Γιάννης Παναγόπουλος: «Η Ελλάδα, για πολλά χρόνια, θα βρίσκεται σε μια φάση στασιμότητας»

Ενώ η ΓΣΕΕ κήρυξε 24ωρη πανελλαδική απεργία για τις 28 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας Γιάννης Παναγόπουλος εμφανίστηκε ιδιαίτερα επιφυλακτικός έναντι των εξαγγελιών της κυβέρνησης για τα εργασιακά και τον κατώτατο μισθό. Παράλληλα, επισήμανε ότι η συνεχιζόμενη πολιτική υπερπλεονασμάτων καταδικάζει τη χώρα σε στασιμότητα.

Πρόσφατα το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ παρουσίασε την ενδιάμεση έκθεσή του για την ελληνική οικονομία. Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης;

Το βασικότερο συμπέρασμα είναι ότι επιβεβαιώνεται η εκτίμησή μας ότι, παρά την έξοδο από τα μνημόνια, η χώρα βρίσκεται εντός υποχρεώσεων που δεν της δίνουν καμία αναπτυξιακή προοπτική. Όσα έχει συμφωνήσει, για πάρα πολλά χρόνια, κυρίως με το υπερπλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ, που αποτελεί την άλλη ονομασία της λιτότητας, λειτουργούν αποτρεπτικά σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή διαδικασία, που θα έδινε θέσεις εργασίας και, ως εκ τούτου, δημιουργία νέου πλούτου για τη χώρα. Η Ελλάδα, για πολλά χρόνια, αυτό βλέπουμε, θα βρίσκεται σε μια φάση στασιμότητας, χωρίς να μπορεί να καλύψει τις τεράστιες απώλειες της εποχής της κρίσης, που θα μπορούσαν να καλυφθούν μόνο με επενδύσεις και αύξηση της απασχόλησης. Όλα τα άλλα είναι μόνο για να χρησιμοποιούνται στην οιονεί προεκλογική περίοδο, στις προεκλογικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων.

Η έκθεση υποστηρίζει ότι επτά στους δέκα εργαζόμενους έχουν καθαρές αποδοχές κάτω των 1.000 ευρώ. Ανταποκρίνεται η εικόνα στις κυβερνητικές απόψεις περί σταθεροποίησης και σταδιακής ανάπτυξης της οικονομίας;

Στην κυβέρνηση ψάχνουν μέσω των στατιστικών, τα οποία κατά το δοκούν εκμεταλλεύονται, να δημιουργήσουν το δικό τους success story. Kαι η παρούσα κυβέρνηση κάνει αυτά για τα οποία κατηγορούσε τις προηγούμενες. Όχι μόνο το ύψος των αμοιβών αλλά και η διάρθρωση της ανεργίας, που έχει μειωθεί λόγω του ότι υπάρχει τεράστιο κύμα μετανάστευσης και οι θέσεις εργασίας μοιράζονται σε δύο εργαζόμενους με τον υπο-υποκατώτατο μισθό των 300 και 350 ευρώ, όλα αυτά δημιουργούν μια πλαστή εικόνα που προφανώς δεν υποστηρίζει καμία προοπτική ανάκαμψης στη χώρα.

Πάντως, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι καταργεί τον υποκατώτατο μισθό, αυξάνει σταδιακά τον κατώτατο μισθό και επαναφέρει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις. Τι περιμένετε;

Να συνεννοηθούμε, γιατί η κυβερνητική ρητορεία έχει ταυτιστεί με τη λεξιμαγεία και ίσως με το ψέμα. Πρώτα-πρώτα, για τον υποκατώτατο μισθό δεν κάνει καμία χάρη, καθώς έχει κριθεί και από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου προσφύγαμε, ότι προσκρούει στη Χάρτα των Θεμελιωδών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μάλιστα, η επιτροπή και το συμβούλιο των υπουργών καλεί για τη διόρθωσή του. Είναι προφανές ότι δεν μπορούν να υπάρχουν ρατσιστικοί διαχωρισμοί με βάση την ηλικία. Το θέμα της αύξησης του κατώτατου μισθού μπορούμε να το βάλουμε σε πολλά εισαγωγικά. Το κυβερνών κόμμα κάποτε έλεγε αυτό που ζητούσαν τα συνδικάτα, δηλαδή αφενός να επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ –γιατί με νόμο καταργήθηκε, άρα με νόμο πρέπει να επανέλθει– και, από κει και πέρα, το ύψος του κατώτατου μισθού να καθορίζεται μέσω της συλλογικής διαπραγμάτευσης από τη Γενική Συλλογική Σύμβαση. Ωστόσο, και γι’ αυτό το θέμα η κυβέρνηση, στα χνάρια της προηγούμενης, καθορίζει κι αυτή τον κατώτατο μισθό μέσω νόμου και απόφασης του εκάστοτε υπουργού. Μάλιστα, ο νόμος της παρούσας κυβέρνησης θέτει ασφυκτικούς περιορισμούς, όπου το ύψος του κατώτατου μισθού θα καθορίζεται από παράγοντες που, στην ουσία, δεν θα επιτρέπουν την αύξησή του, όπως είναι η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που σύμφωνα με τους δείκτες του ΟΟΣΑ είναι αρνητική για την Ελλάδα. Έτσι, μια ακραία λογική θα έλεγε ότι δεν μπορούμε καν να συζητάμε για αύξηση του κατώτατου μισθού. Η θέση της ΓΣΕΕ και των συνδικάτων είναι σαφής, να επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ και μετά το ύψος του να καθορίζεται μέσω της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και όχι μέσω υπουργικής αυθαιρεσίας.

Πώς κρίνετε τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσον αφορά τα εργασιακά;

Τα κόμματα έχουν τις δικές τους στρατηγικές, απευθύνονται και σε άλλα ακροατήρια. Τα συνδικάτα και η ΓΣΕΕ βλέπουν τις ανάγκες των κατώτερα αμειβόμενων εργαζομένων, τις προωθούν και έχουμε αποδείξει ότι η αύξηση του κατώτερου μισθού ευνοεί την κατανάλωση και δίνει αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία. Όλα τα άλλα είναι ιδεολογήματα που τα κόμματα εξουσίας χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, πότε όταν είναι στην αντιπολίτευση και πότε όταν είναι στην κυβέρνηση.

Στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική αναθεώρηση περιλαμβάνεται και πρόβλεψη κατοχύρωσης των κοινωνικών εταίρων να καθορίζουν τον κατώτατο μισθό. Το σχόλιό σας;

Αν είχε έστω και ψήγμα συνέπειας το κυβερνών κόμμα, θα έπρεπε, όπως καταργήθηκε, δηλαδή με απλό νόμο, έτσι και να επαναφέρει τον κατώτατο μισθό. Πετώντας το ζήτημα στη συνταγματική αναθεώρηση, που δεν ξέρουμε αν και πότε θα γίνει και τι τελικά θα περιλαμβάνει, έχει την ίδια αξία που έχουν και κάποιες άλλες προτάσεις, όπως η προστασία του νερού και της ενέργειας, όταν αυτή η κυβέρνηση έχει υπογράψει το ξεπούλημα όλων των επιχειρήσεων νερού και ενέργειας, ή όπως η προστασία της δημόσιας περιουσίας, όταν την έχει εκχωρήσει για 99 χρόνια στο Υπερταμείο. Πράγματα αδιανόητα, που επιχειρείται επικοινωνιακά να μετατεθούν μελλοντικά σε μια συνταγματική αναθεώρηση.

Όσον αφορά το ζήτημα της μείωσης ή μη των συντάξεων, τι θεωρείτε ότι θα γίνει τελικά και τι ζητά η ΓΣΕΕ;

Προφανώς δεν θα πρέπει να γίνει καμία μείωση των συντάξεων. Έχουν υποστεί τόσες περικοπές, ακόμα και το τελευταίο οχυρό για τους φτωχούς συνταξιούχους, το ΕΚΑΣ, η παρούσα κυβέρνηση το εξαφάνισε. Προφανώς, επίσης, θα πρέπει να αλλάξει ο νόμος Κατρούγκαλου, να ενισχυθεί το ασφαλιστικό σύστημα, να αποκτήσει βιωσιμότητα και προοπτική. Εμείς έχουμε καταθέσει σειρά προτάσεων και υπήρχε ήδη η βάση για να υλοποιηθούν. Ωστόσο, πρέπει να επισημάνω ότι επικεντρώνουμε σε συντάξεις που η κυβέρνηση αρχικά συμφώνησε να περικοπούν και τώρα περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και ξεχνούμε ότι οι συντάξεις οι οποίες έχουν εκδοθεί από 1/1/2016 και δεν έχουν παρουσιαστεί στους συνταξιούχους είναι περικεκομμένες άνω του 30%. Γι’ αυτό δεν θα μιλήσει κανένας; Αυτό δεν συνιστά άδικη και άνιση μεταχείριση; Δεν συνιστά αφαίρεση εισοδήματος από ανθρώπους που το έχουν μεγάλη ανάγκη;