Θ. Πελαγίδης: Κυβέρνηση και δανειστές στο Eurogroup πέταξαν το τενεκεδάκι μακριά, για τους επόμενους
«Αναμενόμενα» χαρακτηρίζει ο καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Θεόδωρος Πελαγίδης τα αποτελέσματα του Eurogroup όσον αφορά το «ελληνικό ζήτημα». Σημειώνει, δε, ότι «το ζήτημα είναι εάν η χώρα θα μπορέσει να φύγει μπροστά με υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης. Είναι ο μόνος τρόπος να αποκτήσει βαθμούς ελευθερίας. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται ριζοσπαστισμός στην οικονομική πολιτική».
Ποια τα συμπεράσματά σας από το Eurogroup της 21ης Ιουνίου σχετικά με την έξοδο της Ελλάδας από τα προγράμματα προσαρμογής;
Τα αναμενόμενα. Οι αγορές τα έχουν ήδη προεξοφλήσει σε κάποιον βαθμό. Ξεχωρίζω την καθαρή συμμετοχή του ΔΝΤ αυτή τη φορά, αφού η αποπληρωμή των υψηλότοκων δανείων του, 3,3 δισ., είναι τελικώς περιορισμένη. Ένα άλλο ενδεικτικό ζήτημα της έλλειψης εμπιστοσύνης που υπάρχει είναι η απόφαση να επανεξεταστεί η κατάσταση στο μέλλον, πράγμα που δείχνει έναν βαθμό αβεβαιότητας που υπάρχει. Αυτό όμως, από την άλλη, είναι αναμενόμενο και δείχνει ότι η χώρα θα συνεχίσει να λαμβάνει στήριξη, αν χρειαστεί, στο μέλλον. Το καταχωρώ στα θετικά αυτό.
Κατά τα άλλα, είναι αναμενόμενη η επέκταση των 130 δισ. και των τόκων τους για το 2033. Δεν υπάρχει αυτοματισμός μεγέθυνσης και χρέους, κι αυτό αναμενόμενο. Τα 15 δισ. που δίνονται θα ήταν περισσότερα εάν το ΔΝΤ αποχωρούσε και απαιτούσε τότε την αποπληρωμή των δανείων του, πράγμα που δεν συνέβη. Είναι κάτι που επέβαλε η Γερμανία, υποθέτω.
Σε γενικές γραμμές, η όποια πιθανώς καλύτερη αντιμετώπιση στην αρχή από τις αγορές θα αντισταθμιστεί μάλλον από την πολιτική αναταραχή που φέρνουν οι εκλογές που πλησιάζουν και κυρίως από το ότι η κυβέρνηση, όπως έχει δείξει άλλωστε, θα ακολουθήσει την ίδια και χειρότερη τακτική.
Τελικά, μιλάμε για «καθαρή» ή για «βρόμικη» έξοδο;
Όπως έχω πει ξανά, δεν υπάρχει ούτε καθαρή ούτε βρόμικη έξοδος, γιατί δεν υπάρχει έξοδος. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Οι πιστωτές έχουν «επενδύσει» στη χώρα με τεράστια ποσά. Οι απαιτήσεις, η ενισχυμένη επιτήρηση, η επίβλεψη, όλα αυτά θα υπάρχουν για πολλά χρόνια. Τι θα επιτηρούν; Μα, ασφαλώς, την υλοποίηση των μέτρων που είναι μπροστά μας! Και ό,τι άλλο θα προκύπτει εν τω μεταξύ. Το ζήτημα είναι εάν η χώρα θα μπορέσει να φύγει μπροστά με υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης. Είναι ο μόνος τρόπος να αποκτήσει βαθμούς ελευθερίας. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται ριζοσπαστισμός στην οικονομική πολιτική. Να σας πω επίσης ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να έχει κανείς μεγάλο αλλά και μικρό πολιτικό κόστος. Ταυτόχρονα. Στην αρχή θα υπάρχουν αντιδράσεις, αλλά θα είναι κούφιες, καθώς όσο η πολιτική θα δίνει αποτελέσματα, τόσο τα πράγματα θα βελτιώνονται γρήγορα. Αλλά η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά.
