Κουβέλης: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνει δυνάμεις

Τη σύμπλευσή του με τον ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ο επικεφαλής της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης. Η κυβέρνηση δεν έχει εκλογικό σενάριο, αλλά οι εκλογές δεν μπορούν να αποκλειστούν, δηλώνει ο πρώην πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, τονίζοντας ότι χωρίς ανάπτυξη δεν θα λυθεί το ασφαλιστικό.

Τι συμπέρασμα βγάλατε από την τελευταία σας συνάντηση με τον πρωθυπουργό; Μπορεί να πάμε πάλι σε εκλογές;

Θεωρώ ότι η κυβέρνηση είναι ειλικρινής όταν λέει ότι δεν έχει εκλογικό σενάριο. Προφανώς, η προσφυγή στις κάλπες δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί, εφόσον συναρτάται ευθέως με κομματικούς συσχετισμούς και κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Ωστόσο, υπάρχει πρόσφατη και ρητή λαϊκή εντολή, η οποία εδόθη μάλιστα πριν από λίγους μόνο μήνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίστηκε για δεύτερη φορά μέσα σε έναν χρόνο, λέγοντας στο εκλογικό σώμα ότι θα υλοποιήσει τη συμφωνία του καλοκαιριού με τους δανειστές, συμφωνία επώδυνη, αλλά αναγκαία για να διατηρηθεί η χώρα στην τροχιά της Ευρωζώνης. Θέση του πρωθυπουργού –την εκδήλωσε και κατά τη συνάντησή μας– είναι η κυβέρνηση να εφαρμόσει τη συμφωνία αυτή, λειαίνοντας παράλληλα τις αρνητικές πλευρές της, ώστε η χώρα να μπει στη διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους. Αυτή η διαδικασία θα σημάνει, κατά τη γνώμη μου, και την αρχή εξόδου από την κρίση.

Υπάρχει πολιτική διέξοδος από το αδιέξοδο που διαμορφώνουν οι αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις και οι πιέσεις/καθυστερήσεις των εταίρων;

Η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε μια δύσκολη και σύνθετη κατάσταση. Και η γνώμη μου είναι ότι οφείλει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, ώστε και τις ρυθμίσεις που προωθεί να βελτιώσει, ανταποκρινόμενη σε όσα δίκαια προβάλλουν οι κοινωνικές ομάδες που θίγονται, αλλά και τη διαδικασία της αξιολόγησης να επιταχύνει.

Υπάρχουν πολύ έντονες και εκτεταμένες λαϊκές αντιδράσεις για ένα ασφαλιστικό που δεν έχει καν εγκριθεί από τους πιστωτές, οι οποίοι το θέλουν ακόμη σκληρότερο. Πόσο χειρότερα να πάνε τα πράγματα;

Χωρίς επιστροφή στην ανάπτυξη δεν πρόκειται ποτέ το ασφαλιστικό να καταστεί βιώσιμο. Σε λίγα χρόνια θα πρέπει και πάλι να αλλάξει, επειδή και πάλι δεν θα βγαίνουν οι αριθμοί. Ας γίνει –και πρέπει να γίνει– ό,τι καλύτερο και δικαιότερο είναι δυνατόν στη μεταρρύθμιση του κοινωνικοασφαλιστικού που προωθείται. Αλλά ας έχουμε συνείδηση της συγκυρίας στην οποία βρισκόμαστε: από το σύνολο του ενεργού πληθυσμού, το 1/3 βρίσκεται στην ανεργία. Τα 2/3, που ακόμη έχουν δουλειά, πρέπει να καλύψουν τους συνταξιούχους και 1,5 εκατομμύρια ανέργους. Πώς ακριβώς θα συμβεί αυτό; Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι η νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πολιτική του ΔΝΤ, που επιδιώκει να καταστήσει τις συντάξεις φιλοδωρήματα, συγκροτεί λύση στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κεκτημένων.

Γιατί επιλέγετε τη σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια συγκυρία όπου το κυβερνών κόμμα χάνει συνεχώς δυνάμεις και ερείσματα στην κοινωνία;

Οι πολιτικές μου τοποθετήσεις δεν υπήρξαν ποτέ προϊόν προσωπικών στρατηγικών. Μικρή σημασία έχει, συνεπώς, αν ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ χάνει δυνάμεις, αν και προσωπικά διατηρώ ισχυρές επιφυλάξεις γι’ αυτό που λέτε. Αντιθέτως, θα έλεγα ότι η ευρωπαϊκή στροφή που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο καλοκαίρι και η μετατόπισή του σε θέσεις ρεαλιστικές και περισσότερο μετριοπαθείς τον συνδέουν με ένα ευρύτερο ακροατήριο, που ενδιαφέρεται τόσο για την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης του τόπου όσο και για την ισχυροποίηση του αριστερού ευρωπαϊκού ρεύματος.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι θερίζει τις θύελλες που έσπειρε με τον λαϊκισμό και τις φρούδες υποσχέσεις. Αβάσιμο;

Έχω ασκήσει κι εγώ στο παρελθόν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για την προβολή μαξιμαλιστικών πολιτικών ή για την υιοθέτηση θέσεων που δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν στο πλαίσιο των δεδομένων ευρωπαϊκών συσχετισμών. Η ευρωπαϊκή στροφή του καλοκαιριού, ωστόσο, και η οριστική υιοθέτηση της Ευρωζώνης ως του μόνου δρόμου που προασπίζει τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας έθεσαν τέλος σε ψευδαισθήσεις που είχαν καλλιεργηθεί προεκλογικά και δίνουν τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει τον κορμό μιας ευρύτατης προοδευτικής συμπαράταξης.

Σας τρομάζει η προσφυγική κρίση;

Προφανώς και με ανησυχεί ιδιαίτερα. Όπως ανησυχεί κάθε ευρωπαίο που γαλουχήθηκε με τα ιδανικά της αλληλεγγύης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τώρα βλέπει χώρες ολόκληρες να διολισθαίνουν σε ατραπούς που θέλαμε να πιστεύουμε ότι είναι οριστικά παρελθόν. Απελάσεις, κατασχέσεις τιμαλφών, κλείσιμο συνόρων, ύψωμα τειχών – ένα τμήμα της Ευρώπης των καιρών μας συναντά τις χειρότερες παραδόσεις της ευρωπαϊκής Ιστορίας. Θα έλεγα ότι επιστρέφει σε πρακτικές που αναβιώνουν εφιάλτες.

Η έκρηξη του μεταναστευτικού απειλεί όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Και αν για τη χώρα μας είναι θέμα επιβίωσης να μη μετατραπεί σε φυλακή απελπισμένων, που θα εγκλωβιστούν στο ελληνικό έδαφος, για την Ευρώπη το σφράγισμα των συνόρων και η de facto κατάργηση της Σένγκεν είναι ο δρόμος της άτακτης επιστροφής στην εποχή των επιθετικών εθνικισμών. Μια τέτοια εξέλιξη, αν δεν αποκρουστεί, μπορεί να ενταφιάσει την ίδια την ευρωπαϊκή ιδέα.

Η χώρα μας θεωρείτε ότι έχει κάνει αυτά που όφειλε να κάνει;

Η χώρα μας έχει πολλά να κάνει –και οφείλει να κάνει– για τη φιλοξενία των προσφύγων και την ταυτοποίησή τους, τηρώντας τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, οργανώνοντας hot spots και αξιοποιώντας όλες τις σύγχρονες πρακτικές ελέγχων και καταγραφών. Επιμένω, όμως, ότι πολλά έχει να κάνει και η Ευρώπη, η οποία, παρά τις μεγαλοστομίες, λίγα έχει συνεισφέρει μέχρι στιγμής στην υποδοχή προσφύγων και μεταναστών, αδυνατώντας παράλληλα να επιβάλει ένα πλαίσιο συμφωνίας στην Τουρκία, ώστε να ελεγχθούν οι ροές στο έδαϕός της και να ανακοπούν τα δρομολόγια του θανάτου.

Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έχει τραυματιστεί μετά από τόσους διορισμούς συγγενών και κομματικών φίλων;

Να συμφωνήσουμε για ποιο πράγμα συζητάμε. Εγώ δεν πρόκειται να σας πω ότι οι εφευρέτες των πελατειακών σχέσεων παριστάνουν τώρα τους τιμητές. Και δεν θα σας το πω όχι γιατί δεν είναι αλήθεια –αλήθεια είναι– αλλά γιατί ο κόσμος που εμπιστεύτηκε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ένας από τους λόγους που το έκανε, ήταν για να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τις πρακτικές του παρελθόντος και τις πελατειακές σχέσεις.

Ας δούμε, όμως, για ποιο πράγμα ακριβώς κατηγορείται η σημερινή διακυβέρνηση. Κατηγορείται για μαζικούς διορισμούς. Διορισμός δεν έχει υπάρξει. Αυτό που πράγματι υπάρχει είναι τοποθετήσεις μετακλητών υπαλλήλων, προσώπων, δηλαδή, της εμπιστοσύνης των υπουργών, η θητεία των οποίων αρχίζει και τελειώνει με τη θητεία του προσώπου, υπουργού ή υφυπουργού, που τους προσέλαβε.

Αν είναι να συζητήσουμε σοβαρά την κατάργηση του θεσμού των μετακλητών υπαλλήλων, ας το συζητήσουμε. Άλλο αυτό, όμως, κι άλλο να δημιουργούνται εντυπώσεις από μια καμπάνια παραπληροφόρησης, που κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ακύρωσε εν τη γενέσει της.