Η Siemens, οι φόροι, ο κόφτης και οι νέες αυταπάτες

Μα πώς έγινε ένα σκάνδαλο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ πρόβλημα ΣΥΡΙΖΑ; Η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη συγκρούονται για την ενδεχόμενη παραγραφή της υπόθεσης Siemens, έντεκα χρόνια μετά την έναρξη της δικαστικής διαδικασίας; Και μόνο αυτό αρκεί για να αποδειχθεί στην πράξη ότι ζητούμενο δεν ήταν ποτέ η ουσιαστική διαλεύκανση του μεγαλύτερου πολιτικοοικονομικού σκανδάλου της Μεταπολίτευσης αλλά μόνο η διάχυση της κοινωνικής αηδίας για το προηγούμενο σύστημα εξουσίας, ώστε να έρθει το επόμενο με τον μανδύα της καθαρότητας που θα του επέτρεπε να βάλει τους δικούς του κανόνες στη λειτουργία της δημόσιας σφαίρας χωρίς να ανατρέψει τις δομές και τα θεμέλια του ελληνικού παρασιτικού/πελατειακού καπιταλισμού.

Κάπως έτσι μάθαμε για τις πράσινες μίζες στον Τσουκάτο και στον Μαντέλη, για κάτι καφετιέρες, πλυντήρια και τηλεφωνικά κέντρα σε μέλη μεγάλης γαλάζιας οικογένειας, καταλάβαμε ότι έφυγαν από τη χώρα σχετικά εύκολα τα υπόδικα μεγαλοστελέχη της γερμανικής εταιρείας Χριστοφοράκος και Καραβέλας, τώρα συνειδητοποιούμε ότι οι ελληνικοί θεσμοί ούτε μπορούν ούτε έχουν τη βούληση να αδειάσουν τα σκοτεινά ντουλάπια με τους σκελετούς του μαύρου πολιτικού χρήματος.

Δεν μπορεί να βγάλει άκρη ο μέσος πολίτης για την αιτία του κακού: Καθυστέρησε από αμέλεια του υπουργείου Εξωτερικών η μετάφραση του βουλεύματος για τους αλλοδαπούς κατηγορούμενους ή όλα οφείλονται σε κωλυσιεργία των αρμόδιων δικαστικών αρχών; Είναι τόσο αντικρουόμενες οι προσεγγίσεις των δύο πλευρών, τόσο μετωπική η αντιπαράθεση, ώστε το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει κάτι πολύ σάπιο στο ελληνικό βασίλειο.

Η προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού, που εμφανίστηκε να ζητά πιεστικά τη συνέχιση και επιτάχυνση της εκδίκασης, ήταν αναμενόμενη και αναπόφευκτη, από τη στιγμή που στο Μέγαρο Μαξίμου κατάλαβαν ότι εκτίθενται όσο διαγράφεται κίνδυνος επ’ αόριστον αναβολής της δίκης.

Το λασπόλουτρο και η ανταλλαγή κατηγοριών, εσείς τα πήρατε - εσείς τους καλύπτετε, επιβεβαιώνουν τη συλλογική αίσθηση ότι οι ελληνικές ιστορίες δεν έχουν καλό τέλος. Θα μπορούσε το όργιο δωροδοκιών για το κλείσιμο συμφωνιών με τον γερμανικό κολοσσό να έχει καταλήξει ήρεμα στον καταλογισμό ευθυνών και στην τιμωρία των ενόχων. Κάπως έτσι θα δημιουργούνταν η πεποίθηση ότι η πολιτεία λειτουργεί κανονικά και ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις για κάποιες ελίτ. Αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο και γι’ αυτό τσαλαβουτάμε ακόμη σε ένα έλος που μας τραβάει με δύναμη προς τα κάτω.

H δυσοσμία της υπόθεσης Siemens δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα αντιδιαπλοκής που ήθελε να δημιουργήσει η κυβέρνηση ενόψει του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Την επόμενη εβδομάδα θα γίνει η επιλογή των υποψηφίων που θα περάσουν στην επόμενη φάση και ένα μεγάλο κανάλι αναμένεται να αποκλειστεί, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής, το οποίο ήδη διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αν δεν υπήρχε η εμπλοκή στην υπόθεση Siemens, οι συνεργάτες του πρωθυπουργού θα ανάλωναν όλη τους την ενέργεια στην προσπάθεια για την υπερψήφιση την επόμενη εβδομάδα από όσο το δυνατόν περισσότερους βουλευτές του νέου εκλογικού νόμου. Η κυβέρνηση έχει πάρει μαζί της την Ένωση Κεντρώων του Β. Λεβέντη, το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ της κατάργησης του μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα και του δικαιώματος ψήφου στα 17, ενώ η Χ.Α. επιφυλάσσεται, γνωρίζοντας ότι οι ψήφοι της έχουν χαρακτηριστεί ευπρόσδεκτες από τον ΠτΒ. Η μεγάλη πίεση ασκείται προς το ΠΑΣΟΚ, που επιμένει στο «όχι», παρόλο που ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, βουλευτής Επικρατείας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Θ. Θεοχαρόπουλος θα υπερψηφίσει και ενώ άλλα στελέχη της κεντροαριστεράς, όπως ο Γ. Ραγκούσης, τάσσονται υπέρ της απλής αναλογικής. 

Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, οι 200 δεν βρίσκονται και έτσι ο νέος νόμος θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές, που ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι θα είναι επαναληπτικές, ότι δηλαδή η ΝΔ, εφόσον κερδίσει, δεν θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση και αναγκαστικά θα ξαναστηθούν κάλπες μέσα στις προθεσμίες που ορίζει ο νόμος. Έτσι κι αλλιώς, η κυβέρνηση θα δίνει μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή για τη διασφάλιση των 200 «ναι» και για τον λόγο αυτό παραμένει στο τραπέζι το χαρτί της μείωσης του ορίου εκπροσώπησης των κομμάτων στη Βουλή (3%), όπως επίσης και η παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στους ομογενείς.

Ο πρόεδρος της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκης δεν κρύβει ότι περιμένει από το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι να στραφούν ενάντια στην κυβέρνηση στο συγκεκριμένο ζήτημα και ότι αυτό αποτελεί προϋπόθεση για μια δική τους δυνητική κυβερνητική συνεργασία. Οι τακτικισμοί και οι κομματικοί υπολογισμοί έχουν πλήρως υποκαταστήσει την πολιτική, αλλά αυτή είναι μια παλιά ιστορία.

Η αλλαγή του εκλογικού νόμου, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, αποτελεί εκπλήρωση μιας ιστορικής δέσμευσης της Αριστεράς, ενώ ανταποκρίνεται στις ανάγκες της νέας εποχής, που δεν προβλέπει μονοκομματικές κυβερνήσεις. Την ειλικρινή απάντηση στο ερώτημα αν θα διατυπώνονταν τα ίδια επιχειρήματα στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτος στις δημοσκοπήσεις δεν είναι και πολύ δύσκολο να την υποθέσει κανείς.

Ανεξάρτητα από την έκβαση της ψηφοφορίας για τον εκλογικό νόμο, το πολιτικό παιχνίδι θα κριθεί, τελικά, στο πεδίο της οικονομίας και της αληθινής ζωής, με το ευρωπαϊκό περιβάλλον να γίνεται όλο και πιο βαρύ, ειδικά μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νίκαια της Γαλλίας, που δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποίησης. Παρά τις ελπίδες που επενδύονται στον τουρισμό, η γενική εικόνα δείχνει ότι υπάρχει εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας της κοινωνικής πλειοψηφίας, ενώ οι συνταξιούχοι έχουν ζαλιστεί προσπαθώντας να καταλάβουν πόσο εισόδημα θα χάσουν και από πότε ακριβώς. Τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα αν ήξεραν ότι θα πρόκειται για τις τελευταίες περικοπές, όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο κόφτης καραδοκεί και αν διαπιστωθούν δημοσιονομικές αστοχίες θα ενεργοποιηθεί, για να γίνει η διόρθωση μέσω μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις.

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη για ένα θερμό φθινόπωρο σε σχέση με τα εργασιακά του ιδιωτικού τομέα και θέλει τη σύγκρουση με το ΔΝΤ για να διαφημίσει αντίσταση στον νεοφιλελευθερισμό. Όμως είναι ισχυρή η πιθανότητα οι κάτω να μην ασχολούνται με ιδεολογικές μάχες αλλά με το πώς θα τα βγάλουν πέρα στην καθημερινότητα. Θα βρεθεί κρεβάτι στην εντατική για τον άρρωστο, πότε θα δοθεί το ραντεβού για τη χημειοθεραπεία, πόσο θα κοστίσει το φροντιστήριο για το παιδί, πόσους μήνες θα καθυστερήσει η μισθοδοσία, ποιους οφειλέτες αφορούν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, θα λειτουργεί αύριο το μετρό;

Τέτοια πεζά ζητήματα θα καθορίσουν το πολιτικό παιχνίδι πολύ περισσότερο από τα αποτελέσματα της διπλωματίας κορυφής, την οποία προτιμά ο πρωθυπουργός, όπως άλλωστε και όλοι οι προκάτοχοί του. Έχει τόσες φορές συμβεί να νομίζουμε πως έξω πηγαίνουμε καλά και μέσα χάλια, που η επανάληψη λειτουργεί απλώς ως υπόμνηση μιας αδήριτης πραγματικότητας.