Π. Παπαρίσβας: «Nα διατηρηθεί ο μειωμένος ΦΠΑ στα νησιά»

Τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εμπορικός κόσμος, αλλά και η κοινωνία της Λέσβου, περιγράφει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Μυτιλήνης Παναγιώτης Παπαρίσβας, ο οποίος καλεί την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά.

Με τη θερινή περίοδο να βρίσκεται προ των πυλών, θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εμπορικός κόσμος της Μυτιλήνης…

Όχι μόνο τώρα που πλησιάζει η θερινή περίοδος αλλά γενικά και καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερα προβλήματα, όπως και όλη η κοινωνία άλλωστε, τα οποία έχουν να κάνουν με το μεταναστευτικό, με το εθνικό θέμα, που έχει οξυνθεί πρόσφατα, και με τη νησιωτικότητα, που είναι ιδιαίτερο πρόβλημα που απασχολεί εδώ και χρόνια τις περιοχές μας.

Ας τα πάρουμε ένα ένα. Ποια είναι τα ζητήματα που ανακύπτουν από το προσφυγικό-μεταναστευτικό;

Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η συμφόρηση, δηλαδή το ότι αυτή τη στιγμή στο νησί της Λέσβου και ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της Μυτιλήνης υπάρχουν πάνω από 10.000 πρόσφυγες και μετανάστες. Αυτό σε μια πόλη των 30.000 κατοίκων δεν μπορεί να έχει ομαλή εξέλιξη, κοινωνικά, καθώς μιλάμε για ανθρώπους από διαφορετικούς πολιτισμούς, με διαφορετικές θρησκείες, ήθη και έθιμα, οι οποίοι ζουν στην πίεση μιας δύσκολης περιοχής, όπως είναι η Μόρια, και, βέβαια, δυσκολεύονται να εναρμονιστούν στα τοπικά δεδομένα. Έτσι, υπάρχει μια ένταση, υπάρχουν προβλήματα, τα οποία δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνο με την αποσυμφόρηση του νησιού και την κατανομή των μεταναστών σε όλη την επικράτεια. Εφόσον η κυβέρνηση έχει την πρόθεση να τους αποδεχτεί όλους αυτούς τους ανθρώπους, δεν έχει παρά να τους μοιράσει δίκαια σε όλη την επικράτεια, ώστε να ζήσουμε όλοι με ένα λογικό ποσοστό μεταναστών.

Είπατε ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες δημιουργούν προβλήματα στη λειτουργία της πόλης. Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;

Τα προβλήματα αυτά είναι αυξημένη εγκληματικότητα και μικροκλοπές στην κεντρική αγορά της πόλης στην Ερμού, ενοχλήσεις, και προς νέες γυναίκες που δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν κάποιες ώρες της ημέρας, ζητήματα ασφάλειας σε σπίτια, αλλά και ενόχλησης σε σπίτια που έχουν ενοικιάσει ΜΚΟ και στα οποία ζουν πρόσφυγες και μετανάστες. Γενικά, υπάρχουν προβλήματα καθημερινότητας στα οποία δεν ήταν συνηθισμένη η κοινωνία της Μυτιλήνης και που δημιουργούν διαρκή ένταση και στους καταστηματάρχες και στο καταναλωτικό κοινό. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω και την απαξίωση της περιουσίας των ντόπιων, καθώς δεν γίνονται αγοραπωλησίες σπιτιών και η οικοδομική δραστηριότητα είναι ελάχιστη, ενώ υπάρχει και αποεπένδυση, καθώς ουδείς επενδύει.

Για να περάσουμε στη νησιωτικότητα, φαντάζομαι ότι το βασικό σας ζήτημα αφορά τους συντελεστές του ΦΠΑ…

Προφανώς. Οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ είχαν καθιερωθεί σαν ένα κίνητρο για τις παραμεθόριες περιοχές, έναντι του εθνικού προβλήματος που υπάρχει με την Τουρκία. Αυτή τη στιγμή η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι ζούμε έναν «ακήρυχτο πόλεμο». Το εθνικό πρόβλημα υπάρχει και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση, ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή, η πολιτεία να κωφεύει, και για τους εθνικούς λόγους. Επίσης, τίθεται και ζήτημα ανταγωνιστικότητας, καθώς τα προϊόντα μας επιβαρύνονται με κόστος μεταφορικών και αν αυξηθεί ο ΦΠΑ από 17% σε 24% θα καταστήσει μη ανταγωνιστικά τα τοπικά προϊόντα. Επίσης, ο τουρισμός θα υποστεί σημαντική επιβάρυνση λόγω της αύξησης των συντελεστών ΦΠΑ και, επειδή εντέλει όλα τα προϊόντα επιβαρύνονται με ΦΠΑ, θα υπάρξει αύξηση του κόστους ζωής σε τοπικό επίπεδο κατά 7% σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες στο νησί και ο ντόπιος πληθυσμός, εκτός από το υπερβολικό βάρος του μεταναστευτικού, εκτός από το βάρος στο εθνικό πρόβλημα, εκτός από το βάρος της οικονομικής κρίσης που μαστίζει ολόκληρη τη χώρα, θα υποστεί επιπλέον βάρος αύξησης του κόστους ζωής του από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό είναι απαράδεκτο και άδικο για όλα τα νησιά που σηκώνουν το βάρος της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί.

Φαντάζομαι ότι έχετε ενημερώσει την κυβέρνηση για τα προβλήματα αυτά. Τι σας έχει απαντήσει;

Μέχρι τώρα η κυβέρνηση λέει ότι η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση, κάτι που έρχεται να διαψεύσει ο Πιερ Μοσκοβισί, απαντώντας στον Έλληνα ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, στον οποίο και είπε ότι αυτό αποτελεί εντέλει θέμα της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να υλοποιήσει την αύξηση του ΦΠΑ και προσπαθεί την τελευταία στιγμή να κάνει κάποιες σπασμωδικές, ερασιτεχνικές κινήσεις γύρω από την εξίσωση των μεταφορικών, σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, λέγοντας ότι θα επιστρέφει τη διαφορά στους ταξιδιώτες. Τα θεωρούμε «μπακαλίστικα» πράγματα και δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί προσπαθεί να τα εφαρμόσει, από τη στιγμή που ο ΦΠΑ είναι το πιο «απλωμένο» κοινωνικά μέτρο, ενώ αν προσπαθήσει να εφαρμόσει οποιοδήποτε άλλο μέτρο ως αντιστάθμισμα του ΦΠΑ, σίγουρα δεν θα το καρπωθούν όλοι οι πολίτες. Για παράδειγμα, στη Λήμνο και σε άλλα νησιά δόθηκε μια εφάπαξ ενίσχυση από την ημέρα που καταργήθηκε ο μειωμένος ΦΠΑ. Όμως κανείς δεν είναι βέβαιος και κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη ότι θα εξακολουθήσει να συμβαίνει. Κυριολεκτικά, μας πνίγει το δίκιο: δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει οικονομική κρίση, τα νησιά να έχουν και το μεταναστευτικό και τα εθνικά ζητήματα και να αυξάνεται και ο ΦΠΑ! Είναι εντελώς άδικο και αψυχολόγητο και η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει το παν για να διατηρηθούν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά, ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης. Το κράτος, για να στηρίξει εθνικά τα νησιά, δεν αρκεί να βγαίνει ο υπουργός να λέει ότι δεν παραχωρούμε σπιθαμή εδάφους, πρέπει να το δείξει έμπρακτα.

Όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, πώς εισπράττετε την τρέχουσα ένταση και τι σας ανησυχεί περισσότερο;

Για να το πω παραστατικά, μας ανησυχεί ότι μπορεί να βγούμε με τη βάρκα μας για ψάρεμα και να μη γυρίσουμε. Την ένταση στα ελληνοτουρκικά την εισπράττουμε με πολλούς τρόπους. Πρώτον, έχουν μειωθεί δραματικά οι Τούρκοι που έρχονταν στο νησί, γιατί έχουν δυσκολέψει πολύ οι διαδικασίες στην Τουρκία και η υποτίμηση της λίρας μάς έχει κάνει ακριβό τουριστικό προορισμό για τους Τούρκους. Δεύτερον, υπάρχει ψυχολογική ένταση. Για παράδειγμα, από το σπίτι μου, που είναι μπροστά στη θάλασσα, μπορεί να αντικρίσω το πρωί ένα σκάφος του Λιμενικού γεμάτο πρόσφυγες, πίσω ένα περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού, πιο μέσα μια ελληνική φρεγάτα και πιο μέσα ένα καράβι, μάλλον τουρκικό. Πόση ηρεμία μπορεί να μου προκαλέσει αυτή η εικόνα; Η ηρεμία που θα ήθελε ο κάθε πολίτης δεν υπάρχει και εμείς, οι πιο μεγάλοι, που έχουμε ζήσει και το 1974 και το 1987, το ξαναζούμε ως έναν βαθμό και σήμερα. Και δεν το ζει και κανένας άλλος για να μας καταλάβει, αλλά μόνο εμείς, που είμαστε στην πρώτη γραμμή.