνν και η ηγεσία έκοψε τους μισούς υποψηφίους που είχε προτείνει η Νομαρχιακή της Θεσσαλονίκης, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2015 τους επέβαλε την υποψηφιότητα του εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενου, πρώην υπουργού στις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Μάρκου Μπόλαρη.

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για όλα αυτά, μετά τις εκλογές, ο συντονιστής της Νομαρχιακής Επιτροπής Νίκος Σαμανίδης παραιτήθηκε, τόσο από τα τοπικά κομματικά καθήκοντα όσο και από τη θέση του δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης, και ουσιαστικά αποχώρησε από το κόμμα. Η αδυναμία σύγκλισης απόψεων για τον αντικαταστάτη του οδήγησε στην ανάκληση από τις εφεδρείες του Δημήτρη Δημητριάδη, που είχε ασκήσει παρόμοια καθήκοντα επί ΕΑΡ και Συνασπισμού.

Η νέα γενιά έρχεται

Η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου και η κ. Νοτοπούλου συναντήθηκαν σε δημόσιο πολιτικό ρόλο στις δημοτικές εκλογές του 2014 στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη είχε αναγκαστεί να διαψεύσει μετά βδελυγμίας ότι θα είναι υποψήφια δήμαρχος, ενώ η δεύτερη είχε αναλάβει καθήκοντα εκπροσώπου Τύπου του συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ, μία θέση που για τα μεγέθη της πόλης και της εκλογικής μάχης δεν θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ήταν απαραίτητη.

Η ηλικιακή τους κλάση (γεννημένη το 1985 η μία και το 1988 η άλλη) απέχει πολύ από τον μέσο ηλικιακό όρο του πολιτικού προσωπικού του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη, όπου κανένας από τους έξι βουλευτές δεν είναι νεότερος των 50 ετών – τρεις από τους έξι βουλευτές είναι γεννημένοι τη δεκαετία του ’40, ένας τη δεκαετία του ’50 και μόλις δύο τη δεκαετία του 1960, με τον νεότερο να είναι 51 ετών.

Στους έξι δεν υπάρχει πλέον κανείς υπουργός, παρά μονάχα ένας υφυπουργός, κι αυτός στο Εξωτερικών. Τοπικά στελέχη λένε ότι σε δύο μήνες, που λήγει η περίοδος των εκλογών με λίστα, είναι πολύ δύσκολο να σκεφτούν κάποιον από τους έξι που ο Τσίπρας δεν θα ήθελε να χάσει στην επόμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Ίσως έναν, λένε, για πολύ στενούς πολιτικούς λόγους.

Στο πλαίσιο αυτό, μπορεί η περιγραφή του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη να οδηγεί σε ένα θεσμικό κενό, ο επικεφαλής του, όμως, είναι ο μόνο δίαυλος επικοινωνίας του πρωθυπουργού με την πόλη. Αυτό μπορεί να μη δίνει πολιτικό βάρος στο γραφείο, δίνει όμως στον επικεφαλής του, τον οποίο ανάγει σε εκπρόσωπο του πρωθυπουργού στη Βόρεια Ελλάδα. Ουσιαστικά, με μοχλό το κράτος, δημιουργεί έναν παράλληλο και απόλυτα ελέγξιμο κομματικό μηχανισμό.

Η επιλογή του προσώπου, που ο κ. Τσίπρας δείχνει ότι θα είναι ο «άνθρωπός του», εντάσσεται στη δημιουργία του νέου πολιτικού προσωπικού του ΣΥΡΙΖΑ της επόμενης εικοσαετίας και ίσως όχι μόνο. Κι αυτό σηματοδοτεί και η παρουσία του στα εγκαίνια του γραφείου.

Αυτό το πολιτικό προσωπικό, στο οποίο ανήκει η νέα γενιά των κυβερνητικών στελεχών, όπως η κ. Αχτσιόγλου, ο κ. Τζανακόπουλος ή η κ. Νοτοπούλου, έχει αναφορά προσωπικά στον κ. Τσίπρα, του είναι πιστό και δεν κουβαλάει κανένα από τα βάρη και τις αγκυλώσεις που κουβαλά το τωρινό πολιτικό προσωπικό. Το ζήτημα είναι να αποδείξουν ότι μπορούν.

«Θα ήθελε να το κάνει και ο Μητσοτάκης» λένε χαμογελώντας κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ.