Κωνσταντίνος Μπογδάνος: «Τώρα είναι η περίοδος της μεγάλης αντεπίθεσης και μπαίνω με ενθουσιασμό στην αναμέτρηση αυτή»

Σφοδρή επίθεση κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα εξαπολύει ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Μπογδάνος με αφορμή τη συζήτηση και κύρωση από τη Βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Παράλληλα, προβλέπει μια άκρως πολωμένη προεκλογική περίοδο, αν και, όπως σημειώνει, το παρήγορο είναι ότι «η αντίδραση στην κοροϊδία και την προδοσία του Αλέξη Τσίπρα εκφράζεται από ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό», τη ΝΔ.

Τι σημαίνει για εσάς η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή;

Σημαίνει ότι σε 50 ή 100 χρόνια, όταν θα σταματήσουν να υπάρχουν υπερεθνικές δομές, όπως αυτές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ναι, είναι πιθανό, δεν είναι βέβαιο –αλλά όποιος έχει διαβάσει ιστορία και όχι μόνο αυτή που του εγχειρίζουν και του ταΐζουν οι κομματικοί ινστρούχτορες της κομμουνογενούς Αριστεράς–, αυτό που θα μείνει θα είναι ένα αμφίαιμο έθνος ψευδομακεδόνων, οι οποίοι με τη στήριξη των προαιώνιων και παραδοσιακών εχθρών του ελληνισμού θα μας δημιουργήσουν πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα. Καταλαβαίνω ότι οι Συριζαίοι –όψιμοι και παλαιότεροι– αδυνατούν να αντιληφθούν την ιστορία όπως αυτό που πραγματικά είναι, ένα δυναμικό φαινόμενο όπου όλα αλλάζουν, και επίσης δεν μπορούν να συναισθανθούν το ρίγος του να είσαι φορέας ενός τετρακισχιλιετούς ελληνισμού, ο οποίος πρέπει να έχει μέλλον. Αυτό που θα έχει συμβεί με την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι η υποθήκευση ενός μέρους της εθνικής μας ταυτότητας και η υποψηφιότητά μας ως έθνους για χοντρά μπλεξίματα στο μέλλον, το οποίο δεν μπορούμε να προβλέψουμε.

Στη συζήτηση που διεξάγεται στη Βουλή, πώς κρίνετε τη στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης;

Η αντιπολίτευση, κατά πρώτον, χωρίζεται σε αξιωματική, σε Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή. Ξεκινώντας από το τέλος, η Χρυσή Αυγή είναι ένα κοινοβουλευτικό και πολιτικό «τακίμι» του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί ρίχνουν σαμαροβενιζέλους, μαζί συντάσσονται υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα, μαζί διορίζουν τις Θάνου, μαζί κάνουν και ράνουν. Ό,τι και να κάνει η Χρυσή Αυγή, όσο και να σκούξει, το γεγονός, για παράδειγμα, ότι σήμερα που μιλάμε αναβλήθηκε ξανά η δίκη τους, για να κόψουν οι εφέτες βασιλόπιτα, ξεμπροστιάζει τη νεοναζιστικής καταβολής αυτή παράταξη, που κάνει κακό στον ελληνικό εθνικισμό. Υποκρισία, λοιπόν. Το ΚΚΕ έχει μια συνέπεια, μάλλον θα σηκωθεί και θα φύγει, αλλά έχει σημασία ότι οι πιο παραδοσιακοί κομμουνιστές στην Ελλάδα έχουν μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και τώρα είναι μάλλον στο πατριωτικό μπλοκ. Δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι νεομαρξιστές και τα παιδιά των τροτσκιστών. Το Ποτάμι και το ΚΙΝΑΛ διαλύονται. Μακάρι να μείνει το ΠΑΣΟΚ όπως ήταν, γιατί, ακόμη κι εμείς οι δεξιοί του 1980 και του 1990, που θέλαμε να το δούμε να εξαφανίζεται, καταλαβαίνουμε ότι έχει μια θεσμική χρησιμότητα. Όσον αφορά τη ΝΔ, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα το οποίο μπορεί να κάνει –ας μην είμαστε λαϊκιστές. Έχουν μελετήσει τη συμφωνία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο την εισάγουν για να την κυρώσουν, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα Σκόπια, σε τέτοια λεπτομέρεια που είναι σχεδόν αδύνατη η ακύρωση αυτής της συμφωνίας. Έχουν λειτουργήσει με τέτοιον τρόπο που πριν να κυρωθεί από την ελληνική Βουλή, με ολοκληρωτικό, δεσποτικό, αντιδημοκρατικό τρόπο, η συμφωνία αυτή κατά κάποιον τρόπο ήδη ισχύει–, έχει βρει ευτυχώς το πατριωτικό της κέντρο, έχει σταθεί στο ύψος της περίστασης, θα μπορούσε να φωνάξει περισσότερο, αλλά, πέραν των εντυπώσεων, είναι πάρα πολύ λίγα τα πράγματα που θα μπορούσε να κάνει.

Όλες οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μεγάλη δυσαρέσκεια για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιμένουν να τη «σπρώχνουν». Δεν μοιάζει αυτό λίγο «αυτοκτονικό» για έναν πολιτικό όπως ο Τσίπρας;

Ο Τσίπρας σκέφτεται το πολιτικό του μέλλον και «περνά» τις Πρέσπες για δύο-τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι «αποπληρώνει» το «γραμμάτιο» που υπέγραψε για πρώτη φορά στο Τέξας το 2012, και ο νοών νοείτω. Ο δεύτερος είναι ότι είναι νεομαρξιστής, θιασώτης της νέας Αριστεράς, της παγκοσμιοποίησης και της στρεβλής πολυπολιτισμικότητας, με καταβολές παραδοσιακού διεθνισμού, και το γουστάρει αυτό που κάνει. Τη δίνει τη Μακεδονία και το χαίρεται. Είναι σαν την εκπλήρωση ενός αντεθνικού προδοτικού παιδικού του ονείρου. Ο τρίτος λόγος είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας με το «Μακεδονικό» τινάζει στον αέρα και επαναδιατάσσει το ήδη ευαίσθητο και ετοιμόρροπο κομματικό σύστημα. Μαζεύει μαζί του –ένας άνθρωπος ο οποίος μέχρι τώρα έχει λειτουργήσει ως εθνολαϊκιστής– τους αφελείς και τους ενδεείς, αυτούς που βρέθηκαν σε ανάγκη και είναι με το χέρι απλωμένο, της λεγόμενης κεντροαριστεράς, οι οποίοι θεωρούν ότι το «Μακεδονικό» πρέπει να λυθεί, έστω και με κάποιες υποχωρήσεις. Βεβαίως με τον τρόπο αυτόν ο Αλέξης Τσίπρας συγκροτεί –το είδαμε και στο Μέγαρο, όπου την ώρα που συλλαμβάνονταν εν ψυχρώ οι διαμαρτυρόμενο απ’ έξω, πριν προλάβουν καν να διαμαρτυρηθούν, μέσα γίνονταν ζυμώσεις– τη μαγιά αυτού του νέου εγχειρήματος και ο Τσίπρας Mk. 3, και καλά σοσιαλιστής ηγέτης με πλάτες του Μοσκοβισί και του Μακρόν και όποιου άλλου, γίνεται σιγά-σιγά πραγματικότητα.

Πρέσπες, Novartis, ιδεολογικές συγκρούσεις: οι εκλογές έρχονται μέσα σε μεγάλη πόλωση. Τι προβλέπετε για την προεκλογική περίοδο;

Μένω στο σύνθημα των προσκόπων «έσο έτοιμος». Προβλέπω όξυνση της πόλωσης από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα, γιατί δεν έχει τίποτα στα χέρια του εκτός από το τέχνασμα να αποκαλεί τους αντιπάλους του «ακροδεξιούς», «φασίστες» και δεν ξέρω τι άλλο. Και «ξύλο», πολύ «ξύλο» προς όλες τις κατευθύνσεις. Απόλυτη αποθράσυνση, από την πλευρά των πρώην κυβερνητικών, είτε Συριζαίοι είτε ΑΝΕΛ. Θα ζήσουμε μια βίαιη και σε πολλά χαρακτηριστικά της εμετική προεκλογική περίοδο. Αυτό που μου δίνει κουράγιο είναι ότι για πρώτη φορά αρχίζει και συγκροτείται στη χώρα μια πατριωτική συμπαράταξη που, υπερασπιζόμενη τα εθνικά δίκαια, συγχρόνως ζητά με έμφαση να λειτουργεί η δημοκρατία μας. Είναι σημαντικό ότι το κυρίαρχο ρεύμα αυτή τη στιγμή, όπως εκφράζεται και από τη ΝΔ του πολυσυλλεκτικού Κυριάκου Μητσοτάκη, καταγράφεται. Θα μπορούσαμε, αντί του Μητσοτάκη, να έχουμε στη χώρα έναν δεξιό Τσίπρα, έναν Όρμπαν, έναν πολιτικό με εντονότερα τα χαρακτηριστικά του Σαλβίνι. Το ζήσαμε αυτό: ο Τσίπρας είναι ένας εθνολαϊκιστής, απλά στην Ελλάδα, επειδή είχαμε πρόσφατη τη χούντα, δεν αναδείξαμε δεξιούς εθνολαϊκιστές, από αντίδραση σε αυτή την επιθετική παγκοσμιοποίηση της μετανάστευσης και των μειονοτήτων, όπως έκαναν αλλού στην Ευρώπη, αλλά δώσαμε την εξουσία στους αριστερούς. Θα μπορούσε απέναντι στον αριστερό εθνολαϊκιστή να έχει αναδειχθεί ένας πόλος κλασικού δεξιού εθνολαϊκισμού. Όσο σημαντικές κι αν είναι ειδικά σήμερα οι δεξιές ιδέες στην Ελλάδα και πολύτιμες με τον τρόπο τους, τόσο καταστροφικό θα ήταν αυτές να εκφραστούν από έναν δεξιό εθνολαϊκιστικό πόλο, από άλλη μια φουρνιά, ομάδα, γενιά απατεώνων που αντί για κόκκινοι να είναι μπλε. Θέλουμε το μπλε, όχι τους απατεώνες. Οπότε αυτό είναι το μόνο παρήγορο στην όλη ιστορία, ότι η αντίδραση στην κοροϊδία και την προδοσία του Αλέξη Τσίπρα εκφράζεται από ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό, που ξεκινά από τους πρώην Ποταμίσιους και φτάνει ως τους παραστάτες της σημαίας του Κατσίφα, με έναν τρόπο δημοκρατικό και θεσμικό.

Υπάρχουν πληροφορίες ότι θα είστε υποψήφιος με τη ΝΔ. Παρά την κατάσταση που εσείς ο ίδιος προβλέπετε και το «ξύλο»;

Θυμίζω ότι έχω φάει πραγματικό ξύλο παλιότερα, στο κέντρο της Αθήνας, η οποία είναι η γενέθλια πόλη μου και ποτέ δεν έχω μεταφέρει τα εκλογικά μου δικαιώματα. Όσο για το «ξύλο», είμαι βετεράνος. Τρώω «ξύλο» με συνέπεια από το 2012, όταν πρωτοεμφανίστηκα στον ΣΚΑΪ. Τρώω «ξύλο», σηκώνομαι και δικαιώνομαι. Και αν νομίζουν ότι μπορούν να με φοβίσουν, κάνουν λάθος. Δεν έχω κανένα «σκοτεινό» σημείο από το οποίο μπορούν να πιαστούν. Δεν έχω καμία λαβή, απ’ όπου θα μπορούν να ξεκινήσουν μια εκστρατεία λάσπης και σπίλωσης. Πέρα από αυτά που ήδη έχω δει. Τι θα μου λένε; Θα μου λένε για τη συνέντευξη στον Μιχαλολιάκο που έκανα πριν από δέκα χρόνια και στην οποία έβαλα τον καλύτερό μου εαυτό, αλλά, δυστυχώς, δεν είχα ένα σύστημα υποστήριξης σαν αυτό το οποίο θα έπρεπε να υπήρχε και ήμασταν και σε καιρούς που όλοι χτυπούσαν ΣΚΑΪ και όποιον ήταν στον ΣΚΑΪ. Θα μου πουν ότι έβαλα τα κλάματα στο δημοψήφισμα και εγώ πλέον θα γυρίσω και θα τους πω «καταλάβατε, μαλάκες, γιατί;». Διότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβουν το γιατί. Αυτό που λέγαμε στο δημοψήφισμα δεν ήταν «όχι, μην επιδιώξεις μια επιλογή εθνικής υπερηφάνειας». Λέγαμε «μη δώσεις για κανέναν λόγο δύναμη σε αυτούς τους αλήτες». Θα κάνουν παραγωγή και μονταζιέρα από tweets και δηλώσεις, θα λένε ψευδώς –και έχω καταθέσει και μήνυση για το συγκεκριμένο ζήτημα– ότι δήθεν προσέβαλα τη μάνα του Φύσσα… Τα έχω δει, δεν με τρομάζουν. Είναι σαν να λες σε βετεράνο του Βιετνάμ να κατέβει σε ένα ακόμα πολεμικό μέτωπο, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και ηπιότερο. Έχω ζήσει, πολεμήσει, επιζήσει στην περίοδο 2012-2015. Τώρα είναι η περίοδος της μεγάλης αντεπίθεσης και μπαίνω με ενθουσιασμό στην αναμέτρηση αυτή. Και, όχι, δεν φοβάμαι το «ξύλο».