Επιστροφή στο 2015; - Free Sunday
Επιστροφή στο 2015;

Επιστροφή στο 2015;

Όλοι θέλουν να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος αλλά μένει ανοιχτή. Και όχι μόνο μένει ανοιχτή αλλά δεν έχουν καν επιστρέψει στην Αθήνα οι εκπρόσωποι των πιστωτών για την τελική φάση της διαπραγμάτευσης. 

Και όχι μόνο δεν έχουν επιστρέψει αλλά η προθεσμία υποτίθεται ότι εκπνέει τη Δευτέρα, στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Και όχι μόνο τελειώνει ο χρόνος αλλά καμία πλευρά δεν αίρει την ασάφεια γύρω από τα πραγματικά εμπόδια ενός συμβιβασμού. Και όχι μόνο πλανάται το μυστήριο μέσα από αντιφατικές διαρροές και θολές δηλώσεις αλλά όλοι γνωρίζουν ότι με τις εκλογές της 15ης Μαρτίου στην Ολλανδία το Eurogroup θα μείνει ακέφαλο, αφού ο Γ. Ντάισελμπλουμ θα γυρίσει στην πατρίδα του, ενώ θα κορυφώνεται η προεκλογική περίοδος στη Γαλλία, με τους εταίρους να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από το ελληνικό ζήτημα.

Όσο μπερδεμένα κι αν φαίνονται τα πράγματα, στο κέντρο της γκρίζας εικόνας υπάρχει κάτι απολύτως ξεκάθαρο: Αν δεν γίνει κάτι τώρα, θα κατρακυλήσουμε σαν πέτρα από τον βράχο μέχρι το τέλος Μαΐου, αφού μετά θα βρεθούμε αντιμέτωποι με εξωτερικές δανειακές υποχρεώσεις πάνω από 7 δισ. ευρώ και επομένως θα είναι ζωτικής ανάγκης οι χρηματοδοτήσεις που συνδέονται με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Στο μεταξύ, θα έχουμε χάσει το τρένο της ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ενώ θα έχει απομακρυνθεί κι άλλο η προοπτική εξόδου στις αγορές στις αρχές του 2018, ώστε όταν τελειώσει το τρίτο μνημόνιο, τον Αύγουστο της επόμενης χρονιάς, να μη βρεθούμε γυμνοί απέναντι στην άβυσσο.

Επομένως, με βάση τους κανόνες της κοινής λογικής, η αξιολόγηση θα κλείσει τώρα, εκτός αν επικρατήσουν ο παραλογισμός και ο παροξυσμός από τη μία ή την άλλη πλευρά, γιατί όχι και από τις δύο. Δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά.

Πάρε-δώσε

Το περίγραμμα της συμφωνίας είναι έτοιμο: Μέτρα 1,8 δισ. για το 2018 και άλλα τόσα για την αμέσως επόμενη χρονιά με τη μείωση του αφορολόγητου στο επίκεντρο, μαζί με μειώσεις κύριων συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα, πάγωμα της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων και διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων. 

Η κυβέρνηση κινείται προς την κατεύθυνση μιας ακόμη υποχώρησης, ώστε να τα δεχτεί όλα αυτά, εφόσον εξασφαλίσει το χρύσωμα του χαπιού που θα κάνει ευκολότερη την κατάποσή του από τους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ θα περιορίσει το πολιτικό κόστος. Ζητούνται, λοιπόν, δέσμευση των πιστωτών για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ρύθμισης του χρέους, χαμήλωμα πρωτογενών πλεονασμάτων κάτω από το 3,5% που απαιτείται τώρα σε βάθος δεκαετίας, διασφάλιση της ένταξης στο πρόγραμμα Ντράγκι και ένας αντικόφτης. Το τελευταίο σημαίνει ότι ζητείται η προληπτική νομοθέτηση θετικών μέτρων που θα μαλακώσουν τα αρνητικά. Να ψηφιστούν, δηλαδή, μειώσεις φόρων που θα ισχύσουν εφόσον εκπληρωθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που έχουν τεθεί για τα επόμενα χρόνια.

Μέχρι στιγμής οι πιστωτές δεν έχουν ανταποκριθεί θετικά στο ανοιχτόχρωμο πακέτο που ζητά το Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να εξισορροπήσει το σκούρο πακέτο που απαιτούν το ΔΝΤ και ο Σόιμπλε, με την ανοχή των υπολοίπων και με δεδομένη την πολιτική αδυναμία της Κομισιόν, που μας στηρίζει. Στη συνάντηση που θα έχουν μέσα στην εβδομάδα η Ά. Μέρκελ και η Κρ. Λαγκάρντ αναμένεται να ριφθεί ο κύβος των αποφάσεων για το ελληνικό ζήτημα σε αυτή τη φάση. 

Το καλό σενάριο θα είναι ένα έκτακτο Eurogroup στις αρχές Μαρτίου για να κουκουλωθεί το πρόβλημα με μια τσάτρα-πάτρα συμφωνία για το κλείσιμο της αξιολόγησης που θα αφήνει αρκετές εκκρεμότητες για μετά και θα προβλέπει εκταμιεύσεις με ρέγουλα (η υποδόση της υποδόσης κ.ο.κ.).