Έχετε καταλάβει τι θέλουν να κάνουν οι δανειστές σχετικά με το δημόσιο χρέος;
Να πετάξουν το τενεκεδάκι μακριά για τους επόμενους. Στο θέμα αυτό συμπίπτουν με την κυβέρνηση. Βέβαια από διαφορετική οπτική. Η κυβέρνηση στην ουσία δεν έχει και μεγάλο ενδιαφέρον για το θέμα. Θέλει απλώς τον χρόνο που της μένει να δείξει καλή διαγωγή στους πρώην θανάσιμους εχθρούς της, να πάρει λίγα λεφτά από τις αγορές, έστω και ακριβά, και στο τέλος προεκλογικά να τινάξει ιεροκρυφίως την μπάνκα στον αέρα. Σκοπός, η καμένη γη για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Πώς σχολιάζετε το σχέδιο της κυβέρνησης για τη μεταμνημονιακή εποχή;
Δεν υπάρχουν αυτά. Το μόνο σχέδιο είναι η υπονόμευση της επόμενης περιόδου. Το πώς θα κλείσουν οι αγορές και θα τελειώσουν τα λεφτά, ώστε να αχθεί η νέα κυβέρνηση να υποστεί κάποια στιγμή νέα επώδυνα μέτρα κ.λπ. Δυσκολεύεται κανείς να τα πιστέψει αυτά, αλλά έτσι είναι.
Η αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση ψεύδεται όταν μιλά για έξοδο και αναφέρεται σε τέταρτο μνημόνιο. Το σχόλιό σας;
Πρώτη φορά ακούω έξοδο στις αγορές με τέτοια επιτόκια. Αλλά με επιτόκιο ακόμη και στο 3,5% ή ακόμη και κοντά στο 3% στα δεκαετή ομόλογα οι αγορές είναι ανοιχτές; Ξέρετε τι σημαίνει αυτό για τις μέλλουσες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας; Θέλετε να συγκρίνετε τα επιτόκια αυτά με το 1% επιτόκιο των περίπου 27 δισ. των διαθέσιμων χρημάτων του ESM;
Με μέτρα μπροστά μας, προαπαιτούμενα, ουρές του προηγούμενου, νέες ιδιωτικοποιήσεις και άλλα που θα τα δείτε στην πορεία. Η κυβέρνηση πουλάει τρέλα μέσα στην παράλογη αυταρέσκεια και τον κυνικό νιχιλισμό της. Αυτή ήταν η Αριστερά, να το χωνέψει ο κόσμος, μια πρόφαση για να υπερφορολογούμε και υπερεισφορολογούμε κυρίως τις σκληρά εργαζόμενες οικογένειες.
Έχετε αναφερθεί πολλάκις στο ζήτημα της υπερφορολόγησης. Μπορεί να αναστραφεί πλέον η κατάσταση;
Φυσικά μπορεί να αναστραφεί, αρκεί να γίνει κάτι με τους χιλιάδες οργανισμούς του Δημοσίου που δεν εξυπηρετούν τίποτα. Δεν είναι δυνατόν η χώρα να έχει σχεδόν 50% κρατικές δαπάνες και οι πολίτες να μην εισπράττουν ως αντίτιμο ούτε τις ελάχιστες υπηρεσίες. Η κρατική απασχόληση πρέπει να εξυπηρετεί τον φορολογούμενο. Σας τα λέει αυτά ένας δημόσιος λειτουργός, ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, όπως εγώ.
Κατά την άποψή σας, ποιες είναι οι προϋποθέσεις για πραγματική έξοδο από την κρίση και ουσιαστική ανάκαμψη της οικονομίας της Ελλάδας;
Πλήρης απελευθέρωση της οικονομίας. Γενναίες αλλαγές στην παιδεία, ιδίως στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, με αυτονομία και αποκέντρωση, δραστική παρέμβαση στην επιτάχυνση της δικαιοσύνης, νέο μοντέλο διοίκησης υγείας στα νοσοκομεία. Πλήρης αποκέντρωση στη διοίκηση του κράτους, με υπευθυνοποίηση και πλήρεις αρμοδιότητες στις τοπικές αρχές. Εκκαθάριση επιτέλους των χιλιάδων δημοσίων οργανισμών που πληρώνει το κράτος. Νέο φορολογικό, με ελάφρυνση της φορολόγησης της εργασίας και της παραγωγής. Τέλος, μια άποψη που στην πράξη θα δείχνει ότι επενδυτής και εξαγωγές έχουν την απόλυτη προτεραιότητα. Είναι εθνική επιταγή. Η χώρα μπορεί να μην υπάρχει αύριο. Ο διεθνής ανταγωνισμός είναι σκληρός, το διεθνές τοπίο μετά από χρόνια θα είναι πολύ διαφορετικό, χρειάζεται άμεση κινητοποίηση, εθνικός συναγερμός.
