Ο θρίαμβος της ασημαντότητας - Free Sunday
 Ο θρίαμβος της ασημαντότητας

Ο θρίαμβος της ασημαντότητας

Και βέβαια μας αφορούν όσα συμβαίνουν στη Γηραιά Ήπειρο. Αν κερδίσει το Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα της επόμενης Πέμπτης, θα αρχίσει, πιθανότατα, η αντίστροφη μέτρηση και για την ελληνική παρουσία στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., που θα κινηθεί προς την κατεύθυνση των ομόκεντρων κύκλων και των διαφορετικών ταχυτήτων. Σε μια τέτοια περίπτωση, η χώρα μας, η μοναδική στην Ευρωζώνη που παραμένει σε μνημόνιο και στην ύφεση μετά από έξι και οκτώ χρόνια αντίστοιχα, θα βρεθεί μόνη στο τελευταίο υπόγειο, όπου ο αέρας θα είναι λιγοστός και η υγρασία μεγάλη.

Αλλά αυτό το θέμα, της εθνικής προοπτικής σε μια Ευρώπη που αλλάζει προς την κατεύθυνση της επανεθνικοποίησης, της περιχαράκωσης, της κατάρρευσης των status quo και της αντισυστημικότητας, δεν απασχολεί τον δημόσιο διάλογο και δεν εμπνέει τους πρωταγωνιστές στο πολιτικό παιχνίδι, που έχουν άλλες αγωνίες: τι θα δείξουν οι δημοσκοπήσεις (παρόλο που απέτυχαν οικτρά πριν από το δημοψήφισμα και πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου), πώς θα συσπειρωθεί το κομματικό ακροατήριο, πώς θα μοιραστούν οι ρόλοι μεταξύ των βαρόνων της παράταξης, πώς θα διατηρηθεί η απόλαυση της εξουσίας ή, για την αντιπολίτευση, πώς θα επιτευχθεί η (ανα)κατάληψή της.

«Παραιτηθείτε» και «επιστρέφουμε»

Ήταν η εβδομάδα του διχασμού για την πλατεία. Η διαδήλωση με σύνθημα «Παραιτηθείτε» λοιδορήθηκε από την κυβέρνηση άλλοτε ως «οριακής συνταγματικότητας» (Ν. Φίλης) και άλλοτε ως εχθρική προς την πατρίδα (Ό. Γεροβασίλη) ή ως ακροδεξιού περιεχομένου (Π. Σκουρλέτης), ενώ δεν έλειψαν και τα οπαδικά (προσοχή στα καλσόν, συνέστησε ο Α. Νεφελούδης).

Το καλό είναι ότι δεν έγιναν προβοκάτσιες και η αστυνομία στάθηκε στο ύψους της, ενώ, όπως αναμενόταν, υπήρξε ένταση και για την αποτίμηση της κινητοποίησης. Άλλοι τη βρήκαν μεγαλειώδη, άλλοι έφτασαν μέχρι το φθινόπωρο προβλέποντας ότι θα φουσκώσουν τα ποτάμια της οργής, ενώ οι απέναντι έκαναν χαιρέκακα σχόλια για τους καθωσπρέπει διαδηλωτές, που τους βρήκαν λίγους.

Η ΝΔ εκπροσωπήθηκε βασικά από τον Άδ. Γεωργιάδη, που σκίστηκε στις selfies, και δεν έκρυψε την επένδυσή της στη διαδήλωση, ενώ ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι κράτησαν κάποιες αποστάσεις, αφού πρώτα διχάστηκαν για την ενδεδειγμένη στάση.

Η συγκέντρωση ήταν αξιοπρεπής από άποψη συμμετοχής αλλά όχι τέτοιου όγκου και παλμού που να δημιουργεί πολιτικό γεγονός. Αυτό που μένει, τελικά, είναι η κλιμάκωση της πόλωσης, που την επιδίωξε ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταφέροντας την αντιπαράθεση στο προνομιακό του πεδίο, στον δρόμο. Μένει επίσης η επιβεβαίωση του εθνικού ταλέντου στον διχασμό και μιας θλιβερής πολιτικής πραγματικότητας, στην οποία οι βασικοί παίκτες δεν έχουν τι να πουν επί της ουσίας και τσακώνονται όλο και πιο άγρια για το ποιος έχει βλάψει λιγότερο τη χώρα και ποιος έχει τη λύση την οποία ποτέ δεν περιγράφει.

Στις 5 Ιουλίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από το «όχι» που θριάμβευσε στην κάλπη αλλά όχι και στη ζωή, αφού πέρα από τα capital controls βρεθήκαμε και στο τρίτο μνημόνιο. Εκείνη την ημέρα θα πραγματοποιηθεί διαδήλωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να απαξιώσει ως διαπλεκόμενη, γιατί εκεί θα βρίσκονται οι πρώην σύντροφοι που δεν άντεξαν την προσαρμογή στο ευρωπαϊκό mainstream, ανάμεσά τους η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που φιλοδοξεί να γίνει πολιτική αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος μετά τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν.

Περιμένοντας και ασθμαίνοντας

Μέσα στην επόμενη εβδομάδα αναμένεται να έρθουν τα χρήματα της δόσης των 7,5 δισ. στην Αθήνα. Από αυτά, μόνο τα 1,8 δισ. θα κατευθυνθούν στην αποπληρωμή χρεών του Δημοσίου σε ιδιώτες, τα υπόλοιπα προορίζονται για κάλυψη δανειακών υποχρεώσεων, ενώ ήδη γίνεται σκληρό λόμπινγκ από εταιρείες του εξωτερικού για να προηγηθούν στην εξόφληση.
Τα 7,5 δισ. αποτελούν το κύριο τμήμα του συνολικού πακέτου των 10,3 δισ. που πρέπει να πάρει η Ελλάδα με βάση τη συμφωνία του Eurogroup της 24ης Μαΐου. Τα υπόλοιπα 2,8 δισ. αναμένεται να καταβληθούν το φθινόπωρο και έχουν μεγάλη σημασία, γιατί θα πέσουν εξολοκλήρου στην αγορά και στην πραγματική οικονομία. Αλλά θα πέσουν; Η εκταμίευσή τους συνδέεται με την εκπλήρωση «ορισμένων ακόμη προαπαιτούμενων μέσα στο καλοκαίρι», όπως δήλωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Ευρωζώνης.

Ανάμεσά τους είναι το πολιτικά ευαίσθητο θέμα του «ακαταδίωκτου» της διοίκησης του νέου υπερΤαμείου Ιδιωτικοποιήσεων, ενώ ακόμη δεν είναι σαφές σε ποιον βαθμό αυτή η χρηματοδοτική βοήθεια θα εξαρτηθεί από τις αλλαγές στα εργασιακά του ιδιωτικού τομέα. Κυβερνητικές πηγές αισιοδοξούν ότι τα εργασιακά θα σπάσουν στα δύο, πρώτα θα περάσουν τα ανώδυνα (περισσότερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις) και σε δεύτερο χρόνο τα βαρύτερα (το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία κ.λπ.). Αλλά η διάθεση των πιστωτών θα εξαρτηθεί εκ των πραγμάτων από την οικονομική και πολιτική δυναμική που θα αναπτυχθεί μετά το βρετανικό δημοψήφισμα της επόμενης Πέμπτης.

Κατά τα άλλα, καλά

Μέτρα και φόροι, φόροι και μέτρα, στο μεταξύ δεν έβρισκε κανείς εισιτήριο στα πλοία για τα νησιά ενόψει του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος και παρά την ακρίβεια στα ακτοπλοϊκά. Από Σεπτέμβρη καθένας θα βρίσκεται μόνος με τους λογαριασμούς του και ποιος ξέρει τι πολιτικές παρενέργειες θα έχουν τα σωρευμένα ατομικά αδιέξοδα.

Είναι ένα θέμα αντιδημοφιλές αυτό για την κυβέρνηση, που, αντί να αγωνιά για των κοινωνικό πόνο, προτιμά να ασχολείται με τα «θεσμικά». Η αλλαγή του εκλογικού νόμου προς αναλογικότερη κατεύθυνση ή και την απλή/άδολη αναλογική είναι θέμα των ημερών και τα κόμματα της αντιπολίτευσης –με την εξαίρεση της ΝΔ– θα δυσκολευτούν να απορρίψουν τη μείωση ή κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα. Από κει και πέρα, υπάρχει η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση και είναι να απορεί κανείς πώς η κυβέρνηση νομίζει ότι μπορεί να γίνει ένας σοβαρός διάλογος ή και να εξασφαλιστούν μεγάλες συναινέσεις όταν υπάρχει τόση πόλωση και όξυνση.

Στο παρασκήνιο αυτό που συζητείται στα κομματικά επιτελεία είναι αν οι εταίροι μεσοπρόθεσμα θα αδειάσουν την κυβέρνηση και θα της τραβήξουν το χαλί ενεργοποιώντας τον κόφτη (μηχανισμός αυτόματης διόρθωσης δημοσιονομικών αποκλίσεων με μειώσεις μισθών και συντάξεων) ή αν θα δώσουν χρόνο στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού συμμορφώνονται στις υποδείξεις, ειδικά για τις ιδιωτικοποιήσεις, που ενδιαφέρουν όσο οτιδήποτε τους όχι πάντα αθώους εταίρους μας.