Συμπερασματικά: Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας φέρεται αποφασισμένος για έναν ακόμη οδυνηρό συμβιβασμό, αρκεί να παρθούν κάποιες αποφάσεις αναπτυξιακού/επεκτατικού χαρακτήρα, ώστε να μπορέσει να σηκώσει το βάρος ενός ακόμη κύματος λιτότητας.

Άνω-κάτω

Το μόνο που δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή είναι οι προβλέψεις. Στο Μέγαρο Μαξίμου προσβλέπουν στην επιθυμία της Μέρκελ να μη γίνει το ελληνικό ζήτημα κεντρικό θέμα της προεκλογικής αντιπαράθεσης εκεί ενόψει της αναμέτρησης του προσεχούς Σεπτεμβρίου. 

Πράγματι, ένα ελληνικό ατύχημα τώρα θα μετέφερε τη σύγκρουση μεταξύ Σόιμπλε και Σουλτς με φόντο τη διάζευξη «λιτότητα-αντιλιτότητα». Η Γερμανίδα καγκελάριος, πιεσμένη και από τα δεξιά και από τα αριστερά, δεν έχει κανέναν λόγο να επιθυμεί κάτι τέτοιο, αφού η εντυπωσιακή άνοδος των Σοσιαλδημοκρατών από τη στιγμή που μπήκε στο παιχνίδι ως ηγέτης τους ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα στο γερμανικό σκηνικό. Ο σκληρός Σόιμπλε δεν κάθεται πια άνετα στην καρέκλα του υπουργού Οικονομικών γιατί δεν είναι πια αιώνιος, όμως ο πολιτικός χρόνος είναι πολύς μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβριο και πάντως είναι πάρα πολύς για τη δική μας υπερχρεωμένη χώρα, αφού το καλοκαίρι θα έχουν τελειώσει τα λεφτά που χρειαζόμαστε για να μην προκληθεί πιστωτικό γεγονός.

Με αυτή την έννοια, οι καθυστερήσεις είναι σε βάρος μας. Το λένε η ΤτΕ, ο ΣΕΒ, ο φίλος μας Μοσκοβισί, ο όχι και τόσο φίλος μας Ντάισελμπλουμ, φυσικά η αξιωματική αντιπολίτευση, που ρίχνει το φταίξιμο στην κυβέρνηση, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση, που όμως απεκδύεται κάθε ευθύνης.

Στο μεταξύ, η ελληνική ρουτίνα συνεχίζεται με ανελέητη σταθερότητα: Οι αγρότες στήνουν μπλόκα εδώ και περίπου έναν μήνα, «επαναστάτες» της συμφοράς σπάνε ακυρωτικά μηχανήματα στους σταθμούς του μετρό και άλλοι έξω από το Πάντειο δέρνουν καθηγητή επειδή τους επέπληξε για το γκράφιτι, οι χρυσαυγίτες αποθρασύνονται και κάνουν επιδείξεις αθλιότητας και δύναμης, τα ΝΕΑ κυκλοφορούν ξανά μετά από δικαστική απόφαση που απελευθέρωσε τραπεζικό λογαριασμό ακυρώνοντας προηγούμενη δικαστική απόφαση, η Digea πάει να ρίξει μαύρο στο Mega βρίσκοντας απέναντι τους εργαζόμενους, η Δικαιοσύνη ασχολείται με το πόθεν έσχες της Μαρέβας Μητσοτάκη, ερώτηση για το Ελληνικό και τους αρχαιολογικούς χώρους σε αυτό κατέθεσαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκουν κατά βάση στην ομάδα των «53» μαζί με τον Νίκο Φίλη, ο οποίος από το βήμα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο είχε προτείνει διάλογο με το ΠΑΣΟΚ «κι ας βρομάει». 

Θέλετε κι άλλα; Τη μονιμοποίηση συμβασιούχων ορισμένου χρόνου προανήγγειλε ο ΥΠΕΣ Πάνος Σκουρλέτης, το Ποτάμι αποφάσισε να συνεργαστεί με τους τρεις πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που κινούνται μαζί ερήμην Δημοκρατικής Συμπαράταξης (Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Ραγκούσης), η Φώφη Γεννηματά χαρακτήρισε υποτακτικό τον Κ. Μητσοτάκη επειδή, λέει, παρουσίασε στη Μέρκελ το πρόγραμμά του αντί να το παρουσιάσει πρώτα στον ελληνικό λαό, ενώ απορρίφθηκε η πρόταση Gucci για επίδειξη μόδας στην Ακρόπολη, κάτι που δίχασε το πάντα ετοιμοπόλεμο ελληνικό κοινό που σφάζεται στα social media για το αν χάθηκε μια μεγάλη οικονομική ευκαιρία ή αν αποτράπηκε ο κίνδυνος βεβήλωσης του μνημείου. 

Πόσο εύκολο να τσακωνόμαστε για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, στην οποία χρωστάμε την παρουσία μας στον πρώτο κόσμο χωρίς να έχουμε οι ίδιοι φτιάξει κάτι αξιόλογο για τους επόμενους που θα πρέπει να βολευτούν στα συντρίμμια μιας καθολικής χρεοκοπίας.