Λούφα, λεονταρισμοί και παραλλαγή
Δεν είχαν περάσει παρά λίγες ώρες από την ανάρτηση της Υπουργού Άμυνας της Αλβανίας στο facebook και ο Έλληνας ομόλογος της Πάνος Καμένος, χθες, 4 Δεκεμβρίου, εμφανίστηκε στη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας με κοστούμι και δήλωσε ότι «Η Ελλάς δεν υπήρξε ποτέ πολεμοχαρής. Ούτε τώρα είναι».
Βέβαια η κυβέρνηση δεν είχε αποδεχθεί το dress code Καμένου στην άσκηση της καθημερινής κυβερνητικής εξουσίας. Σε μία τέτοια περίπτωση εκτός από τον υπουργό Άμυνας με στολή παραλλαγής, θα εμφανιζόταν ο υπουργός υγείας με ρόμπα γιατρού (και ο υφυπουργός με ρόμπα νοσηλευτή), ο υπουργός δημόσιας τάξης με στολή των ΜΑΤ, ο υπουργός εσωτερικών με καλυμμένα τα μανίκια με εκείνο το ύφασμα που φορούσε σε κάτι παλιές ελληνικές ταινίες ο Ντίνος Ηλιόπουλος ως δημόσιος υπάλληλος, ο υπουργός δημοσίων έργων με στολή μηχανικού και κράνος, ο υπουργός εμπορίου με τη ρόμπα που φορούσε ο Ζήκος στον Μπακαλόγατο και ο υπουργός δικαιοσύνης ως μυστικός πράκτορας με καπαρντίνα και σηκωμένο γιακά.
Αν κάποιος το νομίζει αυτό, είναι τουλάχιστον βλαξ ή υποτιμάει απελπιστικά τη νοημοσύνη του καραβανά, ο οποίος αισθάνεται βλαξ διότι όντως είχε πιστέψει ότι αυτή η κυβέρνηση θα του έδινε η μισθολογική αποκατάσταση, που δεν του είχε δώσει η προηγούμενη. Και δεν του την έδωσε.
Πρέπει κάποιος να θεωρεί πολύ ηλίθιους τους αξιωματικούς, για να νομίζει ότι έχουν πιστέψει ότι για τη μη καταβολή των υπεσχημένων και κερδισμένων στα δικαστήρια αναδρομικών φταίει το Υπουργείο Οικονομικών, διότι ο κακός υπουργός οικονομικών δεν υπογράφει την απόφαση, που του έχει στείλει ο καλός Υπουργός Άμυνας.
Το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό στις δόξες του
Αλλά το ζήτημα δεν είναι τι νομίζει ο υπουργός της στολής παραλλαγής. Το ζήτημα είναι τι υπουργούς χρειάζεται η χώρα. Για την ακρίβεια τι πολιτικό προσωπικό χρειάζεται η χώρα, διότι προφανώς δε χρειάζεται πολιτικό προσωπικό, που να νομίζει ότι η δημόσια παρουσία του είναι ο δίαυλος για να γίνει viral στο facebook και στο twitter.
Το πρόβλημα είναι ότι η χώρα είναι υπό επιτροπεία και οι δυνατότητες των υπουργών να κάνουν πολιτική, όπως την έμαθαν πατροπαράδοτα, είναι από περιορισμένες έως ελάχιστες. Και γι’ αυτό αντί για πολιτική κάνουν δημόσιες σχέσεις. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλοί, για να κάνουν πολιτική, δηλαδή να αποφασίσουν πώς θα μοιράσουν τα λεφτά που έχουν διατεθεί στο υπουργείο τους, αν υπήρχαν λεφτά. Κάνουν όμως κακές δημόσιες σχέσεις, γιατί τους ενδιαφέρει μόνο ο εντυπωσιασμός της στιγμής και το χάιδεμα της κοινής γνώμης. Κι αυτά συνήθως έχουν τρομακτικά αποτελέσματα.
Θλιβερά παραδείγματα
«Αν δεν του αρέσει η συνθήκη της Λωζάννης, υπάρχει και η συνθήκη των Σεβρών», είπε ο Υπουργός Άμυνας σχολιάζοντας τις απόψεις της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας για τη συνθήκη που ρυθμίζει τα σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας. Προφανώς περιμένει χειροκρότημα που ανακινεί το θέμα της Ελλάδας «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών». Κανένας δε βρέθηκε να του πει ότι στη διεθνή διπλωματική γλώσσα, όταν ένα συμβαλλόμενο μέρος σε μία συνθήκη αντιπροτείνει μία άλλη συνθήκη, αυτό σημαίνει ότι υπό όρους συζητά αναθεώρηση της συνθήκης. Προφανώς δεν ήξερε, δεν ρώτησε και κανείς δεν του είπε ότι με αυτόν τον τρόπο βάζει τη συνθήκη της Λωζάννης υπό αμφισβήτηση.
Είναι η Ελλάδα της διεθνούς επιτροπείας του 2016 ικανή να επιβάλλει τους όρους της σε μία συζήτηση για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, όταν ο πρωθυπουργός δε μπορεί να επιβάλει στους δανειστές τον «ακατάσχετο λογαριασμό» των επιχειρήσεων;
«Μία μόνο διάφορα έχουμε με την Τουρκία, την οριοθέτηση της νησιώτικης υφαλοκρηπίδας. Όλα τα άλλα δεν είναι υπαρκτά. Τα λύνουν οι κανόνες του Διεθνούς Δίκαιου και ιδιαίτερα η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία καθορίζει τα σύνορα της Ελλάδας και της ΕΕ», είπε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Μπορεί η «αγέρωχη» στάση να κέρδισε ορισμένα χειροκροτήματα στα κάτω Πετράλωνα, αλλά είναι άποψη της Ελλάδας ή του κ.Παυλόπουλου;